ความลับ

ผ่านมาได้3อาทิตย์แล้วกับการซ้อมดรัม ปรินมารับปรางกลับบ้านในตอนเย็นทุกวันโดยมีเพื่อนเขามาด้วยและมักจะมาพูดคุยกับแคทและมายด์ทุกวัน ทำให้ทุกคนเริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น

ชยามองก็รู้ว่าชอบปรางแน่นอน ส่วนเอกก็เหมือนจะมาจีบมายด์ ส่วนปรินคอยแอบๆ มองแคทโดยที่เธอไม่เคยรู้เลย

ปรินต้องขับรถไปส่งแคทกับมายด์กลับบ้านในตอนเลิกซ้อมทุกวันเพราะปรางบอกว่าห่วงเพื่อนที่ต้องกลับบ้านมืดทุกวัน วันนี้ก็เช่นกัน ขณะนั่งรถกลับเสียงโทรศัพท์ของแคทก็ดังขึ้นครืด..ครืด

“ค่ะ…พ่อ” แคทรับสาย

ปรินถึงกับต้องมองผ่านกระจกเลยทีเดียว เพราะเสียงที่พูดอยู่ตอนนี้แตกต่างจากเวลาปกติมาก

“กำลังกลับบ้านค่ะ…ปรางให้พี่ชายขับรถไปส่งค่ะ…ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ พ่อกับแม่สบายดีนะคะ…หนูสบายดีค่ะ…พ่อจะมาเหรอคะ…วันไหนคะ..ค่ะ…แล้วเจอกันค่ะพ่อ….รักพ่อกับแม่นะคะ” แคทวางสายไปแล้ว

” พ่อจะลงมาวันไหนเหรอ” ปรางถาม

ปรางคุ้นเคยกับพ่อแม่ของแคทและมายด์ดีพอๆ กับที่แคทและมายด์ก็คุ้นเคยกับพ่อแม่ของปราง เพราะเคยไปเที่ยวบ้านปรางตั้งแต่ตอนเรียนกวดวิชา ตอนนั้นปรินไปต่างประเทศก็เลยไม่เคยเจอกัน

“พ่อจะมาวันเสาร์ตอนเช้านี้ล่ะ” แคทบอก

” แล้วพ่อมายด์มาด้วยป่าว” ปรางถามอีก

” มาสิคะ…ก็มาพร้อมกันแหละ” แคทตอบ

“งั้น…วันเสาร์นี้ชั้นมาเที่ยวหาพ่อกับแม่ดีกว่า คิดถึงอาหารที่แม่ทำอร่อยมาก” ปรางพูดไปยิ้มไป

” เราจะมายุ่ง วุ่นวายล่ะสิ” ปรินพูด

“ป่าวสักหน่อย…แม่แคททำกับข้าวอร่อยมากต่างหาก พี่ปรินมาเที่ยวด้วยมั้ยล่ะ” ปรางหันไปถามปริน

ปรินมองผ่านกระจกหลังเหลือบมองหน้าแคท

” จะรบกวนหรือป่าว…พี่ไม่ได้คุ้นเคยเหมือนเรานี่” ปรินพูดไปมองคนนั่งหลังไป

ปรางมองพี่ชายอยู่ก็เลยอมยิ้ม ปรางอยากให้เป็นอย่างที่เธอกับแม่อยากให้เป็น นั่นคือลุ้นให้ปรินชอบแคท แม่ของปรางรักแคทมากจนอยากได้เป็นลูกสะใภ้ ปรางเองก็อยากได้แคทมาเป็นพี่สะใภ้เหมือนกัน

” ไม่รบกวนหรอกค่ะ..พ่อก็อยากขอบคุณพี่ปรินเหมือนกันค่ะที่คอยมาส่งทุกวัน” แคทพูด เธอยิ้มผ่านทางกระจกให้ปริน

ปรินเห็นยิ้มนั้นแล้วถึงกับอึ้ง เขาไม่เคยเห็นแคทยิ้มแบบนี้มาก่อนเลยตั้งแต่เขามารับส่ง เพิ่งจะได้เห็น นี่ขนาดไม่ค่อยยิ้มเขายังได้ยินปรางบอกว่ามีคนมาตามจีบแคทแทบทุกวัน แต่โดนปฎิเสธไปทุกรายตอนนี้ที่เหลือก็แค่คนที่ชื่อ"ศิวา"ที่ยังตามตื้อแคทอยู่

” ถ้าไม่รบกวน งั้นวันเสาร์พี่มาส่งปรางเองก็แล้วกัน” ปรินหันไปพูดกับปราง

” ค่ะ…ดีใจนะเนี่ยปกติชวนไปไหนไม่เคยจะว่างล่ะ งานเยอะตลอด” ปรางว่ายิ้มๆ

ปรินเอามือมาขยี้หัวปราง” พูดมากนะเรา” ปรินว่า

ปรางหัวเราะพลางนึกอยู่ในใจว่าเดี๋ยวจะต้องถามปรินให้รู้เรื่อง

แคทกับมายด์มองดูพี่น้องเล่นกันแล้วก็อมยิ้ม

พอส่งแคทกับมายด์ลงที่บ้านป้ามลแล้วปรางก็หันหน้าไปหาปริน

” พี่ปริน…ชอบแคทใช่มั้ยคะ?” ปรางถาม

ปรินได้ยินปรางถามเขาเลยทำหน้าไม่ถูก นี่เขาแสดงออกจนปรางรู้เลยเหรอ

” ถ้าพี่ปรินไม่พูด ปรางก็ช่วยพี่ปรินไม่ได้หรอกนะแต่บอกไว้ก่อนเลยถ้าจะมาจีบเล่นๆ ล่ะก็ไม่ต้องเลยนะคะ” ปรางว่า

