หน้าที่พ่อแม่ ตอน 2

"ค..ใครน่ะ!นี้บ้านของฉันนะ"เอยพูดตอบ

"แน่ใจ?ว่าบ้านเธอแทบจะเป็นบ้านเด็กนั้นอยู่แล้ว"เสียงนิ่มๆพูดเย้ย ขำเบาๆ

"ฉันรับฟังเธอได้นะ ถ้าเธอต้องการ"สาวปริศนาถามขึ้นดูเหมือน จะเป็นข้อเสนอที่ดีสำหรับเอย

"เธอ?เป็นใคร?"เอยยังถามคำถามเดิม

"ฉัน เฟย์ นะ 'เฟย์'ที่แปลว่าภูต"เอยอึงไปนิดหน่อยที่ได้ยินชื่อนี้ ดูไม่คุ้นเลย

"เธอเป็นภูตจริงๆหรอ?"เอยพูดพลางเงยหน้ามองใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของเฟย์

"ไม่หรอก ฉัยรู้ว่าเธอสงสัย ก็นี้มันสูงมากเลย"

บ้านของเอยมีสองชั้น จึงสงสัยว่าปืนมาได้ไง?

"มากับฉัน แล้วเธอจะถูกปลดปล่อย"รอยยิ้มที่ดูไม่เสแสร้งของเฟย์ทำให้เอยเคล้มตามได้ง่ายๆ

สนาม 19:20

"เอ้ะ!!ทำไมฉันมาอยู่นี้ได้!!"เอยพูดจูงมือมาง่ายๆโดยตอนนี้อยู่บนหลังคาห้องสมุดในสนามที่อินอยากมา

"เธอก็เดินมาไง เห็นไหม?พระจันทร์เต็มดวงด้วย"เฟย์พูดพลางนั่งลงทำให้เอยนั่งตาม

"เธอไม่จำเป็นต้องรู้จักฉันหรอก คิดสะว่าฉันเป็นภูตของเธอ เอย เชื่อใจสิแล้วเธอจะถูกปลดปล่อย ต้องการความสุขไม่ใช่หรอ?"เฟย์พูด

"ฉันวางใจกับเธอได้จริงๆหรอ?"เอยถามย้ำ

"แน่นอน แค่ไว้ใจความสุขจะเป็นข้างเธอ"เฟย์พูด กล่อมเด็กสาวที่ไร้ความสุขกับครอบครัว

"ว่ากันว่าวันที่พระจันทร์เต็มดวง ผีภูตจะออกมาเธอคือภูต?"เอยมองพระจันทร์ไม่ละสายตา

"ก็บแกว่าไม่ใช่ แต่จะคิดงั้นก็ได้ ฉันอยากฟังเรื่องของเธอจังเลย"เฟย์ยิ้มหวานเยิ้มให้เอย

"จะหดหู่เอานะ"เอยตอบยิ้มๆดูเหนื่อยๆ

"จะพร้อมรับฟัังเธอ"เฟย์ตตอบขยับใกล้ๆเอย

"ทำไมละ?ทำไมอยากฟังฉัน?สงสาร?"เอยพูด

"อยากเป็นเพื่อนเอย อยากทำความรู้จัก"เฟย์ยิ้มหวานน่ารักให้เอยแล้วกอดแขนเอยไว้

"ไม่อยากรู้จักฉันหรอทำไมละ?"เฟย์ถาม

"ไม่ใช่หรอกแค่สงสัย เราเป็นเพื่อนกันเเล้ว?"

"ใช่ เป็นตั้งแต่ที่เอยคุยกับฉัน"เฟย์ตอบร้ายๆ

"ฉันลูกคนโต...มีน้องสาวหนึ่งคน ชื่ออินมีพ่อมีแม่ครบ...ฐานะการเงินไม่เดือดร้อนเท่าไร"

"แต่ปัญหาคือน้องคนนั้น"เฟย์พูดนั่งกอดเข่า

"ช่างเถอะ มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร"เอยตอบ

"แต่เอยดูทุกข์ ให้แนะนำไหม?"เฟย์ยิ้มเจ้าเหล่

"เอาสิ ฉันจะทำยังไงดี?"เอยตอบเหมือนเล่นๆ

"เฟย์คิดว่าเด็กคนนั้นโตพอจะรู้เรื่องแล้วนะพูดดีๆด้วยไม่ได้หรอ?"เฟย์ถามก่อน จะแนะนำ

"ไม่ง่ายหรอกนะ ถ้าเฟย์แนะนำการแก้ได้ฉันจะเป็นเพื่อนเฟย์ตลอดไปเลย"เอยพูดเล่นๆไม่จริงจัง"ยังไงเราก็เพื่อนกันจะตลอดไปก็ยอมได้"จบประโยคนั้นเอยหันควับมาเห็นรอยยิ้มน่ากลัวของเฟย์ก่อนจะตกใจกับคำพูดต่อมา

"เอยใช้มารยาสิ ถ้าเอยยอมใช้มารยาไม่สนสักศรีละก็เอยจะได้อยู่บนบ้านอย่างมีความสุข"

"มารยา?ยังไงละ?ฉันทำได้ทุกอย่าง"เอยยิ้ม

"แม่จะเสียใจมากถ้าน้องติดยา"จบประโยค. นั้นเฟย์ก็ยืนยาบ้า ยาเสพติดต่างๆให้

"ทิ้งสักศรีนั้นสิเธอจะมีความสุข แล้วก็...นี้ ยาเสริมอารมย์ทางเพศยังไงๆน้องเธอก็อายุ 12 แล้วนี้"เฟย์ยิ้มหน้ากลัวทำเอาเอยขนลุก

"เท่าไร?"เอยถามเฟย์ เฟย์ขำใส่

"ฟรี!เราเพื่อนกันนี้"เฟย์ยิ้มน่ารักแล้วลุกขึ้น

"สั่งสอนน้องสาวในหน้าที่พี่ ไม่ผิดหรอก เราจะเจอกันอีกในวันที่เธอน้องได้รับบทลงโทษ"จากนั้นภาพตรงหน้าเอยก็เลื่อนรางลงจะวูบไป

เอยตื่นขึ้นในห้องของตัวเอง คิดว่าร้องไห้หนักจนหลับแล้วฝันไปแต่พอเปิดลิ้นชักออกก็เจอยาต่างๆที่เฟย์เอาให้แถมโน็ตที่เขียนไว้ว่า

'เจอกันในวันที่เธอต้องการ เฟย์ เพื่อนรัก'เอยอึ้งไปมองไปยังหน้าต่าง เห็นรอยร้องเท้าคล้ายของนักเรียกหญิง เรียวๆอยู่ขอบหน้าต่างที่เปิดไว้เก็นดังนั้นเอยก็ยิ้มออกมาแบบพอใจ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***