บทที่ 1 จุดเริ่มต้นของเรื่องราว

อาบิเกล : “ฉันคือคู่หมั้นของท่านมอร์แกน เธอมันแค่ลูกคนเมียน้อย ริอาจมาแย่งท่านพี่จากข้านังอมันด้า ฉันเกลียดแก ทำไมแกต้องมาแย่งทุกอย่างจากฉัน พ่อฉัน คู่หมั้นฉัน แถมแกยังมีพลังปราณ แกเป็นแค่คนชั้นต่ำ!! ทำไม!!!”

อมันด้า : “แกมันแค่คนโง่เหงา แม้แต่พลังปราณแกก็ไม่มี นังขยะ ท่านพ่อเกลียดแก ทุกๆ คนเกลียดแก ไม่มีใครรักแก ถึงแกตายไปก็ไม่มีใครฝังศพให้กับคนอย่างแก”

อาบิเกล : “ฉันจะฆ่าแก”

หญิงสาวเอวบาง ร่างสูง ดวงตาสีฟ้า ผมยาวสีทองบลอน ง้างมีดเตรียมจะจ้วงแทงไปยังหญิงสาวข้างหน้า

อาบิเกล : “แกตายซะเถอะ”

อมันด้า : “ท่านพี่!! ช่วยข้าด้วย!!”

มอร์แกน: “อมันด้า!!! อาบิเกลนังสารเลวฉันจะฆ่าแก”

ฉึก!!!!!!!!

เคล้ง!!!!!

เสียงปลายดาบตกลงที่พื้น เผยให้เห็นเลือดสีแดงค่อยๆ ไหลออกมาจากอาบิเกลและติดที่ปลายดาบของมอร์แกน ชายหนุ่มร่างสูงผลักอาบิเกลออก เขาวิ่งไปหาหญิงสาวที่นั่งลงอยู่กับพื้นด้วยความหวั่นผวา ส่วนอาบิเกลเธอค่อย ๆ ทรุดล้มลงไปนอนกองอยู่ที่พื้น ไร้ผู้คนห่วงใย กอด แม้แต่วินาทีสุดท้ายของชีวิตของหญิงสาว

อามันดา : “ท่านพี่ ท่านฆ่าข้า ท่านทำกับข้าแบบนี้ ท่านไม่เคยมีใจให้ข้าเลย มันลูกเมียน้อยมีดีตรงไหน”

มอร์แกน : “ตรงที่เจ้ามันขยะไง นังสารเลว”

อมันดา : “ท่านมอร์แกน ช่วยข้าด้วย ข้ากลัวเหลือเกิน ท่านพี่นางจะฆ่าข้า”

มอร์แกน : “ข้าจะฆ่านาง” เขาพูดพลางหยิบดาบที่เปื้อนเลือดของหญิงสาวขึ้นมา

อมันดา : “อย่า!! ท่านพี่ อย่างน้อยเขาก็เป็นพี่ข้า อย่าทำให้นางถึงตาย ครั้งนี้ข้าขอเถอะ”

มอร์แกน : “แต่นางจะฆ่าเจ้านะ เพราะเจ้าดีเกินไปไง ใยต้องปล่อยนางขยะนี่ไป อยู่ไปมีแต่ทำร้ายเจ้า”

อมันดา : “อย่างน้อยข้าก็มีท่านพี่คอยปกป้องข้าอยู่นะ”

มอร์แกน : “อมันดาข้ารักเจ้า”

อมันดา : “ข้าก็รักท่านพี่” (หึ อย่าพึ่งรีบตายละ นางอาบิเกล ฉันชักสนุกละสิ ลูกเมียอย่างฉันจะแย่งทุกอย่างจากแก แกจะไม่เหลืออะไร) หญิงสาวพูดพลางเผยรอยยิ้มอย่างมีเลสนัย นางมองไปยังร่างของอาบิเกล พร้อมมีดวงไฟสีส้มที่มือของนาง ก่อนไปพุ่งไปยังอาบิเกล หญิงสาวนอนอยู่กับพื้นโดนดวงไฟสีส้ม เข้าไป ทำให้ร่างกายภายในทำงานอย่างหนัก เลือดพุ่งกระจายออกจากปาก ภาพของหญิงชู้ชายชั่วก่อนดับหายไป

กรี๊ด!!!!!

แคลล์ : “พวกชั่ว!!! ทำกับอาบิเกลของฉันได้ยังไงกัน ทำไมนางต้องตาย ทั้งที่นางทุ่มเทความรักให้ท่านมอร์แกนขนาดนี้ นิยายพวกนี้สร้างขึ้นมาเพื่อทำร้ายตับฉันชัด ๆ ” ฮื่อ ฮือ หญิงสาวได้แต่นั่งปาดน้ำตา

เซน : “แคลล์ แคลล์ แกเป็นอะไร ฉันเรียกไม่ได้ยินไง แกอ่านนิยายเรื่องนี้อีกแล้วเหรอ มันสนุกตรงไหนกัน ฉันเห็นแกติดงอมติดแงม”

แคลล์ : “ฉันไม่อ่านแล้ว ปวดตับ ไต ใส้ พุง ระบมปอดไปหมด ทำไมคนที่ทุ่มเทให้กับความรักแบบนี้ต้องมาตายด้วย ฉันเกลียดใยอมันดา สุดๆ เลย นึกแล้วอยากฆ่าพวกมัน สองคน”

เซน : “แกคงอินมากไปนะ เราว่า ขอให้มันจริงเถอะ เราก็เห็นแกอ่านแต่นิยาย จนครูท่เข้ามาสอนเขาด่าแกตายแล้วเนี่ย เรียกทั้งคาบก็ไม่ยิน แกนี่นะ เรียนให้ตายก็โง่เหมือนควาย โอ๊ะไม่สิ ยิ่งกว่าควายอีก ฮ่า ฮ่า”

ตุ๊ฟ!!!!!!

โอ้ย!!!

เซน : “โอ้ยเราเป็นผู้ชายนะโว้ย ตบหัวเราทำไมเนี่ย ก็มันจริงนี่น๊า”

แคลล์ : “แล้วไง ให้มันน้อยๆ หน่อย ถ้าฉันควายแกก็เพื่อนควาย ฮ่า ฮ่า”

เซน : “ถ้าเราหัวกระทบกระเทือนสงสัยแกต้องรับผิดชอบเราแล้วละ แคลล์ ฮ่า ฮ่า”

แคลล์ : “ไอ้เซน!! ฉันจะถีบแก มานี่เลย” หญิงสาวพูดพลางยกเท้าไล่วิงเตะชายหนุ่มกลางถนนเหมือนเด็กนักเรียนทั่วไปที่เล่นกันตามประสา หนุ่มๆ สาวๆ

เซน : “แคลล์ ระวัง!!!!!”

หญิงสาวร่างบางมองไปยังข้างหลัง เห็นรถบรรทุกคันสีขาววิ่งกำลังเข้ามายังเธอ

กรี๊ด!!!!!!!

ตู้มมมมม!!!!!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***