ตอนที่11 การพบกันของคิสะและเรย์จิ (เล็กน้อย)/คุยในบ้าน/พบปะคุยมุคามิ,คิสะ

ความเดิมตอนที่แล้ว

ยุย:เฮ่อ~

[วันถัดมา]

ยุย:อื้ม~ "ยุยยืดเส้น"

ยุย:เอาล่ะเราอาบน้ำกว่า~

เอี๊ยด~ ซ่า ซ่า ซ่า ซ่า "เสียงอาบน้ำ"

ยุย:(อื้ม~ ดีจริงๆ แหะ)

เอี๊ยด~ "เสียงปิดฝักบัว"

"ตอนแต่งตัว"

ตึก ตึก ตึก

ยุย: เอ~ เอาชุดนี่ดีไหมนะ?~

ยุย:ชุดนี่แหละ....

เอี๊ยด~ "เปิดประตู"

[หน้าประตู]

ยุย:หืม?

ตึก "ยุยหยุดเดิน"

เรย์จิซัง

นี่คุณ..... '

สวัสดีค่ะ ยุยก้ม

"เรบ์จิตะลึงยุย"

เรย์จิ:อุก

"เรย์จิตะลึงชุดยุย"

ยุย:ออ เรย์จิซัง?

เรย์จิ:..ครับ แล้วนี่คุณจะไปไหนหรอครับ

ยุย:อ้อ คือฉันไปทำงานค่ะ

เรย์จิ:ถ้างั้นเชิญครับ

ยุย:เอ๋ เชิญ?

(อย่าบอกนะว่า)

"เสียงขับรถ"

ออ คือเรย์จิซัง?~

อะไรครับ

ยุย:ไม่ไปมหาลัยหรอค่ะ~

เรย์จิ:ส่งคุณก่อนแล้วค่อยไปครับ ผมมีเรียนช่วงบ่าย

ยุย:งั้นหรอค่ะ..

ยุย:แล้วทำไม..ถึงได้ไปมหาลัยช่วงเช้าทั้งๆที่ไปในช่วงบ่าย

เรย์จิ:เผอิญผมมีธุระนะครับ เลยต้องรีบไปก่อน

แล้มทำไมถึง...ไปส่งฉันล่ะค่ะ ทั้งที่มีธุระ~

เรย์จิ:ถึงแม้มีธุระ แต่มันก็ไม่ได้สำคัญอะไรขนาดนั้นครับ

ยุย:งั้นหรอค่ะ (ไม่สำคัญ? ตลกล่ะ...ถ้าไม่สำคัญคงไม่ไปหรอกเพราะว่านายน่ะเป็นคนที่ไม่ใช่เสียเวลาเรื่องที่ไม่สำคัญหรอกน่ะ อย่าโกหกให้ยากเลย)

(แต่ธุระ? คงจะเป็นคนๆนั้นแน่ๆ ดูท่าทางเป็นอาจารย์สิน่ะ แต่ทำไมถึงได้...

เอี๊ยด~

ดูท่าทางถึงแล้วสินะครับ

ค่ะ

ปึง

"ยุยลงจากรถ"

ยุย:ขอบคุณมากเลยนะค่ะส่งฉันนะค่ะ "ยุยก้มขอบคุณ"

ยุย:ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะค่ะ อึหึ ยุยยิ้มให้เรย์จิ

เรย์จิ:อึก

ตึก ตึก ตึก ตึก

ยุยเดินไป

(ว่าแต่ว่าที่นี้หรอกครับ ที่ทำงานผู้หญิงที่นี้....นะครับ)

"เรย์จิมองที่ทำงานยุยยุย"

ตึก

[ทางด้านฮายี]

ฮายี:หืม..นั้นมัน คนรองซาคามากิ

"ฮายีมองเรย์จิ"

(หึ..! ที่แท้ก็เป็นผู้หญิงแบบนี้!....)

(ไร้..ยาง..อาย)

?:อ่ะ เดี๋ยวเถอะ ฮายี.. "มีชายเรียกฮายี"

ฮายี:ค่ะ? เสี่ย~

?:มาส่งให้แล้วนะ ไม่ให้รางวัลหน่อยหรอ~....

