Ep4.

นา:(พรุ่งนี้ต้องไปเรียนที่มหาลัยแล้ว ไปสั่งข้าวกินดีกว่า.. )

[วัน****ถัดมา]

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก "นาเดินมาที่ไหนสักแห่งหนึ่ง"

สาย:อ้าว! นา!

นา:หวัดดีพี่สาย

/สายเจ้าของร้านส้มตำไก่ย่างตรงข้ามกับร้านจิ๊บ ขายส้มตำไก่ย่างและสนิทกับนาเหมือนพี่น้องกัน/

สาย:วันนี้จะเอาอะไรดีจ๊ะ. ตอก ตอก ตอก "สายถามระหว่างตำส้มตำให้ลูกค้าอื่นๆ"

นา:งั้นฉันเอาเหมือนเดิมพี่สาย.. "นาตอบ"

สาย:งั้นเอาส้มตำเผ็ดน้อย แล้วข้าวเหนียวนึ่งสอง

ตามนี้น! "นาพยักหน้าสาย"

นา:โอเค "นาตอบพยักหน้าโอเค"

สาย:งั้นเดี๋ยวรอไปนั่งกับพวก-ีเวย์ทางด้านนู้นเลยนะ

"สายชี้นิ้วไปทางกลุ่มโต๊ะเวย์ที่กำลังนั่งกินเอร็ดอร่อยอยู่'

อืม! ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก นาตอบตกลงและเดินไปหาที่โต๊ะเวย์

เวย์:ไฮ~ พี่นาน่า "เวย์ทักทายเรียก"

นา: ไง ไอ้เวย์! ตึก "นาหยุดเดินตรงหน้าเวย์และพูดเสียงมาดกวนทักกลับ"

เวย์:อย่าเรียกว่าไอ้เวย์ซิพี่นาน่า~ หยาบคายแต่เวย์ก็ทำสีหน้าน้ำเสียงชักทะเล้นๆใส่นา"

นา:หือ! มึงก็อย่าเรียก-ูว่าพี่นาน่า! กูชื่อนา! "นาที่ได้ยินก็เคืองเล็กน้อยด่ากลับ"

เวย์:ก็แหม~ ชื่อพี่นาดูเฉยไป เลยตั้งชื่อให้ดูเก๋ไม่ดีหรอ~

นา:มันก็เรื่องมึง แต่แม่กูและคนรอบข้างเรียกกูว่านา แล้วกูก็ใช้ชื่อมาตั้งแต่เกิด "แต่นาก็ขึ้นเสียงด่ากลับเวย์"

นา:ไม่ได้ชื่อนาน่าแนแน่อะไรทั้งนั้น!! ที่มึงตั้งให้

ถ้ามึงยังไม่กวนหยุดกูมึงได้-ีนแน่.. "และตัวนาเริ่มเคืองใช้กำลังตบตีกัน"

ก็ได้~ไม่เรียกว่าพี่นาน่าก็ได้~

แล้วมาอะไรตรงนี้พี่นา~"เวย์ที่เห็นทีจะเริ่มมีเรื่องกับนาเข้าก็ถอนคำพูดเมื่อครู่นี้แล้วเปลี่ยนคำถาม"

นาก็หาข้าวกินไง ถามอยู่ได้.... "แต่นาก็ยังตอบเคืองนิดๆอยู่"

นา:ไหนๆก็ไหนละ ของนั่งตรงนี้กินด้วยด้วยละกัน ตึก กึก! บัง "นาเสียงนาได้เปลี่ยนไปกลับเป็นปกติแล้วลากเก้าอี้มานั่ง"

ฟึ่บ! งั่ม "นาหยิบหมูปิ้งจากโต๊ะมากิน"

ไย:อ้าว! อีนา!นั่นข้าวเข้าวนึ่งหมูปิ้งของกูหน๊า!//เอ้า อีนานั่นมันข้าวเหนียวหมูปิ้งของกูนะ!

