พบกันอีกครั้ง

"นาเว๊ล"

"ตะโกน อะไรของมึงฮะปริม"

"มึงนั่นแหละมัวเหม่ออะไร ตั้งแต่กูเอารูปโซนิคส์ให้ดูแล้ว อะอ้าอย่าบอกนะว่าติดใจ"

ติดใจพ่องมึงดิ กูไม่ได้แรดเหมือนมึงอีกอย่างกูเป็นผู้ชาย

"มึงบอกว่าไอ้นี่ชื่อไรนะ"

ไม่ผิดแน่ๆต้องเป็นไอ้หมาตาแดงตัวนั้นแน่ๆทั้งสีหน้าแววตาดูยังไงก็ใช่

"แหนะๆ สนใจจริงๆใช่มะ"

"เออกูสน"

"เชี่ย"

"เชี่ยอะไรของพวกมึง"

"กูไม่เคยคิดว่ามึงมีรสนิยมแบบนี้มาก่อนเลยนะเว้ย"

"มึงไปไกลละไอ้คิงกูแค่สนเพราะมันเหมือนคู่อริกูตอนเด็ก"

"แหงแหละหมาบ้าอย่างมึงมันก็สมควรมีศัตรูทั่วโลก"

"อีกอย่างนะกูไม่ใช่ชะนีบวกแรดเหมือนอีปริม"

"เดี๋ยวๆมึงขึ้นอีกับกูเหรอกูไม่เล่าให้มึงใหม่แล้วกูงอน"

ใครสนมึงไม่เล่าก็อย่าเล่าเรื่องแค่นี้กูสืบเองได้ระดับนาเวลแล้วแค่นี้จิ๊บๆ

"เห้ย มึงไม่ง้อกูหน่อยเหรอว่ะ"

"ไม่"

"เออๆกูยอม กูคันปากกูอยากเล่า"

กูว่าแล้วคนอย่างมึงปิดปากอย่างสงบเสงี่ยมเหมือนผู้หญิงชาวบ้านเขาไม่ได้หรอก

"กูจะเล่าใหม่แต่ต้นเลยนะ "

"เบื่อว้อย วันๆพูดแต่เรื่องผู้ชาย"

"ไอ้คิงถ้ามึงไม่อยากฟังกูขอแนะนำให้มึงไปซื้อขนมให้พวกกูเลย และนี่ไม่ใช่ตัวเลือกแต่เป็นคำสั่งเอา

ตังกู"

"เออ กูกะจะไปส่องสาวแถวนั้นพอดีกูอาจกลับมาช้าหรือไม่กลับมานะ"

"เชี่ย งั้นมึงไม่ต้องเอาตังกูไป เห้ยไอ้เหี้ยคิงมึงเอาตังกูคืนม๊า"

มันคงกลับมาให้มึงหรอก

"มาเข้าเรื่องเลยละกันเนาะ"

มึงพึ่งรู้เหรอว่าต้องเล่าให้กูฟังอีกนิดกูคิดว่าจะลุกไปกับไอ้คิงละ

"เนี่ยโซนิคส์ เจ้าชายแห่งเมืองคานส์ที่อยู่ทางใต้เป็นลูกคนโตและเป็นองค์ราชทายาทสืบทอดคนต่อไป

มีฉายาว่าเจ้าชายน้ำแข็งที่เยือกเย็นเหมือนหุบเขาน้ำแข็งแต่กลับมีนัยตาที่ดุดันร้อนแรงราวกับเปลวเพลิง

มีผมสีควันบุหรี่ผิวขาวจมูกโด่งริมฝีปากบางอมชมพูระเรื่อบวกกับแววตาที่เฉียบคมใครเห็นเป็นต้องยอมถวายตัวให้ทั้งสูงทั้งหล่อโอ้ยไม่ไหว"

"เวอร์กูดูก็แค่งั้นๆ"

ถึงแม้จะดูหล่อก็จริงแต่กูหล่อกว่าเว้ยความมั่นหน้าต้องยืนหนึ่ง

"เหรอ กูไม่อยากทำร้ายจิตใจมึงนะแต่กูขอพูดตรงๆเลยนะว่ามึงเทียบเขาไม่ติด"

เออกูรู้ไม่ต้องย้ำ

"น่าต่อดีกว่าเนี่ยนิคเกิลน้องโซนิคส์เป็นคนสบายๆแต่จริงๆแล้วเป็นคน เจ้าเล่ห์กะล่อน มีผมสีดำนิลมีตาสีเหลืองอำพัน จมูกโด่งปากเรียวสวย ผิวขาวสูงยาวเข่าดี แหมงานดีกันทั้งบ้านไม่ได้พี่ก็ขอให้ได้น้องเถอะคร้าาา"

"พวกมันมีอะไรดีถ้าจะเอาพวกมันทำพันธ์กูขอแนะนำนะเอากับหมาแถวบ้านมึงเถอะ"

"พ่องมึงดิกูคงไม่ตาต่ำเหมือนมึงหรอก ไอ้เวล"

"ก่อนที่มึงจะไปหาผู้อะล้างสต๊อกหมาในปากมึงให้หมดเหมือนผู้หญิงก่อนนะกูว่า"

นี่แหละเพื่อนกูเป็นคนห้าวๆอาจเป็นเพราะมีสายเลือดหมาแล่นอยู่ในกระแสเลือดเยอะเลยมีหมาอยู่ในปากมากเห็นข้างนอกน่ารักจิ้มลิ้มบอกเลยปากไม่น่าคบมากไม่รู้คบกับมันมาได้อย่างไงถ้าเป็นไอ้คิงว่าไปอย่างถึงจะคลาสโนว่าแต่ก็พึ่งพาได้ดีกว่าปริมอะเออเก่งแต่เรื่องผู้ชาย

"งั้นกูไปละ"

"เอ้าเดี๋ยวดิกูยังไม่ได้แนะนำเพื่อนโซนิคส์เลยนะมึงบอกเลยงานดีทุกคน"

"กูไม่ได้บ้าผู้ชายเหมือนมึงกูแค่อยากรู้เรื่องเกี่ยวกับศัตรูกูเท่านั้นเรื่องอื่นกูไม่เกี่ยว"

คราวนี้กูไม่พลาดเหมือนแต่ก่อนแน่ไอ้หมาขาวมึงเจอกูแน่

"เดี๋ยวแล้วมึงจะไปไหน"

"ไปทักทายนักศึกษาใหม่"

"เดี๋ยวกูไปด้วย"

ชักอยากเจอเร็วๆแล้วซีคิดอย่างไงถึงได้มาเรียนที่นี่

ก็เข้าใจอยู่ว่ายุคสมัยมันเปลี่ยนไปแต่ถ้าเป็นคนเย่อหยิ่งขนาดนั้นคงไม่จำเป็นต้องมาเรียนกับพวกมนุษย์หรอกมั้ง

"พวกมันอยู่ไหนนะ"

"แหมเห็นเดินมาอย่างมั่นใจคิดว่ารู้"

"เออน่าบอกมาเร็วๆ"