แรกเจอ

ณ.มหาวิทยาลัยแห่งหนื่งใจกลางกรุงเทพ

“แคท..มายด์..ทางนี้” มีเสียงเรียกดังมาจากข้างหลัง

แคทกับมายด์หันกลับไปมองก็เห็นปรางยืนโบกมือเรียกอยู่ไม่ไกล แคทกับมายด์ยกมือตอบแล้วเดินเข้าไปหา

“มานานแล้วเหรอ” มายด์ถาม

” สักพักแล้วจ้า…แล้วทำไมมาช้าจังล่ะ” ปรางถาม

“รถติดมากกกก..” แคทพูด

” กรุงเทพก็อย่างนี้แหละ…แถมวันนี้มหาลัยเปิดวันแรกด้วย มาอยู่ตั้งหลายวันแล้วยังไม่ชินอีกเหรอ” ปรางบอก

แคททำหน้าย่นแล้วส่ายหัว มายด์กับปรางก็เลยขำ

แคท มายด์และปรางบังเอิญเจอกันที่โรงเรียนกวดวิชานิสัยคล้ายกันก็เลยทำให้สนิทกันมาก

แคทกับมายด์มาจากโรงเรียนเดียวกัน พ่อแม่ของทั้งคู่รู้จักกัน

พ่อของมายด์เป็นเกษตรอำเภอส่วนแม่เป็นแม่บ้าน ฐานะปานกลาง มายด์มีน้องอยู่หนึ่งคนเป็นผู้ชายเรียนอยู่โรงเรียนประจำจังหวัด มายด์เป็นคนรูปร่างสมส่วน สูง165ซม. นน.54กก.ผิวสีน้ำผึ้งออน่ ไว้ผมยาวถึงกลางหลังชอบปล่อยผมสยาย ผมตรงดำเป็นเงา เป็นคนตรงพูดน้อยหน้าตาน่ารัก

ส่วนแคท พ่อเป็นอาจารย์ใหญ่ประจำอยู่ที่โรงเรียนที่น้องของมายด์เรียนอยู่ส่วนแม่เป็นแม่บ้านเหมือนกัน ฐานะทางบ้านก็ปานกลาง แคทมีน้องชายหนึ่งคนเหมือนมายด์แต่น้องของแคทโตกว่าน้องของมายด์ ตอนนี้น้องของแคทได้ทุนไปเรียนอยู่ที่สิงคโปร์ แคทเป็นคนหุ่นนางแบบเลยคือสูง170ซม.นน.52กก.ผิวขาวออกเหลือง ไว้ผมยาวประมาณกลางหลังผมแคทจะหยักเป็นลอนดูมีน้ำหนักแต่ไม่เคยปล่อยผมเลย แคทจะม้วนผมและใช้ปิ่นปักไว้เสมอจึงไม่มีใครรู้ว่าผมเธอยาวแค่ไหนนอกจากมายด์ แคทเป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดี หน้าตาสวยคมโดยเฉพาะตา ตาแคทจะคมมากแต่บางครั้งก็น่ากลัวสำหรับปราง

พ่อของปรางเป็นนักธุรกิจมีบริษัทเป็นของตัวเองส่วนแม่อยู่บ้านเฉยๆ ฐานะทางบ้านถือว่าร่ำรวยทีเดียว ปรางมีพี่ชายหนึ่งคนอายุ30ปีแล้วตอนนี้ทำงานแทนพ่ออยู่ที่บริษัท ปรางเป็นคนรูปร่างสมส่วนเหมือนกับมายด์ สูง165ซม.นน.52กก.ผิวขาวมากจนเห็นเส้นเลือด ไว้ผมยาวประบ่าผมสีน้ำตาลชอบปล่อยผมเหมือนมายด์ปรางจะเป็นคนพูดเก่ง ยิ้มง่ายและใจเย็น

เปิดเทอมวันแรกคนเยอะมากในมหาลัย แคท มายด์และปรางสอบติดคณะเดียวกันคือเลขานุการเอกภาษาต่างประเทศ แคทเก่งภาษาอยู่แล้ว

เพราะพ่อส่งให้เธอไปเรียนภาษาตั้งแต่ตอนปิดเทอมม.ต้น แต่ส าหรับมายด์กับปรางถือว่าพอใช้ได้ที่เลือกมาสอบคณะนี้ก็เพราะไม่อยากจากเพื่อน

สามสาวยืนมองไปรอบๆ ก่อนที่ปรางจะบอกว่า

” ไปที่ตึกคณะกันดีกว่า” แคทกับมายด์พยักหน้าเห็นด้วย

ทั้งสามคนเลยเดินมุ่งหน้าไปทางตึกด้านใน

ในที่สุดก็เดินมาถึงตึกคณะบริหารธุรกิจ ด้านหน้าตึกมีรุ่นพี่แต่ละแผนกเอาป้ายมาปักไว้ให้น้องปีหนึ่งของแต่ละแผนกได้ไปเข้าแถวเพื่อรายงานตัว

พอสามสาวเดินเข้าไปทุกคนก็หันมามองเป็นตาเดียวกันเลย เพราะว่าแคทเด่นกว่าคนอื่น อาจจะด้วยความสูงและก็หน้าตาของเธอ ก็บอกแล้วว่าหุ่นนางแบบ

“เขามองอะไรกันล่ะ?” แคทหันมาถามเพื่อน

” ก็มองเธอนั่นแหละ” ปรางพูดพร้อมกับยิ้ม

” ทำไมอ่ะมันมีอะไรผิดปกติหรือไง?” แคทพูดพร้อมกับทำหน้าแปลกๆ

” เขามองคนสวยไง…หึหึ” มายด์พูดบ้าง

” ใครสวย? ตกลงเขามองมายด์กับปรางใช่มั้ย” แคทพูดพร้อมกับมองไปที่เพื่อน

” มองเธอนั่นแหละ” คราวนี้มายด์กับปรางพูดพร้อมกันและก็หัวเราะ

แคทชี้มือมาที่ตัวเองแล้วยิ้มน้อยๆ พร้อมกับเดินนำไปนั่งหน้าป้ายแผนก

แคทไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนสวยไม่ว่าจะมีใครพูดก็ตาม

ในที่สุดก็ผ่านการรับน้องมาจนถึงตอนเย็น ปรางมีคนมารับกลับบ้านส่วนแคทกับมายด์กลับด้วยกันเพราะอยู่ด้วยกัน ทั้งคู่พักอยู่ที่บ้านของป้ามายด์

ป้าของมายด์ชื่อป้ามล ป้ามลไม่ได้แต่งงานเลยพักอยู่คนเดียว ป้ามลทำงานธนาคารถือว่าสบายเลยทีเดียวที่บ้านป้ามลอยู่กันทั้งหมด3คนมีป้ามล น้าสมกับน้าสี

น้าสมกับน้าสีเป็นคนที่ป้ามลจ้างให้มาช่วยทำงานบ้าน

บ้านป้ามลเป็นบ้านสองชั้นมีสนามหญ้า มีสระว่ายน้ำมีรั้วโดยรอบ

“กลับมากันแล้วเหรอลูก” ป้ามลถามทันทีที่เห็นแคทกับมายด์

“เป็นไงบ้างลูก..เปิดเทอมวันแรก” ป้ามลถาม

” สนุกค่ะ..แต่ก็เหนื่อย” มายด์บอก

” แล้วแคทล่ะลูก…เป็นไงบ้าง” ป้ามลหันไปที่แคท

” วุ่นวายมากกว่าค่ะ” แคทพูดแล้วก็นั่งลงที่โซฟา

” แคทได้เป็นดาวคณะด้วยล่ะค่ะ..ป้า” มายด์บอก

ป้ามลเดินมาลูบหัวแคท

” ก็บอกแล้วว่าหลานป้าสวย” ป้ามลพูด

” ไม่สวยสักหน่อย..มายด์กับปรางสวยกว่าอีก…แคทไม่อยากเป็นเลยค่ะ” แคทบอกพูดจบก็ทำหน้าแบบขัดใจมาก

