ตอนที่5 สอบถามประวัติ

*บุคคลในเรื่องล้วนเป็นเรื่องสมมุติขึ้นไม่ได้เกิดขึ้นในจริง*

ยุย:(เฮ่อ ก่อนอื่นต้องอาบน้ำก่อนเลย!!!)

(อารมณ์เสีย!!)

"ยุยลุกขึ้นแล้วเดินอารมณ์เสียขั้นสุด

"หลังจากอาบน้ำเสร็จสภาพเปียกปอนขาเรียวยาวและมีกล้ามที่รูปสวย"

ยุย:(เอาล่ะ จะเอาชุดไหนดีน่ะ...)

ยุย:(ก่อนอื่นจะต้องเป็นชุดเรียบ ดูไม่ยั่วยวนเจ้าพวกชาติชั่วนั้นด้วย)

ยุย:(เพราะขี้เกียจต้องกระทืบมันบางตาย)

ยุย:(ว่าง่ายๆต้องใส่ชุดหวานๆ เรียบร้อย)

แกรก เอี๊ยด~ ปึง

ตึก ตึก ตึก ตึก

"ยุยปิดประตูเสร็จก็ได้มุ่งหน้าไปที่ห้องรับแขกตามที่เรย์จิบอกไว้เมื่อ20นาทีก่อน"

เอี๊ยด~

ยุย:มาแล้วค่ะ~ ขอโทษที่ต้องให้รอคอยกันนะคะ(พวกเดนตายกลับมาเกิด~)"ยุยทำขอโทษอย่างสบายใจแต่ก็แอบหลอกด่าด้วยรอยยิ้ม"

ฮายาโตะ:ชิมาช้าน่ะยั!! อึก "อายาโตะที่กำบังจะด่าแต่ก็ต้องสะดุดลง"

วิ้ง~

เหล่าแวมไพร์ทั้ง6ตน:!!!!!!!

(นางฟ้า!!!)

"ทุกคนต่างเอ๋ยพูดคำนั้นที่ตลึงความสวยของยุยออกมา"

ต๊อก ต๊อก ต๊อก

ฟึ่บ "เดินรวบรัดรับกระโปรงอย่างมีมารยาท"

ยุย:อึก ถ้างั้นมาครับกันแล้วจะขอทำการตรวจสอบกับคุณละกันนะครับ.....

อายาโตะ:ห๊ะ ตรวจสอบ!!

ยุย:ค่ะ....

เรย์จิ:ก่อนอื่นเลย คุณชื่อว่า มาจากที่ไหน ครอบครัวของคุณคือใครครับ...

ยุย:อา...จะถามเรื่องนั้นมันทำไมหรอค่ะ ยุยมือถามเรย์จิ

เ****รย์จิ:รื่องนั้นคุณไม่จำเป็นต้องรู้ครับ "ดันแว่น"

ยุย:(ชาติก่อนแกเองก็พูดแบบนี้)

(ตอนนั้นฉันก็ถามแกแบบนี้เลย แล้วแกก็ปฎิเสธ!!!)

อา...จะถามเรื่องนั้นมันทำไมหรอค่ะ...

เรย์จิ:เรื่องนั้นคุณไม่จำเป็นต้องรู้ครับ

ยุย:อยะ...ย่างงั้นหรอค่ะ.. "ทำหน้าเศร้า"

ยุย:(แต่จะว่าเจ้านี่ก็ไม่ได้ตอนนั้นเราเ-ือกโง่เอง ที่ไม่รู้เรื่อง)

เรย์จิ:เอาล่ะครับ ทีนี้คุณก็ช่วยแนะนำตัวอีกครั้งครับ เพิ่มเติมนอกจากชื่อแล้ว ก็มีที่อยู่ เบอร์บ้าน อาชีพของครอบครัว จำนวนสมาชิกด้วยนะครับ

คะได้ค่ะ

ยุย:(อย่างงงี้นี่เองจะสืบประวัติเราด้วยสินะ เพราะถึงขั้นให้บอกที่อย่ดูสมาชิกครอบครั้งด้วยนี่ คงจะเอาไปทำอะไรซักอย่างสิน่า~ อย่างเอาชื่อไปตรวจสืบ~)

ยุย:(แต่ว่าเจ้านั้นก็ก่อนออกเข้ามาอาศัยที่นี้ ไอ้นั้นก็บอกว่าอย่าบอกชื่อตัวเองและพี่สาวตัวเองเด็ดขาดนี้)

ปิ้ง

เซย์จิ:นี่ยุย ค่ะคุณพ่อ... ลูกช่วยอย่าบอกชื่อพี่สาวจะได้ไหม?

ยุย:ค่ะ

//เจ้าหมอนั้นมันบอกว่าฉันอย่าบอกชื่อ-ีพี่ชั่ว//

//เราเองก็ตอบตกลงไป//

//ชาติก่อนฉันเองก็ไม่ได้ในตอนแรกแต่ก็โดนข่มสาระพัดให้เปิดปากออกจนสุดท้ายก็บอก//

//แล้วในชาตินี้แกก็บอกฉันแบบนี้อีก แต่ครั้งนี้จะต่างกัน//

ยุย:(แล้วไง!!)

ยุย:(ใครจะไปทำตามคำสั่งแกล่ะ!! แกไม่ใช่พ่อฉันสักหน่อย แกมันก็แค่แ-งดาชอบเกาะลูกเลี้ยงตัวเองกิน จะแฉแกและพี่สาวลูกของแกด้วย!!!)

ยุย:อา...ฉันมีพ่อ..และพี่สาวอายุคราวเดียวกันอยู่...

เรย์จิ:หือ พี่สาว?

ยุย:ค่ะ พี่สาวสุดแสน(ชั่ว)ดี

ยุย:พ่อชื่อว่าโคโมริ เซย์จิ พี่สาวชื่อว่า โคโมริ ยากิ

อึก

"เรย์จิที่ได้ยินก็ตกใจ"

ยุย:(คงตกใจชื่อไอ้เวรนั้นสิน่ะ เพราะก็แหงอยู่แล้ว เพราะว่าแกนะได้จ้างไอ้หมอนั้นฆ่าแม่ตัวเองนี่)

ยุย:(ตอนนั้นแกเป็นคนบอกฉันเองว่าฆ่าแม่ตัวเอง)

ยุย:(แต่ว่าเรื่องนั้นก็ไม่ใช่เรื่องของฉันอยู่แล้ว...)

อา..เรย์จิซัง...

!!!!

"เรย์จิตั้งสติได้"

ยุย:มีอะไรรึเปล่าค่ะ

ยุย:(หือ ~ตบหัวแล้วลูบหลัง)

เรย์จิ:เปล่าหรอกครับ

เรย์จิถ้างั้นก็ต่อเลยละกันครับ...

ยุย:ค่ะ~

"ระหว่างที่อธิบายยุยอธิบายเกี่ยวกับบ้านและที่อยู่ของตัวเอง แต่ว่าก็มีบางคนยิ้มหัวเราะแต่เธอก็ไม่สนใจเพราะเธอก็แอบหัวเราะในใจภายใต้รอยยิ้มแหงๆออกมา"

"หลังอธิบายเสร็จ"

เรย์จิ:อย่างงี้นี่เอง... บ้านคุณเป็นโบสถ์สินะครับ

ยุย:ค่ะ ตามนั้นเลยค่ะ

ไรโตะ:อึหึๆ พระเจ้าสินะ.... "ไรโตะนิ้มออกมาอย่างมีเล่ห์"

เรย์จิ'หึ วันนี้พอแค่นี้ก่อนครับ...

"หลังที่เรย์จิพูดพวกเค้าหายตัวไป"

ยุย:(งั้นเราบ้างดีกว่า)

****เรย์จิ****:ใครบอกให้คุณไปแล้วละครับ

"ยุยหยุดเดินทันทีที่เรย์จิเอ๋ยเรียก"

ยุย:ค่ะ มีอะไรหรอค่ะเรย์จิซัง

เรย์จิ:คุณต้องฝึกมารยาทอบรมที่นี้ก่อนครับ

ยุย:ค่ะ? ทำไมหรอค่ะ

เรย์จิ:เพราะคุณเคยอาศัยที่สามัญชนก่อน คุณได้ทำพฤติกรรมตลาดล่างเมื่อวานนี้ ระหว่างที่คุณอาศัยที่นี้ต้องมีมารยาท... ครับฉะนั้นแล้วผมจะฝึกคุณมารยาทของที่นี้เองครับ

ยุย:(มารยาท ก่อนแกจะสอนฉัน!! สอนแกกับพี่น้องตัวเองก่อนไหม!!! สันดานมารยาททรามกว่าฉันตั้งหลายเท่า!!)

(แล้วก็เอาเวลาที่ไปฝึกสอ

อึก กึก กัดฟัน

ยุย:ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะเรย์จิซัง "ยุยยิ้มขานตอบ"

(แต่ว่าคงไม่ได้สอนวันนี้เลยสินะ)

ก็อก ก็อก ก็อก

?:นี่ฉันเองค่ะท่านเรย์จิ

เรย์จิ:เชิญเข้ามาได้เลยครับ

"มีสาวใช้เข้ากันหลายสิบคนที่ท่าทางกริยาสุภาพมีมารยาท"

เรย์จิ:เอาล่ะครับ ผมจะฝึกคุณในวันนี้เลยครับ

ยุย:ค่ะ วันนี้เลยหรอค่ะ(วันนี้เลยงั้นหรอ!!!)

เรย์จิ:ครับ วันนี้เลยครับ เพราะผมอยากให้คุณทำได้โดยเร็วที่สุดครับ

ยุย:ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ..... (เร็วที่สุดงั้นหรอ!! งั้นให้ฉันกระทืบโดยรวดเร็วที่สุดไหม?!)"ยุยตอบด้วยรอยยิ้มตัวเองไม่อยากจะทำสักเท่าไหร่"

"และแอบด่าในใจ"

"จากนั้นก็ฝึกมารยาทกันทั้งวัน"

"ตั้งแต่มารยาทการเคารพ ทั้งด้านทางอาหาร

และอื่นๆอีกมากมาย การเป็นอย่างเข้มข้นทั้งการฝึก ทำด่าทอต่อยุย(แอ๊บ)ไว้"

เรย์จิ:งั้นวันนี้พอแค่นี้ก่อนนะครับ เชิญคุณกลับไปได้แล้วน่ะครับ

ยุย:ค่า~

พอกันอีกทีวันพรุ่งนี้นะครับ

ยุย:ค่า~

[ตัดมาที่]

ตึก ตึก ฟรุ่บ

ยุย:(โอ๊ย~ ปวดเมื่อชะมัดเลย!!!)

ยุย:(ไอ้เจ้าบ้านั้น เล่นฝึกโหดตั้งแต่เช้ายันกลางคืน ใครมันจะไปทำได้แล้ว ไอ้เ-รนี่)

ยุย:(แถมยังมาบอกว่า ชุดเครื่องแบบของคุณที่สวมใช่อยู่ตอนนี้ดูไร้มายาทมากครับ...อีก)

ยุย:(อยากให้ถึงทีฉันล่ะ เอาแกถึงที่สุดแน่...)"คับแค้นอยู่ในใจ"

ยุย:(เฮ่อ~ แต่ก็ช่างเถอะ)

ยุย:(แต่ว่าเจ้าพวกนั้นก็หัวเราะออกมาระหว่างที่เราพูดด้วยนี่)

ฟั่บ

ยุย:ค่ะ

ยุย:ฉันอยู่โตเกียว อยู่ที่xxx ติดถนนxxx

ครอบครัวของเป็นโบสถ์ค่ะ...

อายาโตะ:ห๊ะ โบสถ์? นี่ครอบครัวเธอเป็นโบสถ์?

