ตอนที่14 ปะทะกัน

ยุยเดินผ่านชินไป"

"ชินเหลือบมองที่ยุยที่เดินผ่านตัวเค้าไปและ..."

หือ "ชินสัมผัสกลิ่นของยุย"

ชิน:(กลิ่นยัยนี่มัน...!)"

ชิน:(ทำไมถึงเปลี่ยนไปนะ)

ชิน:(แม้กระทั่งกลิ่น.... รูปร่าง ก็เปลี่ยนไปเยอะเลย...)

ชิน:(แต่ก็ช่างเถอะ...)

ชิน:ว่าแต่ว่าพวกนาย...มาทำอะไรที่นี่กับยัยนั้นงั้นหรอ? "น้ำเสียงชินเปลี่ยนไปเป็นเสียงเย็นชา"

ทั้งสามคน:!!!!!!!!!

คิสะ:คือว่า...เรื่องนั้น..

สุบารุ/คานาโตะ:(อย่าบอกนะว่า!!!)

[ตัดมาที่ทางเดิน]

ตึก ตึก ตึก

****ยุย****:(เฮ่อ~ เราต้องไปรับอายาโตะ)

ตึก ตึก หยุดเดิน

ยุย:(เอ~ เราลืมถอดชุดกันเปื้อนแหะ)

ยุย:(จะไปแบบนี้ก็ไม่ได้... ก็ต้อง..เดินไปเปลี่ยนและเอาของอีก)

"ยุยกลับไปเดิน"

[หน้าห้องครัว]

ชิน:ห๊ะ? นี่แกหมายความว่าไงน่ะ!!!!

คิสะ:ก็ตามที่ผมพูดไปเมื่อครู่นี้ครับ

ยุย:(อะไรนะ)

ชิน:ห๊ะ?!!

สุบารุ/คานาโตะ:(แล้วนายจะพูดเพื่ออะไรเนี่ย/ครับ!!!)

ชิน:สรุปยัยนั้นเจ้าสองตัวนี้สินะ "ชินมองแผ่นรังสีใส่สุบารุและคานาโตะ"

เปล่าครับ นี่คุณฟังไม่รู้เรื่องเลยนะครับ

ชิน:ห๊ะ นี่แก!

คิสะ:ตั้งสติครับ ผมจะอธิบายอีกครั้งนะครับ พี่ยุยเค้าสอนก็จริงแต่..ว่าเค้าสอนแค่คานาโตะซังและเพิ่งสอนในวันนี้วันแรกครับเพราะผมสอนสองคนไม่ไหว... ส่วนผมก็แค่สอนซูบารุซังครับ

สุบารุ/คานาโตะ:(อ๊า~ หมดกัน!~/ครับ!~)

ชิน:ฮึก

คิสะ:คุณเองก็เห็นสภาพแล้ว มีครูสอนสองคน ก็ยังเละแล้ว หากคุณเข้ามามันจะไม่วุ่นวายยิ่งกว่าเดิมหรอครับ

นี่แก!!!

คิสะ:ต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่ต้องพูดตรงๆไม่อ้อมค้อม

คิสะ:(เราไม่อยากให้พี่ยุยเหนื่อยเพิ่มแล้ว แค่วันนี้ก็...)

ยุย:เฮ้ย~ เหนื่อยเหะ~

ยุย:(เฮ่อ~ ฝึกคนหมุนแก็สครั้งแรกนี่เหนื่อย~ กว่าสอนได้ปาเข้าไป 20นาที)

ยุย:(-ูเหนื่อยจะเคลียแล้ว!!)

เฮ่อ~ยุยถอดหายใจอีกครั้ง

"คิสะมอง"

*คิสะคุงเค้าไม่ได้รู้คำที่ดูนะค่ะแต่ดูออก*

ยุย:คิสะ

"ยุยปรากฏตัวออกมา"

คิสะ:พี่ยุย

ชิน:นี่เธอ

ยุย:ได้ยินหมดแล้วล่ะ~ ขอบคุณนะที่เป็นห่วง แต่ไม่เป็นไรหรอก~

พี่ยุย..."เสียงเศร้า"

ยุย:พี่จะสอนคนนี้ไปด้วย แปะ

ชิน:อุก

"ยุยมือวางที่ไหล่ของชินเพื่อเป็นการสื่อว่าวางใจเถอะชิน"

ยุย:แต่ว่ามีเงื่อนไข... อยู่ 3ข้อให้กับชินคุง~

ชิน:เงื่อนไข?

ยุย:อื้มถ้าทำได้ก็จะสอน ก็ไม่ต้องสอนกัน~ แล้วไม่ต้องคุยเรื่องนี้กันอีก~

ฮึก

หลังจากนั้น

[โรงยิมซ้อม]

อายาโตะ:หึ!! มาช้าจริงชิชินาชิ!!!

ยุย:อ่า~ ขอโทษทีนะอายาโตะ~ พอดีมีเรื่องวุ่นวายนิดหน่อย~เลยมาช้า~ "ยุยตอบด้วยรอยยิ้มระรื่น"

โอ๊ะ รถมาแล้วล่ะ ไม่ขึ้นรถกันหรอ

"ย้อนความ"

ชิน:ว่ามาเงื่อนไขน่ะ!!!!

ยุย:งั้นข้อแรก:ห้ามบอกเรื่องที่คานาโตะคุง~ กับสุบารุคุง~ว่าสอนทำอาหาร "ให้รู้เพียงแค่สี่คน"ไปบอกใครแม้กระทั้งคาร์ล่าซัง~

ชิน:อุก

ยุย:ข้อสอง:เวลาเราสอนต้องจริงจัง~ มุ่งมั่น ต้องอดทน~ ขยันไม่บ่น

ชิน:แล้วข้อสามล่ะ

(หึก็คงยุติการหรือไม่ก็แค่คุย ด็ยยัยนั้นไม่น่า

ยุย:จากข้อหนึ่งหากบอกใคร~ ขอสาปแช่งว่าขอให้เป็นหมันไม่มีใครเอาทุกรูปแบบ ลืมตายิ้ม"โสดตลอดชีวิต......

"ยุยแผ่สายตาขู่"

ชิน/ซูบารุ/คานาโตะ:(ฮึก คนๆนี้:ยัยนี่น่ากลัวครับ)

คิสะ:........!

"ชิน สุบารุ คานาโตะ คิสะได้รับรู้ว่าสิ่งที่ยุยขู่พร้อนึกภาพชินทำน่ากลัวใส่ สุบารุน่ากลัวกับคานาโตะ และคิสะยิ้มใส่นิ่งไม่ตอบใดๆเปรียบเหมือนหมาป่าสองตัว หมีหนึ่ง ตัว นากหนึ่งโดนเสือข่มขู่จนหวาดกลัว"

ยุย:ส่วนคิสะเองก็ด้วยนะ~ "ยุยยิ้มออกมา"ช่วยเก็บเป็นความลับด้วยนะ~

คิสะ:ถ้าพี่ยุยพูดถึงขนาดนี้ผมก็จะรับปาก ไม่บอกใครครับ

ยุย:ok~ ถ้างั้นตามนี้น่ะ~

จบ

[้ในรถ]

"บรรยากาศในในรถไม่มีอะไรมากจนกระทั่ง..."

อายาโตะ:แล้วนี่พวกแกไปทำอะไรมา....เนี่ย

ยุย:อ๋อ....ก็เรื่อง...งานนะ..

อายาโตะ:ห๊ะ

ยุย:ใช่ไหม?! คานาโคะคุง~ สุบารุคุง~

สุบารุ:ใช่ ตามที่ยัยนั้นพูด

คานาโตะ:ครับ พวกเรามีงานที่ค้างต้องทำกันนะครับ

อายาโตะ:ห๊ะ? พวกแกทำงานสายอาชีพไม่ใช่หรอ?!ยุย:ก็ถึงแม้จะทำงานสายอาชีพแต่..ก็ต้องรายงานทำด้วย นะไม่ใช่แค่ปฏิบัติอย่างเดียว ทฤษฎีต้องทำด้วย

ใช่ไหมละ?~

คานาโตะ:อ่ะ ครับ... "คานาโตะตอบตามน้ำของยุยที่เล่ารายละเอียดเท็จ"

ยุย:ใช่ไหม สุบารุ

ออ ใช่ "สุบารุก็ตอบตามนั้นเช่นกันกับคานาโตะ"

อายาโตะ:งะ..งั้นหรอ....

ยุย:อื้ม ก็ตามนั้น 'ยุยยิ้ม"

#โกหกออกมาดื้อๆเลยนะ-_-#

ยุย:(อืม~ จะพูดดีไหมหนอ~..)"ยุยมองอายาโตะด้วยสายตาที่มีคำถามอยากจะพูด"

อายาโตะ:นี่เธอมองที่ฉันคนนี้ทำไม!!...

ยุย:อ๋อ ก็มองคนหล่อไง~ "ยุยพูดชมอายาโตะที่ราวกับว่ายอดคำหวานๆใส่เค้า"

อายาโตะ:อึก "อายาโตะก็ได้สะดุ้งเบากับสิ่งที่ยุยพูด"

"หลังจากคำพูดนั้นของยุยบทสนทนาในรถก็ได้

หมดลงจนถึงคฤหาสน์"

ปึง ตึก ตึกตึก ปัง!!!!

"ลงจากรถอายาโตะเป็นคนลงแรกไปและได้ทิ้งระยะห่างไป ยุยที่กำลังจะลงมีคนเอ๋ยทักก่อน"

คานาโตะ:เดี๋ยวก่อนครับ "คานาโตะทักยุย"

ยุย:มีอะไรหรอ?

คานาโตะ:ทำไมถึงได้ช่วยพวกผมด้วยครับ

สุบารุ:นั้นสิ เธอนะบอกตรงๆก็ได้นิ

ยุย:เพราะเราสัญญาแล้วนี่ส่าจะไม่บอกใคร

สุบารุ:แต่ว่ามันเป็นสัญญาเจ้าหมอนั้นไม่ได้เกี่ยวกับพวกฉันสักหน่อย

คานาโตะ:ใช่ครับ อย่าเอามาเป็นข้ออ้างหน่อยเลยครับ...

ยุย:ก็เพราะว่า พวหคานาโตะคุงไม่ได้อยากให้ใครรู้นี่ใช่ไหมล่ะ~

ฮึก

ยุย:เราเห็นตั้งแต่ตอนที่คิสะเค้าพูดไว้แล้ว~

ทั้งคู่:เอ๋? "ทั้งคู่สะดุ้งเล็กน้อย"

สุบารุ:ที่เธอได้ยินด้วยหรอ?...

ยุย:อื้ม แต่ได้ยินที่พูดว่าผมจะอธิบายอีกรอบนะครับ ประมาณนี้

ยุย:แล้วก็เห็นสายตาราวกับว่าจะพูดอ๊า~ หมดกัน!~ครับ ใช่ไหมล่ะ? "ยุยพูดพร้อมทำสีหน้ามั่นใจว่ามองถูก"

สุบารุ:อ..อืม (ยัยนี่มองออกด้วยหรอ แถมยังทายคำพูดเราได้อีก)

ยุย:และอีกอย่างนะ เราคิดว่าคนอย่างอายาโตะเป็นถ้ารู้เรื่องจริงรับรองโดนล้อแน่ๆ

ยุย:ใช่ไหมล่ะ

คานาโตะ:ก็จริงอย่างที่เธอพูดมาครับ

แล้วเธอรู้ได้ยังไงครับ ว่าพวกเราคิดอะไรอยู่ตอนนั้น

ยุย:ใช้เซ็นส์~ ไงล่ะ ยุยตอบกวนไปใส่คานาโตะ

คานาโตะ/สุบารุ:ห๊ะ

ยุย:ล้อเล่นน่า~ เห็นอย่างงี้น่ะเราเจอคนมาเยอะน่ะ~

แถมยังเยอะกว่าพวกสุบารุด้วยนะ~

อึก

ยุย:ทั้งสายตา ทั้งท่าทาง ทั้งคำพูด เราแค่มองแล้วดูแววเดียวก็รู้นิสัยไม่สิต้องเรัยกว่า-ันดานจริงๆ แล้ว~

-ันดา? "ยุยอธิบานพร้อมกับสายตาที่นึกถึง"

ยุย:อ๋อ หมายถึงนิสัยจริงๆ ที่เป็นแล้วแก้ไม่หายหรือว่า แก้ยากไปแล้ว พูดง่ายการกระทำที่ทำบ่อยจนเป็นนิสัย กตัวอย่างเช่น ไรโตะคุงโรคจิตบ่อยๆจนเป็น-ันดานไปแล้ว~

สึก!!!

ทางด้านไรโตะ

ไรโตะ:ฮัดเช้ย!!!!

สุบารุ/คานาโตะ:(รู้สึกเหมือนโดนด่า)

แต่ก็นะ คำว่า-ันดาน....มันขึ้นอยู่กับประโยคที่พูดด้วยนะว่าด่าหรือชม แล้วอารมณ์ที่จะสื่อด้วย

คานาโตะ:เห~ งั้นหรอครับ แล้วคำนี้ๆ มันเป็นภาษาอะไร "คานาโตะที่ตั้งใจฟังมากๆและได้ถามยุยต่อ"

ยุย:ภาษาไทย

สุบารุ:ภาษาไทย? "สุบารุตกใจกับคำของยุย"

ยุย:อื้ม อ่ะ! แต่ว่าอย่าพูดคำนี้จะดีกว่า~ มันไม่ดีหากพูดกับคนอื่นๆ โดยเฉพาะคนไทยหรือคนฟังออกจะดีกว่า~เพระามันเหมือนเป็นหยาบของภาษาไทยนะ แม้จะดูเบา "อธิบายเพิ่มเติมสำครับการที่จะใช่คำนี้

สุบารุ:(นี่หรอดูเบา?)

คานาโตะ:แล้วตอนนั้นล่ะครับ

ยุย:หืม?

คานาโตะ:ตอนที่เธอพูดกับท่านแม่ละ ตอนนั้นเธอด่ารึไงครับ "คานาโตถามยุยอย่างราวกับว่ากั้นอารมณ์ไว้อยู่"

ยุย:(ถามตอนนั้นสินะ เอ~ ตอนนั้นเราด่า ก็จริง~ ปต่ด่าแบบซอฟๆ ไม่ได้แรง ไม่ได้ใส่อารมณ์อะไรมาก แต่มันก็อแกไปทางเถียงมากกว่าด่า แจ่ดูท่าทางแบ้วเจ้าหมอนี่ก็ถามแบบกบั้นไว้อยู่ ถ้าพูดออกไปล่ะ รับรองระเบิดแน่ๆ)"ยุยวิเคราะห์ที่จะตอบคำถามที่คานาดตะพูดไว้"

อืม ไม่ได้ด่า

เอ๋ ?

อืม อย่างงั้นต้องเรียกว่าเถียงดีกว่านะ~

(เถียง)

ยุย:แล้วก็ไม่ได้ใส่อารมณ์อะไรมากด้วย~

ยุย:เหอะด่าละกันจริงๆล่ะก็แรงกว่านี้อีกเยอะ~

ยุย:เอาล่ะ~ งั้นเราไปก่อนล่ะ~ "หลังยุยอธิบายเสร็จก็ได้เดินลงจากรถให้พวกคานาโตะนั่ง"

—————————————————————————

ผู้เขียน

จบไปแล้ว~ 55555 เป็นยังไงมั้งเป็นตอนสั้นๆ แต่เริ่มดาร์กขึ้น เริ่มมีปะทะขึ้นแล้ว~ นี่ยังเบาๆ ซอฟอยู่ค่ะ แต่ว่า~ หลังจากนี้จะค่อยดาร์กขึ้นเรื้อยค่ะ~ ไปล่ะ~ บ๊าย~

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***