ป้ามลหัวเราะออกมาเพราะเอ็นดู

” ไปอาบน้ำแล้วลงมากินข้าวกัน” ป้ามลพูด

” ค่ะ” แคทกับมายด์พูดพร้อมกัน

ผ่านมาได้ 1 เดือนแล้วสำหรับชีวิตการเรียนในมหาลัย

เย็นวันนี้จะมีประชุมกันในคณะเรื่องกีฬาของมหาลัยที่จะมีขึ้นในเดือนหน้า

ผลการประชุมออกมาว่าแคท มายด์และปรางต้องเป็นดรัมเมเยอร์ของคณะ ซึ่งจะต้องมีซ้อมกันในตอนเย็นของทุกวัน

” โอ้ย! ทำไมต้องเป็นพวกเราล่ะนี่” แคทบ่น

” เพราะเธอเป็นดาวคณะไงล่ะ…ทำให้ช้ันกับมายด์เลยโดนไปด้วย” ปรางพูดแบบยิ้้มๆ พลางมองแคทที่ทำท่าเหมือนอยากหายตัวได้

” จะโวยวายทำไม? ยายแคท….ตอนอยู่รร.เก่าก็เคยเป็นนะ” มายด์พูดบ้าง

” แต่นี่มันมหาลัยนะ..ถ้าพลาดไปได้อายทั้งคณะแน่” แคทพูดพลางเกาหัว

” น่าสนุกดีออกนะ..ดีที่เราเป็นด้วยกัน” ปรางพูด

” แล้วเขาจะเริ่มซ้อมกันเมื่อไรล่ะ” แคทหันไปถาม

” เห็นว่า..เดี๋ยวพี่ๆ จะบอกอีกทีอ่ะ” ปรางตอบ

” ป่ ะ…กลับบ้านกันเถอะ” แคทพูด

วันจันทร์ถัดมาตอนเช้า

” เย็นนี้จะเริ่มซ้อมกีฬาและซ้อมหลีดกับดรัมนะคับ…น้องๆ ที่เป็นนักกีฬา เป็นหลีดและเป็นดรัมเย็นนี้เจอกันที่โรงยิมใหญ่ตอน5โมงเย็นนะคับ” เสียงของรุ่นพี่ที่เป็นประธานคณะพูดผ่านไมโครโฟน ประธานคณะเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีเรียนเอกคอมเคยเป็นเดือนของคณะเมื่อปีที่แล้วชื่อ ศิวา

ตกเย็นในโรงยิมก็เต็มไปด้วยคนจำนวนมาก ทั้งนักกีฬา ทั้งหลีดและพวกดรัมเพราะต้องประชุมกันก่อนแยกย้ายไปซ้อมตามที่ต่างๆ

พอประชุมเสร็จในโรงยิมก็เหลือแค่พวกหลีด กับดรัมและนักกีฬาวอลเล่ย์บอลกับบาสเกตบอลเท่านั้น

” แคท..ชั้นว่าพี่ศิวามองแกบ่อยๆ นะ” ปรางพูด

” ไม่หรอกมั้ง..พี่เขาก็มองไปทั่วๆ แหละเขาเป็นประธานก็ต้องดูแลทุกคนนะ” แคทหันไปมอง

” แต่..ชั้นว่าปรางพูดถูกนะ” มายด์พูดบ้าง

” ชั้นเห็นเขามองมาทางแกอย่างบ่อย เวลาแกเผลออ่ะ” ปรางบอก

” ซ้อมต่อเถอะ” แคทพูด เธอรู้สึกเฉยๆ

หลังจากซ้อมเสร็จแล้ว สามสาวเปลี่ยนชุดแล้วและกำลังจะเดินออกจากโรงยิม

” น้องแคทคับ..” มีเสียงเรียกมาจากข้างหลังสามสาวหันกลับไปมองพร้อมกัน ศิวานั่นเอง เขากำลังวิ่งเข้ามาหา

ปรางกับมายด์หันไปมองหน้าแคท

” ค่ะพี่” แคทตอบ

” มีอะไรคะ..พี่ศิวา” แคทถาม เมื่อศิวามาถึง

” พี่จะบอกว่า…พรุ่งนี้ตอนพักกลางวันเขานัดประชุมดาวและเดือนปีนี้นะ” ศิวาบอก

“ที่ไหนคะ” แคทถาม

” ที่หอประชุมกลางคับ” ศิวาพูด

” ตรงไหนเหรอคะ..พอดีแคทยังไม่ค่อยได้ทำความคุ้นเคยกับมหาลัยสักเท่าไรค่ะ” แคทพูดพร้อมกับหันมาทางปรางกับมายด์ซึ่งก็ส่ายหน้าทั้งคู่

” งั้น…พรุ่งนี้ไปพร้อมกับพี่ก็ได้เพราะยังไงพี่ก็ต้องไปอยู่แล้ว” ศิวาพูด

แคทหันไปมองหน้าเพื่อน

” ก็ได้ค่ะ” แคทพูด

” งั้นพรุ่งนี้…พี่จะคอยอยู่ที่หน้าคณะนะคับ” ศิวาบอก

“ค่ะ..พี่” แคทตอบ

” โอเค..กลับบ้านกันดีๆ นะคับ” ศิวาพูด

“ค่ะ..ขอบคุณนะคะ” แคทพูด

แล้วศิวาก็หันหลังเดินกลับไป

วันรุ่งขึ้นตอนพักกลางวันแคท มายด์และปรางก็เดินออกมาที่หน้าคณะก็เห็นว่าศิวามารออยู่แล้ว

” ขอโทษนะคะที่ต้องให้รอ…พอดีอาจารย์ปล่อยช้าค่ะ” แคทบอกกับศิวา

” ไม่เป็นไรคับ พี่ก็เพิ่งมา” ศิวาพูด

“ปรางกับมายด์ไปดูด้วยได้มั้ยคะ” ปรางถาม

” ได้สิคับ” ศิวาพูดยิ้มๆ

ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าสามสาวนี้ตัวติดกันอย่างกับอะไรดี พูดจบศิวาก็เดินนำสาวๆ ไปยังหอประชุมกลาง

การซ้อมดรัมผ่านมาได้ 1อาทิตย์แล้ว ตอนนี้คนที่อยู่ซ้อมในโรงยิมต่างก็พูดกันไปว่าศิวากำลังตามจีบดาวคณะอยู่

” แคท…ชั้นว่าพี่ศิวาเขาจีบแกแน่ๆ เลยว่ะ” ปรางพูด

” ชั้นก็ว่าใช่” มายด์ช่วยพูด

แคททำหน้าเฉยๆ ไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายอะไรเลย

” แก..ไม่สนใจพี่เขาบ้างเหรอ” ปรางถาม

“ไม่ล่ะ” แคทตอบแล้วส่ายหัว

” ทำไมล่ะ…พี่เขาก็หล่อ นิสัยก็ดีนะ” ปรางพูด

” ถ้าแกชอบก็เอาไปดิ…ให้” แคทพูดหน้าตาเฉย

” ยายบ้า…ชั้นแค่อยากรู้” ปรางว่า

“ก็มันไม่ใช่…จะให้ชอบได้ไงล่ะ” แคทตอบ

” แล้วแกจะเอาไงล่ะ” ปรางพูดต่อ

” ก็ไม่เอาไงหรอก…ปล่อยไปงั้นแหละพี่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรเดี๋ยวนานไปเขาก็รู้เอง” แคทบอกกับปราง

ส่วนมายด์ไม่พูดอะไรเพราะรู้นิสัยแคทดี เธอคบกันมานาน

หลังซ้อมเสร็จแล้วระหว่างกำลังเดินออกจากโรงยิม

” วันนี้กลับกับชั้นนะแคท มายด์” ปรางพูด

” วันนี้พี่ชายชั้นมารับนะ” ปรางพูดต่อ

” พี่ที่ว่าไปดูงานที่อเมริกาอ่ะนะ กลับมาแล้วเหรอ” แคทถาม

” ใช่…กลับมาได้หลายวันแล้วจะได้แนะนำให้รู้จักกัน” ปรางพูด

” จะไม่รบกวนพี่เขาเหรอ…ที่ต้องไปส่ง” มายด์พูด

” ไม่หรอก…ต่อไปนี้พี่เขาต้องไปรับไปส่งชั้นทุกวันตามคำสั่งของแม่น่ะ” ปรางพูดไปขำไป

” งั้นก็ได้…” แคทเป็นคนสรุปเพราะนี่ก็มืดแล้ว

“แคทคับ”

พอเดินมาได้อีกหน่อยก็มีเสียงเรียกแคทดังมาจากด้านข้าง ทุกคนหันไปมองศิวานั่นเอง

“มีอะไรคะพี่ศิวา” แคทถาม

” พี่มีเรื่องจะคุยกับแคทหน่อยคับ” ศิวาพูด

แคทหันไปมองหน้าเพื่อน

” มายด์กับปรางไปก่อนนะ..เดี๋ยวเราตามไป” แคทบอก มายด์ดึงมือปรางให้เดินออกไป

“ปล่อยให้อยู่กับพี่ศิวาอย่างนั้นจะดีเหรอ” ปรางพูดเพราะห่วงแคท

” ไม่ต้องห่วงแคทมันหรอกน่า…ไม่มีใครทำอะไรได้หรอก” มายด์พูดแล้วยิ้ม

” ทำไมล่ะ…แคทเป็นผู้หญิงนะถ้าพี่ศิวาทำอะไรขึ้นมาจะทำไง” ปรางพูดไปหันหลังไป คราวนี้มายด์ถึงกับขำออกมา

” ปรางยังไม่รู้อะไร….แคทน่ะเป็นทั้งยูโด เทควันโดและมวยไทยเลยนะ ถ้าพี่ศิวาจะทำอะไรจริงๆ ชั้นว่ายังไม่รู้เลยว่าใครจะเจ็บ555” มายด์บอก

พอปรางได้ยินก็หันไปมองหน้ามายด์ทันที” จริงอ่ะ” ปรางถาม มายด์พยักหน้า

” แคทแอบพ่อเรียนตอนอยู่ม.ต้น ตอนนั้นไปอยู่กับป้า ไม่มีใครรู้จนกระทั่งได้รับเลือกให้ไปแข่งในระดับภาค” มายด์เดินเล่าไปเรื่อยๆ

” พอป้ากับพ่อรู้ลมแทบจับ ไม่ใช่แค่นั้นนะยังไปเรียนยิงปืนทั้งแบบเป้านิ่งและเป้าบิน แถมลงแข่งได้เหรียญทองระดับภาคด้วย”

ปรางฟังไปแบบอึ้งๆ ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าแคทที่ดูบอบบางจะเป็นนักกีฬาประเภทนี้ ้” แคทเล่นกีฬาเก่งหลายอย่างนะทั้งวอลเล่ย์บอล บาสเกตบอลเป็นนักกีฬาของรร.เลย"มายด์พูด

"แล้วทำไมปรางถึงไม่เคยเห็นแคทเล่นกีฬาอะไรเลยล่ะมายด์?” ปรางหันมาถามมายด์เพราะสงสัย  มายด์มีสีหน้าเศร้าลง

” เกิดอุบัติเหตุขึ้นตอนอยู่ม.5ช่วงปิดเทอมพอดี แคทไปตลาดกับพ่อและแม่ พอดีมันเห็นเด็กเล่นลูกบอลแล้วบอลมันกลิ้งไปที่ถนน เด็กคนนั้นวิ่งตามบอลไปกลางถนน” มายด์หยุดพูด

“แล้วเกิดอะไรขึ้น” ปรางรีบถาม

” แคทเห็นว่ามีรถกะบะวิ่งมาพอดี และกำลังจะชนเด็กก็เลยวิ่งไปอุ้มเด็กหลบแต่ตัวเองถูกรถชนเต็มๆ เลย” มายด์เล่า