“ปรางเห็นพี่เป็นคนยังไงเนี่ย” ปรินหันขวับมาถามน้องสาวทันที

” ก็แล้วตกลงว่าไงล่ะคะ พี่ปรินชอบแคทใช่มั้ย?” ปรางยังคงถามต่อ

” อืม…ก็ใช่” ปรินตอบ

” ไชโย! ...ปรางดีใจจริงๆ แม่ต้องดีใจมากแน่ๆ” ปรางว่า ปรินมองหน้าน้อง

” เกี่ยวอะไรกับแม่ล่ะ” ปรินพูด

“พี่ปรินไม่รู้อะไร แม่ชอบแคทมากอยากได้มาเป็นลูกสะใภ้ บ่นกับปรางบ่อยๆ กลัวว่าพี่จะไปเอาบรรดาสาวๆ ที่มาติดพันพี่มาเป็นลูกสะใภ้” ปรางบอก

ปรินถึงกับอึ้ง แม่คิดว่าเขาไม่มีความคิดหรือยังไงเขาไม่เคยชอบผู้หญิงที่มาตามเขาสักคน ตั้งแต่เข้าวัยหนุ่มมาเขาไม่เคยคบกับใครเลยสักคน มีเพื่อนปรางคนนี้แหละเป็นคนแรกเลยที่ทำให้เขาคิดถึงและอยากเจอหน้าทุกวันแม้เจ้าตัวจะไม่รู้ก็ตาม

” ปรางเองก็อยากได้แคทมาเป็นพี่สะใภ้นะคะ แคทนิสัยดี สวย ไม่เหมือนสาวๆ ของพี่ปริน” ปรางพูด

“สาวๆ ของพี่ที่ไหน เราก็พูดไป” ปรินหันมาพูด

” เอาล่ะ ถ้าพี่ปรินชอบแคทจริงๆ ปรางก็จะช่วยแต่แคทจะชอบพี่ปรินหรือป่าวปรางก็ไม่รู้หรอกนะ” ปรางว่า

“อ้าว! ทำไมงั้นล่ะ” ปรินพูด

” บอกตรงๆ นะคะพี่ปริน…ปรางเองก็ดูไม่ค่อยออกว่าแคทคิดอะไร หรือรู้สึกอะไรก็อย่างที่พี่ปรินเห็นนั่นแหละ แต่ถ้าจะจีบแคทพี่ปรินจะเข้าไปจีบตรงๆ ไม่ได้หรอกนะคะ ต้องค่อยๆ ทำความคุ้นเคยให้สนิทกันก่อนแล้วค่อยจีบ” ปรางค่อยๆ พูดให้พี่ชายฟัง

” แล้วถ้ามีคนไปจีบแคทก่อน พี่ไม่แย่เหรอ” ปรินบ่น

” ทุกวันนี้ก็มีอยู่แล้วล่ะค่ะคนที่มาจีบแคทน่ะ แล้วถ้าแคทจะจีบง่ายขนาดนั้น คงมีแฟนเป็นโหลแล้วมั้งคะ” ปรางพูด

ปรินเงียบ มันก็ใช่แคทเป็นคนที่เข้าถึงยากมากเท่าที่เขารู้จักมา เธอเป็นคนที่มีมนุษยสัมพันธ์ดีแต่ไม่ค่อยให้ใครเข้าใกล้ได้ง่ายๆ

” เอาตามนั้นก็ได้ แต่ยังไงปรางก็ต้องช่วยพี่นะ” ปรินสรุปให้ปรางฟัง

” ต้องช่วยอยู่แล้ว ไม่ช่วยพี่ปรินจะไปช่วยใครล่ะคะ” ปรางพูดแล้วก็อดขำพี่ตัวเองไม่ได้

เช้าวันเสาร์ พ่อแม่ของแคทกับมายด์มาถึงตั้งแต่ตี5เพราะกลัวรถจะติด พ่อแม่ของทั้งสองสาวไม่ได้ขับรถมาเองแต่เช่ารถตู้มาเพราะลูกสาวทั้งคู่สั่งห้าม

7โมงเช้าแล้วพ่อของแคทกับมายด์นั่งกันอยู่ที่โต๊ะหน้าบ้าน ส่วนแม่ๆ และลูกสาวรวมทั้งป้ามลกำลังทำอาหารเช้าอยู่ในครัว

สักพักได้ยินเสียงรถมาจอดในบ้าน เสียงรถสองคันแคทกับมายด์ออกมาดูก็เห็นปรางกำลังแนะนำพี่ชายกับพวกเพื่อนของพี่ชายให้พ่อของแคทกับมายด์รู้จัก แคทกับมายด์เดินออกไปยกมือไหว้ทักทายทุกคน

