การมารู้จักกับทิวา...

ปี้น!.ๆ

...เสียงรถหนึ่งคันที่ดังมาจากหน้าบ้านของตละกูลเหมนันต์ เป็นสัญญาว่าลูกชายของบ้านกลับมาแล้วประตูบ้านเปิดออกโดย อัตโนมัติรถเทียบจอดหน้าประตูบ้าน มีคนใช้หลายคนมาต้อนรับหน้าบ้าน

"แจ๋วคุณพ่อคุณแม่ไปไหน?" ทิวากร เหมนันต์ ทิวาเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านเป็นที่รักของพ่อและแม่ เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่มีอะไรพิเศษคือทิวาเป็นผู้ชายที่สามารถตั้งครรภ์ได้

"คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายยังไม่กลับจากบริษัทคะ คาดว่าน่าจะกลับดึกอยู่ค่ะ"

ทิวาพยักหน้าแล้วเดินเข้าบ้าน มองไปรอบๆบ้านที่มีคนใช้คนหนึ่งยืนทำความสะอาดอยู่ คนใช้คนนั้นดันสบตาทิวาเข้า

"มองฉันทำไม ?"

"พลอยเปล่าค่ะ"

"ก็เห็นอยู่ยังเถียงอยู่!.."

"พลอยขอโทษค่ะ..."

เพรี๊ย!..

ทิวาเดินเขาไปตบหน้าหญิงสาว ที่อาจพูดโกหกเขาแล้วทิวาก็เดินขึ้นห้องไป อาบน้ำล้างตัวเพราะพึ่งกลีบจากด้านนอก แล้วดันเปิดกระจกตอนผ่านตลาดสดควันเข้ารถ ในช่วงเวลาสองทุ่มพ่อแม่ของทิวาก็กลับมา ทิวาเดินลงไปก็เห็นว่าพ่อกับแม่กำลังจะนั่งกินข้าวกันอยู่

"อ้าว...ทิวากลับมาแล้วหรือลูกมากินขาวกับแม่พ่อมา"

"ไม่เป็นอะไรครับคุณพ่อคุณแม่ทานเลยผมทานตอนนี้แก้มออกแน่ นี่...ขอน้ำแร่หน่อยสิ"ทิวาเอ๋ยพูดกับคนใช้ที่ยืนอยู่ในครัวเธอรีบหยิบแล้วส่งให้ทันที

"อ่อ..พ่อครับด้านในรถผมอะมีกลิ่นอยู่ให้คนขับรถเอาไปล้างทำความสะอาดให้ด้วยนะครับ" พ่อของทิวาก็พยักหน้ารับทิวาเอ๋ยขอบคุณแล้วเดินขึ้นห้องนอนไปทาครีมก่อนนอน แล้วล้มตัวหลังพิงหัวเตียงหยิบมือถือขึ้นมาเข้าไปอ่านข่าว ก็ปัดไปเจอข่าวของ กานต์กุล อัศวโยธิน กาน คนที่ตนปลื้มเป็นข่าวกับหญิงสาวคนหนึ่ง

"ชิ...หน้าตาธรรมดามีสิทธอะไรมาขึ้นรูปคู่กับพี่กานของฉัน..คบกันหรอไม่มีทาง" ทิวากำมือถือแน่น ปาไปที่เตียงนอน

"จะไม่มีใครได้พี่กานไป..."

พอตอนเช้าทุกคนลงมาทานข้าวกันทิวาเอ๋ยพูดกับพ่อกับแม่

"คุณพ่อคถณแม่ครับเราช่วนพี่กานกับคุณป้ากับคุณลุง มาทานข้าวที่บ้านไหมครับ"

"ได้จะเย็นนี้เลยเนอะ" แม่ของทิวาเอ๋ยพูดพ่อก็พยักหน้า ทิวาอมยิ้มเล็กน้อย

ตกเย็นทิวารู้ว่ากานจะมาก็ออกไปต้อนรับพร้อมกับพ่อกับแม่ของทิวา

"สวัสดีครับคุณหญิงริษา คุณประพล" คุณหญิงน้ำหนึ่งแม่ของกานเอ๋ยทักทายพ่อแม่ทิวา

"ยินดีมากเลยครับที่มาตามคำรับเชิญ" พ่อของทิวาเอ๋ยพูดขอบคุณก่อนพากันเข้าบ้าน

"พี่กานสวัสดีครับไม่เจอกันนานเลยนะครับ"

"ครับ" กานพูดแค่คำเดียวแล้วเดินเข้าไปในบ้านทิวายิ้มก่อนเดินตามไป ทุกคนนั่งลงทานอาหารกัน

"พี่กานทานอันนี้สิครับอร่อยมาก"

"ขอบใจ.." กานพูดขอบใจไปแต่ไม่ได้มองหน้าทิวาและเขี่ยอาหารที่ทิวาตักให้ ไปใว้ข้างชามทิวาเห็นแบบนั้นก็หงุดหงิดนิดหน่อย เมื่อทุกคนทานอาหารเสร็จก็พากันไปนั่งคุยที่ห้องนั่งเล่น

"ทิวาลูกพาพี่เขาไปเดินเล่นสิ"

"ได้ครับ..พี่กาน.." ทิวาไม่ทันพูดจบจะเอื้อมมือไปจับแขนแต่ กานก็เดินตัวปลิวอกอกไปก่อนทำให้ทิวาหน้าเหว๋อ กานเดินไปทางสวนหลังบ้านมองต้นไม้เพราะกานชอบ แต่สำหรับทิวานั้นไม่ชอบเพราะมันหน้าเบื่อและเหม็นสำหรับเขา

"พี่กานผู้หญิงในข่าวนั้นใครหรอครับ"

"ถามทำไมเลิกยุ่งกับพี่สักทีอย่าเอาผู้ใหญ่มาบังคับพี่ทางนี้ทิวา"

"ผมก็ไม่ได้บังคับสักหน่อยผมชอบพี่นะพี่กานผมมีลูกได้ให้นมลูกได้เป็นภรรยาให้พี่ได้แล้วก็

เป็นคนระ.."

"ทิวานายเป็นได้ทุกอย่างแต่ไม่ใช้คนที่พี่รักแค่นั้น"

"ทำไมครับ ทำไมพี่รักผมไม่ได้สักที!..."

"พี่ต้องบอกอีกหรอคิดดีๆว่าทิวาทำอะไรให้พี่ชอบบ้าง"

กรี๊ด!....

"พี่กานพี่มันจะมากไปแล้วนะสักวันพี่จะต้องรักทิวา" ทิวาเดินริ้วๆเข้าบ้านขึ้นไปบนห้อง ปิดประตูเสียงดังเพราะโมโหอีกฝ่าย ทั้งที่ตัวทิวาเองก็ทำดีกับอีกคนมาตลอดแท้ แต่อีกฝ่ายไม่เคยสนใจเลยด้วยซ้ำ ทิวากำผ้าปูที่นอนแน่นหยิบหมอนและของในห้องปาลงพื้นในเวลาต่อมา จนไม่นานหลังจากที่พ่อแม่ของทิวาพูดคุยกับคุณหญิงจบก็ขึ้นมาดูลูกชาย

"ทิวาลูกเป็นอะไรใครทำอะไรลูก?..."

"แม่ช่วยทิวาด้วยทิวาอยากได้พี่กานทำไมพี่กานเขาไม่ชอบทิวาเลย"

"ใจเย็นลูกไม่นานๆลูกคือพ่อแม่มีอะไรจะบอกเรา"

"ครับ?"

"คือธุรกิจของบ้านเรากำลังแย่"

"อะไรนะครับ?"

"มันตกลงๆ แม่เลยขอยืมเงินคุณเทียนกับคุณน้ำหนึ่งมาก้อนหนึ่งแต่ทางนั้นมีข้อแลกเปลี่ยนทางเขาก็มีปัญหาเหมือนกันเลยจะขอให้ทิวาจดทะเบียนสมรสกับกานเขานะลูก"

ทิวาเมื่อได้ยินในประโยคแรกแทบใจหายแต่พอมา รู้ว่าจะได้อยู่กับกานก็ดีใจจนเนื้อเต้นทันที

"เมื่อไหร่ครับแล้วไม่ได้แต่งงานหรอครับ"

"จะแค่จดทะเบียนเมื่อไหร่ที่ข่าวของกานเขาเงียบแล้วบริทัษเราดีขึ้นเอาเงินมาคืนให้คุณเทียนได้เราสองบ้านก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม"

ทิวายิ้มออกมาเพราในใจคิดไว้แล้วว่าจะจับกาน ให้ได้

หลังจากที่จดทะเบียนกันในอาทิตย์ต่อมาทิวาก็เข้าไปอยู่ในบ้านของกาน หนึ่งเดือนแล้วที่ทิวาอยู่ที่นั้น

"จะขนของไปไหนทิวา?" เป็นเสียงกานที่ถามขึ้น

"ผมก็จะไปนอนห้องสามีไงครับเราเป็นสามีภรรยากันนะครับ" ทิวาทำหน้าทะเร้นแต่กานทำตาดุใส่

"แค่ในนามไม่ใช่สามีภรรยากันจริงแยกให้ออกด้วยทิวา ว่าพี่ไม่เคยเต็มใจเมื่อไหร่ที่ทิวาใช้หนี้พ่อแม่พี่หมดเราก็เป็นไทย กันทั้งคู่เราต่างคนจ่างอยู่แบบเดิมดีแล้วอย่าคอยมาเป็นปลิงเกาะขาแขน มันน่ารำคาญเปล่าๆ..."

"พี่กาน..!"

ทิวาเดือดทันทีที่โดนว่าแบบนั้น เดินเข้าห้องตัวเองไปและสักพักก็เดินลงไปด้านล่าง

"อ่า...คุณทิวามาทำอะไรหรอคะ?"

"ฉันหิวน้ำหยิบน้ำให้ฉันหน่อยเร็วๆ ฉันเหม็นจะอวกวันนี้ฉันไม่กินข้าวเย็นนะ" ทิวายืนกอดอกทำหน้าเหยเกเมื่อได้กลิ่นในครัว สักพักผู้หญิงคนหนึ่งก็เดินเอาน้ำมาให้ทิวา ทิวากำลังจะรับแต่มันกับทำน้ำตกใส่เท้าทิวาสะก่อนทิวามองหน้าหญิงสาว

"โอ๊ย...แกทำอะไรเนี่ย"

เพรี๊ย..!

ทิวาตบไปที่หน้าหญิงสาวคนนั้นเธอชื่อฟ้า

"อย่ามาทำแบบนี้กับฉันอีกให้หยิบน้ำแค่นี้ยังทำไม่ได้เลยน่ารำคาญ " แล้วทิวาก็เดินจากไปขึ้นไปนั่งเล่นมือถือด้านบน...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***