“แล้วไงอีก” ปรางเร่ง

” แคทนอนอยู่ไอซียูนาน2อาทิตย์หมอบอกว่ากระดูกข้อมือ ข้อเท้าหัก แขนก็หักตั้งแต่หัวไหล่ลงมา พอแคทฟื้นหมอก็บอกว่าไม่สมควรจะเล่นกีฬาอีก พอแคทหายดีพ่อก็เลยขอให้เลิกเล่นแคทสงสารพ่อ เลยรับปากพ่อว่าจะไม่เล่นกีฬาหรือทำอะไรที่จะมีผลต่อแขนขาอีก” มายด์พูดจบ  ปรางอ้าปากค้างเพราะตกใจ

” อ้าว! แล้วตอนนี้แคทยังจะทำอะไรใครได้ล่ะ” ปรางพูด

“แคทดื้อจะตาย แขนกับขากลับมาใช้งานได้แล้วเพียงแต่ไม่เหมือนแต่ก่อนแล้วก็ต้องไม่ให้พ่อรู้อย่างเด็ดขาด แคทไม่อยากให้พ่อห่วงมาก เป็นไงทีนี้หายห่วงได้หรือยัง” มายด์พูด

” ถึงว่าทำไมพ่อถึงได้ห่วงแคทมาก” ปรางพูด

” แต่ก่อนแคทเป็นคนใจร้อน วู่วามพ่อก็เลยส่งไปฝึกสมาธิกับป้าจะได้เป็นคนใจเย็นขึ้น แต่เชื่อมั้ยพอแคทกลับมาพ่อกลับบอกว่าคิดผิด”มายด์พูด

“ยังไงล่ะ” ปรางถามอีก

” ก็แคทกลายป็นคนเข้าถึงยาก ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกออกมาแต่กลับอ่านความคิดคนอื่นได้แบบทะลุปรุโป่รงอ่ะดิ พ่อบอกว่ายิ่งน่ากลัวกว่าเก่าอีก” มายด์บอก

“เออ..ใช่อันนี้เห็นด้วยกับพ่อเลย บางครั้งชั้นยังกลัวเลยเพราะไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่” ปรางพูดบ้าง

สองสาวเดินคุยกันมาจนกระทั่งเห็นรถเก๋งจอดเรียงกันอยู่ 3 คัน

“พี่ปรินทางนี้ค่ะ” ปรางเรียก

ปรินหันมาเมื่อได้ยินเสียงเรียก ปรินเป็นหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวเหมือนปรางหน้าตาคมเข้มหล่อเหลา ปรินสูง185ซม. เขาเดินเข้ามาหาปรางแล้วเอามือลูบหัว

” มานานแล้วเหรอคะ แล้วทำไมพี่ชยากับพี่เอกถึงมาด้วยล่ะคะ” ปรางทักพี่ชายแล้วถามไปถึงผู้ชายอีกสองคนที่ยืนคุยกับปรินอยู่

” หวัดดีคับน้องปราง” ชยากับเอกทักทายปราง

ชยากับเอกเป็นเพื่อนสนิทของปรินทำงานอยู่ที่บริษัทของพ่อปรินนั่นแหละ ชยาและเอกตัวเตี้ยกว่าปรินนิดหน่อย ผิวขาวทั้งคู่ หน้าตาหล่อพอใช้ได้

” สวัสดีค่ะพี่ชยา พี่เอก” ปรางหันไปยกมือไหว้

” อ้าว! .....ลืมแนะนำไปเลยนี่เพื่อนสนิทปรางค่ะ ชื่อมายด์ …มายด์นี่พี่ปรินพี่ชายเราและนี่พี่ชยากับพี่เอกเพื่อนสนิทของพี่ปริน” ปรางบอก

“สวัสดีค่ะพี่ปริน พี่ชยา พี่เอก” มายด์ยกมือไหว้ทั้งสามคน

” สวัสดีคับน้องมายด์” ปริน ชยาและเอกยกมือรับไหว้

“เพื่อนน้องปรางน่ารักนะคับ สงสัยพี่ต้องมารับน้องปรางเป็นเพื่อนเจ้าปรินบ่อยๆ แล้ว” เอกพูดขึ้นมาทันที

” น้อยๆ หน่อยเพื่อน เก็บอาการบ้าง” ชยาพูด

” ถ้าจะจีบเพื่อนปรางก็ต้องผ่านปรางก่อนนะคะพี่เอก” ปรางพูดแล้วก็ขำ  ส่วนมายด์ยืนนิ่งไม่พูดไม่จาอะไร

“แล้วจะกลับกันได้หรือยังเรา” ปรินหันไปถามปราง

” เดี๋ยวค่ะ พี่ปรินรอเพื่อนปรางอีกคนก่อนแล้วพี่ต้องไปส่งเพื่อนปรางด้วยนะคะ”ปรางบอก

” ได้สิ ไม่มีปัญหาแล้วเพื่อนเราอีกคนล่ะอยู่ไหน?” ปรินถามพลางหันมอง

ปรางกับมายด์หันกลับไปมองทางที่เพิ่งเดินมาแล้วก็เห็นเงาคนสองคนกำลังเดินมา

“แคท..ทางนี้” ปรางตะโกนบอกเพื่อน

แคทหันมาแล้วหันกลับไปพูดกับคนที่เดินมาด้วยกัน

” แคทไปก่อนนะคะ พี่ศิวา” แคทบอก

“คับแคท” ศิวาพูดแล้วมองดูแคทเดินไปหาเพื่อน

“ขอโทษนะปรางที่ทำให้รอ” แคทรีบเดินมาหาปรางทันที

” ไม่เป็นไร เออ! นี่พี่ปรินพี่ชายเราและก็พี่ชยากับพี่เอกเพื่อนพี่ปรินน่ะ” ปรางแนะนำ

“สวัสดีค่ะพี่ๆ ขอโทษนะคะที่ทำให้รอค่ะ” แคทยกมือไหว้พร้อมกับก้มหัวเพราะรู้สึกผิดที่ทำให้ทุกคนต้องรอ

ปริน เอกและชยายกมือรับไหว้ พอแคทเงยหน้าขึ้นมาสามหนุ่มถึงกับอึ้งไปเลย แต่ที่อึ้งมากก็คือปริน ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่เคยเห็นคนสวย เขาเห็นมามากทั้งไทยและต่างชาติแต่กับคนตรงหน้ามันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

ผู้หญิงคนนี้มีดวงตาที่สวย กลมโต และคมมากๆ จมูกโด่งเป็นสันจนเหมือนลูกครึ่งมากกว่าคนไทยแท้ๆ ปากเป็นกระจับสวยได้รูปสีชมพูธรรมชาติ คิ้วเข้มสีดำ ผมสีน้ำตาลธรรมชาติถูกขมวดไว้กลางหัวอย่างดี ที่ตอนนี้หลุดลงมาห้อยอยู่ข้างๆ หน้าแต่ก็ทำให้น่ามองมากขึ้น เธอสูงกว่าปรางกับมายด์จนเกือบจะเท่ากับเขา ผิวเธอขาวขนาดที่ตอนนี้มืดแล้วยังมองออกว่าเธอขาวมาก หุ่นเหมือนนางแบบในนิตยสารที่เขาเคยดู

แต่ปรินชอบดวงตาของเธอมากที่สุด เป็นดวงตาที่มองดูว่างเปล่าไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ และน่าจะดุมากถ้ามองเฉยๆ แต่เขากลับรู้สึกว่ามันน่าค้นหาอย่างมาก

ปรินบอกกับตัวเองเลยว่าเธอคนนี้แหละใช่คนที่เขารอมาตลอดจนป่านนี้

แคทเมื่อเงยหน้าขึ้นเห็นปรินมองอยู่ เธอไม่ได้คิดอะไรกับสายตาที่เขามองมา เพราะปรางเคยบอกว่าปรินมีนิสัยคล้ายกับแคทหลายอย่าง เขามีผู้หญิงมาชอบและติดพันหลายคนแต่ปรินก็ไม่เคยสนใจใครสักคนและอยู่เป็นโสดมาจนอายุ30ปีแล้ว เขาเป็นคนตัวสูงมากน่าจะ180กว่าๆ รูปร่างกำยำ แข็งแรงแบบคนที่ออกกำลังกายสม่ำเสมอ น่าจะดูแลตัวเองเป็นอย่างดี คิ้วหนาเข้ม ตาคม จมูกโด่ง ผิวขาวเหมือนกับปราง รวมๆ แล้วเป็นผู้ชายที่หล่อมากสมแล้วที่จะมีผู้หญิงแย่งกันจีบมากมาย

แคทอ่านนิสัยของเขาผ่านทางหน้าตาว่า น่าจะเป็นคนยิ้มยาก ใจเย็น สุขุมรอบคอบสมกับที่เป็นประธานบริษัทที่จะต้องควบคุมคนจำนวนมาก

“ไป กลับกันได้แล้ว” ปรินบอก หลังจากที่เห็นแคทมองมาที่เขา

” งั้นพรุ่งนี้เจอกันเพื่อน” เอกพูดแล้วเดินไปขึ้นรถ

” กลับก่อนนะเพื่อน กลับก่อนนะน้องปราง” ชยาพูดกับปรินแล้วก็หันไปพูดกับปราง

” ค่ะ พี่ชยาขับรถดีๆ นะคะ” ปรางพูดกับชยา

ปรินเดินไปขึ้นรถปรางเดินไปนั่งข้างหน้า แคทนั่งข้างหลังคนขับส่วนมายด์นั่งข้างหลังปราง พอรถเคลื่อนออกปรางก็หันมาที่แคททันที

” พี่ศิวาเขาคุยอะไรกับแคทล่ะ” ปรางถาม

” ไม่มีอะไรนี่” แคทบอก

“เป็นไปไม่ได้ ต้องมีอะไรแน่ๆ หรือพี่เขาสารภาพรัก” ปรางถามตรงๆ

ปรินที่ขับรถอยู่มองผ่านกระจกหลังเห็นแคททำหน้าเฉยๆ เหมือนไม่ได้รู้สึกอะไร มันก็ไม่แปลกหรอกที่จะมีคนมาสารภาพรักก็สวยน่ารักขนาดนี้

” ว่าไงจ๊ะ ยายแคท บอกมาเดี๋ยวนี้เลย” ปรางชักเริ่มหงุดหงิดก็คนถูกถามเฉยจนรำคาญ

” ตามนั้นแหละ” แคทตอบแบบขอไปที

“จริงๆ อ่ะ” มายด์หันมาทันที

” แล้วแกว่าไง…ตกลงมั้ย” ปรางรีบพูด

ปรินเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าสาวที่เขามองว่าสวยจะมีแฟนหรือยัง

” ไม่..” แคทตอบพลางส่ายหัว

ปรินยิ้มมุมปากนิดๆ

” หมายความว่าไง ไม่” ปรางถามต่อ

“ก็ไม่ตกลงไงจ๊ะ” แคทพูดหน้าตาปกติมาก

” แล้วพี่ศิวา เขาว่าไงบ้างล่ะ” มายด์ถามบ้าง

” เขาก็ถามว่ามีแฟนแล้วเหรอ ก็บอกเขาว่ายังไม่มี เขาเลยบอกว่างั้นเขาก็จะไม่ยอมแพ้หรอกนะ เขาจะจีบต่อไป” แคทพูด เธอมองไปนอกรถ พลางถอนหายใจ สายตาของเธอว่างเปล่า

ปรินแอบมองท่าทางของแคทเขาต้องยอมรับว่ามองไม่ออกว่าเธอคิดอะไรอยู่ในใจและรู้สึกยังไง

“โอ้โห! สุดยอดเลยอ่ะ พี่ศิวาเนี่ยใจใช้ได้เลย” ปรางพูดแล้วก็หัวเราะ

มายด์เอาแต่อมยิ้มแล้วก็มองหน้าแคท มายด์รู้ดีว่าถ้าแคทบอกว่า “ไม่” ก็คือ” ไม่” ต่อให้ทำอะไรมากแค่ไหนก็เปลี่ยนใจเพื่อนไม่ได้แน่นอน นี่แหละนิสัยแคทล่ะ

/////////////////////////

ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ

ส่งคำติชมมาได้นะคะ

ถ้าชอบฝากติดตามจนจบด้วยนะคะ

ขอบคุณค่ะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***