หลังจากเย็นของวันนั้น .. ผมก็ได้เปลี่ยนจากเด็กเรียนได้กลายเป็นเด็กทั่วๆไปเหมือนในสังคมของโรงเรียน .. เข้าเรียนบ้างโดดเรียนบ้างประปนกันไป.. แล้วในวันของวันหนึ่งอันธพาลหลังห้อง ที่เคยรุมรังแกผมไว้ในตอนนั้นที่ผมสู้พวกมันกลับไป คราวนี้พวกมันได้ไปรวมพรรคพวกห้องข้างๆอีกหลายสิบคนเพื่อมารุมกระทืบผม ผมซึ่งที่พักเที่ยงและนั่งกินข้าวอยู่กับรุ่นพี่ผมในตอนนั้น เฮ้ย.. ชินโด นั้นไอร่พวกนั้นที่มันที่เคยมีเรื่องกับนายนี่หว่า ... หือ..!! ผมจึงได้หันไปดู เมื่อผมหันไปได้ยังไม่ทันสุดคอ ถาดข้าวก็ลอยมาแต่โชคดีที่ผมกับรุ่นพี่นั้นได้หลบทัน ชุนโดได้ตะโกนกลับไปอย่างสุดเสียง เฮ้ยไอร่พวกเวรเอ้ยจะทำไรก็หัดดูคนรอบซ่ะบ้างสิว่ะคนที่ไม่รุ้ไม่เกี่ยวด้วยเดียวก็ได้คอยเจ็บตัวไปด้้วยหรอก มีอะไรก็เข้ามาคุยกันซึ่งๆหน้าสิว่ะ เออ..เสียงตอบกลับจากอันธพาลหลังห้อง ได้เย็นนี้หลังคราบเรียนสุกท้ายเจอกันสนามกีฬา กลางเมือง พี่ชุนโดจึงได้ตอบกลับว่าได้เดียวเราเจอกัน และเย็นวันนี้ก็ได้เริ่มขึ้น ไม่ว่าจะเหลืออีกสักกี่คราบเรียนใจผมก็คิดว่าทำไมวันนี้คราบเรียนมันหมดกว่าทุกครั้งเลย เมื่อผมเก็บกระเป๋าเสร็จ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น รุ่นพี่ชุนโดได้โทรตามผม แล้วพูดมาว่า.. เฮ้ยชินโดนนายรีบมาได้แล้วทุกคนมารอกันหมดแล้ว ตอนนี่ที่สนามกีฬามีฉั้น แล้วก็ ฮวากิ ชิกิ และก็ โยชิ ถ้ารวมนายด้วย ก็จะมีกัน5คน รีบๆมาได้แล้ว จากนั้นเสียงโทรศัพก็วางไป ผมก็เลิกคราบเรียนสุดท้าย ก็รีบมุ่งหน้สไปสนามกีฬาทันทีตอนที่ผมไปถึง สิ่งที่ผมเห็น ในตอนนั้น ความรู้สึกเหมือนผม เป็นหมด5ตัวที่กำลังยืนอยู่ในรังปลวก ใช่ตรับความหมายก็คือ ฝั่งพวกมันมีเยอะกว่าเราถึง15คนแต่พวกผมมีเพียงแค่5คนรวมผมด้วย และแน่นอนในความคิดของผมในตอนนั้น ผมคิดว่ามันจะเป็นไปได้ยังไง กับที่5คนจะไปชนะกับคนเกือบยี่สิบคนได้ เหงือผมหยดลงหน้า พวกผมทั้งห้าคนหันหน้ามองกันอย่าหน้าตาซีดเชียว และพูดกันว่าทำพวกมันเยอะจังว่ะ แบบนี้สู้กันจนหลังชนฝาแน่ แต่ชุนโดและฮวากิ และชิกิ ก็ไม่ได้จะยอมถอยง่ายๆ เยอะๆก็เยอะว่าถ้าไม่สู้เรานี่แหละจะเป็นคนเจ็บตัวเปล่าๆ เยอะก็เยอะสิว่ะ ระหว่างคนน้อยกว่ากับคนเยอะกว่าอันไหนจะคล่องตัวกว่ากันคอยดู ฮวากิได้กล่าวไว้....
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments