เลโอผู้ครั่งรัก
กาลครั้งหนึ่งนานมานานแล้ว ณ ที่ประเทศเกาหลีใต้ในหมู่บ้านนึงซึ่งมีครอบครัวหนึ่งที่มีลูกชายชื่อว่า"ซูซาน ซึ่งเป็นเด็กชายน้อยที่ต้องย้ายโรงเรียนหลายครั้งเนื่องจากพ่อแม่ของซูซานต้องทำงานอยู่หลายที่พระมีงานในต่างประเทศจึงได้พาลูกชายของตนเองไปเรียนที่ญี่ปุ่นเนื่องจากญาติๆที่ลงทุนส่วนใหญ่จะทำงานที่นั่น ซูซาน จึงต้องย้ายโรงเรียนและไปเริ่มชีวิตใหม่ที่นั่น เช้าวันต่อมาซูซานได้นั่งรถเมล์มาโรงเรียนใหม่ซูซานสมัยเรียนเธอเป็นนักศึกษาปีห้องห้าเธอจึงมาเรียนต่อที่ญี่ปุ่นให้จบเพื่อมาช่วยครอบครัวของเธอทำธุรกิจที่ครอบครัวฝากฝังไว้ เมื่อซูซานมาถึงหน้าห้องเรียนคุณครูจึงพาเธอเข้าห้องเรียนเพื่อที่จะได้แนะนำตัวกับเพื่อนๆในห้องเรียนเดียวกันและเพิ่มความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมห้อง“สวัสดีครัยเพื่อนๆทุกคน" “ผมชื่อ คิมจองอึน หรือเรียกชื่อเล่นฉันว่า “ซูซาน”ก็ได้ครับผมเพิ่งย้ายมาจากเกาหลีใต้ เขตกรุงโซลครับยินดีที่ได้รู้จักกับเพื่อนๆทุกคนนะครับเมื่อซูซานแนะนำตัวเสร็จทุกๆคนจึงปรบมือให้กับซูซานและคุณครูจึงบอกว่า"ทำความรู้จักกันให้มากๆนะทุกคน คุณครูจึงเลือกที่นั่งเรียนให้กับซูซานโดยไปให้ซูซานนั่งข้างๆหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งเธอชื่อว่า“เกรซ” หญิงสาวผู้ร่าเริงแจ่มใสดีกับทุกคนหญิงสาวคนนั้นจึงหันหน้ามามอง “ซูซาน” และยิ้มให้เธอจึงพูดออกมาว่า“สวัสดี ฉันชื่อเกรซนะยินดีที่ได้รู้จัก”ซูซานจึงมองเกรซและตอบกลับว่า“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน” เกรซถามต่อว่า“เธอก็เพิ่งย้ายมาจากเกาหลีหรอ"ซูซานพยักหน้าตอบ“ใช่แล้ว”เกรซตอบกลับ“บ้านฉันและบ้านเธออยู่เขตเดียวกันเลยบ้านพวกเราคงไม่ห่างกันกี่โลเมรตหรอกนะ^^" ซูซานพยักหน้าตอบกลับ“อื้ม” ซูซานและเกรซจึงคุยด้วยกันอย่างมีความสุขจนเรียนเสร็จแล้วทั้งสองคนจึงโบกมือจากลากัน~ เช้าวันต่อมา ณ ที่โรงเรียนซูซานจึงมาเรียนตามปกติ และเมื่อถึงเวลาเรียนคาบแรกแล้วทุกคนก็ตั้งใจจดจ่อกับการเรียนและเมื่อถึงคาบว่างทุกคนจึงทำภารกิจส่วนตัวและพักผ่อนทำงานตามอัธยาศัย เกรซจึงหันมาคุยกับซูซานที่เพิ่งทำงานเสร็จเกรซจึงถามออกไปว่า“ซูซาน เธอมีชมรมที่อยากเข้าป่ะ"ซูซานตอบกลับ“ไม่มีนะแถมฉันก็ไม่ได้มีทักษะที่ถนัดเลย"เกรซตอบ“ลองมาเข้าชมรมดนตรีดูสิฉันก็อยู่ชมรมนี้ด้วยนะ" ซูซาน“ขอโทษทีนะชั้นไม่ถนัดเรื่องดนตรีแล้วถึ่งชั้นจะเคยเล่นดนตรีก็ตาม"เกรซ“น้าน้าน้าา~ชั้นขอร้องล่ะถ้าเธอยังตัดสินใจยังไม่ได้ชั้นจะให้เวลาเธอสองถึงสามวันนี้"ซูซาน“เออ~ชั้นจะลองเอาไปคิดดูก็แล้วกัน"เมื่อเกรซได้ยินซูซานพูดเช่นนั้นก็เลยดีใจมากเกรซจึงตอบตกลงและเดินจากไปเมื่อถึงเวลากลับบ้านเกรซจึงมาส่งซูซานหน้าโรงเรียนและบอกซูซานว่า“วันพรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปดูที่ชมรมนะวันพรุ่งนี้เจอกันนะบ๊ายบาบ"ซูซาน“บ๊ายบายนะเจอกันวันพรุ่งนี้"ซูซานคิดอะไรอยู่สักพักจึงกลับบ้านไป
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 4
Comments