-4-

เรวาพยักหน้าตกลงให้เขา คิมหันต์ยิ้มให้เธอ เขาอุ้มเธอขึ้น วางเธอลงบนเตียงอย่างเบามือ ในที่สุดเขาก็จะได้หลุดพ้นจากเฟย่าสักที เขารำคาญเฟย่ามานานแล้ว แต่ยังเก็บเฟย่าเอาไว้ เพียงเเค่เป็นไม้กันหมาเท่านั้น แต่ตอนนี้เขาได้เรวามาแล้ว เรวาเป็นเมียเเต่ง ใช้นามสกุลพงศ์พิพัฒน์แล้ว ยังไงเขาคงไม่ต้องสนเรื่องผู้หญิงหน้าเงินทั้งหลายอีกแล้ว

"คุณคิมจะนอนที่นี่เลยมั้ยคะ?" ใบหน้าสวยจ้องมองเขาอย่างสงสัย เธอไม่เเน่ใจว่าคิมหันต์จะเต็มใจนอนข้างเธอหรือไม่ ถ้าหากไม่เธอก็จะลุกไปนอนที่โซฟาเเทน เพื่อให้เขาไม่ลำบากใจ

"ไม่นอนที่นี่ แล้วให้ผมไปนอนที่ไหน?" คิมหันต์ตอบเธอ เรวารีบลุกขึ้นเตรียมตัวไปนอนที่โซฟา เพื่อจะได้ไม่เกะกะเขา

"เรวา? จะไปไหน?" มือหนาคว้าเเขนของเธอเอาไว้อีกครั้ง เขาไม่เข้าใจว่าเธอลุกไปไหน? เธอไม่กล้านอนกับเขาหรือ?

"เรนอนตรงนี้ด้วยได้หรอคะ? คุณคิมจะไม่อึดอัดหรอคะ?" เธอหันกลับมาตอบเขา เธอไม่ได้รังเกียจคิมหันต์ แต่เเค่กลัวว่าคิมหันต์จะอึดอัด

"เลิกเรียกว่าคุณคิมได้แล้ว เรียกพี่คิมสิ แล้วก็ เตียงนี้ก็เป็นของเรเหมือนกัน ทำไมเรจะนอนไม่ได้ล่ะ?" เขาออกเเรงดึงเพียงนิดเดียว ร่างเล็กๆของเรวาก็เซมาหาเขาได้ง่ายๆ

"พี่คิม? ถ้าอย่างนั้น พี่คิมก็เรียกเรวาว่าน้องเรวาสิคะ" เรวายิ้มกว้าง แกล้งแซวคิมหันต์เล่น แล้วก็หัวเราะ เธอไม่รู้สึกอึดอัดกับคิมหันต์เเล้ว เธอรู้เเล้วว่าเขาไม่ได้โหดร้ายเเบบนั้น ที่เขาทำตัวเย็นชา คงเป็นเเค่หน้ากากที่ใส่ป้องกันตัวเองเท่านั้น

"แค่เเป๊บเดียวก็แกล้งพี่เเบบนี้เเล้วหรอเรวา เเบบนี้ต้องโดนลงโทษแล้ว!" คิมหันต์เอื้อมมือมาฉวยโอกาส ตอนที่เรวาเผลอ เขาจั๊กจี้เอวเล็กๆของเรวา

เรวาหัวเราะไม่หยุด เธอวิ่งหนีไปทั่วห้อง คิมหันต์ได้เปรียบกว่าเพราะเพียงเเค่เขาก้าวเท้าสองก้าว ก็ไปถึงตัวเรวาเเล้ว

"5555 เรยอมเเล้ว! เรยอมเเล้วค่ะพี่คิม!" เรวานั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ในห้อง คิมหันต์นั่งลงข้างๆเธอ ตอนนี้หมดลุคสาวเงียบหนุ่มเย็นชาที่ทั้งคู่คีพเอาไว้ตอนเจอกันครั้งเเรกแล้ว

เเค่เจอกันไม่นานก็เป็นตัวของตัวเองได้ขนาดนี้ เธอค่อนข้างผ่อนคลาย เป็นตัวของตัวเองมากขึ้นกว่าตอนแรกที่เข้ามาที่นี่เมื่อเช้า

หลังจากนั่งพักเหนื่อยกันไปแล้ว คิมหันต์ก็ลุกขึ้นยืน

"ปะ เรวา ไปนอนกันดีกว่า ดึกมากเเล้ว พรุ่งนี้พี่จะพาไปซื้อเสื้อผ้าใหม่"

คิมหันต์ยื่นมือให้เรวา ตอนนี้เรวาไม่กลัวไม่ลังเลที่จะคว้ามือนี้แล้ว เรวาจับมือคิมหันต์แล้วลุกขึ้นยืน

"เรไม่ต้องเอาชุดใหม่ก็ได้นะคะพี่คิม เรเอาชุดมาจากบ้านด้วย"

คิมหันต์ยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่เธอ เขามองเธอหัวจรดเท้า

"อย่างน้อยก็ชุดนอนใหม่ก็ได้ ที่มันมีรสชาติมากกว่านี้น่ะ" เขายิ้ม

เรวายิ้มตอบ เธอเเลบลิ้นใส่คิมหันต์ ก่อนจะตั้งท่าเตรียมวิ่งหนีเขาไปที่เตียง แต่เพราะว่ากำลังเหนื่อยจากเมื่อกี้อยู่ ขามันดันอ่อนแรงไปสะดื้อๆ

คิมหันต์เอื้อมมือคว้าตัวเธอขึ้นเหมือนหยิบขนนก เขาอุ้มเธอท่าเจ้าสาว พาเธอเดินไปที่เตียงนอน วางเธอลงเบาๆอีกครั้ง คราวนี้เขาห่มผ้าให้เธอเรียบร้อย

"ไปฝึกหนีพี่มาใหม่นะ5555 เรนอนก่อนเลย เดี๋ยวพี่มา"

เรวาทำแก้มป่องใส่เขา ก่อนจะยอมนอนลงดีๆ ไม่นานเธอก็หลับไปเพราะความเหนื่อย เหนื่อยที่เเสนสนุก ไม่ใช่เหนื่อยเครียดเหมือนเมื่อเช้าอีกแล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***