ตอนที่2 ความทรงจำ

เมี๊ยว! โอะ !ทำไมมีแมวมาอยู่กลางตลาดได้ น้องสี่เอาแมวทุกตัวของเมื่องนี้ไปปล่อยที่เมืองข่างๆแล้วไม่ไช่เหรอ (ใครว่ะนี้ ? ไอ่หน้าหล่อๆนี้มันเป็นใคร เดินไม่รู้ทางเอาซะเลยแถมยังมาจ้องเราแบบนั่นอีก) เชียวจังกับฟ้างไห๊ได้เดินชนกันในตลาดโดยบะงเอินชึ่งเชียวจันที่ได้มาเจอกับแมวที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนแล้วมาได้ยังไง

เพราะองค์ชายเชียวซังน้องชายของเชียวจังได้ทำการจับแมวทังเมืองไปปล่อยที่เมืองข่างๆไปจนหมดเพราะเชียวซังแพ้ขนแมวจึงสั่งจับแมวทุกตัวไปปล่อยแต่ต่างจากเชียวจังปีศาจที่ใครต่างหวาดกลัวและไม่กล้าที่จะเข้าใกล้ไม่มีนัดพรดตนใด้อย่ากเจอเพราะหากได้เจอนั่นหมายความว่าถึงเวลาบอกลาคนรักแล้ว แต่กลับเป็นคนที่ออนโยนและออนหวานกับแมวในด้านนี้ของเชียวจังแล้วนอกจากองค์ครักษ์สวนตัวและแมวที่เขาเลี้ยงไว้ก็ไม่มีใครได้เห็นมันเลยแม้แต่น้องชายที่เขารักก็ไม่ได้เห็น "ถ้าหากเรานำเจ้ากลับไปเลี้ยงน้องของข้าคงจะไม่กล้านำเจ้าไปปล่อยที่เมืองอื่นกรอกใช่ไหม"ขอหรับ สิ้นสุดเสียงขององครักษ์เชียวจังก็ยิ้มมุมปากทำให้ฟ้างไห๊ที่นั่งฟังอยู่ตรงนั่นสดุงตัวขึ้นแล้วพยายามคิดหาวิทีที่จะไม่ถูกคนตรงหน้าเอาตัวเขาไปเป็นสัตว์เลี้ยงที่บัานหลังจากทีาฟ้างไห๊คิดอยู่คู่กนึ่งจึงตัดสินใจคิดที่จะวิ่งออกไปจากตรงนั่น(เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ถึงจะไม่แน่ใจว่าจะได้ผลไหมแต่ถ้าไม่ลองเราก็ไม่รู้ ฮึบสู้เว้ยฟ้างไห๊ ตายเป็นตาก)แต่ฟ้างไห๊ก็ต้องหยุดความคิดที่จะวิ่งออกไปเปลียนเป็นวิ่งขึ่นไปอยู่ทึ่ตักของคนข่างหน้าแทนเพราะจู่จูฟ้างไห๊ก็นึกอะไรบางอย่างออกจากความทรงจำของแมวตัวที่ฟ้างไห๊อยู่ในตอนนี้ว่าต้องตอบอทนบุณคุณของคนข่างหน้าโดยไม่มีข้อยกเว้นไดไดทั่งส้้น และมีอีกอย่างที่ฟ้างไห๊ต้องถึงกับยอมข้อเสนอโดยถ้าหากฟเางไห๊ตอบแทนคุณ

ของเขียวจังหนึ่งครั่งก็จะมีพลังเพิ่มขึ้นถ้าสะสมพลังจนถึงห้าขั่นได้ครบจะสามารถแปรงกายเป็นคนได้ในยามราตรี(ตอนกลางคืน)ได้

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่1 ไม่คาดคิด