Ep.3เริ่มต้นของสาวสลัม(3)

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

[สะพาน]

นา:(เฮ้ย! ต้องรีบแล้ว!)

"นารีบวิ่งไปโรงพักเพื้อประกันตัวเหล่าคนเล่นไพ่"

เฮ้ย! "นาสะดุ้งหยุดทันทีพร้อมเอ๋ย"

นา:อ้าว ป้า! มาทำอะไรตรงนี้ล่ะ!!

ป้าหนู:อ้าว รู้ซะบ้างสิว่ากูเป็นใคร!

ป้าหนู:กูเนี่ยนะ! เป็นร่างทรงเจ้าแม่งูเขียวน่า

ป้าหนู:หึ! คนอย่างกูไม่มีวันโดนตำรวจจับย่างๆหรอก..โว้ย!

นา:(เจ้าแม่ร่างทรงงูเขียวหรอ เจ้าของเก้ละสิไม่ว่า..)

"ป้าหนูอวดอ้างตนนาก็แอบด่าหลับหลังในใจ"

ป้าหนู:แล้วส่วนมึงอ่ะ รีบไปกระกันลูกค้าแล้วก็ลูกสาวกูด้วย

"ป้าหนูที่หลังจากอวดอ้างก็พูดถึงเหล่ากลุ่มคนทร่โดนตำรวจจับไปเมื่อ20นาทีก่อนหน้านั้น"

นา:,ออๆ รู้แล้วจ้าป้า! กำลังรีบไปอยู่เนี่ย!

"นาตอบโต้ป้าหนูและกำลังมุ่งหน้าไปยังโรงพัก"

ป้าหนู:หึ เป็นอย่างเงี้ย ทีหลังกูไม่มาหรอก

"ป้าหนูที่เหน็บแนมนาก็เด้นออกไปท่าทีเชิด"

นา:(หึ! หน้านัก! ถ้าไม่ใช่เป็นลูกค้าและเป็นคนแก่ละก็โดนแน่!)

นา:(เฮ่อ! รีบไปดีกว่า)

"นาที่โดนป้าหนูเหน็บแนมอยู่ก็แอบเคืองบ่นในใจปละทำใจไปโรงพัก"

[ตัดมาที่ถนนใหญ่]

"นาและบุ้งเดินมาถนนใหญ่ที่มีรถสัญจรไปมามีต้นไม้ดั้นถนนไว้"

บุ้ง:นี่พี่จะไปเรียนหรอ!

"บุ้งถาม"

นา:ไปเรียนกับผีดี! ฉันจะไปประกันตัว..แม่กับพวกลูกค้าของแม่! ป่านี้โรงพักคงได้แตกกระเจิงไปถึงสามบ้านแปดบ้านแล้วมั้งเนี่ย!!

"นาบ่นให้บุ้งฟัง"

เอี๊ยด~! โครม

นา:เฮ้ย "เสียงรถชน!"

บุ้ง:รีบไปกันดูเร็วพี่นา!

"นาและบ้างนี่ได้ยินเสียงรถชนทางด้านหน้าก็รีบไป

ดูเหตุการณ์"

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

บุ้ง:เฮ้ย!

นา:โฮว~

"นาและบุ้งรีบวิ่งมาถึงก็พบชายวัยรุ่นนอนแน่นิ่งกับพื้นมีเลือดออกทางจมูก และพร้อมสภาพรถมอเตอร์ไซค์สีน้ำเงินมีลายสติ๊กเกอร์ลายแถบเละล้มลงด้านข้างกับเค้า"

ตึก ตึก ตึก

"ผู้คนที่เห็นก็มามุงดู"

นาที่

"นาเห็นก็อึ้งไปและส่องสภาพศพ"

ฟึ่บ ฟั่บ

นา:!!! "ตกใจอึ้งอีกครั้งและเดินถอยหลัง"

นา:(หือ) ควับ"นามองเห็นคนหนึ่งปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า"

อึก นาหันมามองคนที่นอนแน่นิ่งกับพื้นและลองมองคนที่อยู่ตรงหน้า"

ตึกตักตึกตัก

"พบว่าคนอยู่ตรงหน้ากับคนที่แน่นิ่งคือคนเดียวกัน.."

