แล้วชายหนุ่มก็เดินลงข้างล่างไปโดยเดินตรงไปยังโซนฟูดส์แลนด์.ดีตรงที่พนักงานส่วนใหญ่ไม่ค่อยรู้จักเขาเท่าไหร่เพราะปกติไม่ค่อยปรากฎตัวให้เห็นพนักงานจะรู้จักแค่ชื่อแล้วชายหนุ่มก็ไปหยิบรถเข็นทำเป็นเดินไปซื้อของปกติพอเลือกของเต็มคันรถแล้วก็เข็นไปตรงแคชเชียร์ที่ดาริกาอยู่ทันที
"สวัสดีค่ะเชิญทางนี้ค่ะ"
" สวัสดีครับ"แล้วดาริกาก็สแกนสินค้าไปเรื่อยๆ
" ซื้อของเยอะจังเลยน่ะค่ะคุณลูกค้า"
"ครับ" ที่ถามไม่ใช่อะไรหรอกน่ะซื้อชิ้นเล็กๆหลายอันเยอะมากต้องสแกนที่ละอันๆนี่ถ้ารู้จักกันคงคิดว่าแกล้งกันแน่ๆส่วนชายหนุ่มก็เอาแต่จ้องอยู่นั้นแหละจ้องไปยิ้มไป
"คุณค่ะเสร็จแล้วค่ะทั้งหมด7650บาทค่ะ"ชายหนุ่มก็ยื่นการ์ดให้รูด
"เรียบร้อยแล้วน่ะค่ะขอบคุณที่ใช้บริการน่ะค่ะ"ยื่นการ์ดให้ชายหนุ่มก็จ้องอยู่ไม่สนใจที่หญิงสาวเรียกดาริกาก็เรียกอีกครั้งหนึ่ง
"คุณค่ะคุณเสร็จแล้วค่ะนี่ค่ะการ์ด"
"เอ่อขอบคุณครับ" ชายหนุ่มรับบัตรมาแล้วเข็นรถออกไปทันทีหญิงสาวบ่นในใจจะจ้องอะไรหนักหนาว๊ะจ้องยังกับจะกลืนกินเข้าไปส่ายหัวแล้วทำท่าสยองว๊า
" คิดไปเองแล้วมั่งเราทำงานต่อดีกว่า"
"สวัสดีค่ะเชิญทางนี้ได้น่ะค่ะ" มาทางด้านซันพอเข็นรถออกมาแล้วพอดีเจอกับผู้จักการมาทักทาย
" สวัสดีครับท่านประธานมาตรวจงานหร่อครับ" ผู้จัดการทักชายหนุ่มแบบเกรงกลัวเหมือนกันเพราะร้อยวันพันปีท่านประธานไม่เคยมาเยือนที่นี่เลยต้องมีอะไรแน่ๆเลยท่านประธานถึงมาที่นี่ได้
" อื่มสวัสดี"
" มีอะไรให้ผมช่วยเปล่าครับ" ซันมองรถเข็น
"คุณช่วยจัดการกับของในนี้หน่อยละกันทำยังไงก็ได้ให้กลับไปอยู่ที่เดิม" ผู้จัดการมองแบบงงๆแล้วรับรถเข็นที่ชายหนุ่มยื่นให้
"งั้นผมไปละน่ะขอบคุณ
แล้วก็เดินไปร้านอาหารเพื่อกินข้าวเย็นทันทีนั่งกินชิวๆคนเดียวแบบรอเวลาอะไรสักอย่างแล้วมองนาฬิกาจะ4ทุ่มแล้วน่าจะไกล้เลิกงานแล้วแล้วกวักเรียกพนักงานเก็บเงินยื่นบัตรให้ชายหนุ่มไม่ได้สนใจเลยที่พนักงานเล่นหูเล่นตา
" หล่อจังเลยแกฉันอยากได้เป็นพ่อของลูกจัง" พนักงานคุยกับเพื่อนแล้วเดินกลับไปยื่นบัตรคืนให้ชายหนุ่ม
"นี่ค่ะบัตรแล้วนี่ก็เบอร์...."ชายหนุ่มรับบัตรแล้วเดินออกไปทันทีไม่ได้สนใจพนักงานสักนิดเดียว
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 86
Comments