อันตราย!

"เสียวหว่า ไปเที่ยวผับเป็นเพื่อนพวกเราหน่อยสิ" หลินจีพูด

"ใช่ๆ เธอน่าจะเปิดหูเปิดตาบ้างนะ" ฮันนาพูดเสริมบ้าง

"ไม่เอาอะ ฉันไม่ชอบไปที่แบบนั้น" ฉันตอบพร้อมส่ายหน้า

"โถ่ เธอโสดมา 27 ปีแล้วนะ ไม่คิดจะครบใครบ้างหรอ พวกเราอยากหาคู่ให้เธอจริงๆ นะ" หลินจีบอก

"หาไปทำไมละ ฉันทำงานหาเงินมีความสุขมากกว่าอีก ดูพวกเธอสิ คบใครได้ถึงเดือนที่ไหน ไม่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งก็ต้องบอกเลิกก่อนตลอด ฉันไม่อยากเป็นแบบนั้นอะ เสียเวลา" ฉันโบกมือปฏิเสธ

"งั้นเธอก็คิดว่า ไปเป็นเพื่อนพวกเราก็ได้ ถ้าเธอไม่ชอบหรือเบื่อ พวกเราอนุญาตให้เธอกลับได้เลย" ฮันนารีบพูดต่อ

"เฮ้อ... พวกเธอนี่นะ ช่างสร้างความปวดหัวให้ฉันตลอดเลย ไปก็ได้ แต่ถ้าฉันไม่โอเค ฉันกลับนะ" ฉันตอบรับอย่างปฏิเสธไม่ได้

"ตกลง!!!" เพื่อนทั้งสองพูดพร้อมกัน หาเรื่องได้ทุกวันจริงๆ

ผับ HN

"ไปข้างในกัน ฉันมีที่ประจำ หนุ่มเยอะมาก บอกเลย เธอต้องได้สักคนแหละน่า" ฮันนาบอก ฮันนาเป็นลูกสาวนักธุรกิจ มีกิจการเล็กๆ เป็นของตัวเอง ก็คือ ผับแห่งนี้นี่เอง

"ใช่ๆ ฉันได้จากตรงนี้ประจำเลยนะ" หลินจีเสริมบ้าง หลินจี เป็นลูกเศรษฐีท่านหนึ่งวันๆ เธอเอาแต่เที่ยวเล่น ไม่ได้ทำงานอะไร

"แล้วแต่พวกเธอแล้วกัน" ส่วนฉัน เสียวหว่า เป็นพนักงานออฟฟิศธรรมดาคนหนึ่งที่มีเพื่อนรวยเท่านั้นเอง

"แก เดี๋ยวฉันขอตัวไปคุยกับผู้ชายคนนั้นก่อนนะ เขามองมานานแล้วอะ ขอไปทำความรู้จักสักหน่อย ถ้าเธอเจอใครถูกใจ รีบเข้าหาเลยเข้าใจไหม" หลินจีผู้ช่ำชองในการหาคู่ นางได้เหยื่อแล้วหนึ่งคน ส่วนฉันกัยฮันนาก็ยังนั่งดื่มกันต่อไป

"สวัสดีครับสาวสวยทั้งสองคน ไปนั่งกับพวกเราไหม เดี๋ยวพวกเราเลี้ยงเอง" ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาถาม

"ไม่เป็นไร เพื่อนฉันเป็นเจ้าของผับ" ฉันตอบห้วนๆ

"โอ้ งั้นหรอ เสียดายจัง แล้วคุณผู้หญิงท่านนี้ สนใจไหมครับ" ชายคนนั้นหันไปหาฮันนา

"แหม่ เอ่ยปากจะเลี้ยงสะขนาดนี้ ฉันจะอยู่เฉยได้ยังไงละคะ" ฮันนาลุกไปเกาะแขนผู้ชายคนนั้น

"เสียวหว่า ฉันขอตัวก่อนนะ เธอทำตัวตามที่ตกลงกันได้ทุกเมื่อ ฉันบอกพนักงานของฉันแล้วว่าเธอเป็นคนสำคัญบริการเต็มที่" ฮันนากระพริบตาให้ทีนึง

"จ้าๆ ไปเถอะ เดี๋ยวฉันก็กลับแล้ว" ฉันยิ้มให้

เมื่อเพื่อนสาวทั้งสองคนต่างไปหาเป้าหมายของตนเองแล้ว ฉันก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป

"เห้ยเธอ ระวัง!!!"

เอี๊ยด!!

ฟุ๊บ! ตุ๊บ!

"โอ๊ย!" ฉันเดินออกจากผับแล้วโดนดึงล้มลงไป

"เธอเป็นบ้าหรือไง จะฆ่าตัวตายหน้าผับน้องสาวฉันหรอ ห๊ะ!"

"ใครจะฆ่าตัว นายสติดีปะเนี้ย อยู่ดีๆ มาดึงทำไม" ฉันเงยหน้ามองผู้ชายที่ดึงฉันล้ม ตอนนี้ฉันทับอยู่บนตัวของเขา

(นี่เขาเอาตัวเองรองไม่ให้ฉันเจ็บหรอ)​ ฉันคิดในใจ

"มองพอหรือยัง ถ้าพอก็ลุกได้ละ มันหนัก"

"อ๊ะ โทษที นายเจ็บตรงไหนหรือเปล่า"

"พึ่งจะรู้ตัวหรือไง ตัวก็หนัก ทำคนอื่นเดือดร้อนอีก"

"หน้าตาก็ดี ไม่คิดเลยว่าสมองนายจะแย่ขนาดนี้ เอาแต่ว่าคนอื่น ไม่ถามเหตุผลสักคำ"

"แล้วเธอทำแบบนั้นทำไม"

"ฉันแค่เห็นแมวฝั่งนู้นเหมือนอยากจะข้ามถนนมา ฉันแค่อยากไปช่วยแค่นั้นเอง"

"แมว?" ผู้ชายคนนั้นหันไปมองตามที่ฉันชี้

"เธอ!! นี่เธอจะไปเอาแมวมาปล่อยหน้าผับงั้นหรอ ใครอนุญาต เฟย นายคอยดูหน้าผัย ถ้าแมวตัวนั้นหรือตัวไหนมันข้ามมาหน้าผับ ฆ่าทิ้งให้หมด" เขาดุฉัน และหันไปสั่งลูกร้อง ช่างโหดเหี้ยมจริงๆ แมวน้อยน่ารักแบบนี้จะโดนฆ่าตายงั้นหรอ

"นายมันไม่ใช่คน" ฉันพูดเสร็จแล้วรับวิ่งข้ามฝั่งไปหาแมวตัวนั้นทันที

"แมวน้อย แกไม่ต้องอยู่แถวนี้แล้วนะ ที่นี้มีแต่คนใจร้าย แกต้องหาที่อยู่ใหม่แล้วละ ฉันไม่ให้แกโดนฆ่าตายเพราะไอ้ผู้ชายโหดร้ายคนนั้นหรอกนะ แต่นี่มันก็ดึกแล้ว งั้นแกไปอยู่กับฉันก่อนก็แล้วกันนะ" ฉันเดินอุ้มแมวกลับคอนโดทันที แต่ก็ยังระแวงคอยมองหลังตลอด เพราะกลัวไอ้บ้านั้นมันจะส่งลูกน้องมาฆ่าฉันกับแมว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***