ชีวิตนางเอกของเตยหอม...หน้า 4

" เฮ้ย...แกพูดจริงอ่ะ"

ปูเป้ถามเสียงลั่นพลางวางโทรศัพท์มือถือ ที่เพิ่งหยิบออกมาถ่ายรูปไอศครีมบนโต๊ะลง มองหน้าฉันอย่างตกใจ ฉันพยักหน้าเหนื่อย หลังจากเลยประโยคเด็ดให้แม่แล้วต้องเผ่นออกจากบ้าน ก่อนที่แม่จะจิกทันชั้นก็ขับรถกระป๋องคู่ใจแล้วโทรตามเพื่อนสนิทในกลุ่มนัดเจอที่ร้านไอศครีมชื่อดังของห้างสรรพสินค้า เพื่อจะระดมหัวสมองหาทางรอดจากการที่ต้องมีสามีแบบไม่ทันตั้งตัว

**จริง**

ปูเป้ลูกสาวเจ้าของร้านทองใหญ่ที่สุดในเยาวราช ทำหน้าเหมือนผีหลอกสาวร่างเล็กหน้าตาน่ารักอีกคนที่นั่งละเลียดเค้กไอศครีมถอนหายใจออกมา

"ฉันเข้าใจอยู่นะเตย ช็อคสิท่า"

ลูกตาลเพื่อนอีกคนพูดอย่างเห็นใจ หากมือก็ตักของกินใส่ปากต่อ

**เหมือนแกจะเห็นใจฉันไม่จริงนะตาล ยังกินต่อได้อีก**

"อ้าว... ก็ฉันหิวพี่บ่าย2วันแล้วยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า"

"แล้วแม่แกว่าไง พี่แกบอกให้พี่สาวอย่าผัวมาแต่งแทนอ่ะ"

ปูเป้ถามต่อ ฉันกลอกตา ก็ถ้าวิ่งออกมาไม่ทันมีหวังได้โดนตีเป็นครั้งแรกในชีวิตแน่ เฮ้อ... ฉันก็ไม่ตั้งใจอย่างที่พูดหรอก ใครจะให้พี่สาวเลิกกับสามีที่มีลูกวัยน่ารักด้วยกันนะแต่งงานใหม่ใช้หนี้ แต่อย่างว่าแหละ มันอดไม่ได้ที่พี่กลัวจะลอยลำเหนือปัญหาอยู่เมืองนอก แล้วปล่อยให้กลับตกมาที่ฉัน ต้องแต่งงานใช้หนี้แทนแม่ ทั้งที่เงินก็เอาไปครึ่งนึง

**ก็กรี๊ดอยู่**

"เเม่เเกนะจะกรี๊ด ไม่กลัวหน้าที่ดึงไว้มันย่นหรอ"

เพื่อนสาวถามอย่างรู้ดีเรื่องการบ้านความสวย ความงามของแม่ฉัน พวกเราคบกันตั้งแต่สมัยเรียนอยู่โรงเรียนมัธยมชื่อดัง และยังสอบติดเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกันอีก ความสนิทมากพอจนรู้เรื่องลึกตื้นหนาบางของกันและกันดี ดีค่ะที่รู้ว่าฉันมันเป็นแกะดำของบ้าน แม่และพี่สาวที่รักสวยรักงาม ชอบจะเข้าสปาดูแลตัวเอง ในขณะที่ฉันชอบจะไปออกค่ายปลูกป่าชายเลนกับคณะ และวิ่งเตะฟุตบอลในงานกีฬาน้องใหม่ ซึ่งมีฟุตบอลหญิง แถมจนสามารถเดินไปปล่อยปากผู้ชายคณะวิศวะที่แซวหยาบๆ โลนๆ

มาแล้ว

"แล้วแกจะทำยังไงเตย มีตั้ง 10 ล้าน"

ลูกตาลถาม

**แกสองคนมีให้ฉันยืมไหมล่ะ**

ฉันถามไปงั้นเอง และก็ได้รับการค้อนกลับมาเลยยักไหล่ ถ้ามัน 5-6 หมื่นคงยืมจากนางสองคนนี้ได้ แต่อย่างว่าเงินตั้งเยอะขนาดนั้น ต่อให้เพื่อนยอมไปขอครอบครัวมาให้ยืมฉันก็ไม่กล้าเอา

**ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไง แต่งงานใช้หนี้หรอ มันเน่าไปนะ เพราะว่าที่สามีของฉันเป็นใครฉันยังไม่รู้เลย**

"อ้าว "

เพื่อน 2 คนทำหน้าเหลอหลา

"แล้วแกจะทำยังไง"

**ก็คงจะดิ้นก่อน จะขายรถ ขายคอนโด แล้วเอาเงินไปใช้หนี้ ก็คงจะได้ไม่ถึงเสี้ยว กลุ้มใจจัง**

ใช่ ก็ให้ขายสมบัติทุกอย่างฉันก็ไม่มีปัญญาหาเงินตั้งเยอะขนาดนั้นมาคืนเขาแน่ แล้วจะทำยังไงดี หรือจะปล่อยให้เขาฟ้อง ทิศบ้านดีทุกอย่างแล้วพาคุณนายพัชรีจอมสร้างปัญหามาอยู่ด้วยที่ Condominium ดี ฉันเพิ่งเรียนจบ การก็ยังไม่ได้ทำ แต่เงินเก็บก็พอมีนะ ถ้าหางานทำได้ก็น่าจะเลี้ยงแม่คนเดียวได้อยู่

"แล้วเจ้าหนี้แก แม่ของผู้ชายคนนั้นน่ะ ชื่ออะไร"

ปูเป้ถาม

**....**

ฉันนิ่งก่อนจะตอบ

**ละเวง ชื่อคุณนางละเวง ปราณระวี**

เพื่อนพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะขมวดคิ้ว

"เดี๋ยวจะไปหาข้อมูลของเขามาให้นะ"

**อือ**

คุยต่ออีกแป๊บเดียวฉันก็รักเพื่อนแล้วขับรถกระป๋องกลับ Condominium ก่อน ใจมันห่อเห*่ยวจนไม่สามารถจะคุยเล่นหรือนั่งให้เพื่อนช่วยหาทางแก้ได้ ตอนนี้สิ่งที่ฉันต้องการที่สุดคือการอาบน้ำอุ่นยาพาราเซตามอลซัก 2 เม็ด แล้วก็เตียง เกือบ 2 ชั่วโมงกว่าจะฝ่ารถติดกลับมา Condominium ได้ เหนื่อยทั้งปวดหัว ล้วงกระเป๋าหายอีกาและหยิบมาเปิดประตูก่อน จะเข้าไปในห้องที่ติดวอลเปเปอร์สีฟ้าหวานไว้ ถอดรองเท้าคู่เล็กไว้แล้ววางกระเป๋าบนโต๊ะสีขาว ก่อนจะลากสังขารไปที่ห้องนอนซึ่งมีห้องน้ำในนั้น Condominium นี้คุณนายพัชรีซื้อ ให้ฉันตั้งแต่ตอนเรียนแล้ว อดคิดไม่ได้ว่านี่ก็ใช้เงินที่กู้มาซื้อให้ ถ้ารู้นะ..... ฉันยอมเช่าหอในแคบๆ อัดกับเพื่อนรูมเมท 3 คนอยู่ดีกว่า ----

--เดินเข้าห้องโดยไม่ทันมองรอบๆ ถอดชุดเดรสตัวยาวผ้ายืดลายขวางที่ยาวถึงหัวเข่าออกทางหัว โยนใส่ตะกร้าผ้าซัก แล้วหยิบหยิบอันใหญ่รวบผมหยักศ สีน้ำตาลยาวประบ่าของชั้นไว้ให้เรียบร้อย น้ำอุ่นๆ ตอนนี้ฉันอยากจะแช่น้ำอุ่นเท่านั้น กำลังเอื้อมมือไปปลดตะขอบราจากข้างหลัง ตอนนี้เพิ่งนึกขึ้นได้ หันไปมองเตียงสีฟ้าลายดอกไม้ของฉันที่มันยับยุ่ง และมีกองผ้าห่อนวมใหญ่กองสูงกลางเตียง---

--เอ๊ะ... เช้าตอนที่รับโทรศัพท์จากแม่บนที่นอนก็จำได้ว่าถึงตาสีตาเหลือกวิ่งไปห้องน้ำแต่งตัว ไปหาแม่ที่บ้านเพราะคำว่า 'คอขาดบาดตาย' ที่แม่บอกฉันว่า...ฉันเก็บเตียงเรียบร้อยแล้วนะ

**...**

หรือจะลืม ยักไหล่แล้วเดินไปดึงผ้าห่มออกเพื่อจะพักทว่าสิ่งที่อยู่บนเตียงมันไม่ได้มีแต่หมอนข้างและตุ๊กตา มันมีผู้ชายนอนโป๊อยู่บนนั้นด้วย

**กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!**

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***