"้เฮยหลับจริงหรือนี้" "ถ้าอยู่ไกล้ๆจะจับอาบน้ำให้เข็ด" เลยชายหนุ่มบ่นคนเดียวแต่ก็น่ารักดีพูดตรงดีว่าแล้วจัวเองก็ขึ้นไปนอนแต่มือถือก็ไม่ยอมวางนอนคิดเรื่อยเปื่อยสักพักก็หลับเหมือนกัน😴😴😴
ตื่นตอนเช้ามองดูมือยังไม่กดวางสายสงสัยยังไม่ตื่นซันเลยหยิบมือถือแล้วเรียกชื่อจากเบาๆค่อยดังขึ้นเรื่อยๆ
" ดาคับคุณตื่นหรือยังดาๆๆๆๆๆ" ปลายสายยังเงียบอยู่ "ดาริกาคับ" ที่นี้ตะโกนเลย
"ใครมาเรียกว๊ะ"
"ผมเองเรียกตั้งนานไม่ยอมตื่น" หญิงสาวมองหูฟัง
"พอดีหูฟังหลุดออกจากหูไปข้างหนึ่งไม่ค่อยได้ยิน"
ดาริกาบิดขี้เกียจเพราะเพิ่งตื่น
"อย่าบอกน่ะว่าเมื่อคืนคุณไม่ได้วางสาย"
" อื่มใช่.. ก็เห็นคุณหลับคามือถือผมกลัวคุณจะเป็นอะไรก็เลยไม่ได้วาง"
"เมื่อวานฉันเพลียไปหน่อยเลยหลับง่าย"
ดาริกายังห่าวนอนอีก
"โฮนี้เป็นผู้หญิงอะไรห่าวไม่รู้จักเกรงใจเราเลย"
" อุ้ยขอโทษลืมตัวไปหน่อย.แล้วมีอะไรหรือเปล่าโทรมาแต่เช้าเลย"
" วันนี้ไม่ไปเรียนหร่อ"
" อื่มวันนี้ไม่มีเรียน"
" ไปหาได้เปล่า"ดาริกาทำท่าครุ่นคิดไหนๆก็ไหนๆแล้วก็อยากเห็นหน้าคุณเหมือนกันหญิงสาวคิดในใจ
"คิดนานจังน่ะคุณ"
" อื่มก็ได้มาซิวันนี้ไม่ไปไหนไปทำงานตอนเย็นโหน่งเลย"
" โอเครเดียวผมไปหาน่ะ"
" อื่ม.. บ้ายบ๊ายสวัสดีค่ะ"หญิงสาววางโทรศัพท์ก็เขาไปอาบน้ำ. ทางด้านชายหนุ่มอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินตรงข้างล่างเรียกหานายทร.
"ไอ้ทรหายไปไหนทำไหมช้าจัง"
"อ้าวแล้วเจ้านายจะไปไหนคับเนี้ย"
" กลับกรุงเทพ" " ฮา.. 😯😯😯"ลูกน้องที่อยู่ตรงนั้นทำเสียงตกใจกันหมด
" เมื่อวานยังบอกว่าจะพัก2, 3วันไงวันนี้จะกลับแล้วคับ"
"เอ่อฉันมีธุระด่วน" แล้วหันกลับไปสั่งการลูกน้องต่อ
"เอ่อไอ้วิน.วันนี้มุกดาน่าจะเข้ามาเคลียร์เรื่องค่าห้องช่วยจัดการด้วยล่ะกัน"
"โอเครครับบอส" วินหรือกวินเป็นเพื่อนของซัน.ชายหนุ่มเห็นว่ากวินว่างงานอยู่เลยชวนมาทำงานด้วยกวินทำงานในต่ำแหน่งผู้จัดการซึ่งกวินก็ทำงานดีมาตลอดทำอะไรไม่เคยพลาด
"ขอบใจน่ะเพื่อน.. ไปไอ้ทร"แล้วชายหนุ่มก็รีบเดินไปที่รถทันที.
" จะรีบอะไรหนักหนาล่ะเนี้ย"นานทรบ่น
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 86
Comments