...ณ บ้านพงศ์พิพัฒน์ รถยันต์คันหรู ขับเข้าไปในคฤหาสน์ สถานที่กว้างใหญ่ มองไปทางไหนก็งดงามหรูหรา ต่อไปนี้สถานที่เเห่งนี้ คือที่ใหม่ที่เธอจะเรียกว่า"บ้าน" ...
......รถยนต์จอดลง คิมหันต์บอกเธอว่าถึงเเล้ว เมื่อเธอลงจากรถ เหล่าคนใช้ต่างก้มหัวลงต้อนรับเธอและคิมหันต์ มองเข้าไปในบ้าน คุณอารยากำลังยืนมองด้วยคสายตาที่เเสนจะอบอุ่น ......
..."สวัสดีค่ะคุณน้า" ...
......ฉันก้มหัวน้อมตัวทำความเคารพ คุณอารยา หรือว่าเเม่ของคิมหันต์ เพื่อนของเเม่เธอ แม้จะเคยเห็นไม่กี่ครั้งเเต่ความงามของคุณอารยาก็ยากที่จะลืมเลือนได้ ......
......"อะไรกัน เรวา หนูคือสะใภ้ของบ้านนี้เเล้ว เรียกแม่เถอะจ้ะ"......
......สายตาเเละน้ำเสียงอบอุ่นนี้ เธอคิดถึงเหลือเกิน มันคล้ายกับของเเม่เวลาที่มองเธอจริงๆ ......
......"คิมหันต์ ต่อไปนี้เรวาคือเมียของเเก เพราะฉะนั้นช่วยให้เกียรติลูกสะใภ้เเม่ด้วย" ......
...คิมหันต์ไม่แม้เเต่จะตอบรับอะไร เขาเเค่ยืนนิ่ง สายตาเย็นชามองทอดลงมาที่ฉัน จะว่าไปเเล้วเขาเองก็รูปงามจริงๆ ตัวสูง แถมยังเป็นถึงเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ต่างๆ คงไม่เเปลกที่คุณน้าต้องการซื้อฉันมาเป็นไม้กันหมา ฮะๆ...
...คิมหันต์มีใบหน้าคมชัดหล่อเหลา ดวงตาสีน้ำตาลเข้ม ผิวสีเหลืองน้ำผึ้ง ควบคู่กับเส้นผมหนาสีดำ เธอสูง165 ยังยืนได้เเค่อกของเขา ทำให้เขาดูเป็นคนลึกลับน่าค้นหาจริงๆ ...
...ทำความรู้จักกันเล็กน้อย ไม่นานเขาก็แยกตัว ขับรถออกไปที่ไหนสักแห่ง ส่วนคุณน้าอารยา ก็แยกออกไปทำงานที่ห้อง เหลือเเค่ฉัน กับป้าจันทร์ หญิงวัยกลางคน ที่คุณอารยามอบหมายให้ดูแลฉัน...
..."ป้าจันทร์คะ พาหนูไปที่ห้องได้มั้ยคะ หนูไม่รู้ห้องอยุ่ทางไหนค่ะ"...
...ถึงเเม้ป้าจันทร์ จะเป็นคนรับใช้ที่นี่ แค่ป้าจันทร์เองก็อายุมากกว่าเธอ จะให้เธอมันใช้งานพูดจาขวานผ่าซากใส่ผู้ใหญ่เเบบนั้นเธอเองก็ทำไม่ได้ มันไม่ใช่วิสัยของเธอเลย ...
..."คุณหนูนอบน้อมกับป้าขนาดนี้ ป้าดีใจจริงๆค่ะ เชิญตามมาทางนี้ค่ะ"...
...ป้าจันทร์ยิ้มให้เธอ ยิ้มเเสนอบอุ่น เธอคิดถึงเเม่ขึ้นมาทันที เเม่คะ คิดถึงเเม่จริงๆค่ะ ...
..."ทางรี้คือห้องของคุณเรวา กับคุณคิมหันต์ค่ะ แต่ส่วนใหญ่คุณคิมหันต์ไม่ค่อยกลับบ้านเท่าไร หรอกค่ะคุณหนู"...
เธอพยักหน้าให้ป้าจันทร์ น้ำตาที่ฉันเก็บมาทั้งวัน ตอนนี้มันเอ่อล้นจนทนไม่ไหวเเล้ว ตลอด 1 สัปดาห์ ไม่มีใครสนใจเธอเลย เธออยู่คนเดียว ไร้ซึ่งความอบอุ่น วันนี้เธอได้รับมันอีกครั้ง จะไม่ให้ดีใจได้ยังไง
..."ป้าจันทร์ ป้าทำให้หนูนึกถึงเเม่จริงๆค่ะ" ...
...พูดจบป้าจันทร์สวมกอดเธอ ปลอบโยนเธอด้วยความอบอุ่น...
..."คุณหนูเรวาช่างน่าเห็นใจ เช็ดน้ำตาเถอะค่ะ น้ำตาไม่เหมาะกับใบหน้าสวยๆนี้เลย"...
...ปลอบโยนกันเสร็จเธอก็ขอตัวเข้าห้อง ของๆเธอจัดเตรียมเอาไว้ในห้องเรียบร้อย เสื้อผ้าอยู่ในตู้ ของใช้ถูกจัดวางไว้ถูกที่ถูกทางหมดแล้ว เธอเดินตรงเข้าห้องน้ำ ชำระร่างกายและความเหนื่อยล้าทั้งหมดออกไป ...
ที่ตรงนี้ บ้านหลังนี้ ตอนนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของเธอ เป็นที่ๆเเม่ไว้ใจให้เธอเข้ามา ถึงจะเป็นเเค่เมียอัตราจ้าง แต่เธอก็จะทำมันให้เต็มที่ ถ้าเขาต้องการ...
3 ทุ่ม เธอก็ยังไม่เห็นวี่เเววของคิมหันต์ เธอนึกถึงคำของป้าจันทร์ คิมหันต์ไม่ค่อยกลับบ้าน เธอคงไม่จำเป็นต้องรอเขาอีกแล้ว ถึงจะรู้อย่างนั้น แต่ก็ไม่วาย จัดเตรียมของอาบน้ำเอาไว้ให้สามีในนาม
เธอทิ้งตัวลงนอนบนที่นอน ชุดนอนที่เธอใส่คือชุดที่เตรียมเอาไว้ให้เธออยู่แล้ว ชุดเดรสยาวสีขาว ไม่วาบหวิว ไม่ยั่วยวน เธอค่อนข้างชอบเเละสบายใจที่อย่างน้อย ที่นี่ก็ไม่ได้ยัดความเป็นเมียให้เธอขนาดนั้น
เธอเข้าสู่ห้วงนิทราไปอย่างรวดเร็ว วันนี้คือวันที่เเสนหนักหน่วง เป็นการเปลี่ยนแปลงยิ่งใหญ่ในชีวิตเธอ.....
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments