ตอนที่ 1 เรื่องเล่า

นิยายเรื่องนี้แต่งเล่นๆไม่ได้มีเจตนาทำให้สถาบันอาชีพเสียหายใดๆทั้งสิ้น

นิยายเรื่องนี้เป็นแนวสยองขวัญ สร้างมาเพื่ออ่านเอาความบันเทิงเท่านั้น.....

เนื้อเรื่องจะเป็นบทของตัวละครหลักที่สมมุติขึ้นมาเท่านั้น หากตรงกับชื่อใครก็ขออภัยเป็น ณ ที่นี่...

...****************...

...ตอนที่ 1 เรื่องเล่า...

จิ๊บ..จิ๊บๆ เสียงนกร้องในตอนเช้าพร้อมกับอากาศที่แจ่มใส เหมาะกับการมาเรียนวันแรก ดิ๊ก....ด่องง~ เสียงออดดังบอกเวลาเข้าเรียนคาบแรกของเช้าวันนี้

ณ มหาลัยพวงลิม ตึก...ตึก... เสียงเดินที่เดินมาอย่างเป็นจังหวะ เมื่อนักศึกษาได้ยินดังนั้น จึงพากันกลับไปนั่งที่ของตนอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

"สวัสดีจ้ะ นักศึกษาทุกคน ครูชื่อครูประภาดา สิงสุข หรือจะเรียกว่าครูดาก็ได้จ้ะ ครูเป็นครูประจำห้องของพวกเธอ อ่า..มีใครอยากถามอะไรมั้ยจ้ะ"ครูดากล่าวถาม นักศึกษาทุกคนต่างพากันเงียบไม่มีใครมีคำถามอะไรเลย แต่มีหญิงสาวคนนึงจู่ๆก็ยกมือขึ้นเหมือนมีคำถามในใจ เมื่อครูอนุญาตให้ถาม หญิงสาวคนนั้นจึงยืนขึ้น

"หนูอยากรู้เรื่องราวของที่นี่..จะได้มั้ยคะ??"หญิงสาวถามครู สีหน้าครูดูกังวลเป็นอย่างมาก เหมือนมีไรปิดบังทุกคนเกี่ยวกับมหาลัยที่นี่ยังไงอย่างนั้น..

"ได้จ้ะ ครูจะได้เตือนทุกคนไปด้วยเลยนะ"ครูตอบกลับพร้อมกับความมั่นใจที่มีอยู่อันน้อยนิดนัก.. ค่ะ/ครับ เสียงตอบกลับอย่างพร้อมเพรียงกันจากนักศึกษาทุกคน ทุกคนทั้งหมดต่างพากันนั่งฟังอย่างตั้งใจกับสิ่งที่ครูกำลังจะเล่า

"คือ..มหาลัยพวงลิม เป็นมหาลัยที่มีชื่อเสียงมากที่สุด มีแต่เด็กคณะแพทย์เก่งๆ แต่ไม่นานก็มีข่าวเกี่ยวกับตึกคณะแพทย์ ซึ่งมีนักศึกษาคนนึงเขาลืมหนังสือแพทย์ที่ห้องผ่าตัด แต่ตอนนั้นเป็นเวลาช่วงดึก พรุ่งนี้มีสอบ เลยจำเป็นที่ต้องไปเอาหนังสือจริงๆ แต่พอไปถึงตึกคณะแพทย์ ก็กลับพบกับทางเดินที่มีไฟบนเพดาน ติดๆดับๆ เข้าไปรอช้ารีบไปเอาหนังสือทั้นที เมื่อถึงหน้าห้องผ่าตัด นักศึกษาคนนั้นกลับได้ยินเสียงบางอย่างในห้องผ่าตัด...นักศึกษาคนนั้นเขาคิดว่าคงหูฝาดไปเอง เลยประตูเข้าไปแต่ก็ดัน..-"

ดิ๊ง...ด่องง~ ครูยังไม่ทันเล่าจบเสียงออดก็ดังขึ้นทันที แต่ก่อนที่ครูจะรีบออกก็ได้หันกลับมาเตือนทุกคนทันที

"อย่าไปตึกคณะแพทย์ที่ห้องผ่าตัดในเวลากลางคืนนะจ้ะ"เมื่อครูพูดจบก็รีบออกไปทันที ทำเอานักศึกษาทุกคนคาใจและสงสัยไปกันหมดว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่...

ตกเย็น..ทุกคนก็พากันกลับหอกันหมด เหลือไว้แค่หญิงสาวคนนึงที่ทำความสะอาดห้องก่อนจะกลับ แต่กว่าหญิงสาวคนนั้นจะทำความสะอาดเสร็จก็ปาไปทุ่มกว่าเสียแล้ว หญิงสาวไม่รอช้ารีบเก็บข้าวของแล้วออกจากตึกทันที....

เมื่อเดินไปถึงทางออกของตึก ก็พบกับลุงยามที่กำลังจะปิดประตูรั้วทางเข้าตึกคณะแพทย์พอดี

"อ๊ะ!! อย่าพึ่งค่ะ..!!!!"หญิงสาวตะโกนเรียกลุงยามพร้อมกับวิ่งไปอย่างรวดเร็ว

แหะ...แหะๆ เสียงหอบของหญิงสาวที่รีบวิ่งออกมาจากตึก

"ไม่ต้องรีบก็ได้ครับ...ผมไม่รีบปิดขนาดนั้นหรอกครับ"เสียงลุงยามพูด

"ค...ค่ะ..."เสียงตอบกลับจากหญิงสาว ที่น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความเหนื่อยตากการวิ่งจนหอบ ปล่อยให้ลุงยามล็อกประตูรั้วไป

"แล้วนี่คุณ....จะไปไหนหรอครับ"ลุงยามถามด้วยความสงสัย

"หนูชื่อเมย์ค่ะ...พอดีหนูกำลังจะกลับหอค่ะ พอดีมัวทำความสะอาดห้องจนลืมดูเวลาอ่ะค่ะ"หญิงสาวตอบกลับ

"เดี๋ยวผมไปส่งนะครับคุณเมย์ มันดึกแล้วอาจจะทำให้หลงได้นะครับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ มันจะรบกวนลุงป่าวๆนะคะ"หญิงสาวรีบตอบปฏิเสธอย่างไว

"ไม่เป็นไรครับ หน้าที่ผมคือรักษาความปลอดถัยและดูแลทุกคนที่นี่น่ะครับ"ลุงยามพูดพร้อมกับยิ้มให้หญิงสาว

"ค..ค่ะ.. ขอบคุณค่ะ"หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเกรงใจนิดๆ

ระหว่างทาง หญิงสาวก็เกิดนึกขึ้นได้เรื่องตอนเช้าที่ครูดาเล่าให้ฟัง แล้วถ้าถามลุงยามอาจจะได้คำตอบต่อจากนั้นก็ได้ จึงได้ถามลุงยามไป

"คือ..ลุงยามคะ พอจะรู้เรื่องตึกคณะแพทย์ที่ห้องผ่าตัดมั้ยคะ"

คำถามที่ทำเอาลุงยามหน้าซีด ไม่กล้าพูดไร จึงได้แต่ปฏิเสธไม่รู้ไป หญิงสาวที่ได้คำตอบอย่างนั้นก็เห็นท่าทีของลุงยามที่แตกต่างกันออกไป..

เมื่อหญิงสาวกับลุงยามผ่านหน้าตึกคณะแพทย์ที่มีแต่ห้องปฏิบัติ รวมถึงห้องผ่าตัด หญิงสาวที่สงสัยสิ่งที่ครูเล่าอยู่นั้นจึงเหงยมองไปที่ตึกคณะชั้น 5 จะเห็นห้องผ่าตัดพอดี แต่หญิงสาวไปได้เห็นแค่นั้น กลับเห็นเงาดำๆที่อยู่หน้าห้องผ่าตัด ผมยาว กำลังยืนมองหญิงสาวอยู่ เล่นเอาหญิงสาวตัวสั่นไม่กล้ามองอีก จนเดินถึงหน้าหอ

"ขอบคุณค่ะ ที่มาส่งนะคะ"

"ไม่เป็นไรครับ อยู่ที่นี่ก็ระวังตัวด้วยนะครับ"พูดเสร็จก็เดินกลับไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ ตัดมาที่หญิงสาวที่กำลังตัวสั่น ในหัวมีแต่ภาพที่เห็นหน้าห้องผ่าตัด หญิงสาวทำใจพยายามลืมสิ่งที่เห็นไวๆก่อนจะเข้าหอไปนอน..

...****************...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***