ตอนที่ 1

กริ๊ง...ง...ง...ง

เสียงแหลมดังกังวานขึ้นจากในห้อง ชายหนุ่มอมยิ้มเห็นใจนาฬิกาปลุกเล็กน้อยเพราะมันส่งเสียงมาพักใหญ่ ทำให้เขาตัดสินใจมุ่งหน้าไปยังหน้าประตูห้องน้องสาว

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

ภายในห้องนาฬิกาปลุกยังคงทำหน้าที่ของมันต่อไปด้วยความซื่อตรง

“คนเล็ก ตื่นได้แล้ว นาฬิกาปลุกของเราส่งเสียงปลุกคนทั้งตึกได้แล้วล่ะ” เสียงเรียกของชายหนุ่มดังขึ้นที่หน้าประตูห้องนอน

ชนิกานต์ผงกหัวขึ้นจากหมอนเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงของชนกานต์ เธอเอื้อมมือไปคว้านาฬิกาปลุกที่ตั้งอยู่บนโต๊ะเล็กข้างเตียงมาดูเวลา

“เฮ้ย!” หญิงสาวร้องขึ้นด้วยความตกใจเมื่อเห็นเวลาพลางหันมาขานรับพี่ชาย

“เค้าตื่นแล้วตัวใหญ่” เสียงตอบรับของน้องสาวทำให้ชนกานต์เดินกลับไปนั่งที่โซฟาบริเวณห้องนั่งเล่น

“พวกแกตื่นเลย เดี๋ยวนี้! เที่ยงจะครึ่งแล้ว!” เสียงโวยวายของเธอเรียกสติของอังคณาและสุธาสินีได้ทันที

เมื่อเห็นเพื่อนสาวสองคนงัวเงียตื่นแล้ว ชนิกานต์ทำหน้ามุ่ยพลางบ่นใส่ทั้งคู่ทันที

“จะบ้าตาย นาฬิกาปลุกดังตั้งแต่เที่ยง นี่จะเที่ยงครึ่งแล้วทำไมไม่มีมนุษย์หน้าไหนในห้องนี้รับรู้เลยล่ะ”

“อืม ฉันได้ยินแล้วแต่มันลืมตาไม่ขึ้น” สุธาสินีตอบพร้อมเอี้ยวตัวบิดขี้เกียจ

“เยี่ยมเลย ถ้าสายตั้งแต่วันแรก ฉันจะโทษแกเพราะแกได้ยินแต่กลับไม่ปลุกใครเลย”

ชนิกานต์พูดแล้วปรี่เข้าห้องน้ำไปทิ้งให้สุธาสินีนั่งงงกับความผิดที่เพื่อนโยนมาให้ ส่วนอังคณาเปิดประตูห้องเพื่อออกไปเข้าห้องน้ำในห้องข้างเคียงซึ่งเป็นห้องของเธอและสุธาสินี

เวลาเดินไปครู่ใหญ่...สุธาสินีส่งเสียงผ่านประตูห้องน้ำไปปลุกชนิกานต์ขึ้นจากภวังค์

“คนเล็ก! เอาหมอนสักใบไหม?”

“เอ่อ ไม่ต้อง ขออีก 5 นาทีนะ” เธอตอบ

ไม่นานนัก ชนิกานต์ก็ยืนอยู่ในชุดนักศึกษาหน้ากระจกบานใหญ่ ในกระจกสะท้อนภาพหญิงสาวผิวขาว เรือนผมสีดำขลับถูกดัดให้เป็นลอนคลื่นพาดยาวไปถึงกลางหลัง หน้าตาสะสวยด้วยโครงหน้ารูปไข่ คิ้วสีน้ำตาลไหม้พาดโค้งอยู่เหนือดวงตาชั้นเดียวที่ยาวรี นัยน์ตากลมสีน้ำตาลเข้มดูคมเฉี่ยว จมูกเรียวรับกับริมฝีปากบางที่สวยได้รูปและกำลังยิ้มกริ่มอย่างยินดี

วันนี้ทางมหาวิทยาลัยเปิดการเรียนการสอนวันแรก ชนิกานต์และเพื่อนสาวอีกสองคนสอบเข้าเรียนที่เดียวกันได้ พวกเธอจึงตกลงอยู่ร่วมกันในคอนโดห้องชุดของครอบครัวชนิกานต์ โดยมีชนกานต์ซึ่งเป็นพี่ชายและรุ่นพี่ในมหาวิทยาลัยของพวกเธออยู่ด้วยเพื่อคอยดูแลน้องสาวตามที่รับปากบิดามารดาเอาไว้

“แต่งตัวเสร็จหรือยังสาวๆ ให้พี่ไปส่งดีไหม?” ชนกานต์ พี่ชายที่อายุห่างจากน้องสาวเพียงสองปีเอ่ยขึ้น

เขาเป็นหนุ่มหล่อผิวขาว คิ้วเข้มหนาพาดเฉียงอยู่เหนือดวงตาเรียวคม สันจมูกตรงได้รูป ริมฝีปากสีแดงเรื่อน้อยๆ ตามธรรมชาติ บุคลิกงามสง่า อกผายไหล่ผึ่ง ฉายเสน่ห์แห่งบุรุษเพศได้อย่างชัดเจน

เพียงไม่ถึงสิบนาที สามนักศึกษาสาวจอมแสบก็มายืนอยู่ที่มหาวิทยาลัยหน้าคณะวิศวกรรมศาสตร์โดยความอนุเคราะห์ของชนกานต์ที่ขับรถออกมาส่ง ทั้งที่ถ้าเดินมาเองก็แค่ 20 นาทีเท่านั้น

“ทันบ่ายโมงครึ่งพอดีเลย นีน่า เราเรียนห้องไหนล่ะ” ชนิกานต์ถามขึ้น

“เอ่อ ตึก 2 ห้อง 209” อังคณาตอบหลังจากเงยหน้าขึ้นจากตารางเรียนแผ่นจิ๋วในมือ

เมื่อไปถึงหน้าห้องเรียนมีกระดาษขนาด A4 ติดประกาศไว้ที่ประตูใจความว่า...

...วิชาคอมพิวเตอร์เบื้องต้น รหัสวิชา xxxxxxx ย้ายวันและเวลาเรียน จากวันจันทร์ เวลา 13.30 – 15.30 น. เป็นวันอังคาร เวลา 10.30 – 12.30 น. หากมีข้อสงสัยให้ติดต่อ รศ.ดร.เกศรา วิมุติกุล (อาจารย์ประจำวิชา) ที่ห้องพักอาจารย์ประจำภาควิชาคอมพิวเตอร์ คณะวิศวกรรมศาสตร์...

“อ้าว...ย้ายวันและเวลาเรียน เอาไงล่ะทีนี้ เราไปหาอะไรกินกันไหม หิวแล้วล่ะ” สุธาสินีเสนอความเห็น

“ก็ดีนะคนเล็ก อีกอย่างวันนี้เราก็ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า...หาอะไรให้กระเพาะย่อยก่อนเถอะ” อังคณาสนับสนุน

“ก็เอาสิ ตามใจแกสองคน ว่าแต่จะไปกินที่ไหนล่ะ” ชนิกานต์เอ่ยถาม

“โรงอาหารคณะไง ไหนๆ ก็อยู่ในมหา’ลัยแล้ว ไปหยั่งเชิงของกินในถิ่นเราก่อนน่าจะดี” สุธาสินีตอบ สองสาวพยักหน้าเห็นด้วย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***