“มีเรื่องอะไร ถูกใจสาวคนไหนหรือว่าถูกหักอกมา ?”
“ถูกใจน่ะมี แต่ไม่ได้แอ้มน่ะสิ”
“หมายความว่ายังไง ?” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงเรียบใบหน้านิ่งไม่แสดงอาการแปลกหรือตื่นเต้นออกมา
“ก็เมื่อวานน่ะ ผม...” วิลเลี่ยมเริ่มเล่าเรื่องให้อันโตนีโอฟังตั้งแต่พบกับหญิงสาวจนกระทั่งตื่นมาในตอนเช้ามาทั้งที่ควรจะนอนกับเธอแต่กลายเป็นว่าเขานอนอยู่บนเตียงในห้องสวีทคนเดียวทั้งยังครบชุดอีกต่างหาก ไม่รู้ตัวเลยว่าถูกเธอวางยาตอนไหนกัน
“อย่างนายน่ะเหรอ ?” อันโตนีโอเอ่ยขึ้นอย่างขำๆ คงเข้าใจว่าสิ่งที่เจ็บใจคือยังไม่ได้นอนกับเธอต่างหาก!
วิลเลี่ยมพูดด้วยน้ำเสียงซีเรียส
“เสียชื่อผมหมดเลย ให้ตายสิ !”
“แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครล่ะ” อันโตนีโอเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความสนใจ ก็แน่ล่ะเสือผู้หญิงอย่างวิลเลี่ยมยังพลาดท่าได้ แปลว่าต้องไม่ธรรมดาแน่ ๆ
“ผมว่าพี่ไม่ต้องรู้หรอกครับ” วิลเลี่ยมเอ่ยขึ้น ทว่าคนอย่างอันโตนีโอนั้นชักสนใจในตัวหญิงสาวที่เรียกว่าแปลกเข้าให้ เขาอยากเจอเธอสักครั้งหนึ่ง...เพราะทำให้วิลเลี่ยมเสียเซลได้มากขนาดนี้
“งั้นหรือ ?”
“ใช่ครับ คิดแล้วยังเจ็บใจไม่หาย”
“นายคงต้องเจ็บใจอีกหลายวันถ้าไม่ได้เจอเธอ” น้ำเสียงเข้มเอ่ยแซวญาติผู้น้องนึกสนุก
หลังจากที่กลับมาจากงานบริษัท โรสกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้อง เธอเลือกที่จะชุดเดรสสีแดงรัดรูปแน่นจนหน้าอกอิ่มล้นออกมา ก่อนจะใช้เครื่องสำอางแต่งหน้าเพียงเล็กน้อยแล้วมองรอยยิ้มสวยให้ตัวเองในกระจก ใบหน้าดูไม่ได้อารมณ์ดีอย่างที่คิดเท่าไหร่ เพราะว่าความจำเป็นกับงานและฐานะของทางบ้านเธอที่ยังต้องจ่ายค่าเช่าบ้าน หญิงสาวหยิบกระเป๋าสะพายพร้อมกับผ่อนลมหายใจออกมาก่อนที่จะเดินออกไปจากห้อง
นางโซเฟียมองไปทางบันไดเมื่อได้ยินเสียเท้าของโรสเดินลงมา หล่อนเดินเข้ามาหาพลางมองด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“นั่นจะไปไหนอีกล่ะ” เอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่ชอบใจเมื่อเห็นการแต่งกายของหลานสาวตัวเอง
“ทำงานค่ะ” หญิงสาวพูดพร้อมกับเดินออกไปโดยไม่สนใจ สีหน้าของผู้เป็นป้า
“เลิกทำซะ ! ที่แบบนั้นไม่ไม่มีอะไรดีสักนิด” นางโซเฟียพูด
“ป้าคะ ป้าก็รู้ว่าลำพังแค่เงินเดือนในบริษัทมันไม่พอกับค่าเช่าบ้านและค่าใช้จ่ายอะไรอีกหลาย ๆ อย่าง เพราะสิ่งที่ทำมันไม่ได้...” สำหรับหญิงสาวแล้วทางนี้เป็นทางเดียวที่จะทำให้ครอบครัวอยู่รอดต่อไป
“มันเสี่ยงเกินไป ที่จะทำอะไรแบบนั้น” โซเฟียพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง โรสเข้าใจดีกับความหวังดีของป้า แต่ไม่สามารถทนเห็นป้าที่เลี้ยงดูมาแต่เล็กต้องหาเงินเพื่อจ่ายค่าเช่าบ้านอีก แน่นอนว่ามันถึงเวลาที่จะต้องเป็นหน้าที่ของเธอมากกว่า
“ป้าคะ หนูต้องไปทำงานแล้วค่ะ” เธอตัดบทแล้วรีบเดินออกไปทันทีโดยไม่สนใจเสียงเรียกที่ไล่ตามหลังมาแม้แต่น้อย โรสปิดประตูบ้านลงพลางถอนหายใจออกมาพร้อมกับก้าวเท้าเดินไปข้างหน้า ใช่...กาสิโนทำให้มีรายได้เลยพวกเศรษฐีคงไม่สนใจอะไรมากไปกว่าการที่ได้นั่งดื่มหรือนอนกับเธอสักครั้ง...
ค่ำคืนแห่งความบันเทิงในลาสเวกัสแหล่งกาสิโนที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ เสียงเพลงดังกระหึ่มและแสงไฟสลัวที่สร้างบรรยากาศภายใน...ที่แห่งนี้มีทุกอย่างที่สร้างความบันเทิงให้ในยามที่ต้องการ
ผ่อนคลายหรือแม้กระทั้งหาสาวสักคนนอนค้างด้วย
อันโตนีโอมองญาติผู้น้องที่ทำหน้าเซ็งๆ ราวกับว่าไม่สนุกสักนิด “เป็นอะไรไป อย่าบอกนะว่ากำลังคิดถึงสาวเมื่อวานอยู่?”
ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นเมื่อสังเกตเห็นว่าตั้งแต่เข้ามาในกาสิโน วิลเลี่ยมก็เอาแต่ไม่มีสมาธิอยู่กับเนื้อกับตัว “เธออยู่ที่กาสิโนนี้ ?”
“ใช่ เธอเป็นสาวดริงก์ทำงานอยู่ที่นี่” วิลเลี่ยมพูดพร้อมกับหัวเราะให้ตัวเองที่พลาดท่าให้กับผู้หญิงตัวเล็กๆ ได้ “แต่ก็ไม่คิดว่าจะ...”
“ฮึ ! นายมัวแต่ไว้ใจผู้หญิงไป บางทีเธออาจะร้ายกาจกว่าที่นายเห็น” อันโตนีโอกล่าวด้วยน้ำเสียงติดตลกพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบแก้วไวน์ขึ้นจิบ
“นั่นสินะ แต่ผมก็ยังอยากเจอเธออีกรอบ” วิลเลี่ยมกล่าว จริงๆ ก็รู้สึกโกรธอยู่ลึกๆ แต่เขาอยากจะเจอเธออีกรอบไม่รู้ว่าทำไม อาจเป็นเพราะติดใจหรือเธอไม่เหมือนใคร?
“เธอสวยมากถึงที่นายอยากจะเจอให้ได้อีกรอบเลยอย่างงั้นหรือ” อันโตนีโอเอ่ยถามขึ้น
วิลเลี่ยมหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาก่อนที่จะเปิดรูปของหญิงสาวที่ถ่ายคู่กับเขาแล้วส่งให้อันโตนีโอดู สายตาคมมองหญิงสาวในภาพ ใบหน้าเรียวสวยริมฝีปากอิ่มดวงตาสีน้ำตาลเข้มกลมโต เข้ากับผิว สีขาวอมเหลืองของเธอ แม้จะเห็นไม่ชัดทั้งใบหน้าแค่แค่แวบมองก็รู้ว่า สวย...
“อย่างงั้นหรือ” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งก่อนที่จะส่งสมาร์ทโฟนคืนให้วิลเลี่ยม
“โรสเธอสวยมาก แต่ผมเสียดาย...” วิลเลี่ยมพูดละเมอชื่อของหญิงสาวออกมา
“ที่ไม่ได้นอนกับเธอ ?”
ฉบับอีบุ๊คมีพร้อมโหลดแล้วนะคะ (คลิกที่ลิงก์ได้เลยจ้า)
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNDE4NDg4IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NjoiMTU0MDY0Ijt9
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 17
Comments