เรื่องวุ่นเพิ่งเริ่มต้น 1

ก็อกๆๆๆ ก็อกๆๆ ก็อกๆๆๆ

"เออๆ มาแล้วๆเคาะอยู่ได้"

เหมือนที่บ้านไม่มีประตูให้เคาะเล่น

"หวัดดีครับว่าที่ศรีภรรยาเพื่อน"

"ศรีภรรยาพ่อง"

ไอ้เหี้ยหัวทองมึงเอากับกูสักยกมั้ย

"555สงสัยวันนี้คงตื่นเต้นที่จะได้เข้าหอ"

"มึงยังไม่หยุดอีกอยากกินตีนเป็นมื้อเช้าหรือไงวะ"

"ดีเลยกำลังหิว"

เอา อย่างงี้ก็สวยดีวะ

"พอได้แล้วไคซิน"

"พออะไรว่ะเคนกูยังไม่ได้ทำอะไรเลยก็แค่ทักทายเฉยๆป่ะ"

"เออน่ามึงหุบปากแล้วไปขนของ"

ดีนะที่ไอ้ผมดำนี่รู้งานไม่งั้นได้มีมวยสดแต่เช้าแน่ๆ

"นี่คุณเมียเพื่อนทำไมของเยอะจังฟร๊ะ"

มึงพูดกับใครกูไม่ใช่เมียเพื่อนมึงเว้ยหรือมันอยู่ในห้องกู เข้ามาตอนไหนวะ

"มึงนั่นแหละไม่ต้องหันซ้ายหันขวาหาใครหรอก"

"มึงจะเอาตีนกูจริงๆใช่มั้ย"

"แหมทำเป็นเล่นตัวก็เห็นๆอยู่ไอ้ตราบนคอนั่นน่ะไม่แปลว่าเมียแล้วอะไรวะ"

ไอ้หมาขนขาวเหมือนไอ้หมาเถื่อนแถมไฟมานิดหน่อยที่อยู่บนขอกูเนี่ยนะกูอยากมีตายแหละแล้วกูก็ปิดมิดชิดเท่าที่กูจะปิดได้แล้วทำไมไอ้พวกนี้ยังเห็นอยู่วะ

"มึงไม่ต้องพยายามปิดหรอกเว้ยต่อให้มึงปิดยังไงคนทั้งโลกก็เห็น"

"มึงหมายความว่าไง"

"อยากรู้ก็ไปถามผัวเอาเองดิคร๊าบบบ"

"ผัวพ่อง"

กูว่านะมันต้องมีอะไรบางอย่างเหนือธรรมชาติหมาๆอย่างเราๆแน่ๆมันรู้สึกแปลกๆตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว

มึงเป็นตัวอะไรกันแน่ไม่ซีมึงมีของอะไรกันแน่

กูต้องรู้ให้ได้

"อะไรๆมึงไม่ต้องขมวดคิ้วเครียดขนาดนั้นหรอกมันไม่ได้น่าคิดมากอย่างที่มึงคิดหรอกเผลอๆมึงถามๆไปลอยๆเดี๋ยวมันก็บอกเอง"

"แล้วทำไมมึงไม่บอกๆกูให้สิ้นเรื่องไปเลยว่ะ"

"ไม่ได้ดิเรื่องผัวเมียก็ต้องคุยกันเอง"

"มึงคงจะหิวโซเลยซิท่ามาเดี๋ยวกูยัดตีนใส่ปากให้มึงแดก"

"มาดิครับเกิดมายังไม่เคยกินตีนพวกเชื้อพระวงศ์อย่างมึงเลยมาให้กูแดกฟรีถึงที่ก็ยิ่งดีซีคร๊าบบบ"

"มึงอยากกินมากนักใช่มั้ยตีนกูอะได้"

"พอเลยพวกมึงทั้งสองตัวหยุดเห่าแล้วรีบๆขนของออกไปจากห้องกูได้แล้วเสียงดัง"

"ห่ากูเพื่อนมึงนะเวัยไม่คิดจะช่วยกูหน่อยเหรอว่ะ"

"ไม่มึงรีบๆออกไปเลยยิ่งดีกูจะนอน"

เออ ถีบหัวส่งกูจังจะเอาสาวมานอนกกล่ะซีไม่ว่าเข้าทางมึงเลยซีที่จะไม่มีกูมาเป็นก้างขวางความสุขของมึง

"เออๆไปก็ได้ว่ะ เร็วๆขนดิยืนเอ๋อทำห่าไร"

"แน่ใจนะว่าเพื่อนกัน"

"เพื่อนกันดิสัสไม่ใช่เพื่อนแล้วมึงจะให้กูเป็นไรกับมัน"

"เปล่ากูก็เห็นว่าเพื่อนมึงดูรักมึงดีเลยถาม"

"เหอะ พวกกูก็รักกันอย่างนี้แหละอิจฉากูล่ะดิ"

กูรู้หรอกว่ามึงประชด

"555ครับโครตอิจฉาเลยว่ะ"

หัวเราะไปเหอะอย่าให้ถึงตากูนะมึง มึงก็อีกตัวไอ้คิงกูขอคืนคำที่กูเคยบอกว่ามึงพึ่งได้ดีกว่าปริม

เอี๊ยดดดด

โอ้ยยย เหมือนพากูมาทรมานขับรถให้มันดีๆหน่อยก็ได้กูไม่ได้อยากรู้ว่ามึงขับรถเก่งแม่งขับเหมือนจะชิงแชมป์โลก นี่มันในมหาลัยเว้ยไม่ใช่สนามแข่งไม่ได้ถ่ายทำหนังซิ่งสั่งตาย

"แหม ถ้ามึงจะมองกูแรงขนาดนั้นด่ากูออกมาเลยก็ได้"

"เออรู้ตัวก็ดีไม่ชนใครตายระหว่างทางก็บุญแค่ไหนแล้ว"

"พวกมึงช่วยอยู่กันเงียบๆได้เปล่าว่ะกูรำคาญ"

"ก็บอกเพื่อนมึงดิว่าให้หุบปาก แล้วทำตัวดีๆ

เหมือนมึงอะ"

"เอาแล้วกูทำตัวไม่ดีตรงไหนว่ะ เขาเรียกอัธยาศัยดีเว้ยใครมันจะไปเงียบเหมือนคนอมทุกข์ตลอดเวลาอย่างไอ้เคนว่ะ"

"กูว่ามึงเงียบหน่อยก็ดีนะ"

"เอ้าโซนิคส์ เนี่ยเมียมึงกูพามาแล้วดูแลให้อย่างดีแบบยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลยนะเว้ย"

เหรอออ ถ้ากูเป็นเมียไอ้เหี้ยนี่จริงๆกูคงบอกให้มันเลิกคบมึงคนแรกเลยแม่งจะไปไหนทีคงต้องระแวงทุกวันว่าวันนี้กูจะรอดมั้ยว่ะ

"แนะๆไม่ปฏิเสธด้วยเว้ยเห้ย"

"หุบปากไปไคซีน ดีนะที่วันนี้มีมึงตัวเดียวถ้าไอ้เหี้ยเชนมาอีกตัวกูล่ะไม่อยากจะคิด"

เชนไหนว่ะรู้สึกชื่อคุ้นๆแต่ก็ช่างเหอะมันคงเป็นตัวปากไม่มีหูรูดเหมือนไอ้หัวทองนี่

"กูขอบคุณพวกมึงมากยกของไว้นี่แหละเดี๋ยวที่เหลือจะจัดการเอง"

"เออๆงั้นกูไปล่ะปวดหัวกับไอ้สองตัวนี้แต่เช้า"

"เห้ยไรว่ะกูออกจะสนุกมึงจะปวดหัวทำไม"

"กูปวดหัวเพราะพวกมึงพูดกันไม่หยุดเนี่ยแหละ"

"เห้ยกลับเลยเหรอว่ะแต่กูยังอยากอยู่ต่อนะเว้ย

เออๆกลับก็กลับ กูกลับก่อนนะมึง จะรีบไปไหน

ของมันว่ะ เห้ยรอกูด้วย"

ชาตินี้กูหวังว่าสักวันมึงจะเจอกับความสงบนะเว้ยไอ้เคน

"ที่เหลือก็หน้าที่มึง"

"หะ ห๊า มึงพูดใหม่อีกรอบดิ"

"หน้าที่มึง"

ไอ้มองไปที่ของกูแล้วบอกว่าหน้าที่กูนี่มึงอย่าบอกนะว่าให้กูขนคนเดียว

"ให้กูขน..."

"คนเดียว"

เชี่ยแล้วมึงไล่เพื่อนมึงกลับไปทำไมรู้งี้น่าจะชวนไอ้ผมทองขึ้นไปเป่ายิ้งฉุบเล่นด้านบน แล้วห้องมันอยู่ชั้นไหนว่ะ

"ห้องมึงอยู่ชั้นไหน"

"บนสุด"

"แล้วไอ้ที่บอกว่าจะจัดการเองล่ะว่ะ"

"ก็นั่นของๆใคร"

"ของกู"

"ก็ใช่ของใครก็จัดการเองไงกูพูดผิดตรงไหน อะนี่

คีย์การ์ดห้องกู มหาลัยนี้เป็นของพ่อกูหอทั้งหอนี่ก็มีแต่คนของกูถ้ามึงคิดจะทำอะไรก็คิดให้มันรอบคอบหน่อยนะแต่ถ้าจะให้ดีก็แค่เชื่อฟังกูก็พอ"

มึงคิดว่ามึงใหญ่มาจากไหนว่ะคิดว่าที่นี่มีแค่พวกมึงหรือไงพ่อกูก็ใหญ่เหมือนกันเว้ย

"ออ ใช้บันไดนะพอดีลิฟท์พังแล้วเจอกันที่ห้อง"

"มึงว่าไงนะลิฟท์พังไอ้เหี้ยมึงอย่าเพิ่งไป"

ควันห่าไรอีกใช้วิชานินจาขึ้นห้องไปแล้วเหรอว่ะ

แล้วมึงดูตึกมันไม่ใช่แค่สองสามชั้นนะจากที่เห็นไม่น่าจะต่ำกว่าสิบชั้นมึงจะสร้างให้ใครมาอยู่นี่มัน

มหาลัยไม่ใช่คอนโดนะเห้ย

"เชี่ย!ลิฟท์ใช้ไม่ได้จริงๆเหรอว่ะ"

มันต้องหลอกกูแน่ๆลองกดเรียกลิฟท์ดูดีกว่า

ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก

มันต้องเล่นมนต์อะไรสักไว้แน่ๆงี้กูก็ต้องแบกของพวกนี้ขึ้นบันไดน่ะซี ขอไว้อาลัยให้ตัวเองแปป

"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก"

เหนื่อยเว้ยถึงสักที15ชั้นมึงจะสร้างไว้ชมวิวเล่นหรือไงรอบมหาลัยก็มีแต่ป่ามึงจะดูอะไรดูต้นไม้นับต้นไม้เล่นไรงี้

ปัง!

"เบาๆก็ได้มั้งประตูกูไม่ได้ถูกๆนะ"

"โทษว่ะพอดีบ้านกูรวยพังเดี๋ยวกูซื้อใหม่ให้''

"ห้าล้านจ่ายมา"

"เหี้ยไรของมึง"

"ก็มึงบอกเองว่าบ้านมึงรวยประตูกูเป็นรอยจ่ายมาห้าล้านถูกๆเลยนะเนี่ย"

"เวอร์รอให้มันพังยับเยินกว่านี้ก่อนเดี๋ยวกูค่อยจ่าย"

กูยิ่งเหนื่อยๆอยู่เนี่ยอย่ามากวนประสาทกูของก็ยังไม่หมดคงต้องลงไปเอาอีกสักสองสามรอบทำไมของกูเยอะจังฟร๊ะแค่รอบเดียวกูก็จะตายแล้วเนี่ย

"เอ้าของหมดแล้วเหรอถึงได้ไปนอนอยู่ตรงนั้นแต่เมื่อกี้กูเห็นมันมีเยอะกว่านั้นนะ"

"เสือก"

คนหอนี้ไปไหนกันหมดว่ะกะจะขอให้ช่วยสักหน่อยแต่ไม่เห็นแม้แต่เงา สงสัยโดนไอ้เหี้ยนี้เสกหายตัวไปอยู่ดาวอังคารกันหมดแล้วมั้ง

"เร็วๆหน่อยก็แล้วกันกูหิวแล้วมาทำข้าวเช้าให้กูด้วย''

"แหม ได้กูเป็นทาสแล้วเอาใหญ่เลยนะมึง"

''กูได้ยิน"

"เออ ก็กูพูดให้มึงได้ยินไง"

"อย่าเยอะกูให้ทำไรก็ทำไปเงียบๆ ไม่ต้องอวดเก่งเพราะมึงไม่ได้อยู่ในฐานะนั้น แล้วมึงคิดว่าเป็นทาสมันต้องอยู่เฉยๆเหรอกูขอเน้นย้ำให้มึงจำนะว่าทาสก็คือทาสอย่ามาทำตัวเหนือกู"

"กูอยากเป็นตายแหละแน่จริงมึงก็ฆ่ากูเลยดิ"

"ฆ่ามึงมันง่ายไปสู้ให้มึงทนอยู่กับกูอย่างนี้ยังสะใจกว่าเยอะ"

มึงอย่าคิดว่าชนะกูรอบนี้เเล้วกูจะเอาคืนมึงไม่ได้นะยังหรอกนี่ยังไม่ใช่จุดจบของชีวิตกูแล้วมึงจะได้รู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นผู้ชนะตัวจริง

ตราบนคอนาเวลก็จะเป็นประมาณนี้นะคะ

ตอนนี้ยังไม่จบมีต่อนะคะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***