บทที่ 15

ลูอิสจัดการลากแพรรัมภากลับโดยไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกยังไงส่วนแพรรัมภาที่ตอนนี้รู้สึกโกรธโมโหด้วยเช่นกัน

ต่างฝ่ายต่างเงียบซึ่งภายใต้ความเงียบของแต่ละคนนั่นมีความรู้สึกต่างกัน

จนมาถึงคอนโดของลูอิส

“สรุปนี่คุณไม่คิดจะง้อ

หรือทำยังไงให้ผมหายโกรธเลยใช่ไหม ผมนึกว่าผมไม่อยู่แล้วคุณจะคิดถึงห่วงแต่นี้อะไร

คุณดันนัดไอ้นักบอลอะไรนั่นไปทานข้าว จิตใจของคุณทำด้วยอะไร”

แพรรัมภาฟังสิ่งที่เขาพูดออกมาว่าจิตใจเธอทำด้วยอะไรเหรอ

คนบ้าพูดอะไรออกมาไม่ดูตัวเองเลยว่าสิ่งที่เขาทำเธอจะรู้สึกยังไงขนาดเธอเห็นพ่อควงผู้หญิงอื่นนอกจากแม่เธอยังรู้สึกเจ็บแต่นี้

เขาบอกว่าโกรธเธอเลยไปควงนางแบบคนนั่นได้ มันใช่เหรอสิ่งที่เขาทำ

ตอนนี้ภายในใจมันเดือดมันปะทุ พร้อมกับหยาดน้ำตาที่มันอัดอั้นอยู่ก่อนหน้านั่นแล้ว

ถึงสถานะที่แดนนี่ถามเธอ ว่าเขากับเธอเป็นอะไรกัน ซึ่งเธอก็ให้คำตอบใครไม่ได้เลย

ถ้าสมเพชหน่อยก็นางบำเรอก็คงจะไม่ต่างกัน

ลูอิสเห็นแพรรัมภานิ่งแล้วมีหยาดน้ำตาออกมา ใจที่โกรธอยู่รู้สึกอ่อนยวบลงทันที

เขาทำอะไรไม่ถูกที่จู่ๆ แพรรัมภาก็ร้องไห้ ซึ่งเขารู้ว่าถ้าไม่ถึงที่สุด

คนอย่างแพรรัมภาไม่มีทางที่จะแสดงความอ่อนแอให้เห็น

“คุณ!! จะร้องไห้ทำไม ผม ผมขอโทษ”

“คุณถามฉันใช่ไหม ว่าจิตใจฉันทำด้วยอะไร ฉันถึงไม่มีความรู้สึก

คุณรู้ไหมตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน คุณก็ใช้เล่ห์เหลี่ยมต่างๆ มาผูกมัดฉัน    ฉันก็อยากจะรู้ว่าคุณเคยคิดจริงใจกับฉันบ้างไหม

ส่วนที่คุณบอกว่าฉันไปนัดคุณแดนนี่ทานข้าวหลังจากที่คุณโกรธ

ฉันบอกคุณไปแล้วว่าเราต่างบังเอิญไปเจอกันและไม่ได้คิดจะไปต่อกันที่ไหน

ซึ่งต่างจากคุณ คุณบอกว่าคุณโกรธ งอนฉันแต่คุณดันไปควงผู้หญิงคนอื่นได้

ซึ่งใครกันแน่ที่สมควรจะต้องถูกต่อว่าคุณลูอิส”

ลูอิสที่นิ่งฟัง เขาเถียงไม่ออกว่านั่น

ไม่ใช่สิ่งที่เขาทำแต่มันต่างกันตรงที่ว่าเขาอยากจะรู้ว่าเขาจะทนอยู่กับผู้หญิงอื่นได้ไหมถ้าคนนั้นไม่ใช่แพรรัมภา

