-3-

-5 ทุ่ม รถยนต์สีดำสุดหรูขับเข้ามาในบ้าน คิมหันต์ก้าวเท้าลงจากรถ เสื้อผ้าหลุดรุ่ย ดูก็รู้ว่าเขาเพิ่งจะไปหา เฟย่า จะเรียกแฟนสาวของเขาก็ได้ จริงๆแล้ว ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเฟย่าเข้าหาเขาด้วยเหตุผลอะไร แต่เขาเพียงเเค่ใช้เธอเป็นไม้กันหมาเท่านั้น เขาไม่สนเรื่องความรักหรอก ผู้หญิงก็เหมือนกันหมด ไม่ว่าใครก็สนใจเเต่ผลประโยชน์

แต่ดูเหมือนเรวา เมียอัตราจ้างของเขาจะดูต่างไปสักหน่อยนะ เเต่ก็ลองดูสิ เรวาเธอจะทนได้สักกี่น้ำกันล่ะ

ตอนนี้ดึกมากแล้ว คิมหันต์เดินตรงไปที่ห้องนอน เขารู้ดีว่าห้องของเขาตอนนี้ คงจะมีเรวานอนรออยู่ข้างในนั้น คงจะนอนเปลือยกายถวายตัวให้เขาเลยสินะ

แต่ผิดคาด เมื่อเปิดประตูเข้าไป กลับเจอร่างบางตัวน้อย กำลังนอนอยู่บนเตียง ผมสีน้ำตาลยาว ใบหน้าสวยเรียวพร้อมขนตางอนสวย ผิวสีขาวราวหิมะ

เธอไม่ได้กำลังนั่งอยู่บนเตียงพร้อมชุดยั่วสวาทเพื่อรอเขาหรอ?

"เรวา" เขาลองเรียกเธอดู เอื้อมมือไปจับเเขนบาง เธอหลับไปแล้วจริงๆ

เขาเดินเข้าไปในห้องน้ำ เตรียมชำระร่างกายหลังผ่านศึกหนักมา เมื่อก้าวขาเข้าห้องน้ำ มองไปในอ่างน้ำ มีน้ำใส่เตรียมรอเขาอยู่แล้ว ด้านข้างตรงเก้าอี้พัก มีผ้าขนหนูและชุดคลุมวางเตรียมเอาไว้ให้เขาเรียบร้อยเเล้ว?

ตั้งเเต่มีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตเขา เรวาเป็นคนเเรกที่ทำแบบนี้ ทำหน้าที่ภรรยา ที่ผ่านมาผู้หญิงในชีวิตเขาทุกคน ทำตัวไม่ต่างจากนางบำเรอ หลงระเริงไปกับเงินทองของเขา ที่พวกเธอเเลกมันด้วยร่างกายตัวเอง ก่อนขึ้นมา เขาถามป้าจันทร์ว่าเรวาดูเป็นยังไง

ป้าจันทร์ยิ้มและบอกเขาว่า "คุณเรวาไม่เหมือนผู้หญิงที่ผ่านมาของคุณคิมหรอกนะคะ" ป้าจันทร์เล่าให้เขาฟังทั้งหมด ทั้งเรื่องที่เธออ่อนน้อมกับทุกคนตั้งแต่แม่ของเขาไปจนถึงคนขับรถ

เธอช่วยลุงพีรดน้ำต้นไม้ ช่วยป้าจันทร์ทำอาหาร ช่วยแม่บ้านล้างจาน เธอไม่ออกคำสั่งกับใคร ไม่หยาบคาย ไม่ตะคอกหรือใช้อำนาจกับใครเลย

เเต่เขาไม่ได้เชื่อป้าจันทร์ตั้งเเต่เเรก แต่ตอนนี้ก็เริ่มมีบ้างเเล้วที่เขาจะคิดว่าเรวาไม่เหมือนคนอื่น

เขาอาบน้ำเสร็จ เดินออกมาจากห้องน้ำ เห็นร่างบางขยี้ตาเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นมา

"ผมทำคุณตื่นรึเปล่า?" เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงปกติ ลดความห่างเหินลงจากเมื่อเช้า

"อื้อ..ไม่เลยค่ะ คุณคิมเพิ่งกลับมาคงเหนื่อยมากแล้วให้เรเช็ดผมให้มั้ยคะ?"

เรวาเอ่ยปากถามเขา เธอคงไม่รู้สึกตึงเครียดหรือกดดันมากเท่าไรแล้วสินะ เขาเดินเข้าไปหาเธอแล้วย่อตัวลงนั่งที่พื้นข้างเตียง คิมหันต์ตัวสูงกว่าเรวามาก กลัวว่าเธอจะเช็ดผมให้ลำบาก

เรวาค่อยๆใช้ผ้าเช็ดผมให้คิมหันต์ช้าๆ เบาๆ เธอทำมันด้วยความตั้งใจเต็มใจ "เจ็บรึเปล่าคะ ถ้าเรเช็ดเเรงไปบอกเรนะคะ" เธอถามเขาเป็นระยะๆ ผ่านไปไม่นานผมของคิมหันต์ก็แห้งสนิท เขาลุกขึ้นยืน มองไปที่เรวาที่กำลังเดินไปตากผ้าให้เขา พอเธอเดินมา เขาก็ถือโอกาสคว้าเเขนเล็กๆของเธอเอาไว้ แล้วดึงเธอมาที่ตัก

"เรวา ข้อตกลงเมื่อกลางวันฉันถือเป็นโมฆะ"

คนตัวเล็กไม่ดิ้นสักนิดเดียว เขาค่อนข้างเเปลกใจแต่ก็รู้ดีตั้งเเต่เห็นเธอครั้งเเรก ว่าเธอควบคุมอารมณ์ได้ดี

"ทำไมล่ะคะคุณคิม เรทำอะไรผิดหรือเปล่าอย่าเพิ่งไล่เรออกไปเลยค่ะ เรขอเเค่ปีเดียวก็ได้ ให้เรได้ตั้งตัวนะคะ"

เสียงใสดังขึ้น น้ำเสียงสั่นบอกได้ว่าเธอกำลังตกใจมากกับสิ่งที่เขาพูด แต่เขาไม่ได้จะไล่เธอไปไหน เขาเเค่ต้องการให้ข้อเสนอใหม่เเก่เธอเท่านั้น เขาถูกใจเธอ

"1 ปี ถ้าเธอทำให้ฉันเชื่อใจได้ ว่าเธอไม่เหมือนคนอื่นๆ หลังจากนั้นเธอจะอยู่ที่นี่ตลอดไปยังได้ แต่ถ้าไม่ 1 ปีเธอก็ออกไปจากที่นี่ได้เลย"

น้ำเสียงนุ่มนวลอบอุ่นแบบนี้ เธอเพิ่งจะได้ยินจากเขาเป็นครั้งเเรก เธอเริ่มผ่อนคลาย ยอมนั่งบนตักเขาดีๆ เขาไม่ได้คิดร้ายกับเธอ เขาเเค่อยากพิสูจน์ว่าเธอไม่ได้เข้าหาเขาเพราะประโยชน์

เธอเข้าใจเขาเเล้ว เข้าใจเเล้วว่าทำไมเขาถึงน่าสงสารเช่นนี้ เธอไม่ใช่ผู้หญิงเเบบนั้น เธอจะพิสูจน์เอง!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***