ความฝัน

สายลมโชยพัดผ่านผมสีน้ำตาลมะฮอกกานีลอนยาวลู่ไปตามสายลม ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนค่อยๆลืมขึ้น ทอดมองไปยังทุ่งหญ้าเขียวขจีท้ายหมู่บ้าน ซึ่งอยู่ติดกับป่าทึบดูลึกลับน่าพิศวงที่ไม่มีผู้ใดกล้าแม้แต่จะคิดเข้าไปยังป่าแห่งนี้ ซึ่งป่าแห่งนี้ถูกเรียกว่า ป่าต้องห้าม! “…อลิซ…ลูก” เสียงเรียกของผู้หญิงที่แสนจะคุ้นเคยดังก้องไปทั่วทุ่งหญ้า ทำให้เธอหันไปตามเสียง และจ้องมองไปยังป่าต้องห้าม เธอเห็นเงาอันแสนเลือนลางของหญิงสาวผู้หนึ่งที่อยู่ในนั้น “ใคร? นั่นใครน่ะ?” ริมฝีปากอันอวบอิ่มอมชมพูระเรื่อเอื่อนเอ่ยออกไปอย่างสงสัย แต่แล้วเธอก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อเธอเห็นดวงตาที่สะท้อนแสงของหญิงสาวผู้นั้น แต่สิ่งที่ทำให้เธอหวาดกลัวยิ่งกว่าจนต้องรีบหลับตาลงและเอามือปิดหูพร้อมทั้งเริ่มส่งเสียงกรีดร้องออกมาเมื่อเธอได้ยินเสียงที่เธอไม่คุ้นเคย ฟังดูน่าขยะแขยงและน่าหวาดกลัว “ฆ่า…ฉันจะฆ่าแก…ฆ่าทุกคนที่ขวางทางข้า” “กรี๊ด!!! ไม่…ไปให้พ้น…ไป๊!!!” “อลิซ ลูก อลิซ” เสียงทุ้มอันแสนจะอบอุ่นและคุ้นเคยดังขึ้น พร้อมกับร่างของเธอที่อยู่ในอ้อมกอดอันแสนจะอบอุ่นและคุ้นเคย “พ่อ” ริมฝีปากอันสั่นเทาเอ่ยขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้ม “หนูฝันเห็นมันอีกแล้ว มันบอกว่ามันจะฆ่าหนู และฆ่าทุกคนที่ขวางทางมัน หนูกลัวค่ะพ่อ” มือหนาอันหยาบกร้านลูบผมสีน้ำตาลมะฮอกกานีอย่างเบามือ พร้อมๆกับพูดปลอบสาวน้อยในอ้อมกอด “ไม่เป็นไรนะลูก ไม่เป็นไร มันก็แค่ความฝัน พ่ออยู่ตรงนี้แล้ว ไม่เป็นไรนะ” “แต่พ่อคะ หนูฝันแบบนี้มาหลายครั้งแล้วนะคะ นี่ก็ใกล้วันเกิดหนูแล้ว มันยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ หนูกลัว” “ไม่เป็นไรนะลูก พ่อจะปกป้องหนูเอง” ร่างน้อยๆค่อยๆหยุดสั่น และน้ำตาเริ่มหยุดไหล ด้วยแรงโยกในอ้อมกอดของผู้เป็นพ่อค่อยๆกล่อมให้เธอให้เข้าสู่นิทราอีกครั้งนึง

