-1-

เรวาลักษน์ ไพรพิศาล หรือเรวา หญิงสาวอายุเพียง 20 ปี นั่งอยู่คนเดียว พร้อมกับสัมภาระเล็กน้อยกองไว้หน้าบ้าน ตอนนี้เธอไม่ใช่ เรวาลักษณ์ ไพรพิศาลอีกแล้ว แต่เป็น เรวาลักษณ์ พงศ์พิพัฒน์ ก่อนหน้านี้ 1 สัปดาห์ เเม่ ผู้มีพระคุณคนสุดท้ายของเธอจากไปด้วยอาการป่วย เธอไม่เหลือใครเเล้ว

...แต่แม้เเต่ในช่วงเวลาสุดท้าย แม่ก็ยังคงช่วยเหลือเธอให้มีที่ซุกหัวนอน แม่ติดต่อกับเพื่อนเก่าของท่าน หรือก็คือ คุณน้า อารยา พงศ์พิพัฒน์ ที่เธอเคยเจอเมื่อหลายปีก่อน...

...ตอนเเรกเธอก็คิดว่าจะให้ไปเป็นคนรับใช้ตระกูลพงศ์พิพัฒน์ หรืออะไรทำนองนั้น แต่พอติดต่อไปตามที่เเม่สั่งเสียไว้ กลับกลายเป็นว่า ต้องไปเป็น "เมียอัตราจ้าง" ให้กับลูกชายหัวแก้วหัวเเหวนตระกูลนั้น แต่ที่สำคัญคือ เขามีคนรักอยู่แล้ว แต่คุณน้าอารยาไม่ชอบ เลยถือโอกาสจ้างเธอไปเป็นเมียเขาสะเลย...

...เธอสับสนกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นมาก เเต่ชีวิตนี้จะมีอะไรให้เสียอีกงั้นหรือ? เธอไม่เหลืออะไรในชีวิตอีกแล้ว เหลือเพียงเเค่เขาคนนั้นที่เเม่ฝากฝังเธอเอาไว้ เพราะอย่างนั้น เขาคือคนสำคัญ เธอจะปฏิบัติตัวกับเขาให้ดีที่สุด...

...... หลังจากทำใจ เตรียมตัวเป็นเวลา 1 สัปดาห์ เธอก็จัดการเก็บข้าวของที่จำเป็นของเธอ สร้อยคอเเสนสำคัญของคุณเเม่ สวมเอาไว้เพื่อความมั่นใจว่าเเม่จะอยู่กับเธอตลอดไป ตอนนี้ก็แค่นั่งรอ ให้คนๆนั้นมารับ สามีของเธอ ที่เธอไม่เคยเเม้เเต่จะเห็นหน้า พูดคุยกันเลยสักนิด ......

...ไม่นานนักรถยนต์สุดหรู ขับตรงเข้ามาจอดหน้าบ้านของเธอ ตระกูลพงศ์พิพัฒน์นั้นร่ำรวยมากแค่ไหน ใครๆก็รู้ เมื่อรถจอดสนิท ชายคนนึงก็ลงจากรถมา สายตาเย็นชาส่งตรงมาถึงเธอ เขาไม่ยินดีที่ได้พบกับเธอสักนิด เธอทักทายตามมารยาท...

..."คุณคงเป็น คุณคิมหันต์สินะคะ" เธอโค้งตัวอ่อนน้อมที่สุดเท่าที่จะทำได้...

...แต่กลับไม่ได้รับการทักทายกลับมาแต่อย่างใด...

..."จะเป็นอะไรมั้ยคะ ถ้าหากจะขอนำของขึ้นรถ"...

...เขาไม่ตอบอะไรเพียงเเค่พยักหน้าให้เธอ แล้วเดินอ้อมมาช่วยเธอขนของขึ้นรถ เขาไม่พูดอะไรกับเธอเลยสักคำเดียวจริงๆ...

...เมื่อขนของทุกอย่างขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว ก็ขึ้นรถออกเดินทางไปยังบ้านพงศ์พิพัฒน์...

......"คือว่า ฉันคือ.." พูดไม่ทันจบ เขาก็ตัดบทขึ้นมาเสียดื้อๆ ช่างไม่มีมารยาทจริงๆ......

..."เรวา พงศ์พิพัฒน์ เมียอัตราจ้างที่เเม่ฉันจ้างมาสินะ" เขาพูดอย่างไม่เเยเเส คำพูดของเขารุนเเรงมากสำหรับคนที่เพิ่งพบกันไม่ถึงชั่วโมง...

..."ค่ะ ฉันคือเรวาค่ะ ฉันมีข้อเสนอเล็กๆให้คุณ ถ้าหากคุณไม่ว่าอะไรจะขอพูดให้ฟังค่ะ" เธอไม่กลัว ไม่มีน้ำตา ไม่รู้สึกอะไรกับคำพูดทำร้ายจิตใจของเขาสักนิด เเค่พูดจบ เขาก็เงียบไปไม่มีข้อคัดค้านใดๆ...

..."ฉันรู้ว่าคุณมีคนรักอยู่แล้ว ฉันจะไม่ยุ่งอะไรความรักของคุณ ขอเเค่ให้ฉันอยู่ที่นี่ให้พอตั้งตัวได้เเล้วฉันจะหย่ากับคุณค่ะ"...

......"กี่ปี?" ......

...เขาถามด้วยความเย็นชา...

..."อย่างต่ำฉันขอเเค่ 2 ปีค่ะ แค่ไม่ให้คุณน้า หรือใครรู้ก็พอค่ะ ฉันไม่อยากสร้างความลำบากใจให้พวกท่าน"...

...เขาพยักหน้าเป็นการตกลง หลังจากนั้น ในรถก็มีเพียงเเค่ความเงียบไปตลอดทาง...

...เริ่มเเล้วสินะ ชีวิตเมียอัตราจ้างของฉัน...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***