ตอนที่ 4

หาทั่วแล้วยังไม่เจออีกอยู่ที่ไหนนะยัยป้า

ไอ้โรคจิตแกเอามีดมาทำไม

*แกคิดว่าไงล่ะนังผู้หญิงชั้นต่ำ

แกไอ้โรคจิตถ้าฉันรอดไปได้แกได้เจอนรกบนดินแน่

*ถุ้ยแกคิดว่าจะรอดรึไงนังโง่อย่าฝันหวานหน่อยเลย

*จิม* ลุงครับเจอพี่ซายามั้ยครับ

'หาทั่วตึกแล้วไม่เจอเลยพ่อหนุ่ม

งั้นกล้องละครับกล้องวงจรช่วยเปิดให้ดูที

'ได้ๆงั้นรีบไปกันเถอะพ่อหนุ่ม

นั่นไงลุงพี่ซายาเดินออกมาจากตึกแล้วนี่ลุงช่วยไปดูตรงหน้าบริษัททีสิครับจะได้รู้พี่เขาหายช่วงไหน

'ตรงหน้าบริษัทไม่เห็นมีหนูซายาเลยสงสัยจะอยู่ในมุมอัดที่กล้องไม่สามารถบันทึกไว้ได้

นี่เป็นความผิดผมเองถ้าผมรีบมาให้เร็วกว่าไม่สิถ้าหลังจากวางสายถ้าผมรีบมาเลยเรื่องคงไม่เกิด

'อย่าโทษตัวเองเลยยังไงซ่ะเราก็ต้องหาหนูซายาเจอแน่แต่ตอนนี้เราต้องทำทุกอย่างเท่าทีทำได้ไปก่อน

แจ้งความผมต้องไปแจ้งความผมต้องไปเดี๋ยวนี้

'พ่อหนุ่มถ้าคนหายไม่ถึง24ชั่วโมงเขาไม่รับแจ้งหรอก

ลุง ลุงปล่อยผมสิผมจะไปแจ้งความลุงปล่อยสิ

ไอ้ชั่วนี่แกจะทำอะไรฉันถามว่าแกจะอะไรฉัน

'หึๆๆๆๆ ลองจินตนาการดูสินางผู้หญิงชั้นต่ำเอ๋ยยย

อ๊าาาาาากะๆแกกรีดข้อเท้าฉันทำไมไอ้ชั่ว

'.....................

จะฆ่าก็ฆ่าไม่จำเป็นต้องค่อยๆทรมานฉันหรอกเพราะฉันจะไม่มีทางร้องขอชีวิตกับไอ้ชาติชั่วแบบแกหรอก

'หือ...งั้นเหรอฮ่าๆๆงั้นฉันจะค่อยๆกรีดให้ทีละข้อน๊าา

*จิม* ผมไม่รู้จะหาจากที่ไหนแล้วอยู่ไหนกันยัยป้า

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้โปรดเถอะผมจะไม่ร้องขออะไรจากท่านเลยได้โปรดขออย่าให้เกิดอะไรขึ้นกับยัยป้าของผมเลยผมยังไม่ได้บอกรักกับเธอเลยผมยังไม่ได้ให้สิ่งที่ดีๆกับเธอผมสำนึกผิดแล้วผมจะไม่ทำผิดพลาดอีกช่วยดลบรรดาให้ผมพบเธอด้วยเถอะผมขอร้อง

*ฆาตกร* แกลองดูนั่นสินั่นนะเห็นมั้ยเห็นตรงนั้นรึยัง

(ทำไมมีแต่ซากศพเยอะขนาดนี้) แกมันชาติชั่ว

* เพี้ยะ..คนอย่างแกไม่เข้าใจหรอกว่ามันคือศิลปะ

แกไอ้สัตว์เดรัจฉานต้องให้ฉันตายฉันก็จะกลับมาฆ่าแกฉันจะทรมานแกเป็นร้อยเป็นล้านเท่าให้สาสมกับสิ่งแกทำกับฉันและคนอื่นๆไว้

*ถ้าแกรอดนะน่ะ🙃ไม่สิ๊ไม่สิต้อรอสิแล้วฉันจะรอนะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่ 3

บทต่อไป