ตอนที่4 ก่อนการแข่งขัน

หลังจากวันนั้น ฉันก็กลับบ้านพร้อมกับเจมสุดที่รักของฉันเหมือนทุกวัน

อาทิตย์หน้าก็เป็นวันประกาศคัดเลือกนักกีฬาบาส เพื่อไปแข่งในรอบที่จะถึง โดยคนดังอย่างเจมกับบีมต้องแข่งกันเอง เพื่อเลือก1คนที่จะมาเป็นตัวสำรองและได้ลงเเข่งขัน ฉันขอให้เจมของฉันได้ตำแหน่งนั้นมาทีเถอะ อยากจะเห็นสีหน้าผิดหวังของอีตาบ้านั่นเต็มทนแล้ว ฮ่าๆ แค่คิดก็หุบยิ้มไม่ได้เลย

"แกว่าใครจะได้ไปอ่ะ" เสียงชะนีหน้าวอกทั้งหลายเริ่มคุยกันเรื่องการแข่งตัวต่อตัวในอาทิตย์หน้า เพื่อเลือก1คนที่จะไปลงเเข่งจริง ฉันเชียร์เจมย่ะ เจมของฉันเก่งที่สุดแล้ว

"แหมก็ต้องเป็นเจมของฉันอยู่แล้วสิ" ใช่ๆๆ แต่เดี๋ยวนะเจมของฉันย่ะไม่ใช่ของหล่อน มั่นหน้ามั่นโหนกมากเลยยัยคนนี้!

"แต่ฉันว่าบีมของฉันก็มีสิทธิ์นะ" โห~ ขนาดนายเตี้ยยังมีแฟนคลับเลยเหรอเนี่ย แต่ช่างเถอะยังไงเจมของฉันก็ต้องชนะอยู่แล้ว เตี้ยๆแบบอิตาบ้าบีมนั่น จะมาสู้สุภาพบุรุษสูงหล่อ ว่าที่พ่อของลูกฉันได้ไง แค่ความสูงก็กินขาดแล้ว

"ก็จริง แต่คนไหนชนะฉันก็ดีใจหมดแหละ" ไม่ได้ย่ะต้องเป็นสุดที่รักฉันคนเดียวเท่านั้นที่จะชนะ นายเตี้ยจะมาชนะได้ไง

..........

"อ้าว! แยมมาแล้วเหรอ" ถามแปลกๆ ยังมั้ง

"ยัง" ฉันตอบชาไปแบบไม่ค่อยใส่ใจ แค่เห็นหน้าอีตาบ้านี่ ก็หงุดหงิดขึ้นมาทันที

"ยัยจอมโหด! เธอมากวนประสาทชาของฉันได้ไงกัน" อี๋~ ชาของฉง ชาของฉัน ชาไปเป็นของนายตั้งแต่เมื่อไหร่กันยะ

"นายเตี้ยนาย หยุดยุ่งสักเรื่องจะได้มั้ยเนี่ย" ตามราวีอยู่ได้ทุกวัน ไม่เว้นแม้แต่วันหยุด เป็นเจ้ากรรมนายเวรฉันรึไงกัน?

"ก็เห็นเธอแล้วมันน่าหงุดหงิดนี่นา ยัยขี้เหร่จอมโหดที่แสนจะซุ่มซ่ามอย่างเธอ มันต้องเจอฉันนี่ถึงจะเหมาสม" หมอนี่ถ้าจะประสาท!!

"นายจะไปไหนก็ไปไป๊ รำคาญ~" พูดจบฉันก็นั่งที่ทันที หมอนั่นมันบ้าหรือดีเนี่ย วันๆไม่ต้องทำอะไรล้ะ นอกจากหว่านเสน่ห์ หัวเราะ แล้วก็แกล้งฉันน่ะ

"ยัยจอมโหด!! เธอกล้าเมินฉันงั้นเหรอ" ฉันกำลังจะบ้าตายเพราะอิตาบ้านี่อยู่แล้วน้าาา ช่วยหยุดกวนประสาทฉันสักวันจะได้มั้ยยย

"มันเรื่องของฉัน!!"

โป๊ก!!!!!

