ไม่เผยตัวตน

* สถานที่และบุคคลทั้งหมดในเรื่องเป็นสิ่งที่สมมติขึ้นเอง หากมีชื่อซ้ำกับสถานที่ที่มีอยู่จริง ทางผู้สร้างไม่มีเจตนาจะพาดพิงใดๆทั้งสิ้น *

นักฆ่าทั้ง 5 คน ได้วิ่งออกไปจากจุดมาร์คตามทางของตน จากนั้นก็เริ่มจะกระโดดขึ้นกิ่งไม้ทีละต้นเพื่อเร่งความเร็ว ก่อนจะไปหยุดที่จุดที่แต่ละคนได้วางแผนเอาไว้

" เขตนั่นอยู่ด้านหน้าแล้ว ประจำจุดได้ "

เสียงวิชั่นสั่งการให้ทุกคนประจำที่ผ่านหูฟัง ถึงอย่างไรเขาก็ยังเป็นนักฆ่าที่อาวุโสที่สุด ทุกคนจึงเชื่อฟังเขาตลอดมา

ทั้งหมดหยุดประจำจุดตามวิชั่นครู่หนึ่ง ก่อนจะมุ่งหน้าเข้าไปยังเขตเวสต์เอเคอร์ด้วยสัญชาตญาณทันที ทั้ง 5 คนมีความชำนาญในเส้นทางนี้เป็นทุนเดิม งานนี้จึงไม่ยากนักที่จะทำให้สำเร็จโดยง่าย

เพียงไม่นาน คฤหาสน์ทั้งหลังก็ลุกเป็นไฟเสมือนมีพายุเพลิงโหมเข้าใส่ ก่อนที่คฤหาสน์ทั้งหมดก็วอดวายกลายเป็นเถ้าถ่านด้วยความรุนแรงของกองไฟ

" ทำไมถึงเลือกใช้วิธีนี้ล่ะวิชั่น "

สตอร์มถามขึ้นด้วยความสงสัยพลางปัดๆใบหน้าของตนอย่างระมัดระวัง

" เพื่อให้พวกนั้นจับไม่ได้ยังไงล่ะ พวกเราเข้าไปจัดการคนเฝ้าประตูเพื่อไม่ให้มีใครมาดับไฟ แล้วจากนั้นก็... "

" Boom "

ยังไม่ทันที่วิชั่นจะพูดจบ เสียงคิลล์ก็ดังขึ้นต่อจนทำให้วิชั่นอดยิ้มไม่ได้

" ถามจริงว่ายิ้ม? "

คิลล์เอ่ยขึ้นพลางมองวิชั่นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ เขาสนิทกับวิชั่นมากจนพูดแบบนี้ได้แล้ว

" เห็นเป็นอะไรล่ะ "

เบลดพูดแทรกขึ้นมา เสียงที่ลอดผ่านผ้าปิดปากสีดำของเขาชวนให้ชาโดว์ยกมือมาแตะที่ไหล่ของเขา

" เอาน่าๆทั้งคู่ ยังไงก็ต้องขอบคุณวิชั่นล่ะ "

ชาโดว์เอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดีและยิ้มบางๆออกมาพลางแตะไหล่กว้างของเบลดอยู่แบบนั้น