ฮายี:ค่ะ ขอบคุณค่ะ

จุ๊บ

"ฮายีจูบแก้มที่ชายค่อนข้างมีอายุ"

[บริษัทยุย]

"ในห้องถ่ายแบบ"

ตึก ตึก

?:นี่เธอ

ยุย:หืม?

ตึก "ยุยหยุดเดิน"

(เฮ่อ~ดันเจอใครไม่เจอ มาเจอกับ)

(จู ฮายี!!)

ไง "ฮายีทักทายยุยด้วยท่าทางอารมณ์สายตาเหยียด"

ยุย:สวัสดีค่ะ จูซัง...

ฮายี:มาทำอะไรที่นี้

ยุย:ก็ทำงานไงค่ะ (เห็นอยู่ก็มาทำงาน เห็นว่าเป็นอะไรล่ะ)

ฮายี:งั้นหรอ~

ค่ะ..

นึกว่าเธอ ทำอะไรนอกจากงานด้วยนี่.... "สายตาเยียด"

ฮายี:หืม?

ยุย'อะไรหรอค่ะ

ฮายี:เธอเนี่ยวันนี้แต่งตัวแปลกดีนะ

ยุย:ค่ะ?

ฮายี:สวมชุดสีขาว...

ฮายี:หึ ยิ้ม

ฮายี:เหมาะดีนี่ ใส่แล้ว'ดูใส'

"ฮายีได้มองยุยท่อนล่าง "

ยุย:อึก!!......

ยุย:หึ ยุยยิ้ม ค่ะ พอดีที่ใส่ชุดสีมืดๆ หนาๆ บ่อยๆ มัน..

"ยุยมองชุดฮายี"

"มอง"

ฮายี:อุก

หึ ยุยยิ้ม

ยุย:'น่าเบื่อ'

ฮายี:เฮ้ย!.....

ยุย:เลยอยากลองเปลี่ยนแบบน่ารักๆ ดูบ้างนะคะ

อึกึ "ยุยยิ้ม"

"ฮายีทำหน้าโกธรเลือดขึ้นหน้าหลังยุยพูดแบบนั้นออกมา"

ยุย:(เหยียดมาเหยียดกลับไม่โกง)

ยุย:ถ้างั้นฉันขอ..ตัวก่อนไปทำงานนะค่ะ จูซัง..

พอดีไม่อยากเสียเวลานะค่ะ

"ยุยก้มตัวลงและเดินจากไปฮายี"

A:มาแล้วโคโมริซัง..

ยุย:ค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะค่ะที่มาช้า

A:ออ..ไม่เป็นไรค่ะ

B:ว้าวน่ารักสวมชุดแบบนี้ดูน่ารักมากๆเลย "มีกลุ่มสาวข้างๆฮายี"

อึก

C:นั้นสิ~ น่ารัก

หมับ กึก

"ฮายีมองมาที่ยุย"

ยุย:(หืม ดูท่าทางต้องใส่ชุดไม่เด่นดีกว่า เพราะจะต้องระวังภัย)

A:อ่า...โคโมริซัง

ยุย:อ้อ ค่ะ..

"หลังทำงานเสร็จ"

A:ขอบคุณมาเลยนะค่ะ

ยุย:ค่ะ

ซิบ "เสียงเปิดกระเป๋า"

"ยุยเปิดดูมือถือ"

ตอนนี้เวลา12:00

[ตัดมาที่มหาลัย]

เอี๊ยด~" เปิดประตู"

นั้นไงๆ มาแล้วๆ

อื้ม~

ตึก ตึก ตึก ตูบ ยุยนั่งลงที่นั่งตน

B:นี่สวยเนอะ

A:อื้ม!!

B:ว้าวใส่ชุดแบบนี้เป็นด้วยหรอเนี่ย?

ยุย:(หืม ทำไมบรรยากาศในห้องแปลกๆแหะ )

A::นั้นสิ ดูสวยเซ็กซี่เนอะ?

B:ใช่ๆ

ยุย:(เซ็กซี่?)

A:ตอนถ่ายกับโควคุงเนี่ย ดูสวยมีราคาเลยล่ะ

B:ใช่เลย~

A:นี่ๆ เธอขอลายเซ็นไหม

B:ไม่เอาๆ ''บีใส่หน้า''

อาจารย์:เอาเริ่มเรียนได้ "เสียงอาจารย์แจ้งเตือน"

"หลังเลิกเรียน"

ุยุย:อื้ม~ ทำงานเสร็จซักที~

ตึก ตึก ตึก

ทางเลี้ยว

ยุย:(หืม?)

(นั้นมันเรย์จิซัง?)

"ึยุยหลบมุม"

(แล้วนั้น... ผู้หญิง)

เรย์จิ:นี่ครับ "เรย์จิยื่นอะไรบางอย่าง"

อาจารย์:อ้อ ขอบใจ

ยุย:(ดูท่าทางเป็นอาจารย์จริงๆด้วย)

ยุย:(หืม ผมสีแดง สวยแหะ)

อาจารย์:[..................]

เรย์จิ:[..................]

อาจารย์:[....................]

ยุย:(คุยอะไรกันน่ะ)

?:พี่ยุย?

ยุยฟึ่บ "ยุยหันไปทางต้นเสียง"

ยุย:คิสะหรอ!!

คิสะ:มีอะไรรึเปล่าครับ? ทำไมถึงได้หลบแถวนี้ละครับ..

ยุย:ชู!!!! เงียบไหว้

คิสะ:หืมนั้นมัน..

คิสะ:อาจารย์อิจิสึนี่ครับ...

ยุย:เอ๋ รู้จักด้วยหรอ...

คิสะ:ครับ แล้วคนนั้นคือ......

(ใส่แว่น)

(ดูท่าทางพี่ยุยจะไม่ได้ใส่ใจอาจารย์อิจิสึ แต่เป็นผู้ชายใส่แว่นมั้งนะ...)

หืม "อาจารย์เหลือบมองทางยุย"

เรย์จิ:มีอะไรครับ

อาจารย์:ใครนะ อยู่ทางนั้น..."สายตามอง"

เรย์จิ:(อึก ผู้หญิงคนนี้..)

ยุย:(ทำไงดีหว่า~ ไม่ค่อยออกไปเลยแหะ? ถ้าไปล่ะก็เดี๋ยวมีเรื่องกับเรย์จิซัง)

ตึก ฟึ่บ

เอ๋

?:ผมเองครับ อาจารย์อิจิสึ"คิสะออกไปแทนยุย"

อาจารย์อิจิสึ:อ้าว คิซาโตะเองหรอ?

เรย์จิ:(คิซาโตะ?)

อาจารย์อิจิสึ:มาแอบอะไรตรงนั้น

คิซาโตะ:คือว่าผมสงสัยว่าอาจารย์อิจิสึ คุยอะไรกันเลยอยากฟังนะครับ แต่ไม่ได้ยินอะไรที่พูดเลย

อาจารย์อิจิสึ:งั้นหรอ

คิสะ:ครับ

"มอง"

อาจารย์อิจิสึ:ช่างมันล่ะกัน แล้วเป็นไงการเรียนมั้ง?

คิสะ:ก็เรื่อยๆ ไม่มีปัญหาอะไรครับ...

อาจารย์อิจิสึ:เห~งั้นหรอ

คิสะ:แล้วคนนี้คือ..(คนๆนี้ อาจเกี่ยวข้องพี่ยุยก็ได้)

อาจารย์:อ้อ คนนี้คือซาคามากิ เรย์จิ

ฮึก ซาคามากิหรอครับ?

"ฟึ่บ คิสะนึกเหตุการณ์"

ยุย:คนรองของซาคามากิ ชื่อว่าซาคามากิ เรย์จิ ลักษณะสวมแว่น แล้วก็ท่าทางมีมารยาทมากๆ~ ดูคล้ายซาคามากิ โทโกะผู้เป็นพ่อเลยมั้ง?

คิสะ:(อย่างงี้นี่เอง? ลูกชายคนรองของซาคามากิ และเป็นพี่ชายของสูบารุซังกับคานาโตะซัง)

(ดูท่าทางไม่เหมือนกันเลย เป็นพี่น้องกันแท้ๆ)

"ฟึ่บ คิสะนึกเหตุการณ์ อีกครั้ง"

ยุย:อืม ถึงแม้พวกซาคามากิเป็นพี่น้องเดียวกัน~ แต่ต่างแม่กันอ่ะน่ะ

คิสะ:ต่างแม่?

ยุย:อื้ม คนโตกับรองมีแม่เดียวกัน คนสามสี่ห้าเป็นแฝดสามแม่เดียวกัน ส่วนสุดท้องเป็นลูกคนเดียว

คิสะ:อย่างงี้นี่เองครับ

คุณคือซาคามากิ เรย์จิ ยินดีที่ได้รู้จักกันนะครับ

นี่คุณ

ผมลืมแนะนำตัวเลย ผมอาสึกิ คิซาโตะ

เรย์จิ:อาสึกิ? หรือว่า...? "เรย์จิจะถาม"

คิสะ:ครับ "คิสะเหมือนรู้กับสิ่งที่เรย์จิจะถาม"

เรย์จิ:(ถ้าจำไม่ผิดเป็นตระกลูยักษ์ใหญ่ที่ติดอันดับตระกลูที่มีฐานะร่ำรวยและพอๆกับซาคามากิของเรา ทำธุระกิจหลักคืออสังหริมทรัพย์ รองคือด้านการประมง ด้านการตลาด ด้านลงหุ้น และด้านการบังเทิง

เรย์จิ:(นึกไม่ถึงเลยว่าจะเจอกับบุคคลร่ำรวยที่มหาลัยแบบนี้)

(แต่ว่า.... )"เรย์จิมองคิสะ"

เรย์จิ:(เสื้อผ้าราคาถูกๆ)

เรย์จิ:(หึ "สายตาเหยียด"ไม่มีความเป็นผู้ดีเลยซักนิด..ครับ)

เรย์จื:(ทั้งที่เป็นลูกของเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ แต่กลับ แต่ตัวแบบนี้ช่าง...)

นี่นาย..."อาจารย์อิจิสึมองมาทางเรย์จิ"

เรย์จิ:อึก

ิคิสะ:(หืม ดูท่าทางคนๆนี้ค่อนข่างชอบดูถูกรสนิยมอีกฝ่าย ไม่ก็ฐานะสิน่ะ)

คิสะ:ถ้างั้นผมขอตัวก่อนนะครับ อาจารย์อิจิสึและเรย์จิซัง... (แต่ไม่เป็นไรอยู่แล้ว ก็นะเราเจอบ่อยๆแล้วนี่พวกคนพวกนี้นะ)

หึ "คิสะยิ้มให้กับเรยจิ"

เรย์จิ:(อึก!!) "เรย์จิตกใจกับรอยยิ้มคิสะ"

ตึก ตึก ตึก "หันกลับไป"

[ทางด้านยุย]

พี่ยุย

ยุย:หืม คิสะ. เป็นไงมั้ง?

ครับ แม้ว่าจะไม่รู้ว่าเป็นเค้าพูดอะไรแบบไหน แต่สายตาก็ดูถูกผมเอาเรื่องอยู่ไหมกัน แต่ผมไม่ถือสาเค้าครับ

ยุย:(เฮ้ย~ เรย์จิซังเนี่ยนะ ถ้าเป็นคนอื่นล่ะก็มีหวังมีเรื่องเป็นแน่แท้ โชคดีน่ะที่เป็นคิสะเต้าไม่ถือตัว)

ยุย:งั้นหรอ

ยุย:(ดูท่าทางต้องดัดอีกสินะ ครั้งก่อนเล่นงานบางตายนั้นยะงไม่เข็ดอีกหรอ? ดูท่าทางครั้ง ก่อนคงจะเบาไปสิน่ะ สันดานชอบดูถูกเนี่ยเลยยังไม่หายไปไหน)#เบา? หรอแค่ะยุยจัง แอดว่าครั้งก่อนก็โหดแล้วนะค่ะ#

คิสะ:ถ้างั้นเดินกลับกันเลยไหมครับ?

