ผ่านไปสามวัน
หลังจากที่งานศพของยูกิเสร็จสิ้นแล้ว ทุกอย่างก็เงียบสงบราวกับว่าโลกใบนี้เหี่ยวเฉา ไม่มีแสงสว่าง เหมือนมืดมิดไปหมด แน่นอนว่าเหตุการณ์นี้ทำให้หลายคนเสียใจ ทั้งครอบครัวฝั่งมาฟุยุและนัตสึ ครอบครัวของนัตสึเคยมาคุยเรื่องการแต่งงานของนัตสึกับยูกิแล้ว วางแพลนทุกอย่างไว้เสร็จสรรพ แต่พอว่าที่เจ้าสาวอย่างยูกิเสีย ทุกอย่างที่วางเอาไว้ก็พังไม่เป็นท่า มาฟุยุอดคิดถึงนัตสึไม่ได้ว่า ตอนนี้ในใจของเขาจะแหลกสลายสักแค่ไหน คนรักตายจากโดยที่ไม่ได้เอ่ยคำลาแม้แต่นิด เป็นเธอ เธอคงเสียใจจนคุ้มคลั่ง
ณ หลุมศพ...
มาฟุยุลงมาจากรถและไม่ลืมที่จะถือช่อดอกไม้ลงมาด้วย ในวันนี้เธอตั้งใจจะมาเยี่ยมพี่สาวของเธอ ด้วยความรัก ความผูกพัน จึงทำให้คิดถึงเช่นนี้...
"ฉันมาเยี่ยมพี่แล้วนะ พี่สบายดีหรือเปล่าคะ"
มาฟุยุพูดด้วยรอยยิ้ม พยายามกลั้นน้ำตาไว้เพื่อไม่ให้พี่สาวของตัวเองเห็นว่าอ่อนแอเพียงใดในตอนนี้
"พี่คงสบายดีสินะคะ แต่ตอนนี้ฉันเหงามากเลย"
จบประโยคน้ำตาที่กลั้นไว้ก็ได้ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ไม่ไหวจริงๆ พอเจอแบบนี้เข้ากับตัวเองก็แทบจะเป็นบ้า ตอนนี้ในหัวของน้องสาวคนนี้ช่างว่างเปล่าเหลือเกิน
"หลบไป"
อยู่ๆ ก็มีเสียงปริศนา แต่ก็รู้ดีว่าคือเสียงของใคร นัตสึมาพร้อมกับช่อดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ในมือ สีขาวเป็นอะไรที่เหมาะกับยูกิที่สุดแล้ว
"เธอยังจะกล้ามายืนต่อหน้ายูกิอีกเหรอ?"
"ทำไมฉันต้องไม่กล้าด้วยล่ะ?"
"ก็เธอมันเป็นตัวซวยไง!"
มาฟุยุชะงักหลังจากที่ได้ยินนัตสึพูดแบบนั้น นั่นสินะ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเธอ พี่สาวที่แสนดีของเธอคงไม่ต้องมาตายแบบนี้
"เธอควรจะชดใช้ให้พี่สาวเธอสักหน่อยนะ ไม่ใช่แค่ร้องไห้"
ว่าพลางหยิบช่อดอกไม้ที่มาฟุยุวางไว้ก่อนนั้น โยนมันลงพื้นและเหยียบอย่างไม่ใยดี
"ต่อให้เธอร้องไห้ทั้งชีวิตของเธอ มันก็ไม่พอจะชดใช้ให้กับยูกิหรอกนะ"
"งั้นช่วยบอกฉันหน่อยสิ ว่าฉันต้องชดใช้ยังไง"
"ถ้าฉันบอกให้เธอไปตาย เธอก็คงไม่ไปหรอก จริงไหม?
แต่ตอนที่เธอมาสารภาพรักกับฉันในตอนนั้นเธอบอกว่ายอมตายเพื่อฉันก็ได้ จำได้หรือเปล่า?"
"ตอนนั้นกับตอนนี้มันไม่เหมือนกัน! ถ้าหากฉันรู้ว่าตอนนั้นคุณกับพี่สาวฉันคบกันอยู่ ฉันคงไม่ทำแบบนั้น"
มาฟุยุตะคอกเสียงดัง ใช่ เธอเคยรักผู้ชายคนนี้ และตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่ เพียงแต่ผู้ชายที่เธอรักนั้นเป็นของพี่สาวตัวเอง เธอจึงต้องยอมปล่อยคนที่เธอรักไป
"ยังไงซะตอนนั้นเธอก็น่าสมเพชอยู่ดี รวมถึงตอนนี้ด้วย"
พูดจบนัตสึก็วางช่อดอกไม้ไว้พร้อมกับจูบป้ายหลุมศพเบาๆอย่างอ่อนโยน แล้วเดินจากไป ปล่อยให้มาฟุยุยืนตัวแข็งทื่อคนเดียว พร้อมกับคำพูดทิ้งท้ายว่าเธอนั้น น่าสมเพช
เธอไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าเขาจงเกลียดจงชังอะไรเธอนักหนา คำสารภาพรักของเธอในวันนั้นมันน่ารังเกียจมากงั้นเหรอ?...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments