"ดาเทอจะรีบไปไหน"
"อ้าวก็เธอชวนฉันไปเที่ยวไม่ใช่หร่อ" หนูเล็กพยักหน้า "งั้นก็รีบไปซิฉันจะได้กลับมาพักผ่อนต่อ" ดาริกาคิดในใจเพราะงานอดิเรกของฉันคือการนอน
"ไปรีบไปเถอะว่าแต่เราจะไปไหนกันดี"
"อ้าวสรุปที่ชวนฉันมาเนี้ยยังไม่รู้จะไปไหน" หนูเล็กพยักหน้า
"แกอยากไปไหนก็พาไปเถอะวันนี้ฉันตามใจแกวันหนึ่ง" เล็กจุ๊ปแก้มเพื่อนเพราะรู้ว่าดาริกาไม่ชอบแบบนี้เลยคิดอยากแกล้งเพื่อนเล่นสนุกๆ
"ขอบใจน่ะที่รัก" " เฮยไอ้บ้าอายเขาโว๊ย"
แล้วดาริกาก็ลากเพื่อนขึ้นรถทันทีเพราะทนสายตาคนมองไม่ได้แล้วทำท่าสยองเมื่อนึกถึงตอนที่หนูเล็กจุ๊ปแก้ม" ไอ้หนูเล็กเพื่อนบ้าวิปริตบ่นคนเดียว
" ได้ยินน่ะค่าที่รัก" " เลิกเล่นได้แล้วไม่งั้นฉันไม่ไปเป็นเพื่อนน่ะโว๊ย"
" ไปๆแล้วค่ะ" หนูเล็กออกรถทันที
"ไปห้างดีไหม"
"ไปซิ"แล้วทั้งสองสาวก็เดินเที่ยวเพลินจนถึง5โมงเย็นดาริกามองนาฬิกาแล้วตกใจ
" โอ๊ยตายแล้วแกกลับเถอะเย็นมากแล้วกว่าจะไปถึงห้องไม่ทันพักผ่อนพอดี"หนูเล็กพยักหน้า
" แกนี้ห่วงนอนจริงๆเลยไปกลับก็กลับฉันก็เริ่มเหนื่อยแล้วเหมือนกัน" แล้วทั้งคู่ก็หิ้วของพรุ่งพะรังเต็มแต่ของทั้งหมดไม่ใช่ของดาริกาซื้ิอหรอกของหนูเล็กทั้งนั้นเอาของขึ้นรถเสร็จก็กลับทันที
" โอ๊ยเมื่อไหร่จะถึงนี้รถติดชะมัดเลย"
" เลิกบ่นทีได้ไหมเพื่อนไกล้ถึงแล้วเนี้ย"
แต่หนูเล็กก็ไม่กล้าว่าอะไรเพื่อนหรอกเพราะดาริกามักจะเป็นคนที่คิดอะไรแล้วพูดตรงๆไม่เคยเสแสร้งจริงใจกับเพื่อนเสมอหนู่เล็กเลยรักและห่วงดาริกามากเพราะดาริกาเป็นเด็กต่างจังหวัดตัวคนเดียวมาเรียนในกรุงเทพหนูเล็กและดาริการู้จักกันโดยบัญเอฺิญต้อนรับน้องทำให้ทั้งคู่ได้รู้จักกันและสนิทกันมาเรื่อยๆจนทั้งคู่ก็อยู่ปี2จะขึ้นปี3แล้วแต่ทั้งคู่เรียนคนละคณะกันหนูเล็กเรียนอินเตอร์ส่วนดาริกาเรียนบริหารทั่งคู่ต่างกันทุกอย่างแต่ก็คบเป็นเพื่อนกันได้และเป็นเพื่อนที่รักกันมากด้วย.หนูเป็นคนกรุงเทพส่วนดาริกาเป็นเด็กใต้มาจากยะลาดาริกาเลยบอกกับหนูเล็กว่าคนใต้ถึงตัวจะดำแต่ซื่อจริงใจไม่มีหลอกจ้านี่คือคำพูดตอนที่รู้จักกันใหม่ๆ.
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 86
Comments