ยุย:อ่ะ อื้ม!

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

"ระหว่างเดิน"

ยุย:นี่ๆ คิสะ

อะไรกันครับ?

ยุย:รู้จักอาจารย์คนเมื่อกี๊นี่ด้วยหรอ?

คิสะ:อ่ะครับ เค้าชื่อว่าอิจิสึ คิริโนะ

เค้าเป็นอาจารย์สอนมหาลัยแห่งนี้ค่อนข้างเป็นคนแปลกๆครับ

ยังไงล่ะ~

คิสะ:ก็คือเป็นคนที่ค่อนข้างขี้เกียจ ไม่จริงจังกับการสอน นักศึกษาแถมยังเวลาสอนยังไม่เท่ากัน จนได้ฉายาว่ายัยอาจารย์สองมาตรฐานครับ

(เห?)

ยุย:แล้วรู้จักกันได้ยังไง? พี่แยกอยากรู้น่ะ~

คิสะ:(หืม เมื่อกี้นี้ยังสนใจเรย์จิซัง ตอนนีหันมาสนใจอาจารย์อิจิสึ)

คิสะ:เค้าเคยเจอตอนนั้นผมอยู่ ม.4 และเผอิญว่าได้พูดคุยกับเค้าในฐานะแพทย์ครับ

ยุย:งั้นแสดงว่าต้องเก่งมากๆเลยสิน่ะ ถึงทางสังคมถึงได้ยอมรับ

คิสะ:ครับถึงแม้ด้านอาจารย์ค่อนข้างไม่ดี แต่ทางด้านชื่อเสียงด้านการแพทย์เค้าเก่งมากๆเลยครับ ถึงแม้จะรู้ไม่มากนัก เพราะเค้าไม่ชอบออกสือเท่าไร

ยุย:งั้นหรอ ดูท่าทางพี่ตกข่าวแหะ

ยุย:(ก็น่ะเราไม่ได้ออกงานสังคมมานาน...

ฟึ่บ แล้วนี่ เพิ่งกลับมาตอนเมื่อ 2ปีก่อนนี่เอง)

คิสะ:พี่ยุย? มีเป็นอะไรครับ?

ยุย:เอ๋ เปล่าๆ.

คิสะ:งั้นหรอครับ (ดูท่าทางคงมีเรื่องคิด หรือว่าเรื่องนั้นอีก..) น้ำเสียงกังวล"

[ทางเชื่อมต่ออาคาร]

ยุย:แล้ว~ เป็นไงบ้าง? มีอะไรไหม?

อะไรล่ะครับ.

ยุย:ก็เรื่องเครียดๆไง~

เครื่องเครียดๆ?

ยุย:ก็แหม~ พวกเราไม่ได้เจอกัน ตั้ง 5ปี แถมตอนนั้นพี่ลืมถามเลย จะถามตอนนี้เอา เรื่องเครียดๆ อย่างเรื่องเรียนอะไรแบบนี้ไง~

ยุย:เป็นไง~เรื่องเครียดๆน่ะ~

"ยุยหยุดเดินและยิ้มออกมาด้วยเลห์นัย"

หึ คิสะยิ้มแลเจะพูด

ก็เรื่องเรียนไม่มีครับ เว้นแต่...(จะพูดดีไหมน่ะ)

หืม? อะไรล่ะ

เรื่องที่บ้านน่ะครับ

เอ๋ มีอะไรรึเปล่า

ครับ

ยุย:อะไรล่ะ

คิสะ:เรื่องพี่กับซ้อน่ะครับ #ซ้อในที่นี้หมายถึงพี่สะใภ้#

ฮึก!! "ยุยที่ได้ยินถึงไปถอดสี"

ยุย:งั้น..หรอ หืม งั้นหรอ~ ยุย(ฝืน)ยิ้ม

ยุย:ครับ (พี่ยุย)

แล้วเป็นยังไงล่ะ~

เฮ่อ "เสียงถอดใจ"ก็พี่กับซ้อทะเลาะกันทุกวันเลยล่ะครับ

ยุย:ทะเลาะกันงั้นเหรอ?

