ตอนที่3 ข้อแลกเปลี่ยน

"ยัยจอมโหด เธอชอบเจมหรอ..."

ซวยแล้วฉัน วันนี้มันวันอะไรกันเนี่ย ทำไมอิตาบ้าบีมนี่ ถึงได้ตามราวีฉันไม่หยุดเลยนะ ฝากไว้ก่อนเถอะ อย่าให้ถึงทีฉันบ้างนะ

"เอ่อ..." ให้ตายสิ แล้วฉันจะแก้ตัวว่าอะไรดีล่ะทีนี้ ถ้าขอร้องหมอนี่ให้เก็บเป็นความลับ หมอนี่จะรับปากมั้ยนะ?

"เอ๊~ แต่ถ้าเจมรู้เรื่องนี้เข้าจะเป็นยังไงนะ?" โอเค ฉันคาดหวังถึงความเมตตาของหมอนี่สูงเกินไป

"นายห้ามบอกนะ จะให้ฉันทำอะไร ฉันยอมทำทุกอย่างเลย ขอแค่อย่าบอกเจมนะ" อ้ะ! ปากฉันนี่มันหาเรื่องใส่ตัวอีกแล้ว

"ทุกอย่าง?"

"อะ อื้มทุกอย่าง..."

"ได้สิ ฉันจะเก็บเรื่องที่เธอชอบหมอนั่นเป็นความลับให้ เพราะฉันทั้งหน้าตาดี และมีความเป็นสุภาพบุรุษพอ แต่ว่าเธอต้องทำทุกอย่างจริงๆนะ" เกือบดีแล้วแหละ ถ้าไม่ติดประโยคสุดท้ายนั่นน่ะ หมอนี่มันปีศาจชัดๆ ถอนคำพูดตอนนี้ทันมั้ย

"อะ อื้ม" รู้สึกทะแม่งๆแปลกๆแฮะ อิตานี้จะให้ฉันทำอะไรล่ะเนี่ย คงไม่ได้ให้ฉันทำอะไรพิเรนๆหรอกนะ แบบนั้นฉันไม่เอาด้วยแน่ๆ

"อย่าผิดคำพูดซะล่ะ" ย้ำจังนะอีตาบ้าเอ้ย

..........

"เฮ้! ยัยจอมโหดฉันหิวน้ำจังเลย" หนอย~ ฝากไว้ก่อนเถอะอย่าให้ถึงทีฉันนะ ฉันกัดฟันตัวเองด้วยความเครียดแค้น แต่ก็ต้องยอมเดินไปซื้อน้ำมาให้อิตาบ้าบีมนั่น

"เอ้า!!น้ำ" ฉันกระแทกแก้วแรงไปนิด(?) ทำให้น้ำกระเด็นไปโดนแขนอิตาบ้าบีมนั่น

"อุ้ย! ขอโทษที มันเป็นอุบัติเหตุน่ะ" สะใจเบาๆ

"เอาผ้ามาเช็ดให้ฉันเดี๋ยวนี้เลยนะยัยจอมโหด ขี้เหร่ไม่พอยังซุ่มซ่ามอีก" นั่นปากหรือโรงขยะกันแน่ห้ะ ทำไมมันมีแต่สิ่งดีๆออกมาอย่างนั้นล่ะ

"นายมีมือก็ทำเองสิ"

"เอ๊~ เมื่อช่วงสายๆเหมือนฉันเห็นอะไรในห้องเรียนเจมก็ไม่รู้สิ" อิตาบ้าเอ้ย!!! ฉันล่ะอยากชกหน้าหมอนี่แรงๆสักสิบทีจริงเลย

"เออๆๆ ฉันทำให้ก็ได้" อย่าให้ถึงทีของฉันบ้างนะ อย่าให้ถึงทีของฉันบ้างนะ ท่องไว้ๆ

"แยมกับบีมแปลกๆนะวันนี้อ่ะ มีอะไรรึป่าวจ้ะ" ชาที่เหมือนจะสังเกตเห็นถึงความผิดปกติระหว่างฉันกับหมอนี่ ก็ถามขึ้นมาอย่างข้องใจ

"ไม่มี!!!" เสียงฉันกับอีตานั่นประสานกัน ทำเอาคนทั้งโรงอาหารมองมาทางกลุ่มเราด้วยสีหน้าตำหนิ ทำไมยะโรงอาหารมันเป็นของพวกเธอกันรึไง(?)

"เอ๊ะ???" ยัยนี่ทำไมอยู่ๆถึงขี้สงสัยขึ้นมาได้นะ คงจะติดมาจากอิตาบ้าบีมแหงๆเลย

"ไม่มีอะไรหรอกชา พวกเราก็แค่จับมือดีกันแค่นั้นแหละ" ใครไปจับมือกับนายตอนไหนยะ ถ้าไม่ติดเรื่องความลับฉันล่ะก็นะ ฉันจะเถียงนายให้กล่องเสียงแตกไปเลยคอยดู

"อ่อจ้า ได้ยินแบบนี้ฉันก็ดีใจ" ดีใจอะไรของเธอถึงต้องหน้าแดงแบบนั้นด้วยน่ะ อ้อ! ลืมไป ยัยนี่ชอบอีตาบ้าบีมนี่นา

"ไม่สบายหรอชา หน้าแดงๆ"

"เปล่าจ้ะสบายดี แค่ร้อนนิดหน่อยน่ะ" ร้อนเหรอ? ในห้องแอร์เนี่ยนะ ถ้าจะหลงหมอนี่เป็นเอามาก

"ยัยจอมโหดทำไมเธอถึงขี้สงสัยจังนะ" ได้มาจากนายนั่นแหละอิตาบ้าบีมเอ้ย

"นายไม่เยอะกว่าฉันหรอกหรอ" ทำมาว่าคนอื่น นายก็ใช่ย่อยเหมือนกันนั่นแหละน่า

"ไหนเมื่อกี้บอกว่าจับมือดีกันแล้วไง ทำไมถึงกลับมาตีกันได้เนี่ย" ชาน้อยเอ๋ย ความสัตย์ไม่มีในหมู่โจร ยิ่งคนปากไม่ดีด้วยแล้ว ยิ่งไม่ต้องมองหาเลย หมายถึงหมอนั่นนะ ไม่ใช่ฉัน

..........

"แยมวันนี้เรากลับบ้านด้วยกันนะ" อ้า~ เสียงนี้ได้ยินทีไรแล้วละลาย

"อื้ม" ฉันตอบแล้วยิ้มอย่างดีใจ

"รอฉันแป้บนะ" รอทั้งชีวิตฉันก็รอได้นะ เพื่อสุดที่รักของฉัน รอนานแค่ไหนก็ได้

"เฮ้! ยัยจอมโหด ยังไม่กลับบ้านหรอ" ถ้าฉันกลับแล้วนายจะยังเห็นฉันยืนอยู่ตรงนี้รึป่าวล่ะ

"ฉันกลับไปแล้ว ที่นายเห็นมันเป็นภาพลวงตาต่างหากล่ะ"

"อ้าวงั้นเหรอ ฉันเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าภาพลวงตาพูดคุยกับฉันได้ คนอื่นคงมองว่าฉันบ้ากันไปหมดแล้วมั้งเนี่ย" ดูอิตานี่มันกวนสิ มันน่าเตะมั้ย

"แยมฉันมาแล้วรอนานมั้ย อ้าวบีมนายยังไม่กลับหรอ"

"ฉันกำลังยืนคุยกับภาพลวงตาอยู่"

"หืม...ไหนล่ะ"

"ก็ยัยจอมโหดที่ยืนอยู่ตรงนี้ไงภาพลวงตา" อิตาบ้าบีมนายอย่าพาสุดที่รักฉันบ้าไปอีกคนนะ แค่นายคนเดียวฉันก็คลั่งตายแล้ว

"เจมเรากลับบ้านกันเถอะ อย่าไปสนใจคนบ้าแถวนี้เลย"

"เจมเมื่อตอนสายๆมี..." ไอ้หมอนี่!

"หุบปากไปซะนายเตี้ย เจมเรากลับบ้านกันเถอะ" แล้วฉันก็ลากเจมออกมาจากอิตาบ้าบีมนั่นทันที ก่อนที่อิตานั่นจะเผลอพูดอะไรออกมา เกี่ยวกับเรื่องเมื่อตอนสายๆอีก

"เดี๋ยวแยมมันเรื่องอะไรน่ะ" ที่รักยังไม่ควรรู้ตอนนี้หรอกค่ะ รอให้ฉันพร้อมก่อนนะ ฉันจะสารภาพด้วยตัวเองเอง

"ช่างมันเถอะ เรื่องไร้สาระน่ะอย่าไปรู้เลย"

"เฮ้!!! ยัยจอมโหดภาพลวงตามันลากคนได้ด้วยหรอ" ไอ้หมอนี่ยังไม่จบอีก!

"ปัญญาอ่อน!!!"

..........

"ขอบคุณนะที่มาส่ง" ฉันพูดพลางยิ้มให้เจมที่เดินมาส่งฉันหน้าห้อง

"ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง ฉันก็เดินมาส่งทุกวันอยู่แล้ว" แล้วเขาก็เดินกลับบ้านไปทันที แต่ยังไม่วายหันมามองฉัน พร้อมกับโบกมือบ๊ายบายให้ อ้ายยย เขาจะน่ารักเกินไปแล้ว~

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***