เขาเลยนัดนางแบบนั่นไปเดินเล่นที่ห้างสรรพสินค้า

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ที่เขาไม่เจอเธอเขาคงจะไม่นัดไปที่นั้นหรอกคงจะจบที่โรงแรม

แต่นี้เขาไม่ได้ต้องการที่จะนัดไปทำเรื่องอย่างว่า อย่างที่เธอเข้าใจ

“มันไม่ใช่อย่างที่คุณเข้าใจนะบีม

ผม..ผมแค่อยากจะรู้ว่าถ้าผมมีใครที่ไม่ใช่คุณผมจะรู้สึกโอเคไหม ก็แค่นั่น”

“เหรอคะคุณลูอิส แต่สำหรับฉันเคยว่าคุณไหม

แล้วแบบนี้คุณจะให้ฉันเชื่อคุณได้ไงว่าคุณจริงใจกับฉันคุณลูอิส”

แพรรัมภาที่สูดน้ำมูกพร้อมกับปาดน้ำตาที่มันไหลออกมาพร้อมกับสะบัดหน้าหนีคนตรงหน้าที่จ้องมองมาที่เธอ

“คุณลูอิส ฉันขอถามนะสรุปว่าเราเป็นอะไรกัน

คุณตอบได้ไหมว่าฉันอยู่ในฐานะอะไร”

“บีม ผมบอกแล้วว่าผมจริงใจกับคุณ อยากจะคบอยากจะเป็นแฟนกับคุณแต่คุณปฏิเสธผมไปเมื่อเช้านี้

จำได้ไหม”

“หึ หึ สิ่งที่คุณพูดว่าคุณจริงใจ

อยากจะคบฉันเป็นแฟน มันใช่เหรอ มันไม่ใช่เลย คุณใช่เล่ห์เหลี่ยมต่างๆ

มาผูกมัดฉันไว้ที่นี่ ซึ่งฉันไม่ได้เต็มใจที่จะมา ส่วนความสัมพันธ์อื่น

ก็เป็นคุณทั้งนั้นที่เริ่มบังคับฉันให้ฉันตกเป็นของคุณ

ส่วนไหนบอกฉันสิว่าสิ่งที่คุณทำเขาเรียกว่าความจริงใจ”

“บีม ผม ผมขอโทษ ผมบอกแล้วว่าผมจีบใครไม่เป็น

ตอนนี้ผมก็ตอบไม่ได้ว่าผมรู้สึกยังไงกับคุณแต่ผมรู้ว่าผมต้องการคุณ หวง และหึงคุณ

เข้าใจไหม”

บีมที่ร้องไห้ เธอรู้สึกเจ็บสรุปสุดท้ายเขาก็ยังไม่รู้ว่าเขารู้สึกยังไงกับเธอ

ถ้าเธอจะลองขอเขาครั้งสุดท้ายขอให้เขาหยุดความสัมพันธ์นี้ที่มันไม่มีอะไรแน่นอนเลย

เขาจะว่ายังไง

“คุณลูอิส ฉันว่าเราต่างก็โตพอกันแล้ว

ฉันอยากจะขออะไรคุณได้ไหม”

“บีมคุณอยากจะขออะไร ผมให้หมด

ขอแค่คุณอย่าร้องไห้เสียใจ”

แพรรัมภาสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ พร้อมกับเอ่ย

สิ่งที่เธออยากจะพูดออกมา

“ฉันจะขอกลับเมืองไทย

และอยากจะขอให้ความสัมพันธ์ในครั้งนี้ ที่เราเป็นอยู่มันจบสักที

ฉันไม่ไหวแล้วฉันว่าเราต่างคนต่างถอยห่างออกจากกันเถอะ เพราะเราสองคนจริงๆ

อาจจะไม่ได้รู้สึกอะไรกันเลย สิ่งที่ฉันเสียให้กับคุณ ฉันจะไม่เรียกร้องอะไรส่วนเรื่องที่ทำงานฉันขอให้คุณให้โอกาสบริษัทพี่ภัทได้ทำต่อไปฉันจะกลับไปลาออกจากบริษัท

