บทที่ 14

ลูอิสตอนนี้สมาธิและทุกอย่างของเขาให้ความสนใจกับคนที่นั่งอยู่ด้านหลัง

ดูท่าทางจะคุยกันสนุกออกรสออกชาติมาก ส่วนลิเลียน่าสงสัยว่าเขาจะชวนเธอออกมาด้วยทำไม

ตั้งแต่เจอกันเขาก็ทำตัวเหมือนขอไปทีเธอพูดหรือทำอะไรเขาก็จะเหม่อๆ

เหมือนจะไม่ค่อยสนใจในสิ่งที่เธอพูดหรือทำ และนี่ก็เช่นกันเขาจะทานอะไร

ถามอะไรก็มักจะไม่ตอบเหมือนสนใจอะไรอย่างอื่นอยู่และที่สำคัญเหมือนเขากำลังแอบฟังโต๊ะด้านหลังเขาคุยอะไรกัน

“คุณลูอิสคะ คุณลูอิส คุณลูอิส!!”

“ห๊ะ!! อะไรครับ เรียกเสียงดังเชี่ยว ว่าไง”

แพรรัมภาที่รู้สึกว่าเธอหูแว่วไปไหมที่ได้ยินชื่อของลูอิส แต่ไม่น่าจะเป็นไปได้

เขาคงจะไม่มาทานข้าวร้านเดียวกับเธอหรอก ดูแล้วท่าทางจะงอนและโกรธเธอมาก

แต่ความรู้สึกข้างในก็ยังคงสงสัยว่าจะใช่ไหม

แพรรัมภาจะกำลังจะหันหลังไปดูว่าใช่คนที่เธอสงสัยไหม

แต่แดนนี่ก็เอ่ยถามเธอมา

“ผมอยากจะถามอะไรคุณบีมหน่อยได้ไหมครับ”

“ได้คะ ถามได้มีอะไรสงสัยหรือเปล่า”

“ผมอยากจะรู้ว่าคุณบีมกับคุณลูอิส

เป็นอะไรกันเหรอครับ ขอโทษที่ผมสงสัย ผมจะได้ทำตัวกับคุณถูก”

“อืม..จะให้บีมบอกว่าไงดีคะเรื่องความสัมพันธ์ของบีมกับคุณลูอิส”

ลูอิสที่ได้ยินสิ่งที่นักบอลมันถามแล้วลุ้นว่าเธอจะตอบให้เขาเป็นอะไร

แพรรัมภาที่นั่งคิดไปสักครู่ก็ถอนหายใจ เธอตอบไม่ได้จริงว่า

เธอกับลูอิสเป็นอะไรกัน แฟนก็น่าจะใช่ สามียิ่งแล้วกันไปใหญ่ จีบเขาก็ไม่เคยจีบ

มีแต่ความสัมพันธ์ที่มันเกินเลยไปมาก เธอก็ยังไม่รู้จะระบุว่ายังไงดี

สำหรับเรื่องที่เขาถาม

“บีมไม่แน่ใจว่า เราเป็นอะไรกัน

อาจจะเรียกว่าพาร์ทเนอร์ทางธุรกิจก็อาจจะเป็นไปได้คะ”

“พาร์ทเนอร์!!!! ทางธุรกิจ”

ลูอิสที่ได้ยินสิ่งที่แพรรัมภาพูดออกมาก็รู้สึกโมโหจนหลุดคำพูด

เสียงดังมากจนคนที่อยู่โต๊ะข้างหลัง ลุกขึ้นยืน และหันหน้ามามองตรงโต๊ะเขา”

“เฮ้ย!!

คุณมาได้ไงและนี่ไม่มีมารยาทมานั่งแอบฟังคนอื่นเขาพูด”

แพรรัมภาที่ลุกขึ้นและมองไปเห็นนางแบบสาวสวย หุ่นดีนั่งอยู่

มองเลยมาก็เจอไอ้บ้า ไหนว่างอน โกรธ แล้วนี่อะไรมาเสนอหน้านั่งอยู่ร้านอาหารเดียวกันกับเธอ

แพรรัมภาเชื่อว่านี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอน

“ทำไม มันมีปัญหาตรงไหน ก็คุณพูดเสียงดังเอง”

“เสียงดัง!! ไม่ใช่แล้ว

ฉันพูดกับคุณแดนนี่เราสองคนไม่ได้พูดเสียงดังเราพูดกันปกติ”

“เออ..สวัสดีครับคุณลูอิส วันนี้นัดนางแบบมาทานข้าวด้วยเหรอครับ”

แดนนี่ได้โอกาสพูดถึงความสัมพันธ์ที่อยู่ด้านหน้าของคนทั้งคู่

ซึ่งเขาก็ต้องการอยากจะรู้เขาจะได้ไปต่อกับความรู้สึกที่เขามีให้กับแพรรัมภา หรือ

จะหยุดอยู่แค่นี้ ซึ่งเขาไม่ต้องการจะเป็นเพื่อน

ใจของเขานั่นไม่ได้คิดกับเธอแค่เพื่อนแน่นอน

ลูอิสได้ยินสิ่งที่ไอ้นักบอลมันพูดก็หน้าเสีย ซวยแล้วสิ

เขาดันพานางแบบมาทานข้าว แล้วดูสายตาของแพรรัมภาที่จ้องมองมายังเขา

ด้วยสายตาที่ตัวเขาก็มองไม่ออกว่าเธอรู้สึกยังไง มันนิ่งมาก

“ครับ พอดีผมหาเพื่อนทานข้าวด้วยเฉยๆ”

แพรรัมภาได้ยินก็เผลอหลุดปากไปว่า

“ตอแหล!! มาทานข้าว”

ลูอิสได้ยินถนัดเลยว่าเธอด่าเขา จึงหันหน้ากลับไปจ้องคนตัวเล็ก

ที่บังอาจมาว่าเขาทีตัวเองก็นัดหนุ่มมาทานข้าวเหมือนกันเขายังไม่ว่าอะไรเลย

“เหรอครับ

ทีตัวเองทำได้ไม่เห็นจะว่าตัวเองบ้างละครับ”

“คุณจะว่าอะไรฉัน

ฉันกับคุณแดนนี่เรามาทานข้าวกันเฉยๆ และเราสองคนก็ไม่คิดจะไปต่อกันที่ไหน

เพราะทานข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันกลับ ไม่เหมือนคุณ

ทานเสร็จแล้วจะไปต่อของหวานที่ไหนหรือเปล่าหละ”

“หึหึ แน่ใจนะ ว่าจะไม่ไปต่อกันที่ไหนอีกแล้ว”

แพรรัมภาปรายตาไปมองยังนางแบบ

คงอยากจะพูดอะไรเห็นทำหน้าหาเรื่องเธอแบบนั่น

“คุณลูอิสคะ คุณรู้จักผู้หญิงคนนี้ด้วยเหรอคะ

ทำไมเขาไม่มีมารยาทกับคุณจังเลย”

นางแบบคนนี้กล้าว่าเธอไม่มีมารยาทเหรอ แพรรัมภากำลังจะพูดจาต่อว่า แดนนี่ดันชิงตัดหน้าพูดสะก่อน

“คุณลูอิสพูดเกินไปครับ ผมกับคุณบีมเราบังเอิญมาเจอกัน

ผมจึงได้โอกาสชวนเธอมาทานข้าวร้านนี้ เรายังไม่ได้ทำอะไรที่ผิด

ซึ่งผมว่ามันก็เป็นสิทธิ์ของคุณบีมนะครับ เธอจะคบใครก็ได้ในเมื่อคุณก็ไม่ได้ชัดเจนสำหรับคุณบีม”

หนอย!! ไอ้นักบอลมันกล้ามาบอกว่า

เมียเขาจะมีสิทธิ์คบใครก็ได้งั้นเหรอ

“ทำไม!! ครับ ผมกับคุณแพรรัมภา

เราเท่านั่นที่รู้ว่าจริงๆ แล้วเราสองคนอยู่ในฐานะอะไร ซึ่งผมเชื่อว่าคุณก็น่าจะดูออกว่าผมกับเธอเป็นอะไรกัน

ส่วนผมพานางแบบมาทานข้าว ผมก็ทำเพื่อประชดผู้หญิงคนนี้เท่านั่นเอง”

ลิเลียน่าได้ฟังสิ่งที่ลูอิสพูดออกมาก็รู้สึกไม่พอใจ อะไรน๊ะ ทำเพื่อประชดนังนี่เหรอ

เธอเป็นใครเป็นนางแบบดัง แล้วนี่เธอสู้อะไรนังคนนี่ไม่ได้เลยเหรอเธอไม่ยอม

ที่จะให้เธอเป็นแค่นั่นเธอกับคุณลูอิสเราก็เคยมีอะไรด้วยกันมาก็หลายครั้ง

จะมาจบด้วยสถานะนี่ไม่ได้

“What!!! อะไรคะคุณลูอิส

คุณบอกว่าลิเลียน่าเป็นแค่ผู้หญิงที่คุณเอาไว้เพื่อประชดนังผู้หญิงคนนี่เนี่ยนะ

ลิเลียน่าไม่ยอม ลิเลียน่าสวยกว่า เป็นนางแบบชื่อดัง และเราก็มีอะไรกันมาก็หลายครั้ง

คุณจะให้ลิเลียน่าเป็นแค่ที่คุณพูดไม่ได้นะคะ”

แพรรัมภาได้ยินสิ่งที่นางแบบดังเอ่ยออกมา มีอะไรกันด้วย

และหลายครั้งอีกต่างหาก หึ หึ สมกับเป็นคาสโนว่าจริงๆ

เธอรู้สึกไม่ชอบใจในคำนั้นสักเท่าไหร่ มันรู้สึกหงุดหงิดอยู่ในใจพิลึก

ลูอิสถึงกับใบหน้าถอดสีที่นางแบบดังพูดจาแบบนั่นออกไปต่อหน้าแพรรัมภา

ซึ่งแพรรัมภาก็จ้องมายังเขาด้วยสายตาที่เขารู้สึกไม่แน่ใจว่าเธอโกรธ เฉยๆ

หรือว่าอะไรกันแน่

“คุณพอเลย

อย่ามาเปลี่ยนเรื่องเอาความสัมพันธ์ของผมในอดีตอย่าเอามาตัดสินใจในเรื่องปัจจุบัน

ผมคิดว่าเราสองคนมันเป็นมากกว่าพาร์ทเนอร์กัน

อย่าให้ผมถึงกับต้องบรรยายว่าเราทำอะไรกันมั้งนะครับ”

แพรรัมภาจ้องหน้าไอ้คนนิสัยเสีย

ที่จะเอาเรื่องภายในมาว่าเขากับเธอทำอะไรกันบ้างมาพูด

กำลังที่จะพูดออกมาแต่ดันมีมือใหญ่เขามาจับข้อมือของเธอแล้วดึงไปด้านข้างพร้อมกับกอด

“นี่คุณ!! ปล่อยทำอะไร”

“อ้าว!!

ผมจะทำให้ดูว่าสมควรที่จะเป็นพาร์ทเนอร์กันจริงไหม คุณดูนะคุณนักบอล”

แพรรัมภากำลังจะอ้าปากต่อว่าอีกรอบ

แต่ช้ากว่าไอ้คนบ้าที่ก้มลงมาปิดปากเธอเรียบร้อย

แดนนี่และลิเลียน่าถึงกับตกใจ

ที่ลูอิสจูบแพรรัมภากลางร้านอาหารชื่อดัง ทั้งสองได้แต่นิ่งไม่รู้จะเอ่ยคำใด

“เออ คุณ คุณลูอิส ทำไมคุณทำกับลิเลียน่าแบบนี่คะ

คุณไม่ไว้หน้าฉันเลย”

แดนนี่นิ่งเงียบเขาพอจะรู้สึกได้ว่าลูอิสนั่นหึงเขาแต่ก็อย่างว่าสมควรที่จะหึง

คนข้างๆสวยหวานแบบนั่นเป็นเขา คงจะต้องหวงเช่นกัน

“คุณปล่อยแขนคุณบีมเถอะครับ ท่าทางเธอจะเจ็บ”