กลิ่นหอมของขนมปังอบร้อนๆ แตะจมูกสาวน้อย เป็นเหมือนนาฬิกาปลุกชั้นยอดในยามเช้า เธอลุกขึ้นจากเตียงเดินตามกลิ่นหอมของขนมปังไปจนถึงในครัว พร้อมสวมกอดทางด้านหลังเจ้าของร่างอันล่ำสันสูงใหญ่ของชายวัยกลางคน “หอมน่ากินมากเลยค่ะ พ่อ” “ตื่นแล้วเหรอเจ้าหญิงน้อยของพ่อ” “ฮาฮ่าฮ่า พ่อเลิกหนูว่าเจ้าหญิงน้อยได้แล้วนะคะ พรุ่งนี้หนูก็จะครบ 12 ปี แล้วนะคะ ไม่เด็กแล้ว” ผู้เป็นพ่อวางมือจากการอบขนมปังในถังไม้โอ๊คหลังจากที่จัดใส่จานเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับหันหลังกลับมากอดสาวน้อย “ว๊า!! เจ้าหญิงน้อยของพ่อโตเป็นสาวแล้วเหรอเนี่ย พ่อว่ายังเป็นเด็กอยู่เลยนา ไม่เห็นจะโตเลย” สาวน้อยทำหน้ายู่แล้วค่อยๆใช้มือเล็กๆคู่นั้นของเธอดันหน้าอกผู้เป็นพ่ออกอย่างช้าๆ “เด็กที่ไหนกัน พ่อดูสิ หนูสูงเท่าไหล่พ่อแล้วนะ” ชายวัยกลางคนหัวเราะในลำคอ “ฮึฮึฮึ นั่นสินะ เจ้าหญิงน้อยของพ่อกำลังจะกลายเป็นเจ้าหญิงผู้สง่างามแล้ว” “พ่ออ่ะ เลิกเรียกหนูว่า เจ้าหญิงสักทีเถอะ หนูเป็นแค่ลูกของหัวหน้าพรานป่าที่เก่งที่สุดในหมู่บ้าน และยังเป็นพ่อครัวที่อบขนมปังอันแสนอร่อยที่สุดอีกด้วยเท่านั้นเอง” เธอบ่นชายวัยกลางคนพึมพำพร้อมทั้งหมุนตัวเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารที่ตรงหน้ามีขนมปังอบร้อนๆที่หอมอบอวนไปทั่วทั้งบ้าน “วันนี้พ่อจะเข้าป่าอีกแล้วใช่มั้ยคะ แล้วรอบนี้พ่อจะไปกี่วันคะ พ่อไม่ไปไม่ได้เหรอ นายพรานหมู่บ้านเรามีตั้งเยอะตั้งแยะก็ให้เค้าไปกันเองบ้างสิคะ” “ไม่เอาน่าอลิซ พรุ่งนี้เช้าพ่อก็กลับแล้ว” “แต่พ่อคะ พ่อก็รู้นิว่าพรุ่งนี้วันเกิดหนู และก็ยังเป็นคืนพระจันทร์สีเลือดอีกต่างหาก หนูกลัว” “พ่อรู้ลูกรัก นี่ก็ใกล้หน้าหนาวเข้ามาทุกที เราต้องรีบตุนเสบียงเอาไว้ ถ้างั้นคืนนี้พ่อจะให้แคลร์มานอนเป็นเพื่อนลูกก็แล้วกันนะ พ่อสัญญาว่าพรุ่งนี้เช้าพ่อจะรีบกลับมา แล้วเราก็มาฉลองวันเกิดลูกกันดีมั้ย” เธอทำได้แค่มองหน้าผู้เป็นพ่ออย่างอ่อนใจ พร้อมทั้งถอนหายใจ “ก็ได้ค่ะ ดูแลตัวเองดีๆนะคะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้เช้าค่ะ” “จ๊ะลูกรัก” สองพ่อลูกต่างทานอาหารเช้ากันไปอย่างเงียบๆ

เมื่อนายพรานทั้งหมดของหมู่บ้านมารวมตัวกันกลางลานหมู่บ้านครบทุกคนแล้ว ต่างก็ร่ำลาลูกเมีย แล้วออกเดินทางจากหมู่บ้านไป “อลิซ เย็นนี้เดี๋ยวน้าไปอยู่เป็นเพื่อนนะจ๊ะ” “แล้วเจอกันนะคะน้าแคลร์” แคลร์ยืนมองอลิซ ลูกของเพื่อนสนิทเดินจากไปอย่างช้าๆพร้อมทั้งลูกชายของเธอ แซค “เฮ้ อลิซวันนี้เจ้าจะไปลำธารกับข้ามั้ย ข้าว่าจะไปจับปลามาเผาเย็นนี้น่ะ” “อืม ไปสิ จะพลาดได้ไงล่ะ แต่ขอทำงานบ้านให้เสร็จก่อนนะ” “ได้สิ เดี๋ยวข้าช่วย” “เออ แซค คืนนี้พี่จะมานอนบ้านข้าด้วยรึเปล่า หรือจะอยู่บ้านกับพี่ซูล่ะ” “มาสิ ขืนอยู่กับเจ้านั่นน่ะ ข้าคงจะตายก่อนจะได้นอนน่ะสิ” “ฮาฮ่าฮ่า พี่ก็ว่าไปนั่น พี่ซูเป็นคุณหมอที่ใจดีจะตาย” “ดีกับผีเจ้าสิ วันๆเอาแต่ให้ข้าทดลองยาที่เจ้านั่นทำ ดีนะที่ข้าดวงแข็ง ไม่งั้นคงจะตายเป็นผีเฝ้าบ้านไปแล้ว” “ฮาฮ่าฮ่า” เสียงหัวเราะของทั้งคู่ดังก้องกังวานไปทั่วทั้งบ้าน

สายน้ำใสเห็นก้นลำธารที่รินไหลผ่านระหว่างสองหุบเขา หนึ่งในนั่นเรียกว่าหุบเขาแห่งรุ่งอรุณซึ่งเป็นหุบเขาที่ตั้งของหมู่บ้านที่อลิซและแซคอาศัยอยู่ ส่วนอีกหุบเขานั้นคือ หุบเขาแห่งป่าต้องห้าม “เฮ้ อลิซ ดูนี่สิ ข้าจับได้เจ้าตัวโตนี่” “ว๊าว!!! พี่เก่งมากแซค” อลิซเพลิดเพลินกับการนั่งดูแซค ชายหนุ่มที่อายุห่างจากเธอประมาณ 6 ปี ซึ่งจับปลาอยู่ในลำธารอย่างสนุกสนาน ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง หุ่นเต็มไปด้วยมัดกล้ามและรอยแผลเป็น กำลังสนุกอยู่กับการจับปลาในลำธาร ทุกๆครั้งที่เคลื่อนไหวทำให้ผมอันดำคลับลู่ไปตามลมทำให้อลิซเห็นใบหน้าอันคมสัน จมูกโด่ง คิ้วหนาดกดำ เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อนั้น มันทำให้หัวใจดวงน้อยๆของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะทุกครั้งที่เห็นมัน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***