กับข้าวของมึงก็มีแยะหยังตึ๋งแย่งกับข้าวกูโต๋ย!//กับข้าวของมึงก็มี ทำไมถึงแย่งกับข้าวกูด้วย!!

"ไยบ่นโวยวายนาที่จู่ๆหยิบข้าวเหนียวหมูปิ้งเข้าปากนา"

นา:เอาเถอะน่าๆ ขอกินสักคำสองคำจะเป็นไรไป อ้าม!

"นาใช้ก็ทำตัวไม่สนและยังหยิบกินข้าวเหนียวหมูปิ้งของไยข้าวปากต่อ"

ไย:แน่! มื้อนี้คิงต้องเลี้ยงพวกฮา เพราะคิงเป็นคนหื้อพวกฮาโดนจับ!

นา:โอ๊ย~!เมื่อวานไปประกันตัวมาละ!

สาย:มาแล้วๆ ตึก ตึก เมนูที่สั่งมาแล้ว กึก

"แต่สายเดินมาขับจังหวะพูดของนา"

กินซะ กินเข้าไปจะเงียบไป สายพูเอ๋ยปาะโยคหนึ่งขึ้นหลังเสริฟอาหารพร้อมชูนิ้วพูดขึ้น

นา:ออ.. ขอบใจ ราคาเท่าไหร่ "นาถามขอบคุณสายและกำลังจะหยิบเงินในกระเป๋า"

"ค้นตัว"

สาย:40 บาท!

"ในกระเป๋า"

"หยิบเงินมานับ"

เวย์:ฮูว~ "เวย์ตาโต"

"ไยต้องมองตังค์ของนาไม่ลดละ"

นา:นี่.. "นายื่นให้"

ฟึ่บ "หยิบเงิน"

สาย:วันนี้มีเงินจ่ายด้วย~ เห็นทุกทีแปะตังค์แล้ววันหลังมาจ่ายตลอด~

สาย:แป๊บหนึ่ง เดี๋ยวเอาตังทอนมาให้ ตึก ตึก ตึก ตึก"พูดแซวเสร็จก็เดินไปหยิบตังค์ทอนให้นาในบ้าน"

เวย์:พี่นา เอามาไหนกันเลยอะ ได้จากที่ทำงานพิเศษหรอ"เวย์ถามนาระหว่างมองเงินในกระเป๋านาและป้าสายเดินผ่านไปแล้ว"

นา:อือ! พอดีได้จากที่เจ้าของร้านเค้าให้มาเป็นพิเศษ เพราะเห็นว่าฉันขยัน นาย ้มระกว่าอธิบายให้เวย์ฟัง

เวย์:โห~ เจ้าของร้านใจดีมาก~เนี่ย อิจฉา~"เวย์ก็พูดอวยชื่นชม"

ตึก ตึก ตึกตึก

สาย:นี่ "ยื่นตังค์"

ฮือ "นาพยักหน้าแล้วรับตังค์ทอนจากสาย"

"สายที่ยื่นให้แล้วก็เดินไปที่หน้าร้านต่อ"

[ตัดมาที่ป้าหนู]

ตึก ตึก ตึก ตึก "ป้าหนูเดินมาผ่านทางซอยจากบ้านเพื่อมาซื้ออาหารกิน"

สาย:อ้าว! ป้าหนู! "สายที่เห็นป้าหนูเดินมาก็ทักทาย"

ป้าหนู:ไง หวัดดี~ "ป้าหนูทักทายสายกลับด้วยท่าทีที่ยิ้มแย้ม"

วันนี้ลมหอมอะไรถึงมาได้เนี่ย~

ป้าหนู:อ๋อ พอดีได้จากทำงานเป็นเจ้าแม่ร่างทรงมา. เลยกะว่าจะสั่งอะไรกินแถวนี้ดู"ป้าหนูก็ตอบด้วยความอารมณ์ดี"

เออ ไหนๆ ข้าก็ขอสั่งเลยละกัน "ป้าหนูออกถาม"

สาย:จะรับอะไรดีไหมจ้า.. "สายถามป้าหนูตามภาษาแม่ค้าขายอาหาร"

ป้าหนู:อ่าอ่า.. งั้นเอาไก่ย่างส้มตำปูปลาร้า..

