เรื่องจริงหรือหลอกลวง

พูดไม่พูดเปล่าสองเท้ารีบก้าวลงจากเตียงใหญ่ หวังจะรีบออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดไม่สงไม่สนแล้วว่าจะอยู่ที่ไหน

โครม!!

เสียงบางอย่างตกกระทบพื้นเสียงดัง ไม่ใช่เสียงอะไรหล่น

แต่...เป็นเสียงของหยวนชิงหลิง

ที่เหยียบชายกระโปรงสะดุดล้ม

หน้าเกือบทิ่มพื้นแต่ด้วยสัญชาตญานจากการเอาตัวรอดที่ฝึกมาจากกองทัพทำให้ สามารถพลิกกลับมาได้รอดพ้นจากหน้ากระแทกพื้นได้อย่างสำเร็จจากนั้นก็ก้มสำรวจสิ่งที่ทำให้เธอสะดุดล้มสิ่งที่เห็น ก็ยิ่งทำให้เธอมั่นใจว่า เธอคงหลุดเข้ามาอยู่ในกองถ่ายทำซีรี่ย์จีนโบราณเรื่องใดเรื่องหนึ่งอย่างแท้จริง เพราะชุดที่เธอใส่เป็นชุดจีนแบบโบราณ เนื้อผ้าใส่สบายลวดลายสวยงามในขณะเดียวกันก็ รู้สึกตึงๆ หนักๆ ที่บนศรีษะ สองมือจับๆ คลำๆ

ไม่ ไม่ถูกต้อง..นี่ 

นี่..มันคือทรงผมที่มักเห็นในซีรี่ย์ทำกัน ไม่ใช่ทรงผมมัดหางม้าของเธอ

เป่ยจื่อ ที่นั่งมองคุณหนูของนางจับโน่นจับนี่ประหนึ่งว่าเป็นความแปลกประหลาดอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ก็ร้องเรียก อีกครั้ง เรียกไม่เรียกเปล่า สองมือยังไปจับมือคุณหนูของนางเขย่าไปมาอย่างแรง เพื่อหวังเรียกสติ

" คุณหนูเจ้าคะ "

" คุณหนู เป็นอะไรไป ทำไมคุณหนูทำท่าทางแบบนี้หละเจ้าคะ"

" บ่าวตกใจนะเจ้าคะ "

" คุณหนูจำ บ่าวได้หรือไม่?

หยวนชิงหลิงที่กำลังมึนงง มองหญิงสาวตรงหน้า ขึ้นลงขึ้นลง นึกอย่างไรก็นึกไม่ออก

ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัว

หรือ...ว่า

ที่นี่จะเป็นโรงพยาบาลจิตเวช !!

ห้องนี้ก็คงทำไว้ให้คนไข้ที่คิดว่าตัวเองเป็นเชื้อพระวงค์สมัยโบราณอยู่เพื่อไม่ให้อาละวาดจนยากแก่การรักษา หรือความคิดที่ร้ายที่สุดคือตอนนี้คือ เธอถูกศัตรูจับมาและทำการล้างสมองเพื่อล้วงความลับจากเธอ

ต้องใช่... ต้องใช่แน่ๆ

หลังจากคิดเองเออเองแล้วก็คิดว่าในขณะยังหาทางหนีไม่ได้ยังไม่รู้ว่าศัตรูจะทำอะไร

ทางที่ดีก็ทำทีว่าแผนของศัตรูที่วางไว้ทำให้เธอหลงกลได้

เป็นเวลานานกว่าหยวนชิงหลิงจะเอ่ยปากออกมา

เอ่อ... ฉัน

เอ่ยออกมา ก็หยุดทันที ไม่สิยุคโบราณจะแทนตัวว่าฉันไม่ได้ต้องใช้คำใหม่

เขาแทนตัวเองว่าอย่างไรกันนะ

ในนิยายจีนโบราณที่เธอชอบอ่านมักแทนตัวเองว่า... ข้า 

คิดได้อย่างนั้นจึงเปลี่ยนคำแทนตัวใหม่

" ข้า ...จำไม่ได้ว่าตัวข้าเป็นใครข้าจำอะไรไม่ได้เลย "เจ้าช่วยค่อยๆ บอกข้าทีได้หรือไม่?

โถ่ววว  " คุณหนู "

เป่ยจือ รู้สึกสงสารคุณหนูของนางยิ่งนักนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณหนูของนางความจำเสื่อมหลังจากรู้สึกปลงตกกับชีวิต

ป่ายจือ จึงเริ่มเล่าให้หยวนชิงหลิงฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ จากข้อมูลที่ป่ายจื่อบอก เธอคือ หยวนชิงหลิง บุตรสาวของท่านราชครูใหญ่แห่งแคว้นเป่ยถัง หยวนมู่จื่อ มารดาของเธอคือ ฮูหยิน ไป๋ยี่หราน บุตรสาวของเสนาบดีฝ่ายขวา แต่อายุสั้นเสียชีวิตตั้งแต่ วันที่เธอและพี่สาวเกิด จะพูดให้ถูกก็คือเจ้าของร่างเดิมและพี่สาวของนางและ คนที่เรียกตัวเองว่าบ่าว นางบอกว่าชื่อเป่ยจื่อ เป็นบ่าวที่ดูแลเจ้าของร่างเดิมมาตั้งแต่เจ้าของร่างเดิมอายุได้ห้าหนาว จนกระทั่ง หยวนชิงหลิงได้สมรสพระราชทานให้แต่งเข้าจวนแม่ทัพโม่อี้ฟาน นางก็ตามมารับใช้เจ้าของร่างเดิมด้วย

นั่งคิดวิเคราะห์นี่มันตามสูตรซีรี่ย์กับนิยายจีนโบราณที่นางชอบดูและชอบอ่านเพื่อนผ่อนคลายเป๊ะหันไปหันมาก็เจอกับกระจกที่ตั้งอยู่ในห้องถึงแม้จะไม่เหมือนกระจกในสมัยปัจจุบันแต่ก็สามารถเห็นเงาที่อยู่ในกระจกได้

กรีสสส !!

ผะ... ผะ ..ผีหลอก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***