เกิดเหตุที่ตำหนักไป๋เหลียนฮวา

" คุณหนูเจ้าคะ " ท่านราชครูให้บ่าวทั้งสอง มาเรียนคุณหนูว่าให้พวกท่านทั้งสองคนไปขึ้นรถม้าที่หน้าจวนก่อนได้เลยเจ้าค่ะ "

" พวกข้า กำลังจะออกไป พี่เป่ยซ่าว" 

เอ่ยตอบบ่าวรับใช้ข้างกายเสร็จก็หันมาจับมือของน้องสาวอีกครั้งจิตใจหาได้สงบไม่เหมือนมีคลื่นน้ำเป็นระรอกอยู่บนหัวใจ 

ป่ายจื่อ กับ ป่ายซ่าว ที่เห็นเจ้านายของพวกตนออกมาจากห้องก็รีบเข้าไปประคองทันที ใช้เวลาไม่นานทั้งหมดก็มาถึงรถม้าที่จอดรออยู่หน้าจวน รถม้ามีสองคัน คันหนึ่งมีขนาดไม่ใหญ่มาก มีลักษณะเรียบง่ายแต่สมฐานะท่านราชครูใหญ่ อีกคันหนึ่ง กว้างใหญ่ ตกแต่งด้วยลายสลักรูปดอกบัวในลักษณะต่างๆ มีทั้งดอกบัวตูม ดอกบัวบาน สวยงามแปลกตายิ่งนัก นอกจากความสวยงามข้างนอกแล้ว ข้างในยังตกแต่งไปด้วยดอกบัวแก้ว ดอกเล็กๆ นับไม่ถ้วน ความพิเศษของดอกบัวแก้วนี้คือเมื่อถึงเวลากลางคืนจะสะท้อนแสงสีขาวนวลขึ้นมาทำให้ในรถม้าไม่ตกอยู่ในความมืด 

ทั้งหมดเข้าไปนั่งในรถม้าได้ไม่นานท่านราชครูก็ออกมาจากจวน เดินตรงไปขึ้นรถม้า แล้วสั่งให้ทั้งหมดออกเดินทางทันที

หนึ่งชั่วยามต่อมา รถม้าทั้งสองคันก็เดินทางมาถึงพระประตูพระราชวัง

ทั้งหมดลงจากรถม้า 

" ชิงหลิง " เสียงอบอุ่นอ่อนโยนเอ่ยเรียกบุตรสาว

" เจ้าค่ะท่านพ่อ " ดรุณีน้อยเอ่ยตอบผู้เป็นพ่อเสียงใส

ท่านราชครู มองบุตรสาวตรงหน้าสองมือยกขึ้นลูบศรีษะเบาๆ มีคำพูดบางคำที่อยากจะพูดแต่ก็มิสามารถพูดออกไปได้

" ชิงหลี ดูแลน้องให้ดีๆ " หันไปสั่ง บุตรสาวอีกคนที่ยืนข้างๆ

"เจ้าค่ะ  ท่านพ่อลูกจะดูแลน้องอย่างดีท่านพ่อโปรดวางใจ"

" พวกเจ้าทั้งสองคนจงดูแลคุณหนูของพวกเจ้าดีๆ "

" เจ้าค่ะนายท่าน ทั้งสองรับคำพร้อมกัน " 

" คาระวะท่านราชครู " เสียงอ่อนหวานดังขึ้น 

" ข้าน้อยนามว่า จั๋วจื่อ เป็นขันทีประจำตำหนัก ไป๋เหลียนฮวา มารอรับคุณหนูทั้งสองตามรับสั่งของพระสนมเสียนเฟยพะย่ะค่ะ "

จั๋วจื่อ หรือ? หันไปมองขันทีน้อยตรงหน้า  "ข้าเคยพบเจ้ามาก่อนหรือไม่ เหตุใดวันนี้ท่านหม่ากงกง ถึงไม่มาด้วยตนเอง "

" เรียนท่านราชครู วันนี้ท่านหม่ากงกง ไม่สบาย จึงเป็นข้าน้อยมาแทนขอรับ "

เมื่อซักถามจนคลายความสงสัยแล้วจึงหันไปสั่งความกับบุตรสาวทั้งสองอีกครั้ง

" เวลาก็ไม่เช้าแล้วพวกเจ้ารีบไปเถอะ ยามเซิน ก็มารอพ่อตรงนี้ "

"เจ้าค่ะ/ เจ้าค่ะ ท่านพ่อ 

" ข้าน้อยลาท่านราชครู  เชิญคุณหนูทั้งสอง พระสนมเสียนเฟยกำลังรอพวกท่านที่ศาลากลางน้ำ"

ภายในศาลากลางน้ำ

เพื่อเป็นการต้อนรับดรุณีน้อยผู้งดงามทั้งสอง ขนมมากมายถูกนำมาจัดเรียงจนเต็มโต๊ะ ไม่เพียงแต่เจ้าของตำหนักที่เอ็นดูคุณหนูทั้งสองแห่งจวนท่านราชครูเท่านั้น ยังรวมไปถึงบ่าวไพร่ในตำหนักมิเว้นแม้แต่ผู้ใด

วันนี้พระสนมเสียนเฟยแต่งกายด้วยชุดสีชมพูอ่อน ผิวที่ขาวราวหิมะ ยิ่งส่งให้นางงดงามประหนึ่งดอกไม้งามกลางหิมะ ผมถูกเกล้าอย่างปราณีต บนศรีษะ ปักปิ่นหยกรูปดอกบัวดอกเล็กๆ สีชมพูเข้าชุดนั่งเอนตัวรับลมบนเก้าอี้กุ้ยเฟยอย่างสง่างาม 

หลานทั้งสองคาระวะท่านน้า เจ้าค่ะ/บ่าวทั้งคาระวะพระสนมเสียนเฟยเพคะ

เมื่อเห็นดรุณีน้อยสองคนพระสนมเสียนเฟยก็ยกยิ้มอย่างอ่อนโยน 

" วันนี้ข้าเตรียมขนมให้พวกเจ้าทั้งสองเยอะแยะเลย พวกเจ้าทั้งสองค่อยๆทานไปนะก่อนนะข้าจะเข้าไปหยิบของมาให้พวกเจ้า " 

พูดจบพระสนมเสียนเฟยก็เสด็จออกไปจากศาลาทันที

หยวนชิงหลีและหยวนชิงหลิงนั่งกินขนมจนครบทุกอย่าง พระสนมเสียนเฟยก็ยังไม่เสด็จออกมาสักที จึงคิดที่จะเดินไปหาหยวนชิงหลิงที่อีกด้านของสะพาน เนื่องจากป่ายจื่อและป่ายช่าวได้รับอนุญาตจากพระสนมเสียนเฟยให้ไปทานขนมในครัว ตอนนี้ จึงเหลือเพียงสองดรุณีน้อยเท่านั้น

ตุ๊บ !!  เสียงของบางอย่างกระทบพื้น

หยวนชิงหลีก้มลงไปดูก็พบว่าเป็นป้ายหยกรูปดอกบัวสีทองที่ข้างเอวนางนั่นเองไม่รอช้ารีบก้มเก็บอย่างรวดเร็วเพราะสิ่งนี้เป็นเสมือนตัวแทนของท่านแม่ของพวกนาง

ทางด้าน  หยวนชิงหลิง ที่ยืนให้อาหารปลาอยู่อีกฝั่งของสะพานอย่างเพลิดเพลินในครรลองสายตา พลันปร่กฎ ดอกบัวสีม่วง และ สีเหลืองทองแปลกประหลาด ชูช่อ ส่องประกายอยู่ไม่ไกลจากตรงสะพานที่ยืนมากนัก   สีของดอกบัวสองดอกนนนี้ช่างเหมือน ดอกบัวตรงหน้าผากของนางและพี่สาวนางยิ่งนัก  นางค่อยๆเดินไปตรงสะพาน ตรงตำแหน่งใกล้ๆที่ดอกบัวทั้งสอง  มือน้อยเกี่ยวราวสะพานไว้ข้างหนึ่ง อีกมือยื่นไปอย่างสุดแขน แค่เพียงหนึ่งชุ่น (1ชุ่นเท่ากับ3.33เซนติเมตร)ก็จะถึงดอกบัวทั่งสองดอก ทนใดนั้น หยวนชิงหลิงเห็นงูลายสีรุ้งเลื้อยมาตรงบริเวณที่มืออีกมือวางอยู่ด้วยความตรงใจ จึงเผลอปล่อยมือทันที

ตู้ม!!  เสียงบางอย่างตกลงไปในน้ำ 

หยวนชิงหลีเงยหน้าขึ้นมาเพราะตกใจเสียงที่ได้ยิน  สองตาเบิกกว้างสองเท้าวิ่งไปตรงจุดที่ได้ยิน 

" ชิงหลิง  " ช่วยด้วย ชิงหลิงตกน้ำ "

ไม่รอช้า รีบถอดรองเท้าออก กระโดดลงน้ำตามน้องสาวทันที 

" ชิงหลิง ชิงหลิง" ปากก็ตะโกนเรียก ด้วยความที่สระนี้มีความแปลกประหลาด น้ำในสระใสจนสามารถมองเห็นก้นสระได้เลยทีเดียว จึงทำให้หยวนชิงหลีเห็นน้องสาวที่จมลงไปก้นสระอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ  ไวเท่าความคิด ร่างน้อยๆค่อยๆดำลงไปว่ายตรงไปถึงร่างน้องสาว กำลังจะพาน้องสาวขึ้นสู่ผิวน้ำ แต่กลับรู้สึกว่า ขาไปเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างที่คล้ายรากบัว หยวนชิงหลี พยามยามใช้สองขาสะบัดออกแต่ก็ไม่เป็นผล ยิ่งเวลาผ่านไปแรงทีมีก็ลดน้อยลง ปอดเหมือนถูกบีบอัด  สองมือยังล็อคคอน้องสาวจากด้านหลังหวังจะพากันขึ้นให้ถึงฝั่ง  เท้าที่พยายามดิ้นรน หยุดเคลื่นไหว สองตาปิดสนิท สิ่งที่หยวนชิงหลีคิดว่าเป็นรากบัว  ที่เกี่ยวขาดรุณีน้อยก็คลายออก หายไป เหมือนไม่มีสิ่งใดเกี่ยวมาก่อน ชั่วเพียงจิบชา สองพี่น้องก็พากันจมดิ่งสู่ก้นสระอีกครั้ง 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***