ปรินมองดูแคทที่วันนี้ดูแปลกๆ กว่าทุกวัน เพราะวันนี้แคทไม่ได้ขมวดผมไว้ข้างบนเหมือนทุกวันที่เขาเคยเห็น แต่แคทเอายางรัดไว้เฉยๆ ทำให้ดูน่ามองมากขึ้นไปอีก

ปรินไม่กล้ามองแคทมากนักเพราะปรางบอกว่าพ่อแคทหวงแคทมาก รักและห่วงยิ่งกว่าไข่ในหินอีก

แคทกับมายด์และปรางเดินกลับเข้าไปในครัวต่อหลังจากนั้นก็ออกมาตามทุกคนเข้าไปกินอาหารเช้า

หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จต่างก็แยกย้ายไปนั่งตามที่ต่างๆ พ่อมายด์ขอตัวไปนอน ส่วนป้ามลกับแม่ของมายด์กับแคทเตรียมอาหารมื้อกลางวัน

ชยา เอก ปรางและมายด์นั่งคุยกันที่ข้างบ่อปลา พ่อของแคทนั่งอยู่ที่ซุ้มกระดังงากับปริน

แคทเห็นพ่อนั่งคุยอยู่กับปรินเลยยกจานผลไม้ไปให้ ปรางหันมาเห็นก็เลยเดินตามมาด้วย

“ผลไม้ค่ะพ่อ พี่ปริน” แคทพูดพลางนั่งลงข้างๆ พ่อ

“ขอบใจนะลูก” พ่อบอกพลางเอามือลูบผมของแคท ปรางเดินไปนั่งข้างๆ ปริน

” คุยอะไรกันอยู่คะพ่อกับพี่ปริน” ปรางถาม ปรางเรียกพ่อแคทว่าพ่อตามที่แคทเรียก

“พ่อกำลังขอบใจพี่ชายของหนูที่คอยมาส่งแคทกับมายด์ที่บ้านทุกวัน และก็ต้องขอบใจปรางด้วยนะลูก” พ่อตอบ

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะพ่อ แคทกับมายด์เป็นเพื่อนสนิทของหนู แล้วอีกอย่างก็เป็นทางผ่านด้วยค่ะ” ปรางบอก

“ขอบใจนะลูกปราง ปรินด้วยนะ” พ่อแคทพูด

“คับคุณอา” ปรินบอก

“ค่ะพ่อ อ้าว!!มายด์มานั่งนี่เร็ว” ปรางบอก  มายด์เดินมาที่ทุกคนนั่งอยู่ปรางจึงเรียก

พ่อแคทหันมามองแคทตรงๆ แล้วเอามือมาลูบผมที่แคทรวบไว้

” เมื่อไรหนูจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมสักทีล่ะ มันก็นานมากแล้วนะ” พ่อถาม

“ก็เหมือนเดิมแล้วนี่คะ หนูสบายดีค่ะไม่ได้คิดเรื่องนั้นแล้ว” แคทหันไปพูดกับพ่อแล้วเอามือไปบีบมือพ่อเบาๆ

ปรินกับปรางไม่เข้าใจในเรื่องที่พ่อกับแคทพูดกันจึงฟังเฉยๆ

” มายด์ แคทยังขมวดผมไปมหาลัยใช่มั้ยลูก” พ่อหันไปถามมายด์

“ค่ะ..พ่อ” มายด์ตอบ

” พ่อคะ..ที่แคทขมวดผมเพราะว่ามันร้อนต่างหากล่ะ ไม่มีอะไรจริงๆ นะคะ” แคทพูดพร้อมกับเอาแขนไปโอบรอบเอวของพ่อ  พ่อเอามือลูบหัวแล้วยิ้ม

” เราก็เป็นแบบนี้ทุกทีล่ะ…เอาล่ะงั้นพ่อจะไปนอนเอนหลังสักหน่อยนะ พวกลูกๆ คุยกันไปเถอะ” พ่อพูดพลางลุกขึ้น

” หนูไปส่งค่ะ” แคทบอกแล้วเดินกอดเอวพ่อไป

เมื่อแคทกับพ่อเดินลับไปแล้วปรางก็หันมาถามมายด์ถึงเรื่องที่พ่อกับแคทและมายด์คุยกัน

“ยังมีอะไรที่ปรางยังไม่รู้ใช่มั้ยมายด์” ปรางถาม

มายด์มองหน้าปรางแล้วพยักหน้าแทนคำตอบ

” ถ้ายังเห็นว่าเราเป็นเพื่อนกันก็เล่ามา” ปรางพูด  มายด์เหลือบมองไปที่ปริน

“ไม่เป็นไร ปรางว่าจะบอกมายด์อยู่เหมือนกันว่าพี่ปรินชอบยายแคทน่ะ” ปรางบอก

ปรินหันมามองหน้าปรางรวมถึงมายด์ด้วย

” เรื่องจริง พี่ปรินจะกลัวอะไรดีซะอีกเราจะได้มายด์มาเป็นพวกอีกคน มายด์รู้จักแคทมากกว่าปรางนะคะ” ปรางพูดพลางหันไปบอกพี่ชาย