อื้ม

อายาโตะ:ฮ่า งั้นครอบครัวของเธอก็นับถือพระเจ้าอะไรแบบนั้นสินะ!!! งั้นเธอเองก็รับถืออะไรแบบนั้นเนี่ยน่าขำชะมัด !!"อายาโตะพูดดูถูกอย่างสะใจ"

ยุย:อึก (หือ แกจะดูถูกเจ้าพวกนั้นยังไงก็ช่างแต่อย่ามาลามปรามถึงฉันจะได้ไหม!!!) (ภายนอก)สีหน้าไม่พอใจหน่อยๆของยุย

ยุย:(ฉันต่างจากพวกพยาธิที่เกาะกินลูกสาวตัวเองนั้น!!)

เรย์จิ:แล้วพ่อของคุณทำงานอาชีพอะไรงั้นหรอครับ

ยุย:อ่ะ อา...ฉันเองก็ไม่รู้หรอกค่ะว่าทำงานอาชีพอะไร แต่เห็นไปต่างประเทศบ่อยๆค่ะ

ฟั่บ ฟึ่บ

ยุย:(จริงๆแล้วรู้อยู่แล้วว่าเจ้านั้นน่ะ ทำอะไรแต่ต้องแอ๊บแบ๊วว่าฉันไม่รู้เรื่องค่ะ แจ่เห็นว่าคุณพ่อทำงานที่ต่างประเทศ~/ไล่ฆ่าคน~/ไม่เคยรู้มาก่อนเลยค่ะ ก่อนความลับจะเปิดเผยกัน)

ยุย:(เพราะถ้ารู้แล้วบอกก่อนงานของเราจะยากขึ้น~ อีกว่า)

เรย์จิ:นี่คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไงกันครับ

ยุย:(กันพอดี)

ยุย:(แล้วมันก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรอีกด้วย)

ยุย:(เฮ่อ~ เหนื่อยแหะ~)

"หมุนตัวนอน"

ยุย:(งานของเราปกติยังไม่เหนื่อยแบบนี้เลย..)

ยุย:(ถึงจะใช่แรงเยอะกว่าก็เถอะ)

ยุย:(เพราะมันไม่ใช่มานั่ง..ข่มอารมณ์ตัวเองประสาทเสียนี่เนอะ)

ยุย:(โมโหก็จัดการลงไม่ลงมือเต็มที่ได้ไม่เหลือซาก)

ยุย:(แต่นี่ต้องทำได้แค่เพียงข่มอารมณ์ตัวเอง แล้วทำตามประสาทเสีย แล้วต้องท่องไว้ในใจว่า)

ยุย:(เพื่องานตัองเย็นไว้!!)

ยุย:(เพื่องานต้องเย็นไว้!!)

(เพื่องานต้องเย็นไว้!!)

(เพื่องานต้องเย็นไว้!!)

ยุย:(ซ้ำไปซ้ำมาร้อยกว่ารอบ)

"พลิกตัวอีกครั้ง"

ยุย:(เฮ่อ~ อาบน้ำดีกว่า~)

ยุย:(วันนี้เราก็เหนื่อยมามากพอแล้ว~

เหงื่อก็ชุ่มด้วย)

ฟึ่บ ฮึ่บ "กระโดดลุกขึ้น"

ฟึ่บฟั่บ "หยิบผ้าเช็ดตัว"

แกร็ก"ไปอาบน้ำ"

[ตัดมาที่สุบารุ]

สุบารุ:อึก ตูม!

สุบารุ:(ทำไมต้องมาด้วย!!)

"สุบารุทุบกำแพง"

ฟั่บ นึก

"ภาพยุยแนะนำตัวครั้งแรกด้วยรอยยิ้ม"

สุบารุ:(ทำไมล่ะ...)

ฟั่บ ปัก! "เสียงคนตกลงไปต่อหน้าต่อตาสุบารุที่หน้าผา"

สุบารุ:(ทำไมต้องมาที่นี้อีกแล้วล่ะ)

——————————————————————————

ผู้เขียน

เย้ จบแล้ว! ก่อนอื่นเลยต้องขอบคุณผู้อ่านที่เรื่องนี้ตั้งแต่ตอนแรก แต่สำหรับตอนนี้สั้นไปหน่อย เพราะเนื่องจากจะ 1ตอนต่อตอน และเริ่มตอนหน้าไปเลยจะดีกว่า~ งั้นเจอกันสำหรับตอนหน้า see you ~ bye~

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***