”แปลกประหลาด"

"ไอ้ไกร ไอ้ไกร ตื่นได้แล้วมึงจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงใหน"

ไกรลืมตาตื่นขึ้นมาในบ้านของเพื่อนของเขา

"ลุงสักหน้าปากซอยเขาต้องการคนงาน. ก่อสร้าง มึงไม่ลองไปสมัคว่ะ"

เพื่อนของไกรถามปนแนะนำให้ไกรเริ่มต้นชีวิตใหม่

"มึงไม่ต้องห่วงเรื่องที่อยู่เลยมึงอยู่กับกูนานเท่าไรก็ได้"

"ขอบใจมึงมากนะเว้ยไอ้พล"

หลังจากเหตุการไฟไหม้บ้านครั้งนั้นก็ผ่านไป3วันไกรได้มาอาศัยอยู่กับพลเพื่อนเก่าแก่สมัยม.ต้น บ้านของพลเป็นบ้าน2ชั้น ชั้นบนทำด้วยไม้ส่วนชั้นล่างปูด้วยคอนกรีต ถึงจะไม่หรูหรามากนักแต่ก็สามารถอยู่ด้วยกันสองคนได้สบาย

"เออ..กูจะถามมึงพอดีเลย วันที่ไฟไหม้มึงไปใหนมาหรือเปล่า"

พลถามเหมือนรู้อะไรบางอย่าง ทันที่ไกรฟังทำให้นึกถึงกระสือตนนั้นนึกแล้วไกรก็ขนลุกสู้พางตอบกวนๆไป

"กูก็ไปหาอะไรกินนิดหน่อย กลับมาบ้านก็ไหม้ไปแล้วโครตดวงซวยเลย"

ไกรได้ไปทำตามคำแนะนำของพลเรื่องคนงานก่อสร้างของลุงสักเมื่อเดินมาถึงก็เห็นลุงสักกำลังเช็ดรถซาเหร่งตัวเก่งขอแกอยู่

"เอ่อ..ลุงสักครับ ลุงสักครับ"

ไกรเรียกย้ำเพราะรู้ว่าแกหูไม่ดี ลุงสักเกมือนรู้สึกตัวแล้วจึงกันมา

"เอ้าไอ้ไกรมายังไงว่ะ สบายดีหรือป่าวฯ"

ลุงสักถามไกรหลายเรื่องตามประสาคนที่สนิทกัน

ลุงสักเป็นคนหุ่นอ้วนถ่วนหัวล้านแต่ลุงเขามีอัธยาศัยที่ดีคนในซอยจึงรักใคร่แกกัน

"ลุงกำลังหาคนงานอยู่ใช่ใหมครับ"

ลุงสักเมื่อได้ยินแล้วเขาก็ตกใจไม่รู้ด้วยเหตุผลอะไรลุงสักกับปฎิเศษทันควัน

"ไม่เอาๆ คนงานเต็มแล้วเอ็งกลับไปเถอาะ"

เมื่อไกรได้ยินก็แปลกใจปกติแล้วลุงสักเป็นคนดีมากๆ ใครมีเรื่องเดือดร้อนก็จะคอยช่วยเหลือตลอด ไกรคิดว่าคนงานคงเต็มแล้วจริงๆจึงจะกล่าวลา แต่ก็นึกอะไรขึ้นได้

"งั้นผมขอไปสวัสดีเจ๊แก้วซักหน่อยได้ใหมครับ"

ลุงสักคิดอยู่พักหนึ่งก็ตอบตลกไปแต่กำชับว่าเจ๊แก้วกำลังป่วยอยู่ทำอะไรเบาๆด้วยล่ะ

ผมก็ตอบตลกไป

บ้านของลุงสักเป็นบ้าน2ชั้นเหมือนกันแต่เป็นไม้ทั้งหลัง ชั้นสองตอนเดินจะมีเสียงออดแอดทั้งทางเดินเมื่อเดินมาถึงห้องเจ๊แก้วที่ชั้นสองแล้วไกรก็เข้าไปทักทายแต่ทันทีที่เข้าไกรก็ต้องผงะ เจ๊แก้วนั้นมีอาการผอมซีดเหมือคนไกล้ตาย แต่สิ่งที่ทำให้ไกรต้องขนลุกนั้นคือใบหน้าของเจ๊แก้ว ทั้งทรงผมและลักษณะต่างๆไกรก็รู้ได้ทันที เจ๊แก้วเป็นกระสือ ไกรอยากจะวิ่งหนีไปให้เร็วๆแต่เจ๊แก้วเหมือนเห็นหน้าไกรแล้วก็นึกอะไรได้

"ว่าไงไกรเสียใจด้วยนะเรื่องบ้านที่ไหม้น่ะ"

ไกรยังไม่หายขนลุกแต่ก็ต้องใจดีสู้เสือ

"ผมไม่เป็นไรแล้วครับ ขอบคุณมากครับ"

"เจ๊ก็พักผ่อนเยอาะๆนะครับ"

ทันที่พูดจบไกรก็รีบจะกลับทันทีแต่ยังไม่ได้ก้าวขา

"พี่สักๆให้ไกรทำงานด้วยคนก็ได้นะ"

ลุงสักก็ปฎิเศษเมียไม่ได้ก็บอกไกรไปว่า

"งานเริ่มพรุ่งนี้ตอนแปดโมงเช้าอย่ามาสายล่ะ"

แต่ไกรกับไม่รู้สึกดีใจซักนิด เพราะเมื่อก่อนไกรได้ยินมาว่า กระสือเมื่อมีคนเห็นน่ามันแล้วมันจะตามมาเอาชีวิต ด้วยการถอดหัวแล้วเขาบ้านมากินเครื่องในคนที่เห็นมัน

คืนนั้นทีแถวบ้านของพล หมาที่ร้อยวันพันปีไม่เคยหอนกลับหอนเหมือนจะมีคนตายไกรได้แต่นอนคลุมโปรงและภาวนาให้หมดค่ำคืนนี้ไปเร็วๆ เช้าวันต่อมาก็มีข่าวไก่ตายยกเล้าชาวบ้านก็ลือกันเต็มไปว่าต้องเป็นกระสือแน่ๆ

หลังจากที่ไกรทำงานกาอสร้างเสร็จแล้วมาพักที่บ้านก็พบว่าอ.บ.ตที่ดูแลเรื่องคดีไฟไหม้บ้านครั้งนั้น ติดต่อมาว่าเก็บของที่หลงเหลือจากไฟไหม้ได้จึงจะคืนเจ้าของนั้นคือไกร

นั้นทำให้ไกรแปลกใจเพราะเขาน่าจะไม่เหลืออะไรแล้ว พอตกเย็นของที่เก็บกู้ได้นั้นก็มาถึงมือไกร และพอดีกับที่พลเพิ่งจะเลิกงานพอดี

"อะไรว่ะไกร?"

ผลถามด้วยความสงใสแต่เมื่อทันทีที่ไกลเปิดกล่องออกมามันคือมีดหมอคล้ายของหมอผีทำให้พลอยู่ดีๆก็อาเจียนออกมาแถมทำเหมือนตกใจมากๆด้วย

"มึงไปเอามาจากใหน"

พลถามด้วยใบหน้าตึงเครียด ไกรที่เขาใจอะไรก็คิดว่าพลไปดื่มมา จึงตอบไปว่า

"อ.บ.ตเขาเจอที่บ้านกูบอกน่าจะเป็นของกู"

พลทำหน้าเครียดแล้วบอกกับไกรไปว่า

"กูขอบว่ะกูซื้อต่อได้ไหม"

ไกรที่คิดว่าพลมันพูดเล่นจึงตอบกวนๆไป

"กูขาย2แสนมึงจะเอาใหม?"

ทันทีที่ไกรพูดสร็จ พลก็เดินกลับห้องไป ไกรคิดว่ามันคงงอนเลย เก็บไว้เพราะเพื่อกระสือเจ๊แก้วจะมาหาเขาคืนนี้เขาจึงจะไว้ป้องกันตัว

แต่ทันทีที่ไกรกำลังจะไปอาบน้ำ พลก็เดินลงมาถือห่ออะไรซักอย่าง