บทที่ 16

ลูอิสที่ขับรถเข้ามายังคฤหาสน์ของมาร์ติน และ

กังสดาลเป็นคู่ที่ทำให้เขาอิจฉามากๆ หวานกันทุกเวลา

ยิ่งแต่งยิ่งหวานใครบอกว่าพอแต่งงานแล้วจะหมดโปรโมชั่นเพื่อนของเขานี้ยิ่งแต่งยิ่งเพิ่มโปรโมชั่นไปเรื่อยๆ

ถ้าทั้งคู่มีตัวเล็กเมื่อไหร่เขาว่าคงจะเป็นครอบครัวที่น่ารักมากๆ

ลูอิสจอดรถนิ่งตรงลานหน้าคฤหาสน์ที่ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าตัวเองจะทำอย่างไรต่อไปดีในเมื่อยอมให้กับคำขอร้องของแพรรัมภาไปแล้ว

ตั้งแต่ออกมาต่างคนต่างมีสภาพไม่ต่างกัน

ลูอิสที่ลูบใบหน้าจากที่มีน้ำตาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แค่วันแรกที่ยอมปล่อยเธอเขาก็เจ็บเจือนตายนับเวลาหลังจากนี้เขาจะเป็นเช่นไร

มันช่างตอบได้ยากจริงๆ

“เอาว๊ะ!! ถ้าเขาอยู่กับเราแล้วทุกข์เราก็ต้องปล่อย”

ลูอิสที่สูดลมหายใจอีกครั้ง เพื่อที่จะเดินเข้าไปหาเพื่อนช่วงนี้เขารู้สึกว่าเขากลับห้องไม่ได้

กลับคฤหาสน์ของเขายิ่งไม่ได้ใหญ่ เขาเลยขอมาพักใจที่บ้านเพื่อนก่อน

ขอตั้งหลักสักนิด

ลูอิสที่เดินเข้ามาด้านในบ้าน

ก็เจอคนรับใช้ที่กำลังวุ่นในการจัดเตรียมอาหาร

“เจ้านายของเราอยู่ไหน”

“คุณมาร์ตินฝากบอกว่าถ้าคุณลูอิสมาแล้วให้เดินไปตรงศาลาริมทะเลคะ

พวกท่านอยู่ตรงนั้นคะ”

“อืม...ขอบใจ”

ลูอิสที่เดินไปยังศาลาริมทะเลที่เพื่อนกำลังถ่ายรูปภรรยา

เขาพึ่งรู้ว่ามันไปชอบการถ่ายรูปตั้งแต่เมื่อไหร่ ในบ้านของมันมีแต่รูปคุณกั้ง

“โอ๊ย!! จะหวานอะไรก็เกรงใจ ฉันบ้างเหอะ”

“อ้าว!! คุณลูอิสมาแล้วเหรอคะ มานั่งทานของว่างรองท้องก่อนคะ”

ลูอิสที่รู้สึกอิจฉาชีวิตของเพื่อนจริงๆ เขากับแพรรัมภาตั้งแต่อยู่ด้วยกันเดือนกว่ายังไม่เคยมีโมเม้นแบบนี้เลย

ทะเลาะงอนกันได้ทุกวัน มุมหวานๆ หาไม่ได้เลย

“ว่าไง!! เพื่อนเกิดอะไรขึ้น

ดูแล้วไม่น่าจะใช่เรื่องดีเลย”

“อือ!!! ฉันปล่อยให้คุณบีมกลับเมืองไทยแล้ว”

“อ้าวทำไมคะ เกิดอะไรขึ้นคะ”

“เฮ้อ!!! เขาบอกว่าเขาไม่มีความสุข

เขาทุกข์เขาขอให้ผมปล่อยเขากลับไปอยู่เมืองไทย และขอให้จบความสัมพันธ์ของเรา”

“อะไรนะคะ!!! ยัยบีมเนี่ยนะ ขอจบความสัมพันธ์”

“ฉันเคยบอกนายแล้ว ว่าอย่าใช้เล่ห์เหลี่ยมกับคุณบีม

นี้ต้นเหตุมาจากอะไรหละ”

“เดี๋ยวนะคะ คุณลูอิสนั่งลงเถอะคะ ค่อยๆพูด

มีอะไรที่ให้เราสองคนช่วยได้ไหมคะ”

ลูอิสที่นั่งเหมือนคนหมดอาลัยตายอยากใบหน้าหม่นหมอง       มาร์ตินอดรู้สึกเป็นห่วงไม่ได้ เพื่อนเขารักคุณบีมมาก

แต่มันชอบทำอะไรที่ไม่ชัดเจนคอยแต่หาข้ออ้าง เล่ห์เหลี่ยมจัดการคุณบีมตลอด

เขาคิดแล้วว่าสักวันคุณบีมต้องพยศ แล้วมันก็เกิดขึ้นมาจริงๆ

“อย่าว่าอย่างโน่นอย่างนี้นะ ฉันถามจริงๆ

นายไปก่อเรื่องอะไรไว้คุณบีมเขาถึงอยากจะกลับเมืองไทย เอาเรื่องจริงนะเว้ย”

“อือ...ก่อนหน้านี้ฉันกับบีมทะเลาะกัน

ฉันเลยหนีกลับบ้าน แต่วันนี้ฉันดันนัดนางแบบไปเดินห้างสรรพสินค้าแล้วเจอคุณบีมอยู่กับไอ้นักบอล

ฉันเลยโมโหต่อว่าบีมเขาไป”

“อะไรนะคะ

คุณลูอิสโกรธเลยประชดไปควงนางแบบแล้วดันไปเจอยัยบีม”

“ใช่ครับ แต่อย่าพึ่งด่าผมนะ ก่อนที่จะควงนางแบบ

บีมเขาถามผมว่าผมให้เขาอยู่ในตำแหน่งอะไร แฟน คนรัก หรือภรรยาซึ่งผมก็ยังไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ผมทำมันใช่รักหรือเปล่า

ผมเลยควงนางแบบนั้นออกไปเพื่ออยากจะพิสูจน์ว่าผม

สามารถอยู่กับผู้หญิงคนไหนก็ได้ที่ไม่ใช่บีมได้อีกหรือไหม ก็แค่นั้นเองที่ผมคิด”

“ฉันไม่อยากจะซ้ำเติมนะเว้ย!!! ถ้าฉันเป็นคุณบีมฉันก็โกรธ

ทะเลาะกับเขาแต่นายก็ไปควงนางแบบคนอื่นได้ จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามยังไงนายผิด ถ้านายคิดว่านายรักคุณบีมทะเลาะกันแค่ไหน

นายอย่าลากบุคคลที่สามเข้าไปเกี่ยวข้องในความสัมพันธ์เด็ดขาด แต่นี้นายดันลากนางแบบคู่ขาของนายไปเนี่ยนะ

ฉันเข้าใจแล้วว่าคุณบีมเขาโกรธนายเรื่องอะไร”

“ใช่คะ ถ้าเป็นกั้ง

กั้งก็โกรธไม่มีใครทนเห็นสามีเราไปยืนควงผู้หญิงคนอื่นได้หรอก

และกั้งเชื่อว่าบีมเขาไม่มีทางไปชอบนักบอลอะไรนั่นด้วย  คุณลูอิสกับยัยบีมมีอะไรกันมาก็นานแล้ว

ถ้ายัยบีมเขาจะขอแยกกับคุณ   บีมคงจะไม่ทนจนถึงวันนี้หรอกคะ

แต่นี้สิ่งที่คุณทำมันเกินไป”

“แต่บีมเขาบอกว่าไม่รักผม

เขาทรมานในการที่จะอยู่กับผม เขาขอกลับไปในที่

ที่เธอเคยอยู่แล้วผมกับเขาเราไม่ต้องเจอกันอีก”

“ไม่รู้นะคะ ผู้หญิงอย่างเราถ้าได้มีสามีแล้ว

เราคงจะไม่มีคนอื่นแน่นอนกั้งเชื่อว่าบีมก็เป็นเช่นนั้น

แต่คุณดันทำตัวเหมือนเช่นพ่อของบีม ที่เจ้าชู้ควงสาวรุ่นๆไปทั่ว

คุณอยากจะรู้ไหมว่า ยัยบีมกับยัยแพททำไมถึงทะเลาะกันแบบไม่เผาผี ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้นทั้งสองเป็นรักกันมาก”

มาร์ตินและลูอิสตั้งใจฟังกั้งพูดเรื่องนี้แล้วทำให้อยากรู้มากๆ

ว่าทำไม

“ก็เพราะพ่อยัยบีมกับยัยแพทแอบไปมีความสัมพันธ์ชู้สาวเกิดขึ้น

ยัยบีมเลยเจ็บที่เพื่อนสนิทไปมีอะไรกับพ่อของตัวเอง ยัยบีมไปเจอภาพที่   ยัยแพทมีอะไรกับพ่อตัวเอง

คุณทั้งสองคิดว่ายัยบีมจะรู้สึกยังไง พ่อของบีมเจ้าชู้มาก

ตั้งแต่ที่แม่บีมเสียพ่อก็เอาควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า เด็กนักศึกษา

ดารานางแบบพ่อยัยบีมจัดการหมด บีมมันถึงออกจากบ้านมาอยู่ที่คอนโดเอง”

“และตัวคุณลูอิสเองก็เช่นกัน

คุณทำแบบนั้นยิ่งไปซ้ำเติมแผลที่มันอยู่ในใจของยัยบีมเข้าไปอีก มันโหดร้ายมากนะคะ

เรื่องนี้สำหรับยัยบีม”

“ผมขอโทษ ผมไม่รู้ลึกอะไรขนาดนั่นถึงว่า

เธอพยายามถามผมว่าให้เธออยู่ในตำแหน่งอะไร ผมมันโครตจะโง่เลย”

ลูอิสที่ได้ฟังแล้วยิ่งรู้สึกเกลียดตัวเองมากๆ

สมควรแล้วถ้าสิ่งที่คุณกั้งบอกมา สมควรที่เธอจะขอเลิกความสัมพันธ์กับเขา

“คุณรู้ได้ไงกั้งว่าพ่อคุณบีมกับคุณแพทมีอะไรกัน”

“ก็วันนั้นนะแหละ ที่ยัยบีมกับยัยแพททะเลาะกันกั้งเลยแอบไปถาม

เพื่อนสนิทของยัยบีม ดาวเขาเล่าให้ฟัง กั้งก็ยังรู้สึกตกใจ

ว่ายัยแพททำไมถึงทำแบบนั้นได้ขนาดพ่อของเพื่อน ทำให้ยัยบีมกับยัยแพทเจอกัน

ไม่ได้เลย”

“ไม่น่าเชื่อว่าคุณแพท เธอทำแบบนั้นได้ยังไง”

“แต่มันก็ผ่านมาแล้ว ยัยแพทก็ได้รับการชดใช้กรรมเข้าไปอยู่ในคุกแล้วก็คงจะทุกข์ใจไม่เบา”

“นายรู้แล้วจะทำไง หละที่นี้”

“ไม่รู้สิ ฉันคงต้องให้คุณบีมเขากลับเมืองไทยไปก่อน

ฉันไม่อยากทำให้เขาร้องไห้อีกแล้วแค่เห็นน้ำตาของบีม ฉันโครตจะทรมานเลย ฉันก็เจ็บนะเว้ย!!”

“เอาเถอะคะ

ให้เวลากันสักพักลองตรองดูว่าทั้งคุณและยัยบีม รักกันไหม

ถ้าคนเราเป็นคู่กันแล้วยังไงก็ได้มาเป็นคู่กันอยู่ดีคะ”

“อือ...ฉันก็ว่ากั้งเขาพูดถูกนายปล่อยให้คุณบีมเขากลับไปเมืองไทยก่อน

ต่างคนต่างให้เวลากันและกัน สักวันหนึ่งการกลับมาของนายกับ

คุณบีมความสัมพันธ์มันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้”

“อืม ผมถึงได้ปล่อยเธอไปไงครับ

ผมภาวนาขอให้ช่วงที่เราห่างกัน ขอให้เธออย่ามีใครเลย ผมก็กลัวว่าผมจะไม่ไหวเอา”

“เชื่อกั้งเถอะคะ ขอเวลาให้ยัยบีมก่อน

ให้ยัยบีมเป็นคนตัดสินใจเองว่าจะกลับมามีความสัมพันธ์กับคุณอีกไหม

และตัวคุณลูอิสด้วยจะได้ใช้เวลานี้พิสูจน์กับยัยบีมว่าคุณรอเธอ”

ลูอิสเอาศรีษะพิงไปด้านหลังของเก้าอี้เงยหน้าขึ้นเพื่อซ่อนความช้ำ

ที่ตอนนี้เขารู้สึกเจ็บไปทั้งหมด ถึงแม้จะได้ระบายมันออกมา

เดี๋ยวเขาคงจะให้เจมส์จัดการไปส่งแพรรัมภาที่สนามบิน

มาร์ตินเดินมาตบบ่าเพื่อนสนิทให้กำลังใจ เป็นเพื่อนกับมันมาก็นาน

ก็พึ่งเคยเห็นมันเป็นแบบนี้ครั้งแรก เขาก็ไม่รู้จะช่วยยังไงในความสัมพันธ์นี้

ขอให้เพื่อนเขาพิสูจน์ตัวเองให้คุณบีมเห็นให้ได้ว่า เพื่อนเขาคู่ควรที่จะได้ ความรักตอบแทนกลับมา

กั่งรู้สึกสงสารทั้งคู่คิดแล้วว่าทั้งคู่คงจะมีสภาพไม่ต่างกันรุ่นน้องเธอถึงแม้จะดูภายนอกเข้มแข็งแต่จริงๆแล้ว

ยัยบีมซ่อนความอ่อนแอไว้มากมาย ขอให้เวลาช่วยรักษาใจของทั้งคู่

เจมส์ได้รับโทรศัพท์จากคุณลูอิสเรื่องที่ให้เขาจัดการไปส่งคุณบีม กลับเมืองไทยพร้อมให้เขาจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย

ซึ่งเขากำลังจะเอ่ยถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่คุณลูอิสรีบกดวางสายไปซะก่อน

เจมส์ที่เดินทางไปที่คอนโดของคุณลูอิส เพื่อทำในสิ่งที่คุณลูอิสได้สั่งไว้มาถึงหน้าห้องก็จัดการเคาะประตูเรียกคุณบีม

บีมที่ได้ยินเสียงเคาะประตู คิดแล้วว่าคงจะต้องเป็นลูกน้องของลูอิสแน่

เพราะชั้นของเขามีแค่คนสนิทเท่านั้นถึงจะขึ้นมาได้ จึงเดินไปเปิดประตูก็เห็นเจมส์ยืนทำหน้าเหมือนมีคำถามอยากจะถามเธอมากมาย

“สวัสดีคะ คุณเจมส์ เจ้านายของคุณบอกแล้วใช่ไหมคะว่าอนุญาตให้บีมกลับเมืองไทยได้แล้ว”

“ครับ แต่ผมสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นครับ”

“ไม่มีอะไรหรอกคะ แค่เราต่างพอใจกับความสัมพันธ์นี้แล้วทั้งคู่คะ”

เจมส์ฟังแล้วไม่คิดว่าจะใช่เขารับใช้คุณลูอิสมานานมาก สิ่งที      คุณลูอิสทำให้กับคุณบีม

มันมากกว่าความสัมพันธ์ชั่วครั้งชั่วคราวแน่นอน

“อือ ผมไม่รู้นะครับว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผมขอยืนยันแทนคุณลูอิสได้อย่างหนึ่งว่า

คุณลูอิสไม่ได้ทำกับคุณเป็นของเล่น หรือแค่ความสนุกนะครับ

แต่ความรู้สึกอื่นผมไม่สามารถตอบได้คงต้องรอให้ถึงเวลาแล้วคุณลูอิสคงจะเป็นฝ่ายบอกคุณเองครับ”

“ไม่เป็นไรคะ บีมโอเค เราทั้งสองต่างโอเคในความสัมพันธ์ที่มันจบลงแบบนี้ดีแล้วคะ”

“ครับ แล้วแต่คุณบีมครับ นี่คุณบีมเตรียมพร้อมแล้วใช่ไหมครับ

ผมจะได้ขนกระเป๋าเดินทางไปให้ครับ”

“คะ บีมเตรียมทุกอย่างหมดแล้ว”

“เชิญครับ” เจมส์ที่จัดการลากกระเป๋าแพรรัมภาออกมายังด้านนอก

ซึ่งเขาแอบสังเกตเห็นใบหน้าเศร้า ของคุณบีมที่มองไปรอบๆ ห้อง แอบเห็นเธอมีหยาดน้ำตาคงจะเจ็บด้วยกันทั้งคู่

บีมรู้สึกมันจุกมันอ้างว้างบอกไม่ถูกรู้สึกเศร้าอยู่ลึกๆ ที่ต้องจากเขาไปพร้อมกับสายตาของเขาที่เธอเห็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เขาจะออกไป

แพรรัมภาที่ออกมายืนตรงหน้าประตูห้องของเขาแล้ว พูดพรึมพรำ “ขอให้คุณโชคดีนะคะคุณลูอิส”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***