ครับ เหนื่อยมากๆเลยครับ

แย่ขนาดนั้นเลยหรอ?

คิสะ:ครับ ทุกวันนี้เแทบจะไม่มีวันไหนที่ไม่ทะเลาะครับ..

ยุย:!!!!!

บางทีพี่กับซ้อ บางทีซ้อกับม้า

และก็ซ้อกับคุณย่า

อึก อาม่า หมายความว่าไงน่ะคิสะ!!

ครับ

คิสะอาม่ากับซ้อ!!

เฮ่อ~ ก็เรื่องมีอยู่ว่า...

"คิสะได้เล่าอธิบายกับบุญ"

"หลังเล่า"

[ตัดมาที่สวนม้านั่ง]

"ยุยลุกพรวดพรากขึ้นมาทางม้านั่ง"

ยุย:เดี๋ยวสิ ไม่เกินไปหน่อยหรอ!!!! เอาชื่อผู้คนอื่นแอบอ้างน่ะ!!! แถมยังกับคุณย่ะ.....!! อึก

"ยุยที่กำลังเดือดได้ข่มเอาไว้"

คิสะ:นั้นสินะครับ "คิสะก็ได้เริ่สีหน้ากำลังเศร้า"

เฮ่อ~ เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นเมื่อไร

คิสะตั้งแต่พี่ยุยออกบ้านครับ

ฮึก

คิสะ:ขอพูดตรงๆเลยน่ะครับ นับตั้งแต่พี่ยุยออกจากบ้านพวกเราและพี่ยุยเข้าบ้านซาคามากิ แล้วซ้อเข้าบ้านพวกเราบ้านไม่ได้เป็นบ้านอีกเลย

ฮึก ยุยทำสีหน้าเศร้า พร้อมเอ๋ย

ยุย:เพราะพี่ใช่ไหม คุณย่าถึงได้....

คิสะ:ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่ความผิดของพี่ยุยเลยครับ

คิสะ:มันเป็น......

?:คาจิคุ

ทุกสองคน:อุก

"หันทางต้นเสียง"

"มีบุคคลมาปรากฏตัวด้านหลังยุบ"

ยุย:รุกิคุง..

โคว: เอ็มเนโกะจัง~

ยุย:โควคุง~ ด้วยหรอ~

ยูมะ:ไง ยัยหมูตัวเมีย

ยุย:ยูมะคุงด้วย

คิสะ:(เอ็มเนโกะจัง ยัยหมูตัวเมีย คาจิคุ อีก แต่ล่ะคำเหมือนดูถูกพี่ยุยเลย แปลกทั้งๆที่พี่ยุยๆไม่ชอบให้ใครตั้งฉายาและชื่อแปลกๆให้ตัวเอง... โดยเฉพาะคำว่าคาจิคุ ที่แปลว่าปศุสัตว์) "คิสะหลังพูดก็ทำสีหน้่ไม่พอใจ"

ยุย:มาได้ยังน่ะ~

ก็.

ฟึ่บ

ตึก ตึก

โคว:นั้นเอ็มเนโกะจังนี่ ทำไมถึงได้...." โควเห็นมาจากทางอาคาร"

เห!! ตึก ตึก ตูบ ทำไมถึงได้อยู่กับผู้ชาย "โคววิ่งกระแทกกระจก"

หืม ยัยหมูตัวเมีย ตึก ตึก "ยูมะเดินมาด้วยอีกคน"

ยูมะ:เห้ย!!

รุกิ:มีอะไรโคว ยูมะ "เห็นทั้งสองตกใจ"

โคว:อะ...เอ็มเนโกะจัง คุยกับผู้ชายด้วย

ยูมะ:ไม่ใช่พวกซาคามกิ สึนามิ รวมถึงคิโนะด้วย

โคว:อื้ม!! แถมยังท่าทางเด็กกว่าเอ็มเนโกะจัง!!

อุก

ตึก ตึก "รุกิเดินมาดูด้วยอีกคน"

รุกิ:อึก

รุกิ:รีบๆไปกัน

อื้ม!!

รุกิ:ก็..มาตามปกติ #ในที่นี้วารป์#

ยุย:งั้นหรอ~

โคว:แล้วคุยอะไรกันอยู่หรอ~

ยุย:อืม คุยกันน่ะ แล้ววันนี้พวกโควคุงมาเรียนด้วยหรอ~

โคว:อืม~ วันนี้มีเรียนทั้งวันเลยล่ะ~ เหนื่อยสุดๆเลย~

ุยุย:เห~ งั้นหรอ(เหนื่อยแต่ทำไมถึงลั้นลาขนาดนี้)

โคว:อืม!

รุกิ:แล้วนี่คนที่อยู่ด้านข้างๆนั้นใคร

"รุกิพูดถึงคิสะพร้อมมองแผ่รังสี"

โคว:นั้นสิน่ะ~

ยูมะ:เจ้านี่เป็นใคร

"ไม่ใช่แค่รุกิเท่านั้นที่แผ่รังสีอำมหิตใส่คิสะ แต่โครงและยูมะ"

ยุย:อ้อ.คนนี้คือ....(หว่า แผ่รังสีใส่คิสะแหะ)

สวัสดีครับ "ยุยที่กำลังแนะนำตัวอยู่แต่คิสะ.."

หืม... หึ "คิสะยิ้ม"

รุกิ:(เจ้าหมอนี่)

ยุย:(ดูท่าทางไม่ค่อยพอใจหน่อยๆสินะ)

(ทั้งสองฝ่าย)

คิสะ:อ่ะ ลืมแนะนำตัวไปเลย

ชื่อว่าอาสึกิ

โคว:อึก!...

คิสะ:อาสึกิ คิซาโตะ ครับ "คิสะแนะนำตัวด้วยรอยยิ้ม"

โคว:(อาสึกิ... เจ้าหมอนั้นเลย)

ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะค่ะ อาสึกิ โคทาโร่ซัง~ หึ

"คิสะยิ้ม"

โคว:(เกี่ยวข้องสิน่ะ)

คิสะ:พวกคุณสินะครับ ชื่อว่า...มุคามิ ที่เป็นพี่ชายของอาซึซะซัง

"คิสะยิ้มออกครั้ง"

ฟึ่บ "พวกรุกิตกใจกับคำพูดของคิสะ"

รุกิ:นี่นาย.. "รุกิก็ได้แผ่คูณสอง"

ยุย:(คิสะ~..เฮ่อ..)

โคว:รู้จักอาสึสะคุงด้วยหรอ~

คิสะ:ครับ ผมเคยเจอ..

โคว:เห~

ยุย:ออ ถ้างั้นเราขอตัวก่อนน่ะ พอดีนึกได้ว่ามีธุระนะ

หมับ "ยุยจับมือคิสะ"

คิสะ:อึก. คิสะตกใจ

ยุย:ปะ คิสะ

รุกิ:คิสะ...งั้นหรอ

คิสะ:ครับ พี่ยุย

ทั้งสามคน:(ฮึก/เห/ห๊ะ พี่ยุยงั้นหรอ?) ทั้งสามตกใจ"กับคำพฟุดของคิสะ"

"จากนั้นยุยกับคิสะก็ได้เดินไป"

——————————————————————

ผู้เขียน

เขียนจบเรียบร้อย~

ต้องโทษด้วยน่ะค่ะ ย้ายช่องไปที่อื่นโดยไม่ได้บอกล่วงหน้า ต้องขอโทษด้วยน่ะค่ะ ครั้งนี้รอบ 2อีกแล้ว~ ขอโทษจริงๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***