03

                

 

วันต่อมา

 

 

หลังจากลูคัสกลับไป แอลก็ไปรายงานตัวกับซื่อ ลี เมื่อเห็นพนักงานคนสวยเรียกเงินจากลูกค้าได้ไม่เคยต่ำกว่าหลักล้านอย่างแอลเข้ามารายงานตัว สอบถามอย่างพอไปทีเสร็จ ซื่อ ลี ก็บอกให้เธอไปพักผ่อน โดยคราวนี้มีเวลาให้เธอพักผ่อนสองวันก่อนต้องรับลูกค้าคนสำคัญ ข้อมูลของลูกค้าถูกส่งให้แอล เพื่อเตรียมความพร้อมรอให้บริการอย่างไร้ข้อผิดพลาด

 

 

ยังดีที่แอลได้รับการยืนยันจากเขาแล้วว่าช่วงนี้เขาไม่สามารถมาหาเธอได้ คงจะใช้เวลาราวหนึ่งหรือสองอาทิตย์ เธอจะได้รับแขกคนนี้โดยไม่ตะขิดตะขวงใจ

 

 

หลังจากลับถึงห้องพักสุดหรู ของกำนัลจากการเป็นพนักงานที่ทำรายได้สูงเป็นอันดับหนึ่งติดต่อกันห้าเดือน แอลไม่สนใจที่จะอ่านข้อมูลลูกค้าคนนั้นเลยสักนิด ทิ้งเอกสารลงไปยังโต๊ะกาแฟในห้องรับแขก เดินเข้าไปยังห้องน้ำจัดการกับตัวเอง แล้วออกมาทำกับข้าวง่ายๆ กิน

 

 

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย แอลเดินไปยังระเบียงห้อง ตรงนั้นกว้างขวางพอที่เธอจะจัดมุมนั่งพักสำหรับตัวเองที่ชอบการมองท้องฟ้าพร้อมหมู่ดาวยามค่ำคืนเป็นที่สุด ตอนนี้เป็นเวลากือบเที่ยง เป็นกลางวัน ย่อมไม่มีหมู่ดาวที่เธอต้องการจะดู ท้องฟ้าตอนกลางวัน สว่างเสียจนเธอแสบตา

 

 

เธอไม่มีความเคยชินกับการใช้ชีวิตกลางวันมากนัก นับตั้งแต่เข้ามาทำงานที่เดอะเลาจน์ เพราะเวลาทำงานของเธอคือช่วงกลางคืน

 

 

ตั้งแต่เข้ามาที่นี่ตอนอายุสิบห้า ตอนนี้เธออยู่ที่นี่มาเจ็ดปีแล้ว

 

 

อยู่มาตั้งแต่ก่อนที่เดอะเลานจ์จะเปิดอย่างเป็นทางการเสียอีก

 

 

แอล เป็นชื่อที่เธอได้มาจากแม่พี่เลี้ยงผู้เคยดูแลเธอตอนนี้อยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า พี่เลี้ยงบอกกับเธอเมื่อตอนเธอรู้ความว่าครอบครัวเธอเสียชีวิตจากอุบัติเหตุ ไม่มีญาติ ไม่มีใครที่จะสามารถเลี้ยงดูเธอได้ ถึงมีคนนำเธอมาไว้ที่นี่ การเติบโตในสถานกำพร้าไม่ได้แย่ อย่างน้อยเธอมีข้าวกิน มีชีวิตจนถึงอายุสิบห้าปีได้เพราะสถานที่ที่เธอถือเป็นบ้านเกิดแห่งนี้ แต่ที่นี่ก็ไม่ได้ดีจนเธอสามารถที่จะเติบโตมามีหัวใจที่บริสุทธิ์และมีชีวิตที่ถูกเติมเต็มอย่างกับเด็กที่มีพ่อ มีแม่ มีครอบครัวเลี้ยงดูทั่วไป แม้แต่เด็กบางคนในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ายังมีชีวิตที่ดีกว่าเธอ

 

 

ความเหลื่อมล้ำและจิตใจของมนุษย์ที่ไม่แบ่งแยกเพศ อายุ หรือสถานภาพ มีอยู่ทุกหนแห่ง

 

 

นอกจากการปกป้องตัวเองแล้ว เธอก็ไม่โกรธแค้นพวกเขา คนที่ด่าทอ หรือทำร้ายเธอ ไม่เลย…

 

 

เพราะเธอคิดว่ามันสมควรแล้ว ที่เธอต้องเจอเรื่องแบบนี้ เธอช่วยเหลือตัวเองอะไรได้บ้างนอกจากการร้องไห้ ร้องไห้และยอมรับทุกอย่างให้มันทำร้ายเธอแบบนี้

 

 

เธอไม่มีพ่อแม่ ไม่มีใครที่จะสามารถปกป้องเธอได้

 

 

