002

...002...

.......

.......

.......

ภายในร้านเสื้อผ้าแบรนด์หรู สองแม่ลูกกำลังเลือกเสื้อผ้าให้น้องเล็กคนใหม่ในครอบครัว

พนักงานชาย-หญิงตามประกบ แนะนำเสื้อผ้าให้สองแม่ลูก ส่วนอัญชันก็เดินตามพี่สาว และแม่บุญธรรมอย่างงงๆ

“ชุดนี้หล่อ เอาชุดนึง” คุณหญิงเดินไปเลือกชุดทาบบนตัวลูกบุญธรรมของตนไป

“ชุดนี้เข้ากับอัญชันมาก” กาญจน์ก็ไม่แพ้กัน

^^^—ถึงบ้าน^^^

“คุณหญิง กลับดึกนะครับ” ผู้ชายอายุวัยสี่สิบกว่าๆ แต่ถ้าดูจากหน้าคงคิดว่าอายุ 30 ต้นๆแน่ๆ

“นั่น.....ลูกหรอ” อัญชันจับชายเสื้อคุณหญิงแน่น

“ไม่ต้องกลัวนะลูก นั่นพ่อหนู”

“มาหาพ่อสิคะ” อัญชันทำท่าทางลังเลก่อนจะก้าวหาไปหาพ่อบุญธรรม

อัญชันเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กจึงอุ้มได้ง่ายๆ สำหรับพ่อบุญธรรมของเขาเช่นกัน

“สวัสดีค่ะ” อัญชันพยักหน้าตอบเล็กน้อย

“หนูชื่ออะไรคะ ใช่อัญชันรึเปล่าเอ่ย” อัญชันพยักหน้าตอบอีกครั้ง

“แกน่าจะยังไม่คุ้นน่ะคุณ กับฉันก็ยังไม่พูดเลย” คุณหญิงเอ่ย

“เดี๋ยวรอปรับตัวไปเรื่อยๆก็ได้ค่ะ ฮ่ะๆ นึกถึงเอวาตอนมาใหม่ๆเลย”

“ว่าแต่ลูกหายไปไหนกันหมดล่ะคุณหญิง”

“กลับมาตั้งแต่บ่ายๆแล้วล่ะค่ะ กินข้าวเสร็จก็ขอกลับพร้อมกันหมดเลย”

“ไอลูกพวกนี้ คุณพาอัญชันไปอาบน้ำเถอะ” คุณหญิงยิ้มก่อนจะเดินจับมืออัญชันเดินขึ้นชั้นบนไปอาบน้ำ

“อัญชันนอนห้องนี้นะลูก มีอะไรเคาะห้องเรียกพ่อกับแม่ได้ อยู่ห้องข้างๆหนูเลย” อัญชันพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าห้องไป

“ฝันดีค่ะ” คุณหญิงกดจูบลงบนหน้าผากอัญชันก่อนจะยิ้มแล้วเดินไปห้องของตนกับสามี

อัญชันเดินสำรวจรอบห้อง ห้องนี้มันใหญ่มาก และ.....เหงามาก ปกติเขาจะนอนกับชะอมและเพื่อนๆคนอื่น ‘คิดถึงชะอม’ ‘คิดถึงแม่’ ‘คิดถึงเพื่อนๆ’ อัญชันเดินเข้าไปที่ห้องน้ำห้องใหญ่ อ่างน้ำหรู ชักโครกสีขาวสะอาด อ่างล้างหน้าและกระจกเงาวับ

เขาเดินไปหยิบเก้าอี้ข้างๆอ่างน้ำ นำมาตั้งไว้หน้าอ่างล้างหน้าแล้วปีนขึ้นไป ‘แม่บอกว่าก่อนนอนต้องแปรงฟัน’ เขาเอื้อมมือน้อยๆไปหยิบแปรงสีฟันสีม่วง และยาสีฟันกลิ่นสตรอเบอร์รี่

ทำธุระอะไรเสร็จเรียบร้อย อัญชันเดินไปปิดไฟแล้วปีนขึ้นเตียง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้นอนบนเตียงนุ่มๆ ไม่นาน อัญชันก็ผลอยหลับไป

^^^—07:20^^^

อัญชันดีดตัวตื่นขึ้นมาโดยอัตโนมัติ เขาปีนลงจากเตียงแล้วเข้าไปอาบน้ำทำธุระให้เรียบร้อย

...‘ก๊อกๆๆ’...

“คุณหนูคะ ตื่นได้แล้วค่ะ” อัญชันรู้สึกเป็นกังวล ตอนนี้เข้าไม่มีเสื้อผ้าใส่เลย ไหนจะมีแม่บ้านมทเคาะประตูปลุกอีก

“คุณหนูคะ?” เสียงเคาะประตูพร้อมกับเสียงแม่บ้านที่เรียกอยู่หน้าห้องดังอีกครั้ง อัญชันวิ่งไปคว้าผ้าห่มบนเตียงมาคลุมตัว แล้วไปเปิดประตู

“ตกใจหมดเลยค่ะ นี่ค่ะชุดวันนี้ เดี๋ยวช่วงบ่ายๆป้าจะจัดตู้เสื้อผ้ากับของใช้ให้นะคะ” แม่บ้านยิ้มให้อัญชัน แล้วยื่นเสื้อผ้าให้