มายด์อมยิ้ม ก่อนจะเล่าให้ปรางกับปรินฟัง

” ตอนม.ปลายแคทมีเพื่อนที่สนิทอีกคนชื่อ เอ๋ เอ๋มีแฟนแล้วและแฟนเอ๋ก็มาเป็นอ.ฝึกสอนที่รร.ตอนแรกก็รักกันดีแฟนเอ๋ชื่อว่า ชัย ชัยก็รู้จักเราและก็แคทดีเพราะไปไหนกับเอ๋บ่อย ต่อมาพอดีมีกิจกรรมในวันเสาร์เอ๋ เราและแคทก็ไปรร.ไปทำกิจกรรมและก็เพราะว่าเป็นวันหยุด แคทมันก็เลยปล่อยผมไปรร. พอพี่ชัยเห็นแคทตอนปล่อยผมก็ชอบ เลยเปลี่ยนใจจากเอ๋จะมาจีบแคทแทน เพราะแคทเวลาปล่อยผมเหมือนคนละคนเลย ทีนี้พอเอ๋รู้พี่ชัยกลับโทษแคท หาว่าแคทไปออ่ยพี่ชัย เอ๋หลงแฟนมากก็เลยเชื่อ ก็มาว่า มาด่าแคทและไม่ฟังที่แคทพูดเลย แคทเสียใจมากตอนนั้นคิดจะตัดผมทิ้งเลยนะ ทั้งๆ ที่แคทรักผมมาก แคทบอกว่าเพราะผมทำให้เสียเพื่อนไป ช่วงนั้นทุกคนรอบข้างแคทต้องคอยดูตลอดกลัวแคทจะตัดผมของตัวเอง แคทไม่พูดไม่คุยกับใครเก็บตัวอยู่คนเดียว พ่อกลุ้มมากจนต้องพาแคทไปหาหมอจิตเวช แต่พอดีขึ้นแคทก็ไม่เคยปล่อยผมอีกเลย โดยเฉพาะเวลาที่ต้องออกไปนอกบ้าน เรื่องก็เป็นอย่างนี้ล่ะ” มายด์เล่าจบ ปรางที่นั่งฟังอยู่ถึงกับถอนหายใจ

” เฮ้อ! แคทนี่ชีวิตเจอแต่เรื่องที่แย่ๆ ทั้งนั้นแล้วทุกวันนี้ เอ๋กับแฟนเขาเป็นไงบ้างล่ะ” ปรางหันมาถามมายด์

” เลิกกันไปตั้งแต่ยังเรียนไม่จบม.ปลายเลย” มายด์ตอบ

” แล้ว เอ๋กลับมาคบกับแคทอีกหรือป่าว” ปรางถาม

” ไม่มาหรอก ถึงอยากมาก็มาไม่ได้แคทให้อภัยได้แต่คนรอบข้างแคท ไม่มีวันยอมหรอก” มายด์พูดพร้อมทำหน้าจริงจังมาก

” ดีแล้วล่ะ เพื่อนแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน นี่แสดงว่าพ่อคงอยากให้แคทกลับมาปล่อยผมเหมือนเมื่อก่อนใช่มั้ย?” ปรางถามต่อ

” ใช่..ตั้งแต่เกิดเรื่องจนทุกวันนี้แคทจะระวังตัวมากในทุกเรื่อง ปรางก็เห็นนี่” มายด์พูด

” เราว่าที่แคทเป็นอย่างทุกวันนี้ก็ดีขึ้นมากแล้วล่ะ” มายด์พูดจบ ปรางพยักหน้าเห็นด้วย

ปรางหันไปมองหน้าพี่ชาย ปรินมองปรางแล้วยิ้มนิดๆ ก่อนจะพยักหน้าให้

ตกเย็นมีการทำบาร์บีคิวกินกัน พวกผู้ใหญ่นั่งกินกันที่โต๊ะส่วนหนุ่มๆ สาวๆ ก็ย่างบาร์บีคิวกันมีเสียงพูดคุยกันสนุกสนาน หลังกินเสร็จก็ช่วยกันเก็บทำความสะอาด

พ่อแคทนั่งอยู่ที่ม้าหินออ่นคนเดียว ปรินเห็นจึงเดินเข้าไปคุยด้วย

” คุณอามีอะไรไม่สบายใจเหรอคับ บอกผมได้นะคับ เผื่อผมจะพอช่วยได้” ปรินถาม  พ่อแคทหันมาแล้วยิ้มให้

” ขอบใจนะ แต่อาอาจจะคิดมากเกินไปก็ได้ แคทโตแล้วแทนที่อาจะห่วงน้อยลงแต่มันกลับมากขึ้น อาจจะเป็นเพราะเรื่องต่างๆ ที่เขาต้องเจอทำให้อดห่วงไม่ได้” พ่อแคทพูดจบก็มองออกไปข้างหน้า

“อาอยากให้เขาเจอใครสักคนที่ดีที่จะคอยดูแลเขาได้ แต่แคทก็ไม่เคยคิดจะมีใครสักคน พอถามทีไรเขาก็มักจะบอกว่าอาไม่รักเขาแล้วเลยอยากให้เขามีใคร ฟังพูดเข้า” พ่อแคทเล่าให้ปรินฟัง

”อาเคยถามมายด์ว่ามีคนมาจีบแคทบ้างมั้ย!? มายด์บอกว่ามีมามากมายแต่ยายแคทไม่สนใจใครสักคน ระวังตัวแจแถมทำตัวเหมือนเด็กผู้ชาย อาล่ะกลุ้มกับลูกอาจริงๆ” พอเล่าจบพ่อแคทก็ถอนหายใจ

“คุณอาคับ ผมมีเรื่องที่อยากเรียนให้คุณอาทราบคับ ไม่ทราบว่าผมพูดไปแล้วจะทำให้คุณอาโกรธหรือเปล่า” ปรินพูด พ่อแคทหันหน้ามา

“ปรินพูดมาเถอะ อามีเหตุผลพอและพร้อมจะรับฟังเสมอ” พ่อแคทบอกยิ้มๆ

” คือ..ผมชอบลูกสาวคุณอานะคับ แต่ลูกสาวคุณอายังไม่รู้นะคับ ผมยังไม่ได้บอกเธอเพราะผมกลัวว่าเธอจะปฎิเสธผมเหมือนที่ทำกับคนอื่นๆ” ปรินบอก

” ใจกล้าดีนะเรา มาบอกพ่อก่อนบอกเจ้าตัวนี่นะหึ หึจริงๆ แล้วอาก็พอจะเห็นนะว่าปรินมองยายแคทแปลกๆ นี่มาชอบลูกสาวอาเหรอ” พ่อพูด

” คับคุณอา แล้วถ้าคุณอาไม่ว่าอะไร ผมอยากจะขอดูแลแคทแทนคุณอาได้มั้ยคับ” ปรินพูดเสียงจริงจัง

” อาไม่ได้รังเกียจอะไร ดีใจเสียอีกที่มีคนจะมาช่วยอาดูแล เพียงแต่ว่าเราจะทำให้เจ้าตัวยอมให้ดูแลได้หรือป่าว ถ้าแคทตกลงอาก็ไม่มีปัญหาหรอก” พ่อแคทมองหน้าปรินตรงๆ

“ขอบคุณคับ คุณอา ผมจะพยายามทำให้ได้คับ” ปรินยิ้ม

” อย่าทำให้ลูกสาวอาเสียใจก็แล้วกัน…ไม่งั้น..” พ่อแคทพูดพลางจ้องหน้าปรินแบบจริงจัง

” ผมไม่มีวันทำให้คนที่ผมรักเสียใจคับคุณอา” ปรินพูดและมองสบตากับพ่อแคทตรงๆ

” อาหวังว่าจะมองคนไม่ผิดนะ…ยังไงก็ฝากปรินดูแลแคทด้วยล่ะกันตอนที่อาไม่อยู่” พ่อแคทบอก

“ผมจะดูแลแคทให้ดีที่สุดคับ” ปรินรับปากพ่อของแคท

เขาโล่งใจไปได้อีกเปาะเหลือแต่เจ้าตัวที่เป็นปัญหาใหญ่และใหญ่ที่สุดสำหรับเขาเลย

พ่อแม่ของแคทกับมายด์กลับไปแล้วตอนนี้แคทกับมายด์นั่งคุยกันอยู่ที่ริมอ่างปลาข้างบ้าน

” คิดอะไรอยู่ล่ะ…แคท” มายด์ถามเพราะเห็นแคทนั่งเงียบเหมือนมีอะไรในใจ

” แค่สงสัย…ว่าก่อนพ่อจะกลับทำไมต้องพูดกับพี่ปรินแบบนั้นอ่ะสิ” แคทพูด

” พ่อว่าอะไรเหรอ” มายด์ถาม

“ก็…พูดว่าฝากด้วยนะ ฝาก…ฝากอะไร…งง! พ่อฝากอะไรพี่ปริน” แคทพูดแล้วทำหน้างงๆ ใส่มายด์

มายด์อมยิ้มเพราะรู้อยู่แล้ว ปรางโทรมาเล่าให้ฟังว่าปรินได้สารภาพกับพ่อแคทแล้วว่าชอบแคท และพ่อแคทก็ไฟเขียวให้แล้วด้วย

” ก็คงฝากให้ช่วยดูแลเราสองคนน่ะสิ แกก็รู้ว่าพ่อห่วงแกจะตาย” มายด์พูดแคททำหน้าคิดแล้วก็ยิ้มออกมา

” เออ! น่าจะใช่ พ่อก็จริงๆ เลยชั้นดูแลตัวเองได้ ใครจะกล้ามาทำอะไรจริงมั้ย” แคทพูด

” จ้า..แม่คนเก่งแต่อย่าลืมสิว่าพ่อไม่รู้ว่าแกดูแลตัวเองได้ แม้จะไม่เท่าเดิมก็ตาม” มายด์พูดเตือนแคท

“มันก็ใช่..เอาเถอะถ้ามันจะทำให้พ่อสบายใจ ป่ะไปนอนกันดีกว่าพรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้า” แคทพูดพร้อมกับลุกขึ้นเดินเข้าบ้าน

มายด์มองตามหลังแคทแล้วยิ้มต่อจากนี้คงจะได้เห็นอะไรดีๆ แน่ จะดูสิว่าปรินจะปราบแคทได้มั้ย

ตอนสายของวันอาทิตย์ในอาทิตย์ถัดมาปรางชวนปริน ชยากับเอกมาหาแคทกับมายด์ที่บ้านป้ามล