ไม่มีใครสอนว่าต้องทำอย่างไรเมื่อโดนรังแก เมื่อเจอกับเด็กอายุแปดเก้าขวบหน้าซื่อตาใสใส่ร้ายว่าเธอขโมยของในห้องเก็บของที่สำคัญไป เมื่อพูดความจริงว่าเธอไม่ได้ขโมย หลักฐานกลับอยู่ใต้หมอนของเธอแล้ว นอกจากสายตาผิดหวังอย่างรุนแรงของหัวหน้าพี่เลี้ยงเด็ก คำด่าทอต่อว่าของเพื่อนๆ ที่คุ้นเคยกัน เล่นด้วยกันมา นอกเหนือจากนี้แล้ว ไม่มีใครเชื่อเธอ

 

 

....ไม่มีสักคน

 

 

ครั้งแรกความเสียใจที่เธอคิดว่ามากมายจนเธอจะรับไม่ไหวแล้ว ครั้งที่สองก็ตามมา เมื่อเจอหลายเรื่องจนเธอไม่คิดจะนับแล้ว ในที่สุดแอลก็เจอกับเรื่องที่ทำให้เธอแทบจะสิ้นไร้ความเป็นมนุษย์ ตอนที่อายุสิบสี่ปี

 

 

เมื่อเพื่อนที่เคยเล่นด้วยกันก่อนที่จะเกิดเรื่องมากมายเดินเข้ามาหาเธอและบอกว่ามีเพื่อนเด็กที่กลั่นแกล้งเธอมากโดยตลอดต้องการจะพบเธอ เธออยากขอโทษกับเรื่องราวที่ผ่านมา อยากพูดคุยกับแอลด้วยใจจริง ท่าทางของเด็กคนนั้นแม้จะดูแปลกไปบ้างแต่แอลก็ไม่สงสัยอะไร ตามไปเพราะคิดว่าพวกเพื่อนๆ คงจะรู้สึกสงสารเธอบ้างแล้ว

 

 

แต่ทุกอย่างกลับแสดงให้เห็นว่าเธอมองคนเหล่านี้สูงเกินไป

 

 

เธอถูกลากไปข่มขืนโดยกลุ่มเด็กชายที่รู้จักกับเพื่อนหญิงคนนั้น พวกเขามีราวราวสามคน สับเปลี่ยนหมุนเวียนกันเล่นสนุกกับเธอ นอกจากต่อสู้ดิ้นรนด้วยกำลังที่เธอมั กรีดร้องจนแทบไร้เสียง ร้องไห้อ้อนวอนขอความเมตตาแล้ว เธอไม่สามารถทำอะไรได้เลย ไม่สามารถรู้ได้อีกด้วยว่าหลังจากเธอสลบไปแล้วพวกเขาหยุดหรือไม่

 

 

ต่อสู้ด้วยกำลังทั้งหมดที่มี ขัดขืนจนสิ้นแรง ร้องไห้จนไร้เสียง ไร้น้ำตา เหือดแห้งไปเสียทุกสิ่งอย่าง

 

 

ทุกอย่างที่รวมไปถึงความหวังที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป

 

 

ที่พวกเขาเหล่านี้ทำกับเธอยังเรียกว่ามีความเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า เธอเคยทำอะไรให้พวกเขาโกรธแค้นมากมายจนต้องมาทำร้ายเธอขนาดนี้หรือ

 

 

พวกสารเลว! พวกมันทั้งหมดคือคนชั่วที่ไร้จิตสำนึกใดๆ ทั้งสิ้น!

 

 

หลังจากจบเรื่อง พวกเขาก็ยัดยาเม็ดหนึ่งให้เธอกิน แอลไร้ซึ่งสติและความคิด เธอตกอยู่ในสภาพที่ไร้ซึ่งจิตวิญญาณ แอลจำหน้าพวกเขาทุกคนไว้แล้ว ความโกรธแค้น เสียใจ หวาดกลัว ไร้ซึ่งความหวัง ทุกอย่าง เธอจะจำมันไว้จนถึงวันที่พวกเขาทั้งหมดต้องชดใช้!

 

 

พวกมันประเมินเธอต่ำไป ที่คิดว่าเธอไม่กล้านำเรื่องนี้ไปบอกกับหัวหน้าพี่เลี้ยงเด็ก

 

 

แต่เธอก็ประเมินเหล่าคนในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าสูงเกินไปอีก พี่เลี้ยงไม่เชื่อ หัวหน้าพี่เลี้ยง ป้าแม่บ้าน ทุกคนไม่เชื่อ เพราะเหมาว่าเธอคือจอมหลอกลวงมาโดยเสมอนับแต่เกิดเรื่องมากมายทำให้แอลเสียชื่อเสียงแล้ว

 

 

 

 

 

 

สารเลวเอ้ย

เลือกตอน
เลือกตอน

อัพเดทถึงตอนที่ 6

กกาวน์โหลดทันที

ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
กกาวน์โหลดทันที

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!