ตายไหมว่ะเนี่ย! 'บุ้งเอ๋ยคนที่แน่นิ่งนอนไป"

ตาย..แล้ว .. "นาก็เอ๋ยตอบไป"

เค้าตาย.... แล้ว

หือ! ควับ! "บุ้งตกใจ"

ตึก ตึก ตึก ตึก

[หน้าโรงพักตำรวจ]

หือ~... "นาทำสีหน้าบอกบุญไม่รับ"

นา:จะเจอไหมเนี่ยนายตำรวจคนนั้น..

"นานึกถึงตำรวจที่วิ่งไล่จับนา"

เฮ้ย! ตึก ตึก "นาถอดใจและวิ่งไป"

[ตัดมาที่กลุ่นคน]

?อะไรกันนักหนาเนี่ย แค่พวกเราเล่นไพ่กันก็จับกันแล้ว!

บุญหยาด:ใช่!

ไย:ก็฿&+฿+-

หนึ่งในตำรวจ:โอ๊ย!

ไย:_(-+*++3+&+;_+

สาวอ้วน:#-+47_73+;&

สาวคาดผม:__(3+&฿+377&;_

"จากนั้นก็เหล่ากลุ่มคนโวยวายกันเป็นสามบ้านแปดบ้าน"

ตึก ตึก

นา:มาแล้วจ้า!... "นาปรากฏมาพร้อมท่ามกลางกลุ่นคนเล่นไพ่ส่งเสียงเอะอะโวยวายกัน"

?:#&(4--_7_+&;!*

?:_+6฿7+&4;

นา:(ไม่ฟังเลย)

นา:เงียบ!

"นายกมือตะโกนพูดเงียบออกไปดังทั่วห้อง"

"ทุกคนต่างหันมาทางต้นเสียงที่นาพูด"

นา:ฉันมาประกันตัว! ให้แม่และเหล่าป้าๆจ้า~

สาวอ้วน:เฮ้ย!

สาวคาดผม:เอ่อ!

ไย:หือ

"หลังนาเอ๋ยบอกประกันตัวให้กับกลุ่นคนเล่นไพ่ก็ต่างดีอกดีใจ"

ตึก ตึก "นาเดินมาที่โต๊ะตำรวจ"

บุญหยาด:ทำไมถึงเพิ่งมาห๊ะ อีนา!

"นาที่กำลังเดินมาและจะพูดก็มีเสียงลุญหยาดขัดมาก่อน"

นา:ฮึก หือ แม่~

นา:นี่นาที่รู้เนี่ยก็มาจากมหาลัย~

นา:นี่ผ่าออกมาจากกลางคราสเรียนเลยนะ!แม่!~

บุญหยาด:หือ~

"นาโต้ตอบเถียงกลับไป ทางบุญหยาดก็นิ่งเงียบไปไม่เถียง"

นา:หือ~ ถึงตรงไหนแล้วละค่ะคุณตำรวจ~

นา:อ่ะ นี่ต้องรีบไปกลับไปทางคราสแล้วนะค่ะ คุณตำรวจ~

นา:จะไม่ทันแล้ว~ พอดีจะไปเรียนต่อแล้ว~ นี่ทางแม่ก็ไม่ค่อยมีตังค์กัน ยิ่งพวกป้าก็ยิ่งไม่มีตังค์กันด้วย!~

กลุ่มคนเล่นไพ่:ใช่ๆ "ตามหือออ"

นา:ช่วยหน่อยนะค่ะ~

ออ ใช่ๆ ช่วยหน่อย..

"จากนั้นก็มีเสียงโวยวายเกิดขึ้นรอบสอง"

ฟึ่บ

บุญหยาด:รีบไปเดินซิ เดี๋ยวก็โดนจับอีกหรอก

"บุญหยาดและกลุ่มคนเล่นไพ่ได้ประกันตัวออกมา"

นา:รู้แล้วแม่!

บุญหยาด:อ่ะ แล้วอีนามึงจะกลับนอนบ้านไปไหม..

นา:แม่เลิกกับผัวแม่แล้วหรอ.. ถึงได้มาชวนนานะ

บุญหยาด:หืม~ อีเนรคุณ! ที่พูดถึงนั้นพ่อมึงนะ!

นา:ชูส์! แม่ห้ามพูดคำไม่สุภาพในที่นี้นะแม่! นี่มันที่สาธารณะ..

นา:เดี๋ยวเค้าตามมาดูดเสียงนะแม่ ..

"นาแถไปเลื่อยใส่บุญหยาดผู้เป็นแม่"

บุญหยาด:หือ มั่นไส้ดัดจริต!

บุญหยาด:นี่กูอ่ะ คนชั้นต่ำ กูพูดได้แค่นี้!! ไม่ต้องมาแถด้วย!

บุญหยาด:แล้วผัวกูอ่ะนะ พ่อมึง! "ชี้นิ้วมาที่นา"

นา:โอย~ งั้นนาก็เนรคุณเหมือนที่แม่ว่าไว้นั้นแหละ

นา:และต่อไปนี้อย่านาว่า อีนา! เรียกนาว่าเนเน่ไปเลยจะได้จบ! หมดเรื่อง!

บุญหยาด:อะไรมึงว่ะ! แนเน่ แนเนอร์ อะไรเนี่ย

นา:หืม~ เนรคุณไงแม่~ /เหมี๊ยว

#ลั่นเลย😂#

บุญหยาด:แหม~ ทำเป็นดัดจริตนัก!

กึก

บุญหยาด:อ้าว นี่อีพวกมาแบ่งสมบัติอะไรตรงนี้ อยากโดน ตำรวจจับรึไง!

ไป!!

"บุญหยาดพูดออกไปดันหัวนา แล้วหันไปพูดกับสาวอ้วน,สาวคาดผม,ไย นับตังค์จากการเล่นไพ่"

"สาวคาดผมลุกขึ้นพร้อมตัวค์และเอ๋ย"

สาวคาดผม:นี่มีรถรับส่งไหมนี่

บุญหยาด:รถรับส่ง? "หน้าถอดใจ" โอ๊ย! อีนี่จะเอาอ๊อบชั้นเสริม!! เวอร์ๆ

บุญหยาด:ไปกลับแยกย้าย! บ้านใครบ้านมัน!

ไย:โอ๊ยค่าต๋งที่เผ้วไป๋นี่ก็บ่คืนเลย! ซัก50 เปอร์เซ็นต์!ก็บ่มี! /โอ๊ยค่าต๋งเก็บไปนี่ไม่คืนเลย ซัก50 เปอร์เซ็นก็ไม่มี!/

"ไยบ่นไปด้วยลงบันไดอย่างระมัดวังไปด้วย"

โอ๊ยเห็นตำรวจไหมอยู่

ควับ

ไย:อ่ะ

พวกตำรวจ ชิ้ง~

#สำหรับใครไม่รู้ว่าค่าต๋งคืออะไร มันแปลว่า เงินที่บ่อนพนันเรียกเก็บจากขาพนันหรือผู้พนันที่แทงถูกในการเล่นการพนันบางประเภท เช่น ถั่ว โป ไพ่ ฯลฯ

ค่ะ#

นา:เฮ่อ~

"นาลงบันไดด้วยหลังจากที่พวกบุญหยาดลงเช่นกัน"

[ตัดมาที่ห้องพักของนา]

นา:ซู๊ด~

"นากินบะหมี่ที่ต้มไว้หลังจากการวิ่งหนีการจับกุมตำรวจ"

บุ้ง:โอ้โห~

นา:อะไรทำหน้าแบบนั้นอะไรห๊ะ!!

บุ้ง:นี่มันอร่อยขนาดนั้นเลยหรอพี่นา ..

นา:มันก็งั้นๆแหละ แต่หิว! วิ่งมาตั้งแต่บ้านยายติ๋ม! ไปจนถึงบ้านปากซอย! จะไม่หิวได้ยังไง!

ซู๊ด~

บุ้ง:ก็พี่ทำอย่างไม่เคยกินมาก่อนมุมามแบบนี้!

นา:เอาไอ้นี่! หมับ ปาบ! "นาของขึ้นหยิบสมุดขึ้นมาทุบใส่หัว"

บุ้ง:เดี๋ยว!

ปาบ! "ทุบ"

เดี๋ยวพี่นา! ปาบ

บุ้ง:ทำอย่างงี้มันเป็นบาปนะพี่! เอาหนังสือเรียนมาทุบตีคนอื่นอ่ะ!

นา:ก็ใครบอกให้แกปากเสียวะ!!! ปาบ นี้แน่ะ!! ปาบ นี่แน่ะ!!

"นาตีบุ้งหลายทีจนหยุด"

นา:หือ~

ฟั่บ "นาลุกขึ้น"

นา:ฝากเก็บด้วย

บุ้ง:เอา~พี่จะไปไหน...

นา:ไปล้างจาน!..

บุ้ง:นี่ก็จาน! พี่ไปล้างเลย!

นา:มึงก็ไปสิ!

นา:กูไปล่ะ!!

แกร็ก "เปิดประตู"

บุ้ง:เดี๋ยวพี่นา! บุ้งยื่นมือเชิงห้ามปราม

ปัง! "แต่ไม่ทันการ"

นา:(เฮ้อ! อารมณ์เสียชะมัดเลย!)

นา:(รีบไปดีกว่าจะได้ล้างจานเสร็จ!)

ตึก ตึก ตึก

"นาสาวเท้าเดินออกไปอย่างรวดเร็ว"

โครมซ่า โครมซ่า โครมซ่า "เสียงถ้วยชามสั่นไหวไปมาพร้อมเสียงน้ำไหลแรง"

อึก หมับ! ซ่า "จับและเทน้ำออกจาน"

กึก "วาง"

จ๋อม ฟึ่บ ฟึ่บ ซ่า~ "ถูกล้างเท"

?:อันนี้ด้วยนะ... ตึ้ง! "มีคนยกของมาให้นาล้างอีก'

นา:อึก

?:ฝากด้วยนะจ๊ะ~ หึ "แสยะยิ้มใส่นา"

ปึก!..

นา:จ๊ะ.. "นาขานรับ"

หึๆ ตึก ตึก ตึก ตึก เดิน "ออกไปแสยะยิ้มใส่นา"

หือ~ "ควันออกจมูก"

นา:(ชิ)

หมับ จ๋อม จ๋อม จ๋อม "นาหยิบจุ๋มใส่ถัง"

ชิ้ง~ "มีคนมองนาทำงาน"

[ตัดมาที่หลังทำงานเสร็จ]

ตึก ตึก ตึก

"นาเดินมา"

นา:(เฮ่อ~ เหนื่อยเหะ)

ตึก "หยุดเดิน"

นา:ตอนนี้ ..

นา:(ตาย-่าทุ่มหนึ่งแล้วหรอ!)

นา:(รีบไปเอาไปเงินดีกว่า...)

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

ตึก

เจ้าของร้าน:อ้าว! มาแล้วหรอนา!

นา:จ๊ะ เจ้าของร้าน!

เจ้าของร้าน:นี่เงิน!

ปึก! โยนเงิน

นา:ขอบคุณจ๊ะ

ฟึ่บ "นานับเงิน"

นา:(1,2,3...4,5 )

นา:ออ..เจ้าของร้าน...จ้า

นา:คือว่า..เงินนี่เกินจ๊ะ...

"นายื่นเงินให้เจ้าของร้าน"

เจ้าของร้าน:ไม่ต้อง! ไม่ต้องคืนให้ฉัน!

เจ้าของร้าน:นี่ค่าจ้างเพิ่มสำหรับที่เธอนา วันนี้เธอช่วยฉันทำงานเยอะนี่! นี่คือค่าเหนื่อย!...

แล้วเราเองก็มีแม่กับพี่ต้องดูแลนี่ ถือว่าใช้นี่เป็นการดูแลลักัน

นา:อึก

นา:ขอบใจจ๊ะ.. เจ้าของร้าน..

เจ้าของร้าน:อือๆ ไม่ต้องๆ งั้นฉันดูละครก่อนละกัน

นา:จ๊ะ..

ตึก ตึก ตึก ตึก

งั้นฉันขอตัวก่อนนะจ๊ะ

หือๆ ปัดๆ "มือปัด เหมือนกับว่าบอกให้ไปเลย"

ตึก ตึก ตึก ตึก

"หงิก"

"นาเดินผ่านออกจากห้องไป"

นา:เฮ่อ~

ตึก ตึก

นา:(วันนี้เราได้เงินตั้ง500ร้อย)

คิกๆ "หัวเราะ"

?:แหม~

"หันไป"

?:แถมทำทีทำนู่นทำนี่ประจบประแจงช่วยงานเค้า หวังเอาตังค์! "สายตาเหยียด"

?:แต่ก็นะ~ จะว่าก็ไม่ได้มาจากเด็กสลัมก็ต้องทำงานตั้งแต่เช้ายันเย็นแลกเศษตังค์อันน้อยนิด!

ป่านนี้ไม่รู้ว่านิ้วมือเน่าเปื่อยไปรึยัง? เพราะเอาแต่ล้างจาน!

?:ใช่เลยๆ

นา:(ฉันยังไม่ได้ทำอะไรพวกแกเลยมาแว้วกัด!!)

นา:อืม~ ก็น่า~ ฉันทำงานที่นี้ก็ทำไปเพื่อเอาตังค์จริงๆนั้นแหละ~ แต่ว่า~

นา:เอาตังค์ที่ได้จากหยาดเหงื่อแรงงานไปเปย์ความสุขของให้ตัวเอง~ ซื้อนั้นซื้อนี่กิน~

นา:หึ แต่ยังไงก็ต้องขอบคุณพวกเธอด้วยนะ~ ที่อุตส่าห์เอาพวกชามจานยกมาให้ฉันล้าง "ยิ้มเเย้อเย้ย"

นา:เจ้าของร้านเลยเห็นว่าฉันนะขยันล้างจาน~ ทำงาน ไม่ได้ขี้เกียจสันหลังยาว~ เลยให้...ตังค์เพิ่มเป็นพิเศษ~

นา:(ถ้าอยากได้ตังค์ก็หางานทำสิ ไม่ใช่มาอิจฉาแล้วแว้งกัดใครเค้าแบบนี้!!!)

นา:งั้นฉันไปละ ได้เวลาเอาตังค์เศษเล็กเศษน้อยไปซื้อของกินแล้ว~

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก "เดินลั่นลาออกจากร้านไปอย่างสวยๆ พวกละลานนาก็ทำได้เพียงทำหน้าเจ็บใจ"

นา:(เฮ่อ~ ออกจากร้านได้แล้ว ไอ้เจ้าพวกนั้นทำตัวน่ารำคราญจริงๆ) "นาบ่นพวกที่แขวะใส่ในใจ"

หือ "เห็นรถ"

อึก ..... "นาตกใจ"

นั้นมัน! ....

ตึก ตึก ตึก "นารีบเดินหลบไป"

หือ อ้าว! ไง~นา "แต่หลบไม่ทัน"

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก "เดินเข้ามา"

คุณ...หนึ่ง...

นา:สวัสดีค่ะ "นาไหว้อย่างงดงาม"

"รับไหว้"

มาทำอะไรที่นี้หรอคะ..

ก็มารับเรากลับบ้านไง?..

ป่ะ เดี๋ยวฉันไปส่ง.. "ยื่นมือมารับ"

ตึก ตึก ตึก

"ถอยหลัง"

นา:ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกลับเองได้... คุณหนึ่ง..

"นาเกรงใจตัวหนึ่ง"

หนึ่ง:ทำไมถึงได้พูดจาดูห่างเหินแบบนั้นละ? นา

พูดแบบปกติก็ได้

นา:ไม่ได้หรอกค่ะ คุณหนึ่งกับฉันอยู่คนละระดับกัน แถมเป็นผู้มีพระคุณของฉันที่ช่วยและให้โอกาส

นา:ฉันไม่สามารถพูดจาแบบคนปกติได้หรอก..

