จุดเริ่มต้น

ยามค่ำคืน ราตรีอันเงียบสงัด มีเพียงแสงจันทร์

ที่ส่องแสงสะกราวเต็มดวง กับความระยิบระยับแวววาวของหมู่ดาวช่างดูเงียบเหงาแต่ก็สวยงาม

แต่ใครจะรู้เล่าว่าค่ำคืนที่สงบนี้กลับมีอะไรบางอย่างออกล่าเหยื่ออย่างซุกซน ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

พรึ่บ ขวับ กรอบ

"นี่เองหรือเนื้อกระต่าย รสชาติก็งั้นๆ ข้าอยากลองเนื้อสัตว์อย่างอื่นอีก"

วันนี้ข้าเพิ่งอายุ 5 ขวบเขี้ยวข้ากำลังงอกเพราะฉะนั้นข้าจะลองชิมเนื้อสัตว์ทุกอย่างให้ครบเพื่อฉลองให้กับเขี้ยวข้า

"นั่น เจ้ากวาง"

ฮึ ชะตาเจ้าคงขาดแล้วล่ะ

พรึ่บ พลัก

"โอ้ย"

ใครบังอาจมาแย่งกวางข้า

"เจ้าเป็นใคร กล้าดียังไงถึงได้เข้ามาในเขตของข้า"

"เจ้านั่นแหละเป็นใครบังอาจมาแย่งกวางข้า"

ไอ้หมาชั้นต่ำขนขาวตาแดงนี่คือใครไม่รู้หรือไงว่าข้าเป็นใคร

"เจ้านั่นแหละบังอาจมาแย่งกวางข้านี่มันที่ของข้าข้าจะทำเยี่ยงไรก็ได้"

"เจ้าไม่รู้หรือไงว่าข้าคือองค์ราชทายาท นาเวล "

"ข้าไม่สนว่าเจ้าเป็นใครแต่ข้าขอเตือนเจ้าว่าให้รีบออกไปจากที่นี่ซะ"

อะไรกันเจ้านี่กล้าดียังไงมาไล่ข้าข้าจะบอกท่านพ่อ

"ข้าจะกราบทูลท่านพ่อว่าเจ้าทำตัวโอหังไม่ให้เกียรติข้า เจ้าไม่รอดแน่"

"เชิญเจ้าคาบข่าวเยี่ยงหมาบ้านไปฟ้องพ่อเจ้าเถอะ"

หน่อยกล้าดียังไงไปเปรียบข้ากับหมาพวกนั้น

"ยังไงข้าก็ไม่กลับ ตราบใดที่ข้ายังไม่ได้เจ้ากวาง"

"งั้นเจ้าก็มาแย่งมันไปซี"

ได้จะเอากันเยี่ยงนี้ใช่มั้ย แล้วเจ้าจะได้รู้ว่าเจ้าท้าผิดคน

"แต่ข้าจะขอเตือนเป็นครั้งสุดท้ายว่าให้เจ้ารีบไสหัวกลับไปซะ"

"คนอย่างข้าอยากได้อะไรก็ต้องได้"

คิดว่าข้าจะกลัวสายตาแดงฉานของเจ้างั้นรึ ถึงจะแปลกประหลาดที่หมาชั้นต่ำที่ไหนจะมีตาสีแดงนอกจากมีเชื้อพระวงค์ แต่ก็ช่างเหอะที่นี่ข้าใหญ่

พรึ่บ ซวก

"อ็อก"

เลือด เลือดไหลออกจากปากข้า เจ้ากล้ามากที่ต่อยท้องข้า

"ข้าเตือนเจ้าแล้วว่าให้รีบไสหัวไป"

"เจ้าเล่นทีเผลอนี่ "

"กฎของข้าคือใครดีใครได้ ในเมื่อข้าเตือนเจ้าแล้วถือว่าข้าให้โอกาสเจ้า แต่ในเมื่อเจ้าเลือกที่จะไม่ไปเพราะฉะนั้นเจ้าก็จะต้องรับผลของมัน"

คิดว่าเจ้าจะเล่นงานข้าได้อยู่ฝ่ายเดียวหรือไง ไปตายซะเถอะ

ตึก ตูบ! ผลั๊ว

"อั๊ก"

ทำไมการโจมของข้าถึงไม่ได้ผล

"ฝีมือของเจ้ายังอ่อนหัด ถือซะว่าวันนี้เจ้ายังโชคดีที่เพราะวันนี้เขี้ยวข้าเพิ่งงอกยังไม่อยากกินเนื้อพวกเดียวกัน"

เจ้าว่าไงนะฝีมืออ่อนหัด ทำอย่างกับเจ้าเก่งตายแหละก็เห็นๆอยู่ว่าเจ้าก็รุ่นเดียวกับข้า นั่นเจ้าจะเดินไปไหนคิดจะหยามข้าชัดๆ แล้วเจ้าจะได้รู้ว่าของจริงมันเป็นอย่างไง

พรึ่บ ชิ้ง! เฮือก

สายตานั่นมันอะไรกัน แดงฉานคมกริบดุดันน่ากลัวมันรู้ได้ไงว่าข้าจะลอบโจมตีด้านหลัง จู่ๆก็หันมา

ขอสตั๊นแปป แน่ใจนะว่านั่นใช่สายตาของคนรุ่นเดียวกับข้า โนวๆ วันนี้ขอฝากไว้ก่อน

"อย่าให้ข้าเจอเจ้าอีกนะครั้งหน้าข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่"

ใช่ๆ ครั้งหน้าค่อยเอาใหม่ละกันคนอย่างนาเวลไม่เคยแพ้ใคร

"ฮึ ข้ามากกว่ามั้งที่ต้องพูดคำนั้น"

ชิ บัดซบตอนเขาฝึกวิชาชีพข้ามัวทำอะไรอยู่ทำไมคนชั้นต่ำอย่างมันถึงได้ล้ำหน้ากว่าข้า

"ข้าขอประกาศ ณ ที่นี้ว่าตราบใดที่ข้ายังมีชีวิตอยู่ข้าจะกลับมาเอาชีวิตเจ้าแน่นอน"

"งั้นข้าฆ่าเจ้าตอนนี้เลยดีมั้ยเรื่องมันจะได้จบ"

จะฆ่าข้าตอนนี้จริงดิ

"หน้าซีดเชียว"

ใครหน้าซีดไม่มีเหอะ