มึงเล่นไรของมึงเนี่ย

ผมไม่รู้ว่าในใจผมคิดยังไงกับพี่ฟ้ากันแน่ทุกวันผมแม่งรออัพเดตจากเฟสพี่เค้าตลอดไม่รู้ว่าเป็นบ้ารึยังตอนนนี้แม่งคนหล่อระดับโรงเรียนเขาไม่มองกูหล่อกว่ะ

ผมคิดได้ดังนั้นเลยหยิบโทรศัพแล้วนอนต่อเข้าเกมเล่นเกมปกติเผื่อจะมูฟออนจากน้องคนนั้นได้แต่ว่านะตอนนี้ไม่ควรที่จะมีใครเลยที่สุด

"เต้ย!!เรื่องใหญ่แล้วมึงเห็นยังที่พี่เค้าโพสอ่ะเขาโพสถึงใครว่ะ"

ฟ้า ธีระ:น้องแม่งซื่อว่ะ

"เออโพสถึงใครวะ ถ่ายรูปลูกบอลลงนี่นะกูไม่เข้าใจเลยว่ะว่าเขาโพสถึงใคร"เอฟทักแชทมาหาผมเรื่องที่พี่ฟ้าอัพสตอรี่แต่ผมเห็นนานแล้วเห็นก่อนมันอีก

ตอนแรกก็หน้าร้อนผ่าวนะไม่รู้ว่าพี่เค้าโพสถึงตัวเองรึป่าวแต่ก็นะตอนนี้ไม่ใช่เรื่องปะวะถ้าพี่เค้าชอบกูจริงกูก็จะรก

ไม่รู้จักกูส่ะแล้วรู้จักกูน้อยไปนะบางทีอย่ามาเล่นกบความรู้สึกของคนอื่นถ้าไม่ชอบอย่ามาทำเหมือนชอบได้ปะแม่งกูต้องไปถามพี่เค้าให้รู้เรื่องแล้ว

"แต่ว่า.....พ่เค้าพูดถึงใครวะ"คงไม่ได้พูดถึงกูหรอกมั้งนะใช่นะสิใครจะโพสหาคนที่ไม่สวยอย่างกูละแม่งขาก็ใหญ่ใครจะมาชอบวะ

คิดได้ดังนั้นก็ไม่สนใจเตรียมตัวออกไปโรงเรียนได้แล้วตอนนี้มืดแล้งอีกไม่นานต้องเข้าไปเรียนคาบแรกให้ทันอีก

ที่โรงเรียน

เข้าแถวหน้าเสาธงแม่งตั้งแต่เดินเข้ามาแม่งพวกมันจะกรี้ดอะไรกันนักกันหนาวะรับไม่ได้

นั่นไง..งตัวปัญหาที่ทำให้ผู้หญิงกรี้ดไม่หยุดพี่ฟ้าไงก็อย่างว่าคนเค้าหล่อคนคุยเยอะก็ไม่ได้แปลกอะไรนิ่แต่ถ้าคนคุยน้อยนี่สิแปลกมากถึงขั้นแปลกมากที่สุด

"น้องเต้ย"สัสใครเรียกกูวะแม่งตอนนี้ไม่อยากเป็นจุดสนใจนะ

กูว่าไม่ทันขาดคำพี่มันก็วิ่งมาทางนี้แล้วฉิปหายแล้วตอนนี้เข้าแถวหน้เสาธงอยู่จะไปทางไหนก็ไม่ได้เวนแล้วไงไอ้เหี้ย!

มีอะไรคับพี่ฟ้า..ผมยิ้มให้กับพี่ตรงหน้าธรรมดาไม่ได้เขินเลยเป็นธรรมชาติมากแต่คนที่ตีผมอยู่ข้างหลังนี่สิเขินฉิปหายแม่ง

แม่งไม่กลัวอาจารย์ด่ากันรึไงว่ะ ผมที่ตอนนี้อากออกไปจากตรงนี้มากให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่แล้วทำไมเวลาแบบนี้มันไม่เป็นแบบที่หวัง

นักเรียน!ตรงนั้นคุยอะไรกัน

นั่นไงละถามหาเสือก็มาอีเหี้ยคนที่มุงดูกันอยู่ตอนนแรกหายไปไหนกันหมดแล้ววะซ่วยฉิปหายถึงจะหล่อแต่เป็นตัวซ่วยแบบนี้ก็ไม่เอา

สองคนนั้นนะไปเก็บขยะรอบโรงเรียนสามร้อยชิ้น

ใครวะแม่งได้เก็บขยะสามร้อยชิ้นรอบโรงเรียนผหันไปมองรอบๆ

"เธอนั่นแหละ!หันไปมองคนอื่นอีก"อีเหี้ยกูว่าละหายนะชัดๆอยู่เย็นๆไม่ชอบชอบเดินไปเก็บขยะรอบโรงเรียนช่างเถอะ

แต่อีกคนใครล่ะผมมองหาคนที่จะไปเก็บขยะกับผมแต่พี่ฟ้าไม่ได้อยู่ตรงนี้คงไม่ได้หมายถึงพี่ฟ้าสินะแล้วหายถึงใครละ

"มึงมานี่กับกู"เห้ย!อยู่ดีๆก็ถูกลากออกไปแบบไ่ได้ทันตั้งตัวใครกันวะที่ลากผออกมาแบบนี้แม่งเอ้ย

มึงเป็นเหี้ยอะไรของมึงกูเจ็บนะ ผมตะโกนด่ามันไปขณะที่ผมก้มหน้าอยู่

"แล้วกูผิดอะไรละถึงต้องมาเก็บขยะกับมึง!!"เออใช่มันไม่ได้เป็นคนผิดสักหน่อยคนที่ผิดจริงๆเป็นพี่ฟ้าห้องหกทับหนึ่งต่างหากละ

ผมเงยหน้ามองคนที่อยู่ตรงหยน้าผมทำให้ผมตกตลึงไม่ใช่ความหล่อนะแต่มันคือหัวโจกของโรงเรียนจะว่าหล่อไหมก็หล่อนะ

แต่กิตติศักดิ์เรื่องความเลวแม่งดังกระช่อนไปทั่วโรงเรียน

ไอ้บาส...ห้องหกับแปด ที่ได้ชื่อฉายาว่าห่อพอรวยแถมนิสัยเหี้ยสุดๆแต่ผมไม่เคยเจอก็เถอะแต่ได้ยินมา

"มึงมองอะไรกูอยากมีเรื่องรึไง"

"ป่าวก็แค่มองเฉยๆไม่ได้มีอะไร"แหมใครจะอยากไปมีเรื่องกับมึงวะมีเรื่องไปก็เท่านั้น

"ตอนแรกกูได้ยินมึงเรยกกูว่ากูหรอ"

เอ่อ.ฉิปหายละแม่งกูไม่หน้าพูดเลยตอนแรกที่กูพูดกูไม่ได้มองหน้านี่ว่าใครจะไปรู้วะแต่แล้วทำไม

รู้จักสำนวนสุภาษิตปะใจดีสู้เสืออะผมสบตากับมันตรงๆเพื่อไม่ให้รู้ว่าผมกลัวมันถ้ามันรู้ว่ากลัวมันจะแกล้งเรื่อยๆอย่าตกเป็นเหยื่อซ่ะละ

เชี้ยมันได้ผมลวะมันไม่สบตากับผมแล้วเดินเก็บขยะต่อไม่ได้สนใจผมอีกนี่ผมโล่งอกมากเลยนะเนี่ย

ทุกวันนี้ชีวิตมีแต่เรื่องเซอร์ไพร์อะไรก็มาแบบกะทันหันมากเกินไปใช่ตั้งแต่ไม่ได้คุยกับน้องชีวิตมันเศร้าว่ะ

"เอานี่น้ำ"

"ให้หรอ"ผมชีที่ตัวเองอยู่มันก็เอาน้ำม่ให้ผมเนียนะสรุปว่ามันนักเลงจริงปะเนี่ย

"ไม่ให้มึงแล้วให้ใครละ เอาไป"มันโยนขวดน้ำให้ผมก็รับไว้อย่างดี

คอดในใจมันก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดแต่ถ้าผมสังเกตนิดหน่อยยังไม่ชมตอนนี้ทุกอย่างมันอาจจะยังไม่สายไปก็ได้

พรูดดดด!!!

มึงเอาน้ำอะไรให้กูกินวะ

"ฮ่าๆๆๆน้ำเกลือผสมน้ำสมสายชู"

เชี้ย!ไม่น่ามมันเลยตั้งแต่แรกผมแพ้น้ำส้มสายชูมันคงไม่รู้

ร่างกายของเต้ยตอนนี้เต็มไปด้วยผื่นเต็มตัวไปหมดร่างกายทุกส่วนค่อยๆแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

"นี่!มึงเป็นไรวะ อย่าพึ่งเป็นอะไรนะเว้ยเดี๋ยวกูพามึงไปห้องพยาบาล"

มึงอย่าพึ่งเป็นไรนะบาสอุ้มร่างของเต้ยขึ้นเพื่อหามไปห้องพาบาลแต่มันไม่ได้ไกลมาก

"มึงตัวหนักจังวะ"

"กูหายใจไม่ออก"

บาสรีบอุ้มเต้ยไปห้องพยาบาลให้เร็วที่สุดแต่ว่าทางของโรงเรียนไม่ได้รับการซ้อมสักที

อึก!

ตะปูได้ปักไปที่ขาของบาสอย่างจังแต่ถึงอย่างนั้นเขาไม่ได้ล้มลงยังพาต้วเต้ยรีบไปส่งห้องพยาบาลให้เร็วที่สุด

"ครูคับพี่คนเป็นลมพิษ"บาสไม่รูว่าตอนน้ควรทำยังไงแผลที่เท้าเขาก็ยังไม่ได้รักษาอารมณ์ตอนนี้น่าจะห่วงคนตรงหน้ามากกว่า

"นายบาสนายก็บาสเจ็บนิ่มาทำแผลก่อน"

"ผมไม่เป็นไรมากคับครู เขาจะเป็นอะไรไหมคับ"บาลตอนนี้เป็นห่วงคนข้างในมากกว่าคนอะไรวะแพ้น้ำส้มสายชู

"เอาขามาให้ครูดู"บาสก็ค่อยๆยกขาขึ้นให้ครูดู

"นี่เธอเหยียนบตะปุมานิ่แถมลึกมากด้วยคงต้องไปโรงพยาบาลนะที่โรงเรียนไม่สามารถเย็บแผลให้เธอได้"

"แต่ว่า...ครูคับเค้าไม่เป็นอะไรนะคับ"

"เขาไม่เป็นอะไรแล้วตอนนี้ปลอดภัยแล้ว ครูอรเขาเก่งจะตายแค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอกเธอนั่นแหละที่ต้องไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุดนะจำไว้เดี๋ยวครูพาไปเดินไหวไหม"

เชี้ย!!ไอ้เหี้ยบาสแม่เหี้ยเล่นอะไรของมึงวะไอ้สัสชาตินี้ชาตไหนแม่งก็ขออย่าให้ได้เจออีก

"เต้ย!มึงเป็นอะไรมากปะเนี่ย"เอฟวิ่งเข้ามาถามพร้อมกับอีบอสที่เดินตามเข้ามาติดๆ

"เต้ยมึงไปกินอะไรมาวะถึงเป็นแบบนี้"

"ก็ไอ้...ไม่มีอะไรหรอกกูน่าจะกินของแล้วลืมดูเผลอใส่น้ำส้มสาายชูว่ะ"จะบอกไม่ได้ว่าไอ้บาสเป็นคนทำไม่งั้นมันโดนไล่ออกแน่เพราะครั้งนี้แม่งก็ไม่ใช่ครั้งแรกแต่มันก็แบกเราห้องพยาบาลหลังจากนั้นก็ไม่รู้อะไรแล้วเพราะว่าสลบไป

"เออมึงไม่เป็นไรมากก็ดีแล้วกูได้ข่าวก็รีบมาทันทีเลยไงเหี้ยปล่อยให้อยู่คนเดียวไม่ได้แม่งมีเรื่องตลอดมันน่านักนะมึงอ่ะ"

"พออีเอฟมันสำนึกผิดไม่ทัน"

เดี๋ยวพวกมึงกูผิดอะไรก่อนกูก็แค่เผลอกินอะไรไม่ดูเองปะวะ

"เถียงได้แบบนี้มึงหายแล้วสินะเดี๋ยวปัด"

"อีเอฟพอก่อนมันจะตาย"

"เอ้อเต้ยตอนกูเข้ามาครูไปส่งใครไปโรงพยาบาลวะ"

กูไม่รู้เหมือนกันวะกูสลบพึ่งตื่นอ่ะ

"ใครวะหรือไอ้บาส"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***