เพื่อนๆได้เป็นผู้กล้ากอบกู้โลกแต่ไหงเราดันได้เป็นแค่ปีศาจล่ะเนี่ย?

บทนำ

สวัสดีครับผม อคิซึกิ โทยะ นักเรียนม.ปลายปี2ห้อง3 อายุ17ปี และที่สำคัญผมเป็นคนไทยครับทุกคนคงสัยว่าทำไมผมถึงชื่อเหมือนคนญี่ปุ่น เดิมทีผมอยู่ที่ไทยจนกระทั่งผมอายุ10ขวบ พ่อของผมได้แต่งงานใหม่ที่ญี่ปุ่นหลังจากแม่เสียได้ซักพัก ผมจึงต้องมาเรียนที่ญี่ปุ่น

โดยอาศัยบ้านภรรยาใหม่ของพ่อ ชีวิตใหม่ที่ญี่ปุ่นของผมก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรมาก เพราะ มังงะและlight novel ของที่ไทยนั้นกว่าจะออกแต่ละเล่มถ้ายอดขายไม่ดีก็โดนลอยแพ ดังนั้นผมจึงตั้งใจศึกษาภาษาและวัฒนธรรมของญี่ปุ่นเพื่อจะสั่ง มังงะ light novel doujin จากญี่ปุ่นมาอ่านโดยตรงถึงมันจะแพงไปบ้างแต่บ้านผมค่อนข้างมีฐานะจึงไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ซักเท่าไหร่

หลังจากมาเรียนที่ญี่ปุ่นผมก็พยายามเลี่ยงที่จะคุยกับเพื่อนในห้องให้มากที่สุดโดยการทำเป็นไม่เข้าใจภาษาญี่ปุ่นไม่เข้าสังคม ถึงอย่างนั้นก็เถอะผมน่ะมั่นใจในหน้าตาและความรู้ของตัวเองพอตัวเลยล่ะ

แต่ผมก็มีเพื่อนที่เป็นลูกของภรรยาใหม่พ่อเธอชื่อว่า เอ่อ....อ้อจำได้แล้ว อคิซึกิ โคโตเนะ เธอพูดไทยได้ดังนั้นผมจึงใช้ข้ออ้างที่ว่า ผมพูดญี่ปุ่นไม่เป็นไม่ได้ เนื่องจากหน้าตาขอเธอนั้นดีมาก การเรียนดี กีฬาเด่น ร่าเริงแถมเป็นมิตรอีกทำให้มีตัวน่ารำคาญเพิ่มขึ้นเวลาอยู่กับเธอ เป็นพวกเรียจูที่น่ารำคาญมาก แต่สำหรับผมเธอก็เป็นคนโง่คน1 เพราะว่าตลอดหลายปีที่อยู่กับผมน่ะอ่านทั้ง

มังงะ light novel ของญี่ปุ่นตลอดเวลาและเรียนได้ที่1ของชั้นทุกปีแต่เธอกลับไม่เอะใจอะไรเลย

หลังจากนั้นผมก็ใช้ชีวิตคนเดียวมาเรื่อยๆจนกระทั่ง

คาบโฮมรูมของวันเปิดภาคเรียนของ ม.ปลายปีสองหลังจากที่ครูเข้ามาที่ห้องจู่จู่ก็มีแสงพร้อมวงเวทย์ขนาดใหญ่เหมือนในมังงะโผล่ขึ้นมาทั่วทั้งห้องหลังจากนั้นทุกคนก็มาอยู่ที่ห้องโถงขนาดใหญ่และคนที่อยู่ด้านหน้านั้นคือผู้หญิงตัวสูงคน1 ถ้าให้ผมคิดล่ะก็ตอนนี้พวกผมโดนอัญเชิญมาที่ต่างโลกโดยเทพธิดาที่อยู่ด้านหน้า ด้วยความดีใจผมจึงร้องจะโกนเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า

"ในที่สุด...ในที่สุดก็ได้มาต่างโลกแล้วโว้ยยย!" ทุกคนหันมามองผมด้วยความตกใจ

"**นี่นาย...พูดภาษาญี่ปุ่นได้งั้นหรอเนี่ยทำไมฉันไม่เห็นรู้มาก่อนเลยล่ะ"

"นั่นสิ นี่นายหลอกพวกเราทั้งห้องเลยหรอเนี่ย**" โคโตเนะกับเพื่อนของเขาพูดขึ้น

"อะไรกันฉันเคยหลอกพวกเธอด้วยหรอฉันไม่เคยบอกนิว่าพูดไม่ได้แล้วก็นะเลิกตกใจเรื่องของฉันได้แล้ว แล้วไปสนใจที่เทพธิดาจะพูดดีกว่า"

"ขอบใจท่านมากท่านโทยะที่ให้ข้าได้พูดบ้าง เอาล่ะอย่างที่ท่านโทยะบอกว่าพวกท่านอยู่ที่ต่างโลกแล้ว ที่เราอัญเชิญพวกท่านมาก็เพราะว่าโลกที่ข้าดูแลอยู่นั้นโดนกองทัพจอมมารอินคิวบัสยึดไปแล้ว 90% ดังนั้นเราจึงอยากขอให้พวกท่านลงไปเกิดใหม่เมื่อ17ปีก่อนแล้วค่อยไปรวมตัวกันเพื่อกำจัดจอมมารในอนาคต โดยแต่ละคนจะได้เผ่าและความสามารถแตกต่างกันไปและแต่ละละคนจะมีขีดจำกัดในการเพิ่มความแข็งแกร่งไม่เท่ากัน หวังว่าพวกท่านจะปลอดภัย"

"เดี๋ยวก่อนค่ะในฐานะที่ดิฉันเป็นครูดิฉันยอมไม่ได้ค่ะที่จะเอาเด็กๆไปเสี่ยงค่ะ"

หลังจากนั้นทุกคนในห้องเริ่มโวยวาย

"ต้องขออภัยด้วยค่ะเราไม่สามารถพาท่านกลับไปได้จนกว่าจะกำจัดจอมมารได้ค่ะ"

"เดี๋....."

"โทย้าาาาาา"

ทันใดนั้นได้มีแสงสว่างจ้าขึ้น ดูเหมือนจะได้มาเกิดใหม่แล้วสินะ

"ดูสิคะที่รักลูกเราเป็นผู้ชายล่ะหน้าตาดีได้ฉันสินะ" เอ๊ะ

"สมแล้วที่เป็นลูกชายของข้าผู้ที่จะขึ้นเป็นผู้นำคนต่อไปของตระกูลเวลตัน"

เอ๊ะ เดี๋ยวนะที่ว่าเกิดใหม่เนี่ยหมายถึงแบบนี่สินะช่างเหอะ

อย่างน้อยก็ได้ความสามารถเพิ่มขึ้นมาเอาวะ หลังจากนั้นผมก็นึกคำว่า OPEN STATUS ขึ้นในใจ

โอ้ววววสุดยอดเหมือนในมังงะมากเลย เฮ้อชักง่วงแล้วสิเอาไว้ค่อยมาต่อแล้วกันเกิดใหม่ทั้งทีก็ขอทำตัวเลื่อยเปื่อยหน่อยแล้วกัน......

**Tobecontinued**...........