"โอ้ย!!! มันเจ็บนะ นายเตี้ยนายเลิกราวีฉันสักวันจะได้มั้ยเนี่ย!" ฉันที่โดนหมอนั่นตีหน้าผาก พูดพลางเอาหนังสือตีอิตาบ้าบีมนั่นด้วยอารมณ์หงุดหงิด โอ้ย! หงุดหงิดๆๆ ทำไมชีวิตฉันต้องมาพบมาเจอหมอนี่ด้วยนะ

"การแกล้งเธอคือความสุขของฉัน ยัยจอมโหด" นายมันโรคจิต นายบ้า

"ประสาท!!!"

"เมื่อวันก่อนตอนสายๆฉันเห็น... อุ้บ!!!" ไอ้ปากไม่มีหูรูด!

"อิตาบ้านายอย่าพูดนะ!!" ฉันไม่รอให้อิตาบ้าบีมโรคจิตนั่นได้พูดจบ ฉันก็ถลาไปปิดปากหมอนั่นทันที แหยะ!! น้ำลายเต็มมือฉันเลยยย

..........

"แยมตื่นได้แล้ว เอาขยะไปทิ้งสายนู้นให้แม่หน่อยสิ" อีกแล้วเหรอ~ ฉันจะไม่ไปสักอาทิตย์ได้ไหมเนี่ย! แม่นะแม่ขี้ลืมบ่อยจริงๆ

"ค่าาาา" ฉันพูดพลางเดินไปหยิบถุงขยะออกไปทิ้งสายนู้นทันที และเมื่อตอนกลับ ฉันก็ได้ยินเสียงเดิมๆอีกแล้ว

ตุ้บ! ตุ้บ! ตุ้บ!

ฉันเลยเดินไปดูเหมือนครั้งที่แล้ว เอ๊ะ!! แต่รู้สึกว่าวันนี้นายเตี้ยซ้อมไม่เหมือนครั้งที่แล้วมานะ หรือว่ามันจะเป็นท่าใหม่ เพิ่งรู้นะเนี่ย ว่ากีฬาบาสจะมีหลายท่าแบบนี้

"คนเก่งเขาไม่แอบมาซ้อมแบบนี้หรอกนะ นายเตี้ย" ฉันพูดพลางยืนกอดอกยิ้มอย่างเยาะเย้ย เพราะต่อให้นายซ้อมให้ตายยังไง ก็ไม่มีทางชนะที่รักของฉันได้หรอก

"ยัยปากเสีย" โห~ แรงงง

"อะไรนายเตี้ย!" ฉันไม่มีทางยอมแพ้นายหรอกนะอิตาบ้า

"ต่อให้เก่งแค่ไหน ก็ต้องฝึกซ้อมอยู่ดีนั่นแหละ" อุ้ยมุมมีสาระของหมอนี่ก็มีด้วยแฮะ

"ขนาดเจมยังไม่ซ้อมเลยนะ" ฉันเห็นเจมอ่านหนังสือสบายใจเฉิบอยู่หน้าบ้านทุกวัน

"เธอแน่ใจเหรอ ว่าหมอนั่นไม่ได้ซ้อม" เออนั่นสิ ฉันลืมคิดได้ไงเนี่ย แต่เขาเอาเวลาที่ไหนไปฝึกกันนะ ก็ฉันเห็นเขาอยู่แต่บ้านนี่นา

"แล้วนายซ้อมอะไรอยู่ล่ะ" เปลี่ยนเรื่องแล้ว น่าจะกลบความโง่ของฉันได้นะ

"อ่อฉันกำลังฝึกซ้อมลูกชูต3แต้มอยู่น่ะ แต่เสียดายที่3ลูกจะเข้าแค่ลูกเดียวเอง" หืม... ฉันไม่เคยเห็นหมอนี่ในมุมนี้เลยแฮะ แลดูมีความเป็นผู้ใหญ่ดีจัง ว่าแต่ลูกมันมีแต้มไม่เท่ากันหรอกหรอ ฉันนึกว่าชู้ตลงลูกนึง จะได้1คะแนนซะอีก

"งั้นฉันช่วยซ้อมเอามั้ยล่ะ" ถึงแม้ว่าฉันจะเล่นไม่เป็นก็เถอะ แต่ฉันจะช่วยนายเอาบุญล่ะกัน เห็นว่านายตั้งใจซ้อมหรอกนะ

"เอาสิ งั้นเธอไปอยู่ตรงนั้นคอยโยนลูกที่ฉันชูตไปแล้วคืนมาให้ฉันทีนะ" ได้ทีใช้ใหญ่เลยนะยะ

"ได้! สบายมาก" ฉันซะอย่าง ฮ่าๆๆๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***