ARC[1] พระเอกโลกแรกมันวอนเท้าแบบนี้ทุกคนเลยหรอ 4

.......

.......

.......

หลังจากที่แยกตัวกับพระเอกออกมาก็หาโรงแรมดีๆอยู่ที่ขึ้นชื่อด้านความปลอดภัยจริงๆ ซึ่งต้องมาพักแดนเหนือของประเทศซี เพราะต้องมาดักรอพระเอกกลับมาจากแดนใต้  

แดนเหนือค่อนข้างแตกต่างจากแดนใต้มาก สงสัยเป็นอิทธิฤทธิ์ของพระเอกที่คุมแดนนี้ ที่มองเห็นความแตกต่างชัดเจนที่สุดก็คงเป็นเรื่องของการพัฒนา

ผมขอเล่าย้อนความก่อนเผื่อยังไม่เข้าใจ ประเทศซีมีเขตสองแดนใหญ่ๆคือเหนือกับใต้ ส่วนแดนเล็กๆที่แทบจะมองไม่เห็นคือเขตตะวันออกกับเขตตะวันตก สองเขตแดนนี้แทบไม่ต้องพูดถึงเลย เพราะส่วนมากมีแต่ชุมชนรายได้น้อย พวกเกษตรกร พวกชาวไร่ชาวสวนจะอยู่สองเขตนี้ หรือเรียกง่ายๆคือ พวกที่ฐานะธรรมดาไปถึงยากจน ส่วนคนที่ร่ำรวยมากกับบุคคลสำคัญอาศัยอยู่แดนเหนือกับแดนใต้ 

ซึ่งก็แน่นอนอยู่แล้วแดนใต้ที่เราไปประสบพบเจอเหตุการณ์อันน่าตื่นเต้นบวกสยองขวัญนิดๆ เป็นถิ่นที่ตัวร้าย อย่าง 'ยานิส' คุม แดนนี้ขึ้นชื่อด้านความเถื่อน ไม่เถื่อนจริงอยู่ไม่ได้ มีทั้งยิงกันกลางแจ้ง ยิงกันตายบนถนน ตำรวจยังจับคนร้ายไม่ได้เลยคิดดู เพราะว่าแดนนี้มีแกงค์มากกว่าร้อยแกงค์ ที่ยานิสคุมไม่ได้ แต่ขึ้นชื่อว่าตัวร้ายอะเนอะ พี่แกไม่เคยเกรงกลัวใคร แกงค์ใครใหญ่สุดก็ได้ครองแดน เผอิญว่าแกงค์ยานิส ดันใหญ่สุดโหดสุด แต่รู้สึกว่าจะมีตอนท้ายๆเรื่องมั้งที่ยานิสเริ่มโดนรุมจากแกงค์อื่นๆเพราะพระเอกตัวดี เรื่องนางเอกอีกแหละ ผู้ชายตีกันได้จะมีกี่เรื่องละ ไม่ผู้หญิง ก็เกลียดขี้หน้าส่วนตัว

ส่วนแดนเหนือ ผมค่อนข้างชอบแดนนี้ที่สุด เพราะมันค่อนข้างสะดวกสบายปลอดภัยแบบไร้กังวลจริงๆ ยานิสแพ้พระเอกตรงที่ การสั่งการกับจัดการไม่เด็ดขาด พระเอกเป็นคนเด็ดขาดมากแค่ได้ยินข่าวลือคนจะตั้งแกงค์พระเอกก็สั่งให้คนไปสั่งสอนแล้ว แต่ถ้าเป็นยานิส นิสัยเหมือนชอบเล่นกับไฟ แบบ ก็ลองตั้งแล้วมาลองโค่นฉันให้ได้สิ มีความมั่นใจในตัวเองสูงอะนะ  

