แล้วทั้งคู่ขับรถกลับกรุงเทพทันทีนายทรก็ยังไม่หายสงสัยเจ้านายหนุ่มว่ามีธุระด่วนอะไร
"เอ่อเจ้านายคับอย่าว่าผมเสือกเลยน่ะคับ.เจ้านายมีธุระอะไรคับทำไหมผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย"
"แล้วนายต้องรู้ทุกเรื่องทุกอย่างเลยใช่หรือเปล่าครับคุณทร"
"อุ๋ยไม่ใช่คับขอโทษคับ" นายทรสำนึกผิด
"ขับรถไปไม่ต้องพูดมากทำเป็นแสนรู้จริงน่ะมึง"
"โหเจ้านายผมไม่ใช่หมาน่ะคับเจ้านาย"นายทรทำเสียงน้อยใจทั้งๆที่รู้แหละว่าเจ้านายล้อเล่นขับไปประมาณ2ชั่วโมงกว่าก็ถึง
" ทรจอดรถข้างหน้าแล้วนายก็นั่งแท็กซี่กลับบ้านแล้วกันน่ะ" ลูกน้องทำหน้างง
" ทิ้งกันเลยหร่อ.. ไปหาสาวแน่เลยแบบนี้.ฮั่นแน่มีพิรุธน่ะเนี้ย"
" พิรุธอะไรฉันจริงใจไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย"
"คับๆเจ้่านายรับทราบคับ" ชายหนุ่มยื่นแบงค์500ให้นายทร
"เอานี่ค่าแท็กซี่" นายทีรับมา
" ขอบคุณครับเจ้านาย"แล้วนายทรก็ไปโบกแท็กซี่กลับบ้านไป ส่วนชายหนุ่มก็ขับรถตรงไปทางหอพักดาริกาเพราะวันนี้เขาตั้งใจจะบอกความจริงกับหญิงสาวทั้งหมดขับรถปนะมาณ30นาทีก็ถึงหอพักดาริกาชายหนุ่มหาที่จอดรถแล้วเข้าไปจอดทันที.จอดรถเสร็จก็รีบปิดประตูรถแล้วเดินตรงไปทางหอพักดาริกาทันทีโดยมีแต่สายตาทั้งสาวเล็กสาวใหญ่มองตาเป็นมันเพราะความหล่อสะกดใจสาวๆที่อยู่หอพักแถวนี้ด้วยเดินมาถึงหน้าประตูห้องดาริกาก็รีบเคาะประตูเลย "ก็อกๆๆๆๆ" คนข้างในก็รีบตะโกนบอก
"ใครค่ะเดียวค่ะ" เดินหัวยุ่งมาเปิดประตูแล้วทำหน้าตกใจ
"อุ๋ยขอโทษค่ะเรารู้จักกันด้วยหร่อค่ะ" ชายหนุ่มข้างหน้ายิ้มเจ้าเลย์แล้วพูดว่า
"สวัสดีคับจำได้ได้หรือยังคับ"
"สวัสดีค่ะ" ดาริกาสวัสดีแบบงงๆ
"คุณจะไม่เชิญผมเข้าไปข้างในหน่อยหร่อ"
"อ้อเข้ามาซิ.ห้องฉันแคบหน่อยน่ะคุณ"
" จะให้ผมนั่งไหนคับ" ชายหนุ่มก็ยืนแบบเกรงใจทำตัวไม่ถูกเพราะเป็นการเพชิญหน้าครั้งแรก
"แล้วแต่คุณละกันห้องก็มีแค่นี้แหละอยากนั่งไหนก็นั่งตามสบาย" ไม่เป็นอย่างที่คิดแหะเพราะชายหนุ่มคิดว่าถ้าดาริกาพบเขาครั้งแรกจะทำหน้ายังไงคิดไว้ในใจว่าน่าจะเขินทำตัวไม่ถูกผิดคาดเป็นตัวเองที่มำตัวไม่ถูก..
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 86
Comments