“สวัสดีค่ะ ป้ามล” ปรางยกมือไหว้

“สวัสดีคับ ป้ามล” ปริน ชยากับเอกยกมือไหว้เหมือนกัน

“ไหว้พระเถอะลูก มาหาแคทกับมายด์เหรอหนูปราง” ป้ามลรับไหว้แล้วถาม

“ค่ะป้ามล แล้วแคทกับมายด์อยู่มั้ยคะ” ปรางถาม

“ป้าเห็นอยู่หลังบ้านกับน้าสม ว่าจะไปสอยมะม่วงมาทำน้ำปลาหวานกินกันน่ะ พวกเรามาก็ดีแล้วจะได้อยู่กินด้วยกันเลย” ป้ามลบอก

“ค่ะป้า งั้นหนูขอไปหาแคทกับมายด์ที่หลังบ้านก่อนนะคะ” ปรางบอก

“ตามสบายเลยลูก แล้วหนุ่มๆ ล่ะจะไปด้วยหรือนั่งคอยที่นี่ก่อน” ป้ามลถาม

“พวกผมขอไปกับปรางก็แล้วกันคับ” ปรินหันไปมองชยากับเอกแล้วพูด

“จ๊ะ ตามใจนะ” ป้ามลบอก

ปริน ชยากับเอกจึงเดินตามปรางไปที่หลังบ้านป้ามล ที่มีต้นมะม่วงอยู่2-3ต้นใกล้กับรั้วบ้าน

“หนูแคทคะ ลงมาเถอะค่ะ เดี๋ยวตกลงมานะคะ” น้าสมยืนเรียกแคทอยู่ที่โคนต้นมะม่วง

“น้าสมอย่าเสียงดังสิคะ เดี๋ยวป้ามลได้ยินค่ะ” แคทบอกมาจากบนต้นมะม่วง

“แคทรีบลงมาเลย ได้มะม่วงพอแล้ว” มายด์แหงนหน้าบอกแคท

“ขอเก็บอีก 2 ลูกนะแล้วจะรีบลงไปเลย” แคทบอก

ปราง ปริน ชยากับเอกเดินมาทางหลังบ้านก็ได้ยินเสียงมายด์ แคทกับน้าสมคุยกันจึงเดินมาตามเสียง จนเห็นมายด์กับน้าสมยืนอยู่ที่โคนต้นมะม่วงต้นหนึ่ง ทุกคนจึงเดินเข้าไปหา

“สวัสดีค่ะ/คับ น้าสม” ทุกคนยกมือไหว้น้าสม

“สวัสดีค่ะ หนูปราง คุณปริน คุณชยา คุณเอก” น้าสมรับไหว้

“อ้าว! ปราง สวัสดีค่ะพี่ปริน พี่ชยา พี่เอกมาได้ยังไงคะ ทำไมปรางไม่เห็นโทรมาบอกก่อนว่าจะมาล่ะ” มายด์ยกมือไหว้พี่ๆ

“เราอยากมาหาแคทกับมายด์ ก็เลยให้พี่ๆ มาส่งน่ะ ที่ไม่โทรมาก่อนเพราะรู้อยู่แล้วว่าพวกเธอไม่ได้ออกไปไหนกัน” ปรางบอก

“มายด์ แล้วไหนแคทล่ะ เมื่อกี้พี่ว่าได้ยินเสียงแคทด้วยนะ” ปรินหันมองไปรอบๆ

ชยา เอกกับปรางก็หันมองหาเหมือนกัน มายด์อมยิ้มแล้วชี้นิ้วไปบนต้นมะม่วง

“แคท กำลังเก็บมะม่วงอยู่บนต้นค่ะ” มายด์บอก

ทุกคนจึงแหงนหน้าขึ้นมองไปตามที่มายด์ชี้

ปรินเห็นแคทกำลังปีนกิ่งมะม่วงไปที่ปลายๆ กิ่งเพื่อจะเก็บมะม่วง

แคทได้ยินเสียงคนคุยกันแต่เธอไม่ได้สนใจจะก้มมาดูเพราะห่วงแต่จะไปเก็บมะม่วงที่เธอมองไว้

ปรินทั้งตกใจและแปลกใจที่เห็นแคทปีนต้นไม้ได้เก่ง เขาไม่เคยคิดว่าเธอจะปีนป่ายต้นไม้ได้โดยมองจากรูปลักษณ์ภายนอกของเธอ อีกอย่างเขาไม่เคยเห็นสาวๆ สมัยนี้จะทำอย่างที่เธอทำอยู่ขณะนี้

ชยากับเอกเองก็คิดเหมือนกัน พวกเขาไม่คิดว่าผู้หญิงที่สวยและดูดีแบบเธอจะชอบห้อยโหนแบบผู้ชายอย่างนั้

“ยายแคท!! ขึ้นไปทำอะไรบนนั้น ลงมาเลย เธอเป็นผู้หญิงนะ ทำไมชอบทำอะไรที่เขาไม่ทำกัน” ปรางบ่นแล้วเรียกแคทเสียงดัง

แคทได้ยินเสียงปรางจึงก้มมาดู เธอเห็นปราง ปริน ชยากับเอกยืนอยู่ข้างๆ มายด์กับน้าสม และกำลังแหงนหน้ามองเธออยู่

“อ้าว! ปรางมาตั้งแต่เมื่อไหร่ สวัสดีค่ะพี่ๆ แล้วมาทำอะไรกันคะ” แคทพูด เธอทักทายทุกคน แต่ยังไม่ลงมาจากต้นมะม่วง

“ไม่ต้องมาสวัสดีใครทั้งนั้น รีบๆ ลงมาเลย” ปรางว่า

“หนูแคท รีบลงมาเถอะค่ะ ถ้าคุณมลรู้เอาน้าสมตายแน่ๆ” น้าสมบอก

“รู้แล้วค่ะ แคทเก็บ 2 ลูกนี้แล้วก็จะลงไปเลยค่ะ น้าสม” แคทบอก เธอปีนไปเก็บมะม่วงที่มองไว้อีก 2 ลูกทันทีที่พูดจบ

“แคทระวัง เอามะม่วงใส่ในตระกร้อก่อน แล้วค่อยๆ ลงมาไม่ต้องรีบ เดี๋ยวตก” มายด์กำชับ

“จ้า รู้แล้ว” แคทบอก

ทุกคนมองดูแคทที่ค่อยๆ ปีนลงมาอย่างคล่องแคล่ว จนกระทั่งเธอลงมายืนที่พื้นอย่างปลอดภัย ทุกคนพากันถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ปรินคิดว่าเพราะเธอเป็นแบบนี้พ่อถึงได้ว่าทำตัวเหมือนผู้ชาย แต่เขาคิดว่าแคทเก่งกว่าผู้ชายอีก เพราะเขาเองยังไม่กล้าปีนต้นไม้ขึ้นไปแบบนี้เลย

“หนูแคทคะ ทีหลังไม่ทำอย่างนี้แล้วนะคะ น้าสมหัวใจจะวาย” น้าสมเดินมาจับตัวแคททันทีที่เธอลงมาถึงพื้น

“น้าสมคิดมากค่ะ ตอนที่อยู่บ้านแคทก็ปีนต้นไม้บ่อยๆ ค่ะไม่ตกหรอก” แคทยิ้ม

“ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ค่ะ เป็นสาวเป็นนางมาปีนต้นไม้แบบนี้ ถ้าคุณมลรู้ได้บ่น3วันไม่เลิกแน่ค่ะ” น้าสมถอนใจ

“เราก็อย่าให้ป้ามลรู้สิคะ นะคะน้าสม” แคทกอดแขนน้าสม

“ค่ะ แต่แค่ครั้งนี้เท่านั้นนะคะ ต่อไปห้ามหนูแคทปีนไปเก็บเองอีก” น้าสมบอก

“ก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ” แคทยิ้ม

“งั้น เดี๋ยวน้าเอามะม่วงไปทำน้ำปลาหวาน แล้วจะยกออกมาให้ที่หน้าบ้านนะคะ” น้าสมบอก

“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” มายด์บอก

“แคทนี่จริงๆ เลย ตกลงว่าเธอเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่ ถึงได้ปีนต้นไม้อย่างนี้” ปรางหันมาถามแคททันทีที่น้าสมเดินเข้าบ้านไปแล้ว

“ปราง นี่แค่เล็กๆ เท่านั้น เธอต้องไปเห็นตอนที่แคทเรียนอยู่ม.4 ยิ่งกว่านี้อีก” มายด์ขำ

“ยังไงเหรอมายด์ ยังมียิ่งกว่านี้อีกเหรอ” ชยาถาม

“ใช่ แค่นี้พี่ก็ว่าเหนือความคาดหมายแล้วนะ” เอกพูด

“ไม่ต้องเล่าเลยมายด์” แคทปรามดุๆ

“เล่ามาเดี๋ยวนี้เลย ถ้าไม่เล่าเราโกรธจริงๆ ด้วย” ปรางทำหน้างอน

“มันไม่ได้มีอะไรน่าเล่าเลย อย่างอนเลยนะ” แคทจับแขนปราง ทุกคนพากันขำ

“ถึงไม่มีก็อยากรู้ จะเล่าหรือไม่เล่า” ปรางเสียงแข็ง

“โอเคจ้า เล่าก็ได้ งั้นให้มายด์เล่าก็แล้วกัน” แคทถอนใจนิดๆ

“ตอนนั้นที่โรงเรียนมีงาน พ่อแม่บางคนก็พาเด็กเล็กๆ มาเที่ยวที่โรงเรียนด้วย แล้วเกิดมีเด็กคนหนึ่งทำลูกโป่งหลุดมือลอยไปติดอยู่ที่ต้นจามจุรี แล้วเด็กคนนั้นก็ยืนร้องไห้อยู่ที่ใต้ต้นไม้ไม่ยอมไปไหน เรากับแคทเดินผ่านไปเห็น พอเข้าไปถามเด็กคนนั้นจึงได้รู้ แคทบอกกับเด็กว่าจะไปซื้อให้ใหม่แต่เด็กคนนั้นไม่ยอมจะเอาแต่ลูกโป่งที่ลอยไปติดอยู่อย่างเดียว แม่เด็กก็มาช่วยพูดแต่ไม่ว่ายังไงเด็กก็ไม่หยุดร้องไห้” มายด์เล่า

“นี่ อย่าบอกนะว่าแคทปีนขึ้นไปเอามาให้อ่ะ” ปรางถาม

“ใช่ที่สุดเลย แคทปีนต้นจามจุรีขึ้นไปเอาลูกโป่งให้เด็ก แล้วคิดดูนะต้นจามจุรีสูงมากๆ สูงพอๆ กับที่มหาลัยเรามีอ่ะ ที่นี้พออาจารย์รู้ก็เลยวุ่นวายกันใหญ่ เพราะกลัวว่าแคทจะตกลงมาจึงต้องให้กู้ภัยเอาเบาะลมมาวางไว้ที่โคนต้น ดีว่าแคทลงมาได้อย่างปลอกภัยแถมเอาลูกโป่งลงมาให้เด็กคนนั้นได้ด้วย เด็กหยุดร้องไห้แม่เด็กก็เดินมาขอบใจแคท แต่อาจารย์เรียกแคทไปอบรมที่ห้องตอนพักกลางวัน 1อาทิตย์เต็มๆ” มายด์ยิ้ม

พอมายด์เล่าจบ ทุกคนก็หันมามองหน้าแคทเหมือนกัน ต่างทำหน้าทั้งแปลกใจ ทั้งอึ้ง และตกใจที่เธอทำอะไรไม่ค่อยจะห่วงตัวเองสักเท่าไหร่

“ทำไมมองแคทแบบนั้นล่ะคะ พี่ๆ ปรางด้วย แคทก็แค่อยากให้เด็กหยุดร้องไห้แค่นั้น” แคทบอก

“พี่ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพ่อถึงได้เป็นห่วงแคทมาก” ปรินพูด

“ขนาดพี่ไม่ได้เห็นเอง ยังรู้สึกตกใจเลยนะ” ชยาบอก

“พี่ไม่คิดว่าแคทจะทำอะไรอย่างนี้ได้นะเนี่ย” เอกบอก

“มายด์ ตกลงว่ายายแคทนี่เป็นผู้หญิงใช่มั้ย” ปรางถาม

“ปราง แคทเป็นผู้หญิงที่มีนิสัยไม่เหมือนผู้หญิงทั่วๆ ไปก็เท่านั้น” มายด์ขำ

“ถึงว่าพ่อแคทบอกกับพี่ว่า แคทชอบทำตัวเหมือนผู้ชาย” ปรินพูด

“พี่ๆ คะ ปรางด้วย แคทไม่ได้อยากทำตัวเหมือนผู้ชาย แคทแค่ไม่อยากให้พ่อต้องมาเป็นห่วงเพราะว่าแคทเป็นผู้หญิง พ่อกลัวแต่ว่าจะมีคนมาเอาเปรียบ มารังแกหรือมาทำร้าย แคทก็เลยพยายามทำให้พ่อเห็นว่าแคทดูแลตัวเองได้แค่นั้นค่ะ” แคทบอก

“แต่พี่ว่า เหมือนพ่อจะห่วงแคทมากกว่าเดิมนะ” ปรินพูด

“ใช่ค่ะ ไม่ว่าแคทจะพยายามทำแค่ไหน พ่อก็ไม่เคยจะห่วงน้อยลงเลย” แคททำหน้าเศร้า

“พี่ว่าไม่แปลกหรอก ถ้าพี่เป็นพ่อแคทก็ต้องเป็นห่วงแบบนี้เหมือนกัน” ชยาบอก

“นั่นสิ มีลูกสาวสวยอย่างนี้ จะไม่ห่วงได้ยังไง” เอกพูด

“แคทไม่สวยหรอกค่ะ ปรางกับมายด์สวยกว่าอีก จริงๆ นะคะ” แคทบอกยิ้มๆ

ชยากับเอกหันไปมองปรางกับมายด์แล้วก็พากันยิ้ม

“ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลยยายแคท ไปค่ะพี่ๆ แล้วก็ปรางด้วย เข้าบ้านกันค่ะป่านนี้น้าสมคงทำมะม่วงน้ำปลาหวานเสร็จแล้วล่ะค่ะ” มายด์บอก เธอทำหน้าเขินๆ เมื่อถูกเอกมอง

“จ้า ไปกันปราง ไปกันค่ะพี่ๆ” แคทยิ้มเธอเดินจับมือปรางกับมายด์แล้วเดินเข้าบ้าน ปริน ชยากับเอกจึงเดินตามเข้าไป

ปรินมองข้างหลังแคท วันนี้เธอขมวดผมเหมือนตอนไปมหาลัยสวมกางเกงขายาว ใส่เสื้อยืดแขนสั้นท่าทางทะมัดทะแมง เขาไม่คิดว่าเธอจะปราดเปรียวและทำอะไรที่ตรงข้ามกับรูปลักษณ์ภายนอกของเธออย่างมาก ถ้าคนที่ไม่ได้คุ้นเคยจะไม่มีทางรู้เลยว่าเธอมีนิสัยคล้ายผู้ชายมากกว่าผู้หญิง เธอเป็นคนพูดตรงๆ ไม่ออ่นหวาน เธอไม่เหมือนหญิงสาวทั่วไปที่เขาเคยรู้จัก แต่นี่ก็เป็นสิ่งที่ทำให้เขายิ่งสนใจเธอมากขึ้นไปอีก ผู้หญิงที่เขาแอบชอบไม่เหมือนใครเลยจริงๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***