ลูอิสปรายตาไปมองไอ้นักบอล ที่ส่งสายตามาให้คนข้างๆ

“โอเค ถือว่ามื้อผมจ่ายให้แล้วกัน

ค่าทำให้อาหารเสียรสชาต ส่วนคุณ คุณชื่ออะไรนะ แดน แดนอะไร”

“เออ แดนนี่ครับ”

“เออ แดนนี่ ยังไงผมฝากคุณไปส่งลิเลียน่าด้วยนะ

ผมคิดว่าคุณก็น่าจะรู้จักเธอเช่นกัน ผมกับคุณก็คงจะไม่ต่างกันมากก่อนหน้านี้

แต่ตอนนี้ผมมีว่าที่เมียแล้วคงจะไม่ทำเรื่องแบบนั่นอีกแล้ว

ยังไงผมฝากคุณด้วยนะครับ คุณแดนนี่”

“เฮ้ย!! คุณลูอิส แบบนี้ก็ได้เหรอครับ

คุณพาผู้หญิงคนนี้มาแล้วให้ผมไปส่งเธอ มันไม่ใช่แล้วคุณลูอิส”

“เอาน่า ก็คุณโสด จะไปส่งเธอก็คงไม่มีใครว่า

ส่วนผมแล้วดูจากสีหน้าของคนข้างๆ ผมสิ ดูมองผมแบบนี้ หึงเหรอครับ”

สามคนที่ยืนอยู่รู้สึกงง กับผู้ชายที่ชื่อลูอิส

เขาทำง่ายๆแบบนี้เลยเนี่ยนะ พาผู้หญิงมาก็ทิ้งไปดื้อๆ

แถมให้คนอื่นไปส่งผู้หญิงของตัวเองอีก นี่คืออะไร ทุกคนไม่อยากจะเชื่อ

ลูอิสที่ไม่ต้องการฟังอะไร จัดการพาคนที่บอกว่าเป็นพาร์ทเนอร์กลับห้อง

ไม่ต้องกินมันแล้วข้าว ไปจัดการกินอย่างอื่นต่อดีกว่า

แพรรัมภาที่ขัดขืนไม่ยอมที่จะไปด้วย พยายามสะบัดแขน

ลูอิสจ้องมาจะทำท่าขัดขืนอีกนานไหม

“ถ้าคุณยังดื้อ ผมจะจูบหน้าเลยนะ ผมไม่อาย

หรือคุณก็ไม่อายเช่นกัน ผมทำได้นะ จะกลับห้องดีๆไหม”

แพรรัมภารู้ฤทธิ์ของลูอิสดี ว่าเขาคือคนบ้าดีๆนี่เอง

เลยต้องหนุดต่อต้าน

“ไปสิ แต่ไม่ต้องลาก ฉันเดินเองได้ ปล่อย”

“ดีนึกว่า

อยากจะโชว์ให้คนอื่นเขาเห็นว่าเรานะร้อนแรงกันแค่ไหน”

“ฝากไว้ก่อนเถอะ ไอ้คนบ้า”

“ครับ คุณพาร์ทเนอร์”

ลูอิสที่หัวเราะอารมณ์รู้สึกอารมณ์ดีจริงๆกำลังจะก้าวเดินออกไปกับแพรรัมภานึกอะไรได้เลยหันหน้ามาบอก

นางแบบสาว

“คุณไปช็อปปิ้งเลือกนาฬิกาที่แบรนด์ผมได้นะครับ

ผมให้หนึ่งเรือนค่าเสียเวลาไปแล้วนะครับ ผมฝากด้วยนะคุณแดนนี่”

ลิเลียน่ากำลังจะอ้าปากถามแต่ตัวการดันเดินหนีออกไปนอกร้านแล้ว

และดูท่าทางจะมีความสุขมากน่าหมั่นไส้นังคนนั่นจริงๆ

ที่ทำให้คุณลูอิสทิ้งเธอไว้แบบนี้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***