ที่บอกว่าการพัฒนาของแดนเหนือก้าวหน้ากว่าแดนใต้ คือตรงที่ ตึกราบ้านช่องมันคือหรูเลย หรูแบบให้คนรวยๆเท่านั้นพัก นี้ผมแค่พักโรงแรมคืนเดียว โดนไปเต็มๆ คืนละ12,500บาท นี้คือถูกสุดแล้วนะครับ ฮือออ แต่ก็นะผมถือเงินแสนอะลืมไป นี้ยังไม่อยากคิดถึงราคาซื้อบ้านอยู่เลย แต่มันคงไม่จำเป็นสำหรับผม เพราะไม่ได้อยู่ที่นี่ตลอด ทำภารกิจเสร็จก็ต้องออกจากโลกนี้อยู่ดี ซื้อทำไมให้เปลืองเงิน 

ส่วนแดนใต้ยังมีพวกสลัมงี้ แต่แดนใต้จริงๆก็หรูนะ แต่หรูด้อยกว่าแดนเหนืออ่ะ จะอธิบายยังไงดี คือเอาง่ายๆการเป็นอยู่ดีกว่า แดนเหนือไม่มีคนไล่ยิงกันกลางถนน ยังมีตำรวจตามจับผู้ร้ายอยู่  เพราะฝั่งแดนเหนือนั้นรัฐบาลมาอาศัยอยู่เยอะสุด เพราะทำเนียบรัฐบาลอยู่เขตแดนเหนือ

เรียกง่ายๆว่ารัฐบาลคือพันธมิตรพระเอก

โอ๊ะแล้วถ้าถามว่าแล้วทำไมพวกตำรวจแถวแดนใต้ไม่ค่อยทำงานกัน นั้นก็เพราะว่าแต่ละแกงค์ติดสินบนปิดปากไง ไม่รู้ไม่เห็น ยิงกันก็บอกเป็นอุบัติเหตุ 

ส่วนพระเอกเราก็ไปไล่ยิงแดนอื่นที่ไม่ใช่แดนตัวเองไง อีซี่ๆ 

กฏหมายมันเข้มงวดนะ แต่แค่กับคนที่ไม่มีเงิน จับแพะมารับบาปยังได้เลย เป็นทุกที่แหละนะ มีแต่คนที่เห็นอำนาจเงินมันสูงส่งกว่าอำนาจจิตใจ 

แค่มีเงิน คุณก็สามารถทำอะไรได้ทั้งนั้นแหละ น้อยคนนักที่จะมีความซื่อตรงต่อหน้าที่ ทุกคนก็อยากจะรอด รอดด้วยการเหยียบย่ำคนอื่น

จะบอกว่าพระเอกดีก็ไม่ได้ เรียกว่าทำสิ่งที่ตัวเองคิดว่าสมควรทำ สมควรฆ่าพระเอกก็ฆ่า ติดสินบน พระเอกถนัดเลย ไม่งั้นจะได้พวกรัฐบาลมาเป็นพันธมิตรหรอ 

ทุกคนก็เห็นแก่ตัวหมดแหละ ไม่เว้นแม้แต่ผม 

"จับสัญญาณโกสต์ได้ไหม" เริ่มเรียกวิญญาณสิ่งสู่สั้นๆว่าโกสต์ละ ชื่อเรียกมันก็ยาวเกิน 

[ยังไม่ได้เลยครับโฮสต์]ระบบตอบกลับ ขนาดเพิ่มรัศมีค้นหาทั่วแดนเหนือยังหาไม่เจอเลย 

"อื้มมม แล้วพระเอกหละ" ลูบคางตัวเองเบาๆเสมือนว่ามีเคราทิพย์ หรือโกสต์จะไม่อยู่แถวนี้ มันอาจจะอยู่แดนใต้กับพระเอกก็เป็นได้ ต้องระวังไว้ก่อน ไม่อยากให้ภารกิจล่มตั้งแต่โลกแรกที่เข้ามาหรอกนะ 

[กำลังกลับมาพร้อมนางเอกครับ]  

"หือ? รักกันแล้ว" พึ่งผ่านมาสองวันมันเอาเวลาไหนไปรักกันวะนั้น หรือแรกพบสบตาปิ๊งๆ มันควรจะเป็นเขาไม่ใช่หรอ แค่ก!  ไม่ใช่เนอะ แหะๆ 

[ออร่ารอบตัวนางเอกป็นสีชมพูเล็กน้อยนะครับ อาจจะอยู่ในช่วงดูใจกัน] ระบบมองอ่อร่าวิงค์ๆสีชมพูที่บินรอบตัวนางเอก แต่อ่า พระเอกดูเหมือนจะไม่มีออร่าสีชมพูนะ... เขาควรกังวลเรื่องนี้หรือเปล่า

"อืม โอเค ฉันพักสายตาสักหน่อยละกัน" นวดขมับตัวเองเล็กน้อย เบนสายตาไปมองนาฬิกาบนหัวนอน ทุ่มครึ่ง พักสายตาสักชั่วโมงแล้วค่อยตื่นมากินข้าวดีกว่า จะได้มีแรงบวกต่อ 

[ฝันดีครับโฮสต์] 

"อื้อ.." 

.......

.......

.......

[โฮสต์ครับ!! โฮสต์!!] 

"อ่ะ แฮกๆ..." เสียงโวกเวกโวยวายทำเอาผมสะดุ้งตื่นอย่างตกใจ หอบหายใจอย่างกับวิ่งมาราธอน 

"มีอะไร!" ตะโกนจนหูจะหนวกแล้วเนี้ย แผ่รังสีหงุดหงิดเต็มที่ เหลือบไปมองนาฬิกาที่ตอนนี้บอกเวลา สองทุ่ม!! เวร พึ่งหลับไปครึ่งชั่วโมงเอง

[คือใจเย็นก่อนโฮสต์ อันนี้สำคัญจริงๆ] ระบบรีบเอาน้ำเย็นเข้าลูบ  ฮือออ ไม่ได้อยากจะปลุกงับ ไม่เคยคิดอยากจะปลุกคนที่กำลังหลับอยู่ด้วย เพราะรู้ว่าจะเป็นยังไงหลังจากโฮสต์ตื่น   

"ไม่สำคัญแกโดนแน่!" ชี้อากาศคาดโทษไว้ ถ้าไม่สำคัญจริงๆแกคงรู้ว่าจะโดนอะไรใช่ไหม! 

[แงง พระเอก พระเอกโฮสต์โดนกระทืบอยู่ตรงทางก่อนเข้าแดนเหนือ ใกล้จะเข้า แต่โดนดักกระทืบก่อนครับ!] ระบบรีบแจ้งโฮสต์อย่างรวดเร็ว ชัดถ้อยชัดคำ หน้าจอตอนนี้กำลังฉายภาพพระเอกโดนฝั่งศัตรูไล่ยิง  

"เวร เวร เวร!!!" มันจะต้องมีเรื่องเกิดขึ้นจนได้สินะ!! 

"ฝั่งไหน ใช่ตัวร้ายไหม?" 

[ไม่ใช่ครับ เป็นแกงค์ที่อยู่แดนใต้ แต่ตัวร้ายก็เกี่ยวข้อง เพราะตัวร้ายประกาศบอกว่าใครกำจัดพระเอกได้จะให้ครองแดนใต้ ส่วนตัวร้ายจะไปครองแดนเหนือแทน] 

"ตัวร้ายไม่เคยได้ยินหรือไง ว่าอย่าไปยุ่งกับขาทองคำ!" อยากจะทุบขมับตัวเองให้สมองกลับไปอีกด้าน ตัวร้ายหาเรื่อง! พระเอกก็วอนส้นตีน! เรื่องนี้มีแต่คนไม่ปกติ สติดีที่ไหนหาเรื่องเจ็บตัวกันได้ทุกวัน! 