คนที่นั่นจะได้ไม่ต้องเดือดร้อน ถือว่าฉันขอร้องในฐานะลูกผู้หญิงคนหนึ่ง

ได้ไหมคุณลูอิส”

ลูอิสฟังในสิ่งที่แพรรัมภาพูดออกมา

มันเต็มไปด้วยความเศร้าเหมือนเขาทำเธอเสียใจมากๆ

เธอทุกข์มากใช่ไหมที่มีเขาอยู่ข้างกาย ลูอิสที่ตอนนี้ใจเขามันเจ็บ

เจ็บที่สุดเท่าที่เขาเคยรู้สึกมา ถ้าเขาทำให้เธอทรมานแบบนั้นได้ เขาจะให้เธอกลับ

กลับไปอยู่ในที่ของเธอ เขาจะไม่ขอยุ่งอะไรอีกกับผู้หญิงคนนี้

“ผมถามคุณคำสุดท้าย ผมอยากจะรู้ว่าคุณทุกข์มากใช่ไหมที่อยู่กับผม

คุณไม่มีความสุขเลยใช่หรือเปล่า”

แพรรัมภาที่ได้ยินคำถามของเขาไม่ใช่ว่าเธอจะทุกข์ในทุกๆวันเธอก็รู้สึกดีที่มีเขาแต่ความสัมพันธ์ที่มันไม่มีอะไรแน่นอนเลย

มันมีแต่เสียกับเสียจบกันไปตั้งแต่ตอนนี้ดีแล้ว มันอาจจะทำให้เธอเจ็บแต่คงจะไม่มาก

ดีกว่าที่ต้องทนเห็นเขา เวลาโกรธก็ประชดเธอด้วยการควงกับคนอื่น

ซึ่งเขาก็ตอบเธอไม่ได้ว่าเราเป็นอะไรกัน

“ใช่ ฉันทุกข์ฉันอยากกลับบ้าน ฉันไม่มีความสุขเลยที่จะอยู่ที่นี่

คุณให้ฉันกลับบ้านเถอะนะคุณลูอิส”

ลูอิสฟังจบจึงพยักหน้าแต่ดวงตาของเขาแดงก่ำถ้าเธอยังยืนยันแบบนั่นเขาก็จะปล่อยให้เธอกลับไป

พอจบกันเสียที

“ได้!! ถ้ามันทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น

ผมก็จะไม่รั้งคุณไว้ ผมขอโทษในสิ่งที่ผมทำให้คุณเจ็บก็แล้วกัน

ต่อจากนี้ผมจะไม่มายุ่งอะไรกับคุณอีก โชคดีนะครับ”

แพรรัมภาที่เห็นเขา

เดินหันหลังออกไปจากห้องครั้งนี้มันคงจะจบแล้วจริงๆ ต่างคนต่างไปตามที่เธอขอ

แต่ทำไมมันรู้สึกเจ็บแบบนี้ แพรรัมภาที่ทรุดนั่งลงไปกับพื้นแล้วร้องไห้

ลูอิสที่ตอนนี้ใจของเขาไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเขารู้สึกเคว้ง

เหมือนคนไม่มีจุดหมายตั้งแต่เดินออกมาจากห้องพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

“มันจะยากอะไรว๊ะ มรึงอยู่ได้โดยไม่มีเขามาตั้งนาน

แค่นี้ทำไมมรึงจะอยู่ไม่ได้”

ลูอิสที่ขับรถออกมาจากคอนโด

ซึ่งเขาไม่รู้จะไปที่ไหนที่ที่เขาคิดได้คือคฤหาสน์ของเพื่อนเขามาร์ติน

ที่ตอนนี้ได้แต่งงานมีความสุข ซึ่งทั้งสองกำลังรอคอยให้มีตัวเล็กเร็วๆ

ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด

มาร์ตินที่เห็นเบอร์ของเพื่อนสนิทแล้วหัวเราะ

ช่วงนี้เขารู้ว่ามันทำตัวติดกับคุณบีมอย่าง กับอะไรดีหรือว่ามันจะพาคุณบีมมาหากั้ง

“ว่าไงเพื่อน โทรหานี่ มีอะไรจะพาคุณบีมมาหากั้งเหรอ”

“เปล่า มรึงอยู่บ้านใช่ไหม กรูขอไปพักเป๊บดิว๊ะ”

มาร์ตินฟังน้ำเสียงของเพื่อนแล้ว รับรู้ได้ว่าเพื่อนเขาไม่โอเค

ทุกทีมันไม่เป็นแบบนี้มันจะร่าเริง ต่อปากต่อคำ กวนๆ แต่นี้อะไรนิ่งน้ำเสียงเศร้า   คิดแล้วเป็นห่วงมันจริงๆ

กั้งที่เดินมาหาสามีที่ตอนนี้ทำหน้าเครียดอยู่ไม่รู้มีปัญหาอะไรซึ่งชีวิตเธอกับเขาก็โอเคลงตัวดีทุกอย่างหมดแล้ว

งานด้านบันเทิงเธอก็รับน้อยมากเพราะเตรียมตัวจะมีตัวเล็กซึ่งยังไม่มีวี่แววว่าจะมา

เขาและเธอต่างก็ไม่เครียด

“คุณมีอะไรหรือเปล่าค่ะ

ใครโทรมาถึงทำหน้าซีเรียสแบบนั่น”

“ไม่รู้สิ ผมรู้สึกว่าลูอิสมันแปลกๆ

เหมือนมันกำลังเศร้า เห็นว่าจะเข้ามาหาเรา”

“ไม่มีอะไรมั้งคะ น่าจะพาบีมมาเที่ยวหากั้งหรือเปล่า”

“ตอนแรกผมก็คิดแบบนั้น แต่มันตอบว่าไม่ใช่

เดี๋ยวก็คงจะมาถึงแล้ว ปกติมันไม่ใช่คนแบบนั่น”

“เอาน่า อย่าเครียดไปเลยคะ อาจจะทะเลาะกับบีมก็ได้คะ

เดี๋ยวรอคุณลูอิสมาก็น่าจะรู้แล้ว”

กั้งที่เอามือไปลูบใบหน้าของสามีที่เขาเป็นผู้ชายที่อบอุ่นมากๆตั้งแต่แต่งงานกันเขาเอาใจเธอสารพัดนี่เธออุตส่าห์ไปลงเรียนทำอาหารเพื่อมาเอาใจเขาให้สมกับสามีดีเด่นแห่งชาติเลยก็ว่าได้

ก่อนแต่งงานว่าหวานแล้วหลังแต่งงานยิ่งหวานและโรแมนติก มากๆ

จนตะนอยเพื่อนเธอบ่นอิจฉา ทุกวันว่าเบื่อ หาว่าเธอกับสามีชอบหวานเรี่ยราด แรกๆ

มาร์ตินได้ยินก็รู้สึกงง น้อยใจหาว่าตะนอยด่าเขาเป็นสุนัข

ทำตัวเหมือนสัตว์ที่อึไม่เป็นที ซึ่งเธอกับตะนอยได้ฟังถึงกับหัวเราะ เขาคิดได้ไง

ก็เลยต้องอธิบายกันยกใหญ่ว่าหวานเรี่ยราดคืออะไร

พอเขารู้ที่นี้ยิ่งทำหนักเลยก็ว่าได้

ต่างคนต่างพากันเดินไปรอลูอิสตรงศาลาริมทะเล

ที่เธอยังจำวันแรกๆ ที่มายังบ้านเขา พร้อมกับเดินไปสั่งให้ทำอาหารเพิ่มเพื่อรอคุณลูอิส

ตลอดทั้งทาง มาร์ตินก็กอดหอมแก้มภรรยาไปตลอดทาง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***