"ยังคุยไม่รู้เรื่ิองเลยวางซะแล้ว" หันมามองลูกน้อง
"ขอโทษครับเจ้านายมีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ"
"ไม่มีตอนนี้แต่ต่อไปอาจจะมี" ด้วยสงสัยทรเลยถามเจ้านาย
"แล้วตกลงผู้สาวเป็นใครครับเจ้านาย"
"ไม่รู้โว๊ยหน้าก็ยังไม่เคยเห็น" คำตอบทำให้จเจ้าทรเกาหัวแกรดๆ
"แล้วเจ้านายจะเอาไงครับ"ชายหนุ่มสายหน้า
" ก็ไม่ทำไงยังไม่ถึงเวลายังมีเวลาอีกเยอะ"
" ตกลงเจ้านายเอาจริงใช่ไหมคนนี้"
" ก็ยังไม่รู้ต้องลองคุยดูก่อนแต่ตอนนี้ก็รู้สึกดีทีได้คุย"
" เจ้านายเราถ้าจะเป็นเอามากแหะห์"
" บ่นอะไรจะไปไหนก็ไปเลยไปๆๆยุ่ง"แล้วซันก็นั่งทำงานไปจนกระทั้งเกือบ4โมงเย็นจึงโทรไปหาหญิงสาวอีกครั้ง
" ตืดๆๆๆ" ปลายสายรับสายเสียงแหบพร่าฟังแล้วเซ็กซี่น่าฟัง..
"ฮา... โหลโทรมามีอะไร"
" นี่เธอยังไม่ตื่นนอนอีกหร่อนี่จะ4โมงแล้วน่ะ"ดาริกาทำหน้าตื่น
" 4โมงแล้วหร่อ"เสียงปลายสายถามด้วยความเป็นห่วง
"นี้คุณจะไปทำงานหรือเปล่า" ดาริกาตอบแบบไม่คิด
"ไปซิเดียวแค่นี้ก่อนน่ะฉันจะไปอาบน้ำแต่งตัว"
"เดียวซิคุณ"
"มีอะไรอีกเดียวฉันไปทำงานสายเพราะคุณอีกน่ะ"
" เปล่าไม่มีอะไรแค่จะถาม.. ว่าไหวไหม"
"ไหวซิสบายมาก.. โอเครน่ะ..บ๊ายบ๊าย"
"อ้อแล้วขอบคุณมากน่ะที่โทรปลุก"วางสายเลยตุดๆๆๆ แล้วซันก็นั่งทำงานต่อจนเพลินจนมีสายเข้า
" สวัสดีคับคุณนายหนูเล็กเพิ่งจะติดต่อมาน่ะมึง"
" เอ่อน่ามือถือเพิ่งซ่อมเสร็จนายมีปัญหาอะไรหรือเปล่า"
" พอตัวเองหายฟุ่งซ่านแล้วกลับมาถามเรามีปัญหาหรือเปล่า"หนูเล็กทำหน้าจ๋อย
" เอ่อน่่าแค่ล้อเล่นจริงจังไปได้" ซันก็ตอบกลับเสียงดุและเย็นชา
"คนเขาอุตส่าห์เป็นห่วงยังจะมาล้อเล่นอีก"หนูเล็กก็ทำเสียงสำนึกผิด
"เขาา.. ขอโทษน่ะคุณชายซันต่อไปจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว" ชายหนุ่มก็ตอบเสียงเย็นชาเหมือนเดิม
" รู้ตัวว่าผิดก็ดีแล้วต่อไปก็อย่าทำแบบนี้อีกเหมือนเราไม่มีตัวตนไม่มีความสำคัญ" หนูเล็กทำหน้าเศร้าสำนึกผิดเพราะไม่คิดว่าเพื่อนจะเป็นห่วงเธอขนาดนี้
"โอเครๆๆต่อไปจะเป็นแบบนี้อีกแล้วเราสัญญาด้วยเกียจของ... ผู้หญิงสวยฮ่า.. ๆๆๆ"หนูเล็กก็พูดต่ออีกว่า
"อย่าพูดเสียงดุแบบนี้ซิเขากลัวน่ะ"ชายหนุ่มก็เงียบอีก
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 86
Comments