ตอนที่17 ยอม

"สวัสดีครับคุณหวัง ผมธำรงน่ะครับไม่ทราบว่าคุณยังสนใจบริษัทผมอยู่หรือเปล่าครับ" ลุงหวังเมื่อได้ยินแบบนั้นก็ตอบตกลงและได้นัดให้ธำรงออกมาเจอกันที่ร้านกาแฟใกล้ๆบริษัทของธำรงเมื่อทั้งคู่เจอกันแล้วเพื่อไม่ให้เสียเวลาก็ทำสัญญาซื้อขายกันทันที ธำรงแอบเสียใจนิดๆที่ต้องเสียบริษัทไปแต่ก็เพื่อความอยู่รอดของพนักงานเขาจึงยอมเพราะในสัญญาระบุไว้ว่าจะไม่มีการไล่พนักงานออกจากงาน เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้วลุงหวังก็เดินออกมาโทรหาทศพลทันที "คุณชายครับธำรงยอมขายบริษัทให้เราแล้วครับ" พูดจบลุงหวังก็ขึ้นรถและขับออกไปทันที ทศพลได้ยินแบบนั้นแล้วก็แสร้งโทหาธำรง "เรื่องที่คุณอยากให้ผมช่วยตอนนี้ผมว่างแล้ว ..คุณต้องการเงินเท่าไหร่เดี๋ยวผมให้ลูกน้องโอนไปให้" ธำรงเมื่อได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกเสียดายถ้าเขารอทศพบสักนิดเขาคงไม่ต้องเสียบรษัทไปเขารู้สึกว่าเขาตัดสินใจพลาดไปจริงๆ "เอิ่มไม่ต้องแล้วล่ะครับคุณทศพล...ผมขายบริษัทไปแล้วครับ"............ "ขายไปแล้วขายให้กับใคร" ธำรงไม่ทัดได้พูดทศพลก็ได้ตัดสายไปทันที ฟ้าใสที่แอบฟังอยู่ก็รู้แล้วว่าทศพลให้คนไปซื้อบริษัทของพ่อไปแล้วจริงๆ

.....หลายเดือนผ่านไป....ตอนนี้ครอบครัวฟ้าใสได้ย้ายไปอยู่บ้านสวนและได้หันมาเป็นชาวสวนเต็มตัวทั้งที่นาทวีรู้สึกไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น แบมก็เอาแต่เที่ยวเตร่บ้านช่องไม่ยอมกลับได้แต่โทมาขอเงินพ่อกับแม่ไปวันๆจนธำรงต้องทำงานหนักขึ้นเมื่อนานวันเข้านาทวีก็เริ่มปรับตัวได้และช่วยธำรงทำงานในสวนทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอไม่แม้แต่จะจับอะไรเลยมีแต่ธำรงทำให้ทุกอย่างธำรงเมื่อเห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างปราบปรื้มให้กับนาทวี "เรามาช่วยกันสร้างใหม่น่ะค่ะคุณ" ธำรงก็ยิ้ม "ครับคุณหญิง" ทั้งสองต่างช่วยกันทำสวนและปลูกผักผลไม้กันทั้งวันจนถึงเย็นก็เก็บของไปเตรียมกับข้าวมื้อเย็นแม้จะไม่ใช่อาหารที่หรูหราเหมือนเมื่อก่อนแต่ที้งคู่ก็กินกันอย่างอร่อย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่16 ฆ่าตัวตาย

บทต่อไป

ตอนที่18 ความจริง1

