เจ้าระเบียบ

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา

หลังจากที่บอสปั้นพาฉันไปแนะนำกับคนงานก่อสร้างก็หายไปเลย ฉันไม่ได้หวังหรือรู้สึกชอบอะไรหรอกนะแต่มีเอกสารที่เขาจะต้องเซ็น

"ทำหน้าบึ้งอยู่ได้"เสียงของพี่หนึ่งเอ่ยออกมาก่อนจะยื่นแก้วกาแฟร้อนให้

"มีเรื่องนิดหน่อยอ่ะพี่"ฉันเอ่ยตอบอย่างเรียบนิ่งก่อนจะหันไปตามพี่หนึ่ง

"บอส"เป็นหนึ่งเอ่ยเรียกก่อนจะหยุดชะงักแล้วหันมามองฉัน

"พี่หนึ่งคะ รบกวนฝากจัดการหน่อยนะ"ฉันเอ่ยบอกก่อนจะรีบเดินออกมา

ตอนที่เดินสวนกันสายตาของกำปั้น้หลือบมามองแต่หญิงสาวไม่สนใจอะไร

สองชั่วโมงผ่านมา

"เหนื่อยมั้ย"เสียงทุ้มเอ่ยถามก่อนจะเดินเข้ามา ใบหน้าอันหล่อเหลาพร้อมกับแววตาที่ดูกังวล

"บอสมีอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ"ฉันเอ่ยถามเสียงเรียบก่อนจะลดระดับสายตามาอ่านเอกสารในมือ

"แพรดาว"ฉันหันไปมองคนงานที่รู้จัก ใช่ช่วงที่บอสไม่อยู่คนงานที่นี่ได้เกิดอุบัติเหตุฉันเลยไปขอร้องเพื่อนให้มาช่วย

"งานเสร็จแล้วหรอกัปตัน"ฉันเอ่ยถามก่อนจะปิดแฟ้มเอกสารแล้วลุกขึ้น

"ใครรับมันเข้ามา"กำปั้นเอ่ยถามด้วยความหงุดหงิดและไม่พอใจ

"คนงานที่นี่เกิดอุบัติเหตุฉันแจ้งบอสทางอีเมล์แล้ว"ฉันเอ่ยตอบบอสอย่างเรียบนิ่ง

"แพรดาว"เสียงทุ้มเอ่ยเรียกอีกครั้ง ย้ำเตือนว่าชายหนุ่มกำลังหมดความอดทน

"กัปตันแกไปรอฉันที่โต๊ะทำงานก่อนไป"ฉันรีบเอ่ยไล่เพื่อนตัวดีก่อนที่มันจะไปยั่วโมโหบอสกำปั้นเขา

"ที่รัก~ ไหนว่าจะไปพร้อมกันไงครับ"เสียงของกัปตันเอ่ยบอกก่อนจะใช้สายตายั่วโมโหอีกคน

"มึง!!"เสียงทุ้มเอ่ยเรียกด้วยความโกรธและไม่พอใจ

"ไอ้กัปตัน! พอเลยแกหยุดหาเรื่องได้แล้ว"ฉันเอ่ยบอกกัปตันด้วยความรีบร้อน

"ครับคุณแพร"กัปตันเอ่ยตอบพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปาก

"ไสหัวออกไป!! แล้วเรื่องเอกสารไปพบผมที่ห้อง"เสียงทุ้มเอ่ยบอกอย่างเรียบเฉยก่อนจะหันหลังเดินออกไป

ฉันยืนมองแผ่นหลังบอสกำปั้นด้วยความหงุดหงิด เพื่อนตัวดีของฉันมันก็ชอบยั่วโมโหคนไปเรื่อยจนตอนนี้ไม่มีใครกล้ามาสนิทกับฉันแล้ว

กัปตันเป็นเพื่อนชายที่ฉันเล่นด้วยตอนเรียนอยู่ส่วนกลุ่มผู้หญิงฉันแทบไม่ไปยุ่ง

"อ้าวแพรแกไปอ่อยบอสอีท่าไหนล่ะ ถึงเข้าๆออกๆแบบนั้น"เสียงของรินดาเอ่ยถามก่อนจะยิ้มออกมา

"ไปทำงานของตัวเองให้เสร็จก่อนมั้ยรินดาแล้วเธอค่อยมาเรียกร้องความสนใจจากฉัน"ฉันเอ่ยจบก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องทำงานของบอสกำปั้น

ณ ห้องทำงาน

บรรยากาศรอบๆตัวตึงเครียดมากชายหนุ่มนั่งรอด้วยความหงุดหงิดและไม่พอใจ

Talk:กำปั้น

ผมรีบกลับมาจากทำธุระให้แม่แพรดาวที่ไม่กลัวความโหดของผมก็เอาแต่ยั่วโมโหหรือไม่ก็ยอกย้อนด้วยท่าทางอย่างไม่เกรงกลัว

"มีอะไรหรอคะ"น้ำเสียงหวานเอ่ยถามก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมที่มีโต๊ะทำงานขั้นระหว่างเราสองคน

"ทำไมพาคนนอกเข้ามา"ผมเอ่ยถามอย่างเรียบนิ่งก่อนจะส่งสายตาแข็งให้กับอีกคน

"ก็คนงานไม่พอ"

"ไม่พอก็ควรหยุดไปก่อน"

ผมไม่รอให้อีกคนพูดให้จบ แพรดาวยืนทำหน้าบึ้งด้วยความหงุดหงิด

"คืนนี้ไปเคลียร์ให้หมด"ผมโยนเอกสารให้กับอีกคน

"นี้มันงานของพี่หนึ่งนะบอส"น้ำเสียงหวานรีบเอ่ยออกมาก่อนจะดันแฟ้มเอกสารมา

"งานนี้คุณจะต้องศึกษาพรุ่งนี้ต้องตอบลูกค้า"ผมเอ่ยบอกอย่างเรียบนิ่งนิสัยเสียของผมคือเจ้าระเบียบ

"ทุกตัวบรรทัดทุกตัวอักษร"ผมเอ่ยเน้นอีกครั้งก่อนจะโดนอีกคนส่งสายตาไม่พอใจใส่ผม

"นี้ยังไม่รู้ตัวอีกหรอแพรดาว!!" ตุบ!! มือหนาทุบไปที่โต๊ะเอ่ยออกมาด้วยความโมโห

"รู้อะไรคะ? ฉันมาทำงานให้กับคุณต้องมีอะไรที่ฉันยังไม่รู้อีกหรอ"น้ำเสียงหวานเอ่ยออกมาก่อนจะมองหน้าผมด้วยความเฉยชา

"ออกไป"ผมเอ่ยไล่แพรดาวก่อนจะใจอ่อนไปมากกว่านี้ ความโหดที่ทำให้ทุกคนต่างกล้วต้องกลับมาใจอ่อนเพราะผู้หญิงคนนี้ไม่ได้

"บ้าเอ้ย!!"ผมเอ่ยบัดซบด้วยความหงุดหงิดและไม่พอใจไม่หาย ผู้ชายคนนั้นมันเคยแย่งผู้หญิงที่คลับกับผมแต่ทำไมมาสนิทกับแพรดาวได้

"ไอ้เป็นหนึ่ง!! แกอยู่ไหน!"เสียงทุ้มเอ่ยเรียกด้วยความโมโหและโกรธเคือง สักพักเป็นหนึ่งทั้งเป็นเพื่อนและเลขาก็รีบเดินเข้ามา

"มึงเป็นอะไรไอ้ปั้น"เป็นหนึ่งเอ่ยถามด้วยความสงสัยก่อนจะนั่งลงเก้าอี้

"ไอ้กัปตันรู้จักกับเธอได้ยังไง"ผมเอ่ยถามไอ้เป็นหนึ่งก่อนจะขมวดคิ้วเข้าหากัน

"สองคนนั้นเป็นเพื่อนกันแต่ตอนขึ้นปีสองกัปตันมันย้ายไป"เป็นหนึ่งเอ่ยตอบผมก่อนจะเผยยิ้มร้ายออกมา

"เจ้าระเบียบอย่างมึงต้องมาตบะแตกเพราะไอ้แพร?"เป็นหนึ่งเอ่ยออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม"กำปั้นเพื่อนรัก มึงเผลอตกหลุมรักปีศาจอย่างแพรดาวเนี่ยน่ะ"ผมหันไปมองหน้าเป็นหนึ่งที่เอ่ยออกมา

"มันเคยขอจีบแต่มันต้องทำใจก็เพราะไอ้แพรมันด่า"คำเล่าของเป็นหนึ่งทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่าต้องระวังแพรดาวด่า

"....."ผมไม่เข้าใจทำไมต้องด่าแล้วมาทำใจ

"ถ้าคนที่มันรักมันจะไม่ด่าแต่มันจะยอกย้อนหรือกวนแทน"สิ้นเสียงเป็นหนึ่งลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไป

หนึ่งชั่วโมงผ่านมา

ผมลุกขึ้นจะเดินไปหาแพรดาวเพราะตอนนี้มันเย็นมากแล้ว

"เหอะ คิดจะโหดใส่คิดหรอว่าคนอย่างแพรดาวจะกลัว"น้ำเสียงหวานที่กำลังบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด ใบหน้าที่บึ้งตึงเธอสวยเป็นธรรมชาติไม่แต่งหน้าแต่งตาจนเกินไป

"หิวก็หิว"แพรดาวบ่นออกมาก่อนจะทำแก้มป่อง

"ว่าไงกัปตันมีอะไร"ผมที่กำลังจะเดินเข้าไปต้องหยุดชะงัก

"ไม่ว่าง แกทะเลาะกันทำไมต้องลากฉันไปเกี่ยวข้องด้วย"แพรดาวเอ่ยออกมาพร้อมกับสายตาที่กำลังจ้องไปที่ตัวหนังสือ

"ฟังนะ อย่าเอาแต่ใช้อารมณ์หัดใช้เหตุผลซะบ้างถ้าเตือนแล้วไม่ฟังมึงอยากโดนกูด่ามั้ย"แพรดาวเอ่ยออกมาด้วยความรำคาญ"พูดมากฉิบหาย ไอ้สันขวาน"หญิงสาวด่าเพื่อนของตนก่อนจะตัดสายทิ้ง

"อะไรวะเนี่ยมีแต่เรื่อง!"แพรดาวที่นั่งอ่านก็หยุดอ่านก่อนจะปิดด้วยความรำคาญ

Talk:แพรดาว

ฉันนั่งรำคาญกัปตันที่มาปรึกษาและอยากให้ฉันไปเคลียร์ปัญหาให้ คนบ้าอะไรไปใช้อารมณ์กับสายธารแล้วจะมาให้ฉันเคลียร์ให้ ฉันกับสายธารเรารู้จักกันทางออนไลน์และสนิทกันมากรู้หมดไส้หมดพุง

สายธารเป็นคนใช้เหตุผลแต่ถ้าทนไม่ไหวอันนี้ก็อีกเรื่องนึงครั้งสายธารคงทนไม่ไหวจริงๆแหละเลยโมโหแล้วไล่ตีกัปตัน

"แพรดาว"ฉันนั่งขมวดคิ้วอยู่สักพักก่อนจะหันไปมองคนที่เอ่ยเรียก บอสกำปั้น!

"มีอะไรหรือเปล่า ฉันกำลังศึกษา"ฉันตอบอย่างเฉยชาก่อนจะเงยมองหน้าอีกคน

"คุณทานอะไรหรือยัง ผมกำลังจะออกไปทานข้าว"ฉันเริ่มเย็นลงเพราะไม่อยากใช้อารมณ์ตัวเองมาเป็นจุดศูนย์กลางไปมากกว่านี้ หญิงสาวส่ายหน้าไปมาก่อนจะเริ่มรู้สึกผิดที่ไม่ได้บอกว่าจะให้เพื่อนมาทำงานแทนคนงาน

"บอส"ฉันเอ่ยเรียกก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้ง

"มีอะไรค่อยคุยคุณไปกับผม"ฉันรีบเก็บของเข้ากระเป๋าก่อนจะรีบวิ่งตามบอสที่เอ่ยจบแล้วเดินออกไปก่อน คนอะไรเดินเร็๊วเร็ว!

ปึก!

"โอ๊ย!"ฉันที่วิ่งไม่ดูทางก่อนจะวิ่งชนบอสกำปั้น

"วิ่งชนผมอีกแล้วนะ"ชายหนุ่มที่ยืนรอหญิงสาวก่อนจะโดนวิ่งเข้ามาชนอย่างจัง

"แฮะๆ พอดีฉันขาสั้นไปหน่อย"ฉันเอ่ยออกมาพร้อมกับหัวเราะแห้งๆ

"ไม่หน่อยแล้วมั้ง" เพี๊ยะ! ฉันลงมือฟาดไปที่แขนของอีกคน

"ชิ!! คนเจ้าระเบียบ!"ฉันเอ่ยจบแล้วเดินหนีทันที

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***