"ฉันเหลือกี่แต้ม" 

[โฮสต์มีแต้มอยู่ 29,400แต้วครับ] 

"หื้มม ฉันจำได้ว่าแลกเป็นเงินไปด้วย1แต้มหนิ" ขมวดคิ้วเมื่อนึกถึงแต้มที่แลกเป็นเงินไว้ มันก็ต้องเป็นเศษไม่ใช่หรอ

[การแลกแต้มเป็นเงิน ทุกโลก โฮสต์แลกฟรีได้1ครั้ง เหมือนแจก1แต้มทุกโลกใช้แลกได้เฉพาะค่าเงินนั้นๆเท่านั้น]  

"อื้มม เข้าใจละ" พยักหน้าอย่างเข้าใจ แสดงว่าถ้าเขาเข้าไปโลกไหนจะได้ฟรีหนึ่งแต้มสินะ โอเค  ถึงจะรวยแต่สัญญาได้เลยว่าจะไม่ลืมแลกแต้มฟรี ฮ่าๆๆ

'ร้านค้า'

[

ร้านค้า หมวดหมู่

ยา

ของใช้

อาวุธ

กล่องสุ่มสกิล

กล่องสุ่มพลัง

แลกแต้มเป็นเงินตราโลกนั้นๆ  ] 

'กล่องสุ่มสกิล'เอ่ยอย่างใจนึก ถ้าไม่สุ่มสกิลไปก่อนมีหวังตายก่อนถึงตัวพระเอกแน่นอน       เพราะสกิลที่มีก็มีแต่อันกากๆใช้ในช่วงโดนตีนไม่ได้ 

"แต่เดี๋ยวนะ นายเปิดใช้สกิลฉุกเฉินได้ไม่ใช่หรอ"  เมื่อนึกครั้งได้ว่าครั้งก่อนพระเอกโดนตีน ระบบก็เปิดให้ใช้สกิลฉุกเฉินฟรี ถามหาของฟรีไว้ก่อน จะได้ไม่ต้องเสียแต้มฟรีๆ อะไรกันไม่ได้ขี้งกหรอกนะ เขาเรียกประหยัดไว้ใช้ยามจำเป็น!  

[เปิดได้ครั้งเดียวครับโฮสต์] ระบบพูดตัดความหวัง มองโฮสต์อย่างสมเพชเล็กน้อย มีแต้มตั้งเยอะยังจะมาหวังของฟรีอีก!  

"ฮึ่ย!" ขี้งก ให้ใช้ครั้งเดียวมันจะไปพออะไร มันก็วิกฤตทุกตอนแหละเว้ย ควรให้ใช้อย่างต่ำสามครั้งสิ!  

'กล่องสุ่มสกิล!' 

[ กล่อมสุ่มสกิล

ชี้แจงโปรดอ่านทำความเข้าใจดีๆ!!! สกิล1ดาวนั้นระดับต่ำสุด ถัดไปก็2 ดาวระดับกลาง ส่วน3 ดาวนั้น ถือว่าเป็นสกิลเวลตัน! อยู่ระดับสูงสุด!  มีคละกัน ทั้งถาวรและชั่วคราว 

สกิล 1 ดาว 500 แต้ม

สกิล 2 ดาว 1000 แต้ม 

สกิล 3 ดาว 3000 แต้ม 

]

อ้าปากค้างอย่างตกใจ ไอเราก็หลงคิดว่ามันจะถูกๆ เพราะปืนที่ซื้อมาก็ถือว่าราคาไม่แพงระดับสูงสุด3000แต้ม แถมยังคละกันทั้งถาวรแล้วก็ชั่วคราวอีก กูเดาอนาคตออกเลยว่ามีแต่เกลือ! 

'อึก ซื้อ3ดาว 5กล่อง'พูดออกไปอย่างยากลำบาก กาชาจะเกลือเหมือนโลกมนุษย์ไหมครับ จะทำร้ายตับหรือไตเราหรือเปล่า เคยได้ยินไหม จะขายไตเพื่อเอามาสุ่มกาชา 

[ระบบกำลังคำนวณผล....   กล่องสุ่มสกิล3ดาว 5กล่อง ราคา 15,000แต้ม คงเหลือ 14,400แต้ม ] ระบบเริ่มจะร่าเริงเมื่อเห็นโฺสต์ทุ่มซื้อสกิล อะไรทำไมเขาร่าเริงนะหรอ เพราะเขาได้เปอร์เซ็นไงละ!! เปอร์เซ็นในการขายได้ตั้ง 40% หรือคิดเป็นเงินที่โฮสต์จ่ายมาคือ 6000 แต้ม!! เค้าจะเอาไปอัพรูปร่างตัวเอง!  ซิกแพคอ่า ซิกแพค! 

'ฮืออ พ่อแก้วแม่แก้ว อย่าเกลือเลยนะ' ยกมือพนมขึ้นไหว้ผีสางนางไม้ บทสวดโชคดีดวงดีนึกอะไรก็สวดให้หมด 

'สุ่มสกิล5กล่อง'ต้องสุ่มทีเดียวนักเลงพอ! จะไม่คาดหวัง แต่อย่างน้อยขอดีๆสักอันสองอันนะ... 

[ระบบกำลังคำนวณ...

ยินดีด้วยท่านได้ สกิล กลิ่นกายหอมหวาน กลิ่นหอมแม้นไม่ได้อาบน้ำ (ถาวร) 

ยินดีด้วยท่านได้ สกิล นักแม่นปืน (ชั่วคราว) 

ยินดีด้วยท่านได้ สกิล ปามีด (ถาวร) 

ยินดีด้วยท่านได้ สกิล ดวงตาคือหน้าต่างของหัวใจ (ถาวร) 

ยินดีด้วยท่านได้สกิล ศิลปะการต่อสู้ (ชั่วคราว) ] 

"โอเค ดีกว่าอันก่อน" ลูบอกอย่างปลอบใจ ถึงจะงงๆกับสกิลอันแรกกับอันที่สี่ก็เถอะว่ามันมีประโยชน์ตรงไหนว่ะ แต่อย่างน้อยอีกสามสกิลก็มีประโยชน์โคตรๆ เสียดายที่ศิลปะการต่อสู้กับนักแม่นปืนได้แค่ชั่วคราวเอง

"ฉันวาร์ปไปอีกได้ไหม แต่ไม่เอาใกล้ขนาดเจอะหน้าจังๆนะ!!" นึกถึงวาร์ปครั้งก่อนก็มีประโยชน์ดี แต่ไม่เอาแบบเจอหน้าทั้งที่ยังไม่ทันตั้งตัวนะ ถ้าเกิดตอนนั้นพระเอกแก้ผ้าจะมาอาบน้ำ คงเสียว เอ้ย สยองๆน่าดู  จากหนังมาเฟียจะพลิกแพลงกลายเป็นหนังฆาตกรรมซะแล้ว 

[ครับ พร้อมนะครับ] 

"อืม" หลับตาลงอย่างเตรียมใจ ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมละครับจังหวะนี้  พระเอกที่เปรียบเสมือนลูกกำลังเจอตีน นี้ถ้าไม่ติดว่าเป็นภารกิจนะกูจะไปร่วมวงช่วยกันกระทืบพระเอกเลย

[ระบบกกลังทำการเคลื่อนย้ายภายใน 3 2 1...] 

ความรู้สึกเดิมๆนี้ ไปถึงต้องอ้วกอีกแล้วสินะ... 

.......

.......

.......

พรึบ ปัง ปัง!!