“คุณหนูอาบน้ำหรือยังคะ เดี๋ยวป้าอาบให้นะคะ” อัญชันส่ายหน้างิกๆ

“ไม่ต้องอาบหรอกค่ะ”

“ไม่ต้อง อัญชันอาบแล้ว” เสียงใสของเด็ก 6 ขวบเปล่งออกมาครั้งแรก

“ค่ะๆๆ งั้นป้าไปนะคะ เสร็จแล้วลงไปทานข้าวนะคะ” อัญชันพยักหน้าตอบ แล้วปิดประตูเข้าห้องไป

^^^—ห้องรับแขก^^^

อัญชันเดินลงจากบันได เขามองซ้ายมองขวา

“จะโขมยของอะไรล่ะ” เสียงของเด็กผู้ชายดังมาจากข้างหลัง อัญชันขนลุกซู่ก่อนจะส่ายหน้าตอบไป

“ปากมีไม่พูด เป็นใบ้รึไง” ทีร์มองไปที่อัญชันแล้วเดินตรงไป

เขาเดินไปเดินมาหลายรอบ จนตอนนี้เขามาอยู่ที่ห้องรับประทานอาหารแล้ว

ทุกคนที่นั่งทานอาหารอยู่ มองไปที่อัญชัน

“อัญชัน! มานั่งข้างๆพี่มา” กาญจน์วิ่งลงจากเก้าอี้แล้วไปหาอัญชัน

“เบาๆหน่อยกาญจน์ น้องจะกลัวแกเอา” แฝดน้องกล่าว

อัญชันมองหน้าแฝดพี่ก่อนจะเดินตามไปนั่งบนเก้าอี้

“สวัสดีค่ะเด็กๆ” ผู้เป็นพ่อเดินเข้ามาในห้องครัว

“ตื่นเช้ากันจัง” คุณหญิงเดินตามหลังมาแล้วไปนั่งบนเก้าอี้

“เป็นอย่างไรบ้างลูก อัญชัน” อัญชันมองหน้าคุณหญิงก่อนจะพยักหน้าตอบ

“เป็นใบ้รึไง” ทีร์มองไปที่อัญชันแล้วพูดออกมา

“ขอโทษครับ” อัญชันพูดตอบ

“ทีร์!” ผู้เป็นแม่เอ็ดลูกของตน

“ทีร์อิ่มแล้ว ไปก่อนนะครับ”

“เจ้าเด็กคนนี้”

“ไม่เป็นไรหรอกแม่ น้องแค่กลัวโดนแย่งความรัก” แก้วผู้เป็นลูกคนโตเสนอความคิดเห็นออกมา

“วันนี้พ่อว่าจะไปตีกอร์ฟ สนใจไปกันมั้ย”

“ไปๆผมจะไปยิงปืน อัญชันสนใจไปกับพี่ป่าว” กันต์มิงไปที่อัญชัน

“**หนูบอกแล้วไปพี่กันต์! น้องยังเด็ก!”

“เด็กก็ยิงได้ เผื่อโตขึ้นจะได้ใช้จริง เธอเล่นตุ๊กตาเธอไปเถอะเอวา”

“อัญชันลองไปกับพี่เขาได้นะลูก**” อัญชันมองไปที่จานข้าวตรงหน้าก่อนจะพูดออกมา

“ครับ อัญชันอยากเล่น”

“พี่ชนะ!”

”พี่กันต์อ่ะ!”

^^^—สนามยิงปืน^^^

“ไม่ต้องห่วงนะอัญชัน ที่นี่เซฟตี้อย่างดี” กันต์ยืนซ้อนคนน้องจากด้านหลัง

“จับให้มั่นๆ เดี๋ยวมันจะดีดมือ”

...‘ปั้ง’...

กระสุนนัดแรกถูกยิงไปที่ตัวหุ่นที่ตั้งเป็นเป้า 7 คะแนน กันต์ลูบหัวคนน้อง

“อันนี้ลองยิงหน่อย พี่อยู่ข้างๆ ไม่ต้องห่วง”

สองมือเล็กจับปืน นิ้วชี้เล็กๆข้างขวาเกี่ยวไปที่ไกรปืน มือซ้ายจับด้าม กันต์จับไหล่คนน้อง

“หันมาด้านนี้นิด”

...‘ปั้ง’ ...

กระสุนนัดที่สองถูกยิงไปที่หุ่นตัวเดิม

“มีแววนะเรา ครั้งแรกก็ 9 แล้ว”

...‘ปั้ง' ...

นัดที่สามถูกส่งไปอีกครั้ง

“คาราวะเลยอัญชัน” กันต์ลูบหัวคนน้องอีกครั้ง

“สนุกครับ” คนน้องเอ่ยปากออกมาทำคนพี่ยิ้มแก้มปริไปเชียว

“คุณชาย อาหารกลางวันครับ” ชายชุดดำที่คุณหญิงเคยบอกกับอัญชันว่า พวกเขาคือการ์ดของเรา นำกล่องอาหารมาวางไว้ให้พวกเขา

“ขอบคุณครับ” กันต์วางปืนและถอดหูฟังลง

“มากินข้าวกันอัญชัน เดี๋ยวพ่อก็คงพากลับแล้ว”

“ครับ”

.......

.......

.......

.......

.......

...TBC;...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***