นา:ขอบคุณมากเลยค่ะ ที่อุตส่าห์อาสาพาฉันกลับถึงหอพัก แต่ฉันขอกลับด้วยตัวเองดีกว่าค่ะ "นาก้มหน้าและรีบสาวเท้าเดินออกจากที่ตรงนั้น"

เดี๋ยวสิ! หมับ! "แต่หนึ่งจับแขนของนารั้งไว้"

หนึ่ง:แล้วเราจะไปยังไง? กลางค่ำกลางคืนอย่างงี้เรานะจะกลับยังไงอันตราย

ไม่เป็นไรหรอกค่ะ... "ก้มหน้า"

นา:ฉันเดินกลับเองได้ แค่คุณหนึ่งมาหาและอุตสาห์พาส่งกลับหอก็ถือเป็นการให้เกียรติตัวฉันมามากแล้ว

นา:ขอตัวก่อน... สวัสดีค่ะ

เดี๋ยวสินา กลับมาก่อน! "หลังจากพูดทักทายเสร็จก็ไหว้เดินออกไป ไม่เหลียวมองด้านหลังโดยมีคำพูดเรียกชื่อตนลางๆ"

[ตัดมาที่หอ]

นา:เฮ้อ!~ "ฟุบลง"

(ทำไมถึงได้เจอมาตอนนี้เนี่ย!)

คุณหนึ่ง.....

นา:(เฮ่อ~ ...... เผลอไปประติเสธผู้มีพระคุณไปซะแล้ว.. เหมือนพวกอกตัญญูเลย "กลั่นกลุ้มใจตัวเอง"

นา:(แต่ว่า...ทำไงได้..เราทำแบบนี้เพื่อไม่ให้เค้าเสียชื่อเสียงเพราะเรานี่ ว่าตาต่ำไปคบกับพวกสถุนต่ำทรามนี่...)

นา (ถ้าไม่มีเค้าสองคนป่านี้เราคงไม่มีถึงทุกวันนี้หรอก....)

ฟึ่บ "นาหลับตาลงนึกเหตุการณ์ในอดีต"

ตึก ตึก ตึก ตึก

หยุดเดี๋ยวนี้!! อีนา!! "มีคนเรียก"

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

หยุด!

ตึก ตึก ตึก ตึก

"แต่นายังเดินหนีไม่สนใจ"

กูบอกให้หยุดไง!!หมับ!! ฟึ่บ "จับแขนกระชัก"

นา:โอ๊ย เจ็บ! ปล่อยโว้ย!! "นาบอกว่าปล่อยยังจับแขนอยู่"

สมกิจ:มึงคิดจะไปไหน!!

"สมกิจ พ่อของนา"

นา:มันก็เรื่องของกู! ที่จะไปไหนก็ได้ มึงไม่ใช่พ่อกูแม่กูสักหน่อย ทำไมมึงต้องฟังมึงด้วย!!

พ่อนา:นี่มึงกล้าเมินพ่อมึงหรอ!!! อีอกตัญญู!

นา:ออ! กูกล้าเมินมึง เพราะมึงไม่ใช่พ่อกู!!! ปล่อย! "นาพูดจาหยาบคายใส่พ่อตัวเองและจับนิ้วกระชักปล่อย"

หืม~กูพูดดีๆกับมึงแล้วไม่ชอบใช่ไหม!

สมกิจจะง้านมือตบนา"

เดี๋ยวนี้คุณ! ทำอะไรน่ะ!! "แต่ก็ชะงักเพราะมีคนมีเอ๋ย"

นี่คุณจะทำอะไร! ทำร่ายร่างกายกันหรอ?

หนึ่ง

ตึก ตึก

นา มีคนปรากฏตัวและเรียกชื่อนา

นา:ซิม!!

หมับ!

เป็นไรไหมนา? เจ็บตรงไหนรึเปล่า

นา:อื้อ ไม่เลย.. ขอบใจมากเลยนะซิม!

ซิม

พ่อนา: อะไรของ พวกมึงเนี่ย เรื่องของครอบครัวกูมึง อย่ามาเสือก!!

นา:เสือกหรอ? มึงต่างหากละอย่ามาเสือกมึงไม่ใช่พ่อกู ครอบครัวกู!

พ่อนา:หน่อย!! อีนา!! "สมกิจจะเข้าไปต่อยนา"

หื้อ นา!

อึก "ซิมเอาตัวเองป้องกันตัวนาไว้"

หมับ "จับแขน"

พ่อนา:อะไรเนี่ย!!

ฟึ่บ! ตุบ

โอ้ย!

"หนึ่งจับล็อคพ่อนาไว้พิงกับกำแพงกับโรงพัก"

ปล่อยโว้ย!!

หนึ่ง:ซ่าอย่างงี้ น่าจะโดนจับกักห้องขังสัก 2อาทิตย์นะ

หนึ่ง:ห้องขังว่างอยู่พอดี..

หนึ่ง:จะไปไหมละ! เดี๋ยวพาไปให้...

ซิม:จับมันเลยนะพี่หนึ่ง! คนอย่างงี้เอามันเข้าคุกเลย!

"ซิมพูดท้ากับหนึ่งผู้เป็นพี่ชายของตัวเอง"

พ่อนา:นี่พวกมึงเป็นใคร! กล้าทำร้ายกันงั้นหรอ!!

พ่อนา:เดี๋ยวกูจะแจ้ง! ให้จับพวกมึงทั้งหมดเลย!

"โวยวายแจ้งฟ้อง"

หนึ่ง:แจ้งเลยสิ! ถ้ากล้าแจ้งก็แจ้งเลย!

หนึ่ง:หลักฐานกล้องวงจรปิดก็มี! ไม่ใช่ว่าไม่มี

จะได้แจ้งข้อหาข่มขู่เข้าหน้าที่พนักงานด้วย

หนึ่ง:อยากไหมละ?

อึก กึก

ปล่อย!!

"สมกิจทำได้แค่เพียงกัดฟันเจ็บใจแล้วบอกทางหนึ่งให้ปล่อยตัวเองออกไป"

ฟึ่บ "ปล่อย"

"ตัวหนึ่งเองก็ปล่อยตัวสมกิจ(พ่อนา)"

ตึก ตึก ตึก ตึก

หึ ฝากไว้ก่อนเถอะมึง! "และพูดฝากไว้ก่อนแล้วเดินหนีไม่คิดหนัหลังกลับ"

ตึก ตึก ตึก ตึก

หนึ่ง:นา! ตึก ตึก เจ็บตรงไหนไหม?

"หนึ่งวิ่งมาจับหน้าถามนาด้วยความเป็นห่วง"

ไม่เป็นหรอกค่ะพี่หนึ่ง เป็นเพราะพี่หนึ่งเลยไม่เป็นไร

ซิม:นี่ทำกันขนาดนี้เลยหรอ ถึงขั้นจะทำร้ายลูกแท้ๆ

ดูซิ~ "ซิมถามนาด้วยความเป็นห่วง"

อืม! "พยักหน้าเบาสื่อถึงความออกความคิดเดียวกันเช่นกัน"

ซิม:แล้วเสื้อผ้าขาดหยับเยินอีก

ไปอยู่กับฉันเถอะ...

นา:แต่ว่า คุณแม่ของซิม.. ไม่ยอมรับนานี่... "สีหน้าเป็นห่วง"

ซิม:ไม่ต้องห่วงเรามีพี่หนึ่งแล้ว! ~หันไปพูดกับหนึ่ง

หนึ่ง:ใช่ มีพี่อยู่ทั้งคนไม่ต้องห่วงหรอกนะนา

อุก! ฮือ! อึก "น้ำตาเริ่มซึม"

ผ่าง!

****นา****:(พรุ่งนี้ต้องไปเรียนที่มหาลัยแล้ว ไปสั่งข้าวกินดีกว่า.. )

—————————————————————

ผู้เขียน

เรียบร้อยสำหรับอีกตอน ช่วงนี้เวลาแทบไม่มีเพราะงานเยอะ แถวเดี๋ยวก็ใกล้จะสอบกลางภาคแล้วอีกแล้ว~ 😭 ช่วงนี้ก็ดูแลสุภาพกันด้วยนะค่ะ บ๊ายพบกันตอนใหม่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***