สาย:ได้เลย! รอสักครู่นะ! "ป้าหนูได้สั่งเมนูกับสายก็ทำตามสั่ง"

ป้าหนู:อื้อๆ! ได้เลยตามสบาย "ขานรับและบอกตามสบาย"

ต็อก ต็อก ต็อก ต็อก "สายหยิบพริกใส่ลงครกแล้วตำ"

[ตัดมาที่น้อย]

ตึก ตึก ตึก ตึก "เดินมา"

น้อย:เดินชิดๆหน่อยซิลูก ธัน ถ้าเกิดรถชนอะไรขึ้นมาจะทำไง "น้อยถามธันด้วยสีหน้าเป็นห่วง"//น้อยลูกสาวคนโตของบุญหยาดและพี่สาวแท้ๆของนา//

ธัน:ไม่ต้องห่วงหรอกครับแม่! แถวนี้เป็นซอยไม่มีรถผ่าน//ธันลูกชายของน้อยและเป็นหลานของนา//

น้อย:โธ่~

ตึก ตึก ตึก "ระหว่างนั้นก็ยังเดินทางต่อไปจนถึงร้านสาย"

ตึก ตึก

[****แถวหน้าร้านสาย****]

ธัน:นั้นร้านส้มตำ!! "ธันที่เห็นร้านส้มตำร้านสายก็ใช้นิ้วชี้"

น้อย:อยากกินเหรอ ลูก "น้อยถามกับธีนผู้เป็นลูกด้วยเสียงสดใส"

ครับ "ธันก็ตอบเสียงด้วยความร่าเริงกลับ"

น้อย:งั้นเราไปนั่งกินกันดีไหมครับ!

ครับ! แม่!

ตึก ตึก ตึก "ธันรีบสาวเท้าเดินเร็วขึ้น"

น้อย:ระวังรถด้วยซิ ลูก!

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

ตึก "หยุดเดิน"

มีอะไรหรอลูก~ น้อยเห็นธันหยุดเดิน

ธัน:นั้นน้านา! "ธันนิ้วชี้ไปทางนา"

จริงด้วย.... "น้อยยื้อมองดูนาน้องสาวคนเล็ก"

ธัน:แม่งั้นผมไปหาน้านาก่อนนะครับ! "ธันพอพูดเสร็จก็วิ่งไปหานา"

เอ้า! อย่าวิ่งซิลูกเดี๋ยวล้ม!! น้อยเตือนคุณลูกอย่างธันว่าอย่าวิ่ง"

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

[ตัดมาที่ป้าหนู]

ต็อก ต็อก ต็อก ต็อก ต็อก ต็อก ต็อก "ระหว่างตำ"

ป้าหนู:โห~ .. "ป้าหนูจ้องมองของวางบนรถเข็นของสายไม่ลดละ"

ป้าหนู:น่ากินจังหว่ะ... "จ้องจะหยิบ"

ตึก ตึก ตึก ตึก "กำลังวิ่ง"

เฮ้ย! ไอ้สายอันนี้ของเอ็งเอามาจากนะ!

พลั่ก!! "ป้าหนูที่กำลังจะถามก็มีอะไรชนกระแทกอย่างแรง"

ตุ้ม! เสียงล้ม

ธัน:โอ๊ย! "ธัน"

โอ๊ย! "ป้าหนูที่เกิดชนก็ล้มขึ้นมา"

ทุกคนนั่งโต๊ะ:หือ! "ทุกคนในที่นั่งที่ได้ยินเสียงล้มลงขึ้นหันไปมอง"

โอ๊ยๆๆ "เสียงบ่นเจ็บจาก"

ป้าหนู:ใครว่ะที่กระแทก!!

ธัน:อึก ฮึ่บ! "ธันลุกขึ้น"

ตึก ตึก แเดินมาหยิบของ"

ธัน:เป็นอะไรมั้ยครับ..ยาย "ธันลุกขึ้นแล้วหยิบของให้และถามป้าหนูการล้ม"

ป้าหนู:ไอ้ธัน ไอ้เด็กเวร! วิ่งภาษาอะไรของมึงถึงไม่ดูทางเลย หา! ไอ้เด็กไม่มีพ่อ!! "ป้าหนูที่โดนธันวิ่งกระแทกจนล้มก็เกอดโมโหด่า"

ธัน: ขอโทษครับ"ธันได้ยินคำด่าของป้าหนูก็หง่อยขอโทษ"

ป้าหนู:หึ! ก็ดี!! ที่ขอโทษ "ป้าหนูลุกขึ้นด้วยความเย้อหยิ่ง"

นา:อึก ฮึ่ก! "โมโหเคือง"

นา:อีป้าหนู!! พลั่ก! "นาของขึ้นทุบโต๊ะ"

ป้าหนู:อึก! "ที่ได้ยินเสียงนา"

เวย์:เฮ้อ~ เป็นเรื่องแล้ว~ เวย์ทำสีหน้าเหนื่อยใจขึ้น

ตึก ตึก ตึก ตึก "นาเดินมาสายตาจิกตาใส่ป้าหนู"

ป้าหนู:งะ...ไง "ป้าหนูที่เห็นนาโกธรก็เสียงและหน้าสั่นๆกลัวๆ"

ตึก ตึก ตึก พลั่บ!"นาเดินมากอดคอธันแต่สายตานายังไม่ลดล่ะใส่ป้าหนู"

"ธันมองที่นา"

นั้นปากเหรอที่พูดกับเด็กอ่ะ อีแก่! "นาเอ๋ยถามเสียงแข็งโมโหหลังจากเดินมากอดคอหลังนิ่งเงียบ"

ตึก ตึก ตึก ตึก

ธัน! "น้อยที่วิ่งมาทันพร้อมพูดเอ๋ย"

น้อย:เจ็บตรงไหนมั้ยลูก! "น้อยไถ่ถามธัน"

ธัน:ผมไม่เป็นไรครับ..

"ธันตอบไม่เป็นไร"

ป้าหนู:อะไร...เล่า! ข้า...ก็แค่!.. พลั่กปากเองน่า~

นาเอ็งเองก็ควรยินคำเล่นตลกขำๆเอง"แต่ป้าหนูเลิ่กลั่กและพูดหลอกแซวๆ"

นา:งั้น? ถ้าฉันตบปากคนแก่ปากหมาเนี่ย~ ยังคิดว่าตลกอีกมั้ย! "แต่นาที่ได้ยินคำพูดแซวของป้าหนูก็ยังคงความเคืองเดือดตบคนแก่"

ป้าหนู:เอ่อ .... "ป้าหนูสีหน้าเริ่มซีด"

น้อย:นา! พี่ไม่เป็นไร.. "น้อยคว้าแขนของนาและพูดสีหน้ากังวลห้ามปราม"

นา:จะไม่ให้เป็นไรได้ไงล่ะ พี่น้อย! แก่ใกล้โลงแล้ว แต่แรงปากพล่อยเหมือนรูปล่อยขี้จากปากยังมี!

ป้าหนูเอ่อ.. "ป้าหนูหน้าเริ่มซีดขึ้นเลื่อยๆ"

นา:เฮ่อ~สงสัยคงต้องหนีตำรวจนอกจากวิ่งหนีคดีบ่อนและหวยใต้ดินเพราะตบคนแก่.... "นาถอดหายใจอธิบายพร้อมตั้งท่าท้าตบป้าหนู"

"นาถลกแขนเสื้อขึ้นตัเงท่าจะตบ"

น้อย:นาพอเถอะ! ขอถือว่าพี่ขอร้อง! "แต่น้อยก็ยังห้ามปรามนาและขอร้องให้นาไม่ตีกับป้าหนู"

น้อย:นี่ลูก! เราไปกินไก่ย่าง!~ ที่หน้าโรงเรียนดีมััยธัน

"น้อยหันไปถามธันกล่อมเสียงสองกับลูกไปกินไก่ย่าง"

น้อย:ป่ะ! นา "น้อยคว้าแขนชวนนา"

นา:ไม่ต้องหรอกพี่น้อย.. "นาปัดแขนและคำชวนของน้อยออก"

นา:พอดีเดี๋ยวฉันมีสอบที่มหาลัยอีก ขอตัวก่อนล่ะ

"นาตอบปฏิเสธคำชวนและลาก่อน"

ตึก ตึก ตึก ตึก ควับ! "นาเดินกับข้าว"

"ระหว่างนั้นก็มองสายตาแรงใส่ป้าหนู"

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก "นาเดินจากไป"

เฮ่อ~ โธ่เอ๊ย~ นึกว่าแน่!"ป้าหนูถอดหายใจและพูดประโยคมั่นหน้า"

ป้าหนู:ไม่กล้านี่หว่า~ เก่งแต่ปาก หึ

เวย์:ป้านั้นแหละ เก่งแต่ปากเมื่อกึ้นี้ยังหน้าซีดอยู่เลยไม่เหรอ.. "เวย์เอ๋ยบ่นเบาๆ"

[ตัดมาที่นา]

ตึก ตึก ตึก ตึก

นา:เฮ่อ~ พี่น้อยนะพี่น้อยทำไมถึงต้องยอมอีป้าหนูด้วยนะ ทั้งๆที่เค้าด่าเหยียดน้อยกับธันแท้ๆ

นา:หึ ช่างเถอะวันนี้มีเรียนกับอาจารย์คนนั้นด้วย เดี๋ยวถ้าสายจะแย่เอา ตึก ตึก ตึก ตึก "นาที่พูดขึ้นทาก็ก้าวเดินยาวเร่งเข้าห้องเรียน

[ตัดมาที่หลังเรียน]

เอาละวันนี้มีเรียนแค่นี้ คาบหน้ามีอย่าลืมทบทวนอ่านหนังสือด้วยล่ะ!! ปั้ก "อาจารย์พูดเตือนและจัดหนังสือให้เข้าที่แล้วเดินจากไป"

ตึก ตึก "เสียงออร์เลิกเรียน"

ครืน~ "มีกลุ่มคนหลายๆคนเดินออกมาจากห้องเรียน"

ตึก ตึก

นา:โอ๊ย~ หิว~ "นากุมหน้าท้องพร้อมบ่นหิวเนื่องจากกินอาหารไม่พอต่อร่างกายที่ได้รับ"

นา:สงสัยคงกินข้าวไม่อิ่ม เพระาอีป้าหนูเลย! ทำให้กินไม่อิ่ม! "นาบ่นโทษป้าหนูที่ทำให้มีเหตุการณ์ทะเลาะจนไม่อันมีอารมณ์ข้าวเช้า"

ตึก ตึก ตึก

ปั๊ก!

นา:โอ๊ย! "ร้องเจ็บ"

?:ไงนา! "มีคนเดินมาทักกอดคอกระแทกนาอย่างแรง"

นา:ทำบ้าอะไรว่ะ เจ็บนะเว้ย!! ใครบอกให้ทำแบบนี้;;"นาที่โดนกระแทกเข้าจังก็โวยวาย"

เพื่อนสนิทนา:แหม~ไม่เห็นเป็นไรเลย แค่กอดคอเอง

นา:งั้น!แกลองเป็นเจ็บไหมล่ะ!! โดนแขนกระแทกเข้าที่คออ่ะ มันจะเจ็บแค่ไหน!! "แต่นายังเถียงกลับใส่เพื่อนสนิทของตัวเองพร้อมท้าทาย"

เจ็บหรอ "เพื่อนนาถามด้วยความเป็นห่วง",

นา:ก็เจ็บดิ! เล่นล่อมาทั้งแขน

นา:ซี้ด~ "นาตอบโวยวายกลับและลูบคอพลางไป"

ขอโทษ.. "เพื่อนสนิทนาทำสีหน้างอยขอโทษนา"

นา:เออ ....ไม่เป็นไร "นาเห็นเพื่อนหน้างอยขอโทษ ก็รับคำขอโทษจากเพื่อนสนิท"

แล้วทำไมถึงจับท้องล่ะ ปวดท้องเ-นงั้นหรอ "เพื่อนสนิทที่หบังขอโทษก็ถามนาสภาพการอาการปวดท้อง"

นา:เปล่า! ปวดท้องเพราะกินข้าวไม่อิ่ม "แต่นาตอบปฏิเสธไปแถมบอกเหตุผลของการเจ็บท้อง"

เพื่อนสนิทนา:งั้นหรอ งั้นเราไปหาอะไรกินกันดีไหม.. "เพื่อนสนิทของนาที่รับขานถึงเหตผลก็ชวนนาไปกินข้าวที่โรงอาหาร"

นา:เอาดิ! จะได้กินต่อจากเมื่อเช้า "นาขานรับตอบเพื่อนสนิทหลังพูดจนถามในทันที"

เพื่อนสนิทนา:งั้นก็ดีเลย!

"จากนั้นทั้งคู่ก็เดินไปโรงอาหารเพื่อซื้อข้าวกินที่นั้น"

[ตัดมาที่โรงอาหาร]

ของนา

เพื่อนสนิทนา:นี่ตกลง แกจะไปสอบทุนต่างประเทศจริงๆหรอ..

"เพื่อนสนิทนาได้สั่งอาหารเสร็จสับแล้วจึงนั่งและถามระหว่างกิน"

นา:อือ กัก

นา:กะว่าจะไปสอบดู.. "นาทำหน้าสีหน้าจริงจังขึ้น"

้เพื่อนสนิทนา:แล้วทางครอบครัวแกรู้รึยัง? เรื่องสอบ "เพื่อนสนิทนาถาม"

นา:..... "นาที่ได้ยินก็อึ้งสักพัก"

ครืน ตึก กัก"นาตักข้าข้าวเข้าปากกันพูด"

นา:ยัง "นาตอบสั้นกับเพื่อน"

เพื่อนสนิทนา:แล้วแกทำไมถึงยังไม่บอกหวะ.. "ถามต่อ"

นา:มันไม่ค่อยมีเวลา แกเองก็รู้นี่ว่าฉันมีเวลาใช้ชีวิตเหมือนคนเค้าที่ไหนกัน

นา:วันๆเนี่ย.. เปิดบ่อนพนัน วิ่งหวยใต้ดิน ไหนจะหนีตำรวจ ทบทวนเวลาอ่านหนังสือ.. และอื่นอีก

นา:อีกอย่างหนึ่งฉันก็ย้ายจากบ้านมาอยู่หอเพราะปัญหาที่บ้านอีก "นาตอบเสียงจริงจังระหว่างข้าวอยู่ในปาก"

จะ..ให้บอก..ดะ "ข้าวในปากจะพุ่งออกจาก"

เพื่อนสนิทของนา:เคี้ยวคาวก่อนมั้ยแล้วค่อยพูด เม็ดข้าวจะพุ่งออกจากปากแล้ว "เพื่อนสนิทนาทำหน้าขยะแขยงใส่และพูด"

!! "นาที่ได้ยินก็นิ่งนั่งเคี้ยวข้าวให้หมดปากสักพักก่อนพูดซ้ำ"

จะให้บอกด้วยว่าอะไร ถ้าบอกแม่ฉันจะยอมนี่หรอ แต่ถึงบอกแม่แล่วให้ แต่พ่อล่ะจะยอมหรอ ยิ่งนิสัยแบบนั้นด้วย ไม่อยากเจอ.. "บอกสีหน้าด้วยเหนื่อยใจ"

เพื่อนสนิทของนา:แต่ยังไงๆก็ควรบอกนะ อย่างน้อยๆ

แม่ก็ควรรู้ เผื่อว่าแกสอบได้ท่านจะได้โล่งอก

เพื่อนสนิทของนา:ไม่ใช่ว่าอยู่ๆแกหายไป แล้วแม่แกมารู้ว่าแกหายตัวไปก็เร้นวิ่งออกตามหาแกตามทั่วบ้านทั่วเมืองล่ะ สุดท้ายพอมารู้ทีว่าแกอะอยู่ญี่ปุ่น ไม่ได้อยู่ไทย แม่แกโกรธแกตายเลยนะ "เพื่อนสนิทของนาทำสีหน้าเป็นห่วงกับนาปละเสียงสั่นคลอ"

เฮ่อ~ "นาที่เห็นสีหน้าเพื่อนก็ถอดใจเฮือกใหญ่ทำหน้าเป็นกังวลขึ้นก่อนพูด"

นา:เออ ถ้าสอบได้เดี๋ยวจะไปบอก "นาตอบด้วยความเหนื่อยใจ"

"หลังจากพูดของนาสถานการณ์ในตอนนี้ก็ได้นิ่งเงียบไปและกินข้าวตามสภาพแบบนั้น"

ฟึ่บ ตูบ ฟึ่บ "นาโยนกระเป๋าเรียนมาและได้ทิ้งตัวลงนอนเตียงตังเอง"

เฮ่อ~

ฟึ่บ

เพื่อนสนิทของนา:แล้วสอบ..วันไหนอ่ะ ชิงทุนญี่ปุ่น "เพื่อนสนิทถามนา"

นา:อาทิตย์หน้า "ตอบ"

เพื่อนสนิทของนา:งั้นเหรอ งั้นแกก็มีเวลาไปบอกแม่แกอยู่นะ

นา:อื้ม!!

ฟึ่บ เฮ่อ~ "นาที่หลังนึกก็ถอดหายใจขึ้นใหญ่จับใจขึ้น"

นา:จะทำไงดีเนี่ย.. "นาเอ๋ย"

———————————————————————

ผู้เขียน

เย้ เรียบร้อยลงกับอีกตอนกว่าจะปั่นพิมพ์เสร็จแล้วเอาฟลายวัน~ เป็นยังไงกันบ้างกับตอนนี้~ สนุกมั้ย~ ตอนนี้เป็นตอนที่แอดตั้งใจทำมากๆกว่าจะเสร็จเล่นเป็นเกือบเดือนๆ และบวกเวลาอารมณ์ทำอยู่ในช่วงสอบด้วย เลยต้องปั่นงานเคลียงานในโรงเรียน เลยลงช้าบวกกับดันไปมีปัญหาอะไรนิดๆหน่อยๆ ทำให้ต้องพิมพ์ใหม่แทบทุกเรื่อง😭~

แต่ไม่ต้องห่วงทางแอดจะมีประกาศตารางลง(มั้ง)

ซึ่งในเรื่องDiabolik Lovers เรื่องวุ่นๆของยัยเด็กสลัมกับนายหื่น

นิยายรวมไปถึงเรื่องอื่นๆด้วย~

เดี๋ยวแอดจะประกาศหลังลงตอนนี้ด้วยพร้อมๆกัน

ลาไปก่อนสวัสดีค่ะ🙏

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***