"อ่อก แหวะ!!" นั่งอ๊วกอยู่ข้างๆรถ มีแบล็คกราวเป็นฉากยิงกันในหนังมาเฟีย  

"แม่งเอ้ย หมดไส้หมดพุง" ลูบพุงตัวเองปอยๆข้าวก็ยังไม่ได้กิน ฮืออ หิวข้าว ตอนนี้ท้องว่างมากเลย 

[โฮสต์ครับ โกสต์อยู่ที่นี่]ระบบรีบแจ้งเตือนเมื่อแสกนเจอโกสต์ที่คละอยู่ในแกงค์ฝั่งตรงข้าม ซึ่งตอนนี้กำลังยิงไปมาๆกับฝั่งพระเอกอยู่ 

"พระเอกอยู่ไหน"รีบถามหาพระเอก เพราะว่าถ้ามีโกสต์อยู่แถวนี้พระเอกก็ไม่ปลอดภัยแน่นอน

[ตอนนี้พระเอกวิ่งเข้าป่าพร้อมฝั่งตรงข้ามวิ่งตามหลังครับ ฝั่งตรงข้ามนั้นมีโกสต์รวมอยู่ด้วย] ระบบเอ่ยอย่างกังวล  มองจอมิเตอร์ที่ฉายพระเอกจูงมือนางเอกวิ่งหนี มีคนประมาณสามคนวิ่งไล่ตาม

"เวรเอ้ย!" มองสถานการณ์ตรงหน้าอย่างเคร่งเครียด พระเอกวิ่งเข้าป่าคงเป็นเพราะว่าฝั่งลูกน้องพระเอกตายค่อนข้างเยอะเพราะมีคนน้อยกว่า 

เหลือบไปมองด้านซ้ายของตัวเองที่ไกลออกไปหน่อยหลังรถเอสยูวีสีดำก็เจอกับคนคุ้นหน้าคุ้นตา เอ๋  มือขวาของพระเอกไม่ใช่หรอนั้น รู้สึกจะชื่อว่าอะไรนะ อืมม ศักดิ์ใช่ไหม? แหม รอดมาด้วยหรอเนี้ย ตอนช่วยพระเอกออกมาก็ว่าอยู่ลืมใครอีกคน แสดงว่าเก่งพอตัวสินะ สู้กับฝั่งตัวร้ายจนรอดมาได้เนี้ย 

ถ้าถามว่าอีกคนไม่เห็นผมหรอ ไม่น่าจะเห็น เพราะอยู่ไกลกันด้วยแหละ แล้วอีกคนก็มัวแต่มองข้างหน้ามากกว่า แสดงว่าด้านหน้าคงมีศัตรู 

'9มม.' อืมม ขนาดกำลังพอดีมือ ต้องเรียกออกมาเพราะรู้สึกว่าจะเจอศึกหนัก ควรซื้อปืนใหม่หรือเปล่านะ...

"แสกนให้หน่อยแถวนี้มีกี่คน" 

[ระบบกำลังแสกน...  มี5คนครับ ข้างหน้ามือขวาพระเอก2คนหลบอยู่หลังต้นไม้ ข้างหน้าโฮสต์3 คน หลบตรงรถด้านหน้าโฮสต์เลยครับ] 

"โอเค" 

ผมรีบก้มหมอบค่อยๆย่องเบี่ยงไปทางขวา ซึ่งมีรถเอสอยู่วีจอดขวางกลางถนน 

"ฮึบ" กลิ้งหลบหลังเอสยูวี ได้เปรียบตรงที่พวกมันมันคิดว่าฝั่งพระเอกเหลือแค่คนชื่อศักดิ์คนเดียว ที่ไม่เข้าไปรุมเพราะอีกฝ่ายก็มีปืนคงกลัวโดนยิงสวน 

ค่อยชะโงกหน้าออกไปมองตรงจุดที่ระบบแจ้งว่ามีศัตรู อืมม มองมุมนี้เห็นทุกคนเลยแหะ  

'ซื้อมีดสั้น5เล่ม'

[ระบบกำลังคำนาณผล ..... ท่านได้รับมีดสั้น5เล่ม ราคา 500แต้ม คงเหลือ 13,900 แต้ม]  

หืมม เล่มละ100แต้มสินะ  

เราถนัดขวาด้วยสิ งั้นถือปืนด้วยมือซ้ายก่อนละกัน

'มีดสั้น2เล่ม' เล็กอย่างกับดาวกระจายเลยแหะ  เงาขนาดนี้คมน่าดู  

'ต้องเปิดใช้สกิลไหม?' ถามอย่างไม่แน่ใจ เพราะว่าตอนที่ใช้สกิลดอกบัวขาวยังต้องเปิดใช้ 

[ถ้าสกิลถ้าวร จะเปิดโดยอัตโนมัติครับ ชั่วคราวโฮสต์ต้องเปิดใช้เอง] ระบบอธิบายอย่างใจเย็น

'โอเค'

ฟึบ! ฟึบ ฟุบ! 

ขว้างมีดสั้นทั้งสองเล่มไปตรงสองคนที่ยืนแอบอยู่หลังต้นไม้ โฮ! เข้ากลางหัวเต็มเลยๆแหะ ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตแล้ว เสียงเบาทำให้อีกสามคนไม่ทันรู้ตัว และก็ไม่ทันสังเกตุด้วยว่าเพื่อนสองคนเดี้ยงคาต้นไม้ไปแล้ว

ส่วน3คนที่เหลือเอาไงดีน๊าาาา 

'ซื้อระเบิด1ลูก' 

[ระบบกำลังคำนวณ.... ท่านได้รับระเบิด1ลูกราคา 1000 แต้ม คงเหลือ 12,900แต้ม] ระบบลอบกลืนน้ำลาย โฮสต์เล่นของหนักอะทุกคน ไม่อยากจะคิดภาพเลยฮืออ  

'ระเบิด' รู้สึกถึงลูกกลมๆอยู่ในมือทำเอาใจถึงกับเต้นตึกตัก ว้าว ระเบิดของจริงเป็อย่างงี้นี้เอง กลมดิก อย่างกับลูกหนอยหน่าจริงด้วย 

ดึงสลักออกก่อนจะขว้างไปกลางวงของสามคนนั้นที่นั่งด้อมๆมองๆอยู่ 

กริ๊งง 

"เชี่ย!!!"

"ระ...!!"

ตู้ม!!!!!!!!! 

เสียงระเบิดดังกึกก้องสนั่นพื้นที่ รถเกิดไฟไหม้จนระเบิดตามมาติดๆเศษชิ้นเนื้อกระจัดกระ จายไปทั่ว เลือดสีแดงพรมตกลงมาอย่างกับฝนตก

ผมที่ยืนนิ่งโดนเลือดชโลมทั่วตัว จึงทำให้ได้กลิ่นคาวเลือดแรงมาก 

"แหวะ!"ยกมือเช็ดเลือดที่เข้าปากตัวเองอย่างนึกรังเกียจ ไหนใครบอกลูกซาตานเลือดอร่อย! อร่อยตรงไหน...ผมก็ถือเป็นลูกซาตาน ตายแล้วฟื้นจากโลงมาหมาดๆขอยืนยันอีกเสียง เลือดไม่อร่อย! อย่าหาแดก

กึก

รู้สึกถึงกระบอกปืนจี้ด้านหลัง เวรเอ้ย ลืมอีกตัว ถึงจะไม่ใช่ศัตรูแต่ก็นับเป็นมิตรไม่ได้อะนะ

"เฮ้ พี่ชาย ใจเย็นนะ..." ยกมือขึ้นก่อนจะหันไปมองหน้าอีกคนอย่างหวาดๆ พี่แกมีปืน แถมจี้พุงน้อยๆเขาอยู่ด้วย 

"นาย อีกแล้วหรอ?" อีกคนเลิกคิ้วมองผมอย่างสงสัยว่าทำไมผมถึงมาอยู่นี้ได้ 

"อ่า ครับ" พยักหน้าตอบรับเล็กน้อย  เลือดเต็มหน้าขนาดนี้ยังจำได้ ควรลูบหัวอีกคนแล้วบอกว่าเก่งมากดีไหม

มองจากปืนที่จี้มา ไม่ควรเนอะ...

"ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ มีจุดประสงค์อะไรกันแน่!" ดันปืนเข้าท้องน้อยประมาณว่าถ้าไม่รีบพูดจะโดนยิงไส้แตกจริงๆแน่ 

"ใจเย็นพี่ชายคือว่า เหมือนพี่จะลืมอะไรไปบางอย่างนะ..." 

"อะไร..."

ผัวะ!! ฟุบบ

"ปืนในมือผมไง~"ยกยิ้มอย่างชอบอกชอบ ใจ ทำไมถึงสะเพร่าะขนาดไม่มองมือศัตรูเลยเนี้ยว่ามีอะไรอยู่ที่มือ เฮออ ไม่ไหวจริงๆเลยน๊า  

ถ้าเขาเป็นศัตรูป่านนี้อีกคนมีรูที่หัวละ 

[โฮสต์ครับรีบไปหาพระเอกก่อนดีกว่านะครับ] ระบบรีบเตือนโฮสต์เพราะเห็นอีกฝ่ายติดเล่นจนเกินไป เขาละเสียวเหลือเกินว่าไปถึงแล้วจะเจอศพพระเอกแทน 

"อ่า ลืมลูกเลย โอเคๆ" ยกมือเช็ดหน้าตัวเองเพราะมันพร่ามัวไปด้วยเลือด ตีโดนหัวมือขวาพระเอกได้นี้ก็ถือว่าฟลุ๊คมากๆเลยนะเนี้ย  

[ลูก?]ระบบพูดขึ้นอย่างฉงง โฮสต์ไปแอบมีลูกตอนไหนแล้วลูกโฮสต์มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง...

"ฮะๆ ก็พระเอกไงคือลูก เพราะว่าฉันต้องคอยไปตามปกป้อง ไม่เรียกลูกแล้วจะเรียกว่าอะไร"   ไม่เป็นลูกก็ต้องมาเป็นผัวแล้ว ฮ่าๆ ดีเลยจะได้รู้สึกคุ้มค่ากับต่อการปกป้องหน่อย 

[โอเคระบบเข้าใจแล้ว ต่อไปนี้โฮสต์เรียกพระเอกว่าลูก!]พยักหน้าอย่างเข้าใจ มนุษย์นี้ซับซ้อนจริงๆ ไม่ได้คลอดมาเองก็เป็นลูกได้สินะ หวังว่าจะไม่ขยับไปเป็นสถานะอื่นนะโฮสต์ เพราะระบบเคยเห็นนะว่าโฮสต์มองกล้ามพระเอกตางี้เป็นประกายเลย ไหนจะความคิดลามกในหัวโฮสต์อีก! อย่าคิดว่าระบบไม่รู้นะ!  

"อืมม แต่เป็นผัวก็ดี ฮ่าๆๆ" พูดทีเล่นทีจริง อะไรกัน ของแถมติดไม้ติดมือก่อนออกจากโลกไง  ทำดีต้องมีของตอบแทน เอาเป็นพระเอก ก็ได้นะ ....  

[โฮสต์~] 

_______________________________________

บรรยายฉากต่อสู้ไม่เก่งจริงๆ แต่จะพัฒนาไปเรื่อยๆนะคะ มาคอยดูการพัฒนาของไรท์กันเถอะ!!  ขอบคุณที่คอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้นะคะ มีแรงต่อขึ้นเยอะเลยย>< 

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***