5.โอบไหล่

"ทำไหมละค่ะลูกไปฝึกงานกับพี่เขาน่ะดีแล้ว.อ้อแล้วพรุ่งนี้ก็ออกไปซื้อเสื้อผ้าใหม่มาด้วยน่ะ.จะได้ใส่ที่มันดีๆหน่อย"

"คุณแม่ค่ะจะอะไรหนักหนาค่ะแม่กับแค่เสื้อผ้า"

"ก็แม่เห็นหนูใส่แต่สั้นๆแม่อายเขาน่ะลูก"

"คุณแม่จะอายใครจะแคร์ทำไหมสายตาคนอื่นมองค่ะแม่.สิ่งที่แม่ต้องแคร์คือความรู้สึกหนูนี่"

" เนเน่มันจะมากไปแล้วน่ะลูก"ผู้เป็นสามีดึงภรรยาไว้

" คุณใจเย็นก่อนจะอะไรกับลููกมากมายฮะ"แล้วหญิงสาวก็ตอบกลับ

" เพราะคุณแม่เป็นแบบนี้ไงค่ะหนูถึงไม่อยากกลับมามี่บ้าน.เรื่องไม่ใช่เรื่ิองคุณแม่ก็ทำให้เป็นเรื่ิองใหญ่.คุณแม่ชอบบังคับชอบคิดว่าหนูเป็นเด็กไม่รู้จักโต.หนูโตแล้วน่ะคะคุณแม่ขอให้ชีวิตนี้เป็นของหนูเถอะค่ะหนูรู้ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ.

"เนเน่เดียวนี้ลูกกล้าเถียงแม่หร่อ.คุณดูซิเดียวนี้ลูกไม่ฟังฉันเลยไม่รู้แหละพรุ่งนี้ต้องไปหาเสื้อผ้าไหม่มาใส่แม่ไม่เอาน่ะสั้นๆแบบนี้แม่ไม่ปลื้มค่ะ"

"คุณเดือนคุณใจเย็นก่อนน่ะครับลูกเพิ่งกลับมาจะอะไรหนักหนาฮะ"ผู้เป็นลูกน้ำตาไหล

"หนูขอตัวก่อนน่ะค่ะ" แล้วเนเน่ก็วิ่งขึ้นห้องเลย.ไปนั่งร้องไห้ที่ห้องนอน

" ผมขออณุญาติไปดูน้องได้หรือเปล่าคับ"

" ลุงฝากด้วยน่ะวิน"แล้วแขไขก็ดึงแขนคุณสกาวใจมาคุยด้วยชื่อเล่นเรียกเดือน

" เดือนฉันมีเรื่องอยากคุยกับเธอเรื่องเนเน่"

" เธอมีอะไร"

" ฉันว่าเธอปล่อยๆลูกบ้างเถอะน่ะ.กว่าที่เนเน่จะยอมกลับมานานเท่าไหร่ที่ต้องเกลี่ยกล่อม.ลูกมาถึงวันเดียวเธอก็ทำเรื่องแล้วลูกมันเสียใจน่ะ"

" ฉันไม่ได้ตั้งใจ.ฉันแค่อายเธอ2คนที่ลูกทำตัวไม่น่ารัก"

"ใครบอกล่ะฉันน่ะรักหนูเนเน่เหมือนลูก.ลูกเธอเป็นเด็กดีฉันถึงอยากให้แต่งงานกับตาวินเพราะไม่มีใครเอาตาวินอยู่นอนจากเนเน่น่ะแต่ถึงทั้งคู่จะไม่ใช่เนื้อคู่กันฉันก็รักหนูเนเน่เหมือนเดิม"

" ฉันขอโทษ"

" คนที่เธอจะขอโทษไม่ใช่ฉันหรือว่าใครในที่นี่.แต่เป็นลูกเธอเองต่างหากล่ะ"

" งั้นเราขึ้นไปดูกกันเถอะ"ทั้งหมดก็ขึ้นไปข้างบนเคาะประตูเบาๆ" ก๊อกๆๆ"

" เข้ามาได้คับ"ชายหนุ่มทำมือจุ๊ปากเพราะหญิงสาวหหลับอยู่โดยมือโอบไหล่ไว้เพราะเนเน่ซบไหล่พร้อมกอดเอวแหน่น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

4. นี่แค่เริ่มต้น

บทต่อไป